Duizenden woorden
maar niet in staat
om je te raken
sterker
ieder woord
dat mijn radeloze hart
me ingeeft te schreeuwen
te schrijven, te fluisteren
te denken
verwijdert me meer
van warme omhelzingen
de tedere momenten
van vanzelfsprekend geluk
waar ik zo immens naar verlang.…
In dezelfde wereld maar in een andere dimensie leef jij
zo aards, zo onbereikbaar voor mij, de zwever
Van nabij heb ik je aanwezigheid gevoeld
maar jij, jij wenst niet te voelen.
Wie kent een ander in zijn wezen?
Wie kent de uitweg uit de hopeloosheid
van een verloren illusie?
De kringloop van gedachten die vannacht
door mijn hoofd maalt…