210 resultaten.
Mijmering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 204 Ik tel de rimpels in het water
en laat de tijd weer spreken
over het ritme van het lied
over de sporen in het zand
over het samen lopen hand in hand.
Ik tel de golvende rimpels op het water
en laat de beelden spelen
van haar hoedje op haar hoofd
van emmertjes water dragen
en kleurenbellen blazen
van schelpjes op het strand rapen
van bolle…
Uit liefdesnat geboren...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 682 Uit liefdesnat geboren in pure reinheid,
zuiver als een regendruppel
net niet meer vasthoudend aan het blad,
gleed jouw klein leventje uit mijn schoot.
In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid
werd jouw prachtige creatie
eindelijk aan mijn moederhart ontbloot.
In die ene minuscule trilling
ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje…
Bloesems
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 174 Je hoort alleen
de geur van bloesems
samen zingen
met de lentewind !…
Mijn stilte en ik .
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 In de stilte,
het stille en ik,
we kennen elkaar
en zwijgen in het niets,
ademen onze eigen taal
die alleen de leegte bekoort
de hartslag hoort...
De stilte en ik
ontsnappend aan het lot
als twee zwijgers
smeken we, verlangen we,
luisteren we naar onze gebroken stem
die stom geslagen is en aarzelend
het wakker wordend kiemen aanhoort.…
Nachtlied.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Even klop je aan bij mijn 'ziele-poort',
die uit parelmoeren dauw is gemaakt
en waarvan haar vensters open staan
om met het lied van levens-liefde
de stilte van de nacht in te dansen,
terwijl de vlammen van smeulend vuur,
verborgen onder as, opflakkeren
nadat vergeten intieme zachtheid
speels wordt aangewakkerd
en de nachtzijde een draad vormt…
Schaduwkant.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 Hoe ik mijn wortels veranker
in de schaduwkant,
die ook mijn ik is als mens.
Onzichtbaar schud ik haar hand
en wandelen samen onder de straatlantaarn.
Op de steenplavei
spat een traan.. !…
het kluwen van de tijd...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Een lied en de liefde
de liefde en het leven
het leven en de dood,
overlopers als spionnen
in zandlopers,
in de klauwen
en het kluwen
van de tijd !…
Oorlogsvrede.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 De stilte sloeg als een knal
een diepe geluidloze krater.
Rood gekleurde granaatschreven
picassoën de grond.
Een laatste zucht van leven
wandelt dodelijk de vrede in.
Onbekende witte kruisen kreunen
als bezegelend teken
DE WERELDSE RUST...!…
Op de heuvels.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 116 Op de heuvels kon ik even stille staan
daar waar de stilte niet liet denken,
waar de stilte niet liet voelen.
Op de heuvels was het
dat ik mij onbeweeglijk
liet meestromen in de tijd...
Daar waar mijn gedachten
als bloesems werden,
waar mijn geest als een tuin werd
en geuren en bloemenkleuren
de waarheden lieten zien
van het duurzame,…
Jouw dwaling.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 Ik voel het gewicht van jouw blikken.
Traag stroop je de kleren van mijn huid
waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat,
in volle overgave en zwijgzame stilte,
is het een kunst op blanco vel
stippelend de gloei-lijnen te volgen!
In de schaduw van het heuvelland
stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed.
Er is geen plek waar ik jouw adem…
Alzheimer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 673 Hoe raak je mij ,
"MIJ",
in mijn diepste ziel
waar transparant de wereld ligt,
die mijn glimlach van verdwaasd zijn
voor jullie in verborgenheid zingt
en mijn kijken zeilt langs wateren
van oneindig veel (on)wetendheid ?
Het is slechts mijn denkende wereld,
die verwarring zaait..
Wanneer mijn gelukzaligheid
gespiegeld wordt op mijn…
Het sterven van mijn ik.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 222 De stilte speelt een vioolconcert voor d'eenzaamheid,
terwijl 1000 bloemen dansen in mijn hart
en de mystiek van kosmische harmonie
reikt naar eeuwige verbondenheid.
Mijn handen liggen, naakt en leeg, open in mijn schoot
als een graal gevuld met liefdevolle onzichtbaarheid.
Eeuwen oude zinnen glijden aan mijn zijn voorbij,
onhoorbaar in…
Ochtend-troost
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 Ik spoel niet aan
in je blik zonder woorden
in de zoute dauw van ochtend-troost,
maar krul me
in de warmte van je lepel-schoot
en smaak de stroming
van verloren gegane tijden onder je huid.
Stiekem verberg ik jouw geurende lijnen
en dwaal tussen verlangen in samen zijn,
terwijl lonkende stilte tot verlamming smelt.
Ik verdrink me in…
Zucht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 Ik wieg je op de dans van de wind
en voel het spel van niet te vatten zuchten ,
terwijl een geroofde kus
de holte van mijn navel vult,
en geheugen zonder glimlach
in één ademtocht als een leugen
mijn huid voorbij wandelt.
Ik sla mijn armen om je heen
en ook het winterdeken.
Trek mijn eigen huid dan uit
en zoen al spinnend warmte…
Uitgeblust
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 154 In het blanco spreken
vormt zich een stilte van on-uitgesproken taal,
waardoor in reflectie
de mooiste droom-ver-halen verschijnen
die aan een nog ongekende illusie
vorm gaan geven
uitgroeiend tot een nog onbekende bloem.
In sereniteit stromen tranen
om het afscheid van verdriet
vast-geankerd in het pijn lichaam
geïnspireerd door beeldend…
Binnenwereld...
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 161 De lucht snuift in subtiele trilling jouw adem,
en als duizenden speldenprikken slaat verlammende stilte toe.
Zachte diepe monotone klanken brengen het denken tot rust
en dragen naar het hoogste bereik van sereniteit,
waarin het wezenlijke zijn
samenvloeit met het volmaakt microkosmos geheel,
tot dat het harmonische beeld ook in het macrokosmische…
ALS HET LEVEN EEN PASSIE WORDT, IS ....
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Hoe kan passie doven
als’t vuur blijft gloeien en sissen
en asse in strijd en hitte
weer vlam kan vatten
en vingers zich verbranden
aan het willen verlammend vernietigen?
Hoe kan passie doven
als het kleed van verlangen
in heftigheid de wind laat aanwakkeren
en de roep naar open-bloeien en groeien versterkt
en er dansend wordt gewalst…
Groeipijnen..
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 De stilte druppelt op de vloer
en trekt de ruimte leeg.
In het vacuüm van verloren zijn
wandelt het weten rond.
Elke kier of spleet wordt in een ademzucht bezocht
en ontpelt de pijn en het leed
aan een anders lot verknocht.
Och zwaarte van ver-ge-leden tijd,
pak maar je biezen
want het kind staat op
om wervelend te dansen in haar…
Verzuchting...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 201 Jouw kruin zucht onder de zwaarte van zomerse lover.
Het dichte groene gebladerte beschaduwt het droge gras,
terwijl een lichte frisse bries speelt met minne-gevoel
en strelend zacht raakt.
Je tekent een spel van liefdesbeelden
met elk blad dat versmelt in het lucht-geheel.
Warmte-golven deinen over je groene huid en zoenen zacht,
net niet aanrakend…
sluimering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 403 Ik sluimer in
en sluip in mijn nachtelijke dromen
naar de wortels van het verleden
om hen te voeden met de kracht en de liefde van het heden.
Ik slenter speels door de wereld van mijn gedachten
in een veld van duizelingwekkende herinneringen
opgeborgen in mijn sarcofaag van stormende beelden ,
om te ontwaken in de ochtend van een nieuw leven…
ZIJN....
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 263 Hoe verleidelijk ben je
"Gedachte"
opkomend en verdwijnend
alle kanten opzwervend
in-concreet en vluchtig
maar zo verlokkelijk
om in mee te gaan?
Hoe verleidelijk ben je
"Gevoel"
dat spelend
elke seconde
mijn adem kan ontnemen
afdwalend
van huidig moment?
Hoe verleidelijk is het
te vertoeven
in het af-keuren,
het weg-drukken…
Het stille geluid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 143 Het is nog een streling
slechts een fluistering
zonder kracht.
Het borrelt
duwt
blijft nu nog zacht.
Van binnen uit
stuwt het naar boven
dat stille geluid
dat ze nog niet wil horen .
Niet voelen,
niet zien,
niet stromen,
niet bewegen,
niet beleven.
Zelfs duizend zuchten
gaan geen stem geven.
Machteloosheid slaat toe
niets…
'Breek de stilte' rond partnergeweld...
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 422 Haar schoot is in zichzelf gekeerd,
haar handen gebalde vuisten,
geweld heeft haar tot niets gekneed.
Ontstelt in bloot zijn
gaat haar lichaam sluiten
schaamte wordt haar eindeloze vlucht.
Verward ontdaan van zekerheden
nog slechts verwant met beeld in schaduw...
En nooit meer zal zij zijn....
de beminnende beminde
met handen die rusten…
In dagen die voorbij razen..
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 327 In de dagen die voorbij razen
leef je in mijn hoofd
en kom je dichtbij mijn lijf bewonen
waar rust
oh ja die rust
in 't stille zijn
de pijn verdooft.
In dagen die voorbij razen
alsof de tijd een sneltrein is
ga ik op zoek
om je te vinden in hoeken en portalen
op 't gazon of onder 't lover
in het labyrint van mijn gedachten
tussen…
Het vergankelijke...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 202 Zij staat als een statuut
van geduldig wachten,
terwijl de tijd geen tijd is
en in haar illusie van zijn
de minuten verstrijken
die ze telt in haar gedachten,
samen met het zwijgend luisteren
naar het stervend gekreun van haar schaduw.
Stel geen vragen over duurzaamheid
daar het vergankelijke
zich nog maar eens
glorieus bewezen heeft.…
In het stilstaande uur ..
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 372 Ik tuur in verdieping
naar de horizon
en vermeng mijn blik
met de lijn tussen hemel en aarde...
Het zal zachter zijn
nu ik kijk naar mijn dromen
die ik in het stilstaande uur achterlaat
met jou in 't midden van beelden
die vagelijk verdampen
en weerloos in d'eindbestemming vergaan.
Oneindig stil
draag ik je op handen
en grif jouw…
Zij is de wijzer van de tijd ...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 De wijzers van de tijd
is zij...
Bloot, slechts omsluierd in doorschijnend kleed
sluit ze de gordijnen
en verdwijnt glijdend onder het satijnen avondkleed.
Het bed wordt dan gedeeld
door 2 paar tranen samen.
Zij maakt plaats door ruimte en tijd
in 't onbeschrijfelijk geluk,
de kamer doof voor't straatlawaai..
En trager, slomer,…
Dat ene moment
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 Nederig boog ze
soepel als het riet
in de vergankelijkheid
van dat ene moment,
wetende
dat dat punt van zijn
nooit meer wederkeert,
de slinger
van eb en vloed
met als raakpunt
de ommekeer
en telkens anders
keer op keer ,
in het ver-rijkende veranderlijke,
in de flow van het
bewegen!…
Woorden zat .
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 84 IK HOOR DE STILTE UIT
EN ONDERVRAAG HET BLANCO BLAD
ER IS DAN GEEN GELUID
EN WOORDEN BEN IK ZAT !…
Moeder gaat heen...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.271 MOEDER...
Ik zie haar daar nog staan
haar handen in het sop
de afwas bijna gedaan.
Haar rug was al gekromd
en licht voorovergebogen,
haar grijze zilveren haren
duidden op de jaren
die voorbij waren gevlogen.
Ze kon soms mompelen..
Ik verstond dan geen woord
en zonder het weten waarom,
verscheen er een flauwe glimlach
rond haar mond…