Alle inzendingen van M. Bos

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

De kosmische reeks van het leven Terug te vinden in de kleinste zaken Komt zonder zes niet bij de zeven Kent zonder tong geen smaken Waarachtig onzichtbaar voor het oog Bevat einde noch begin Gelijk een ongrijpbare regenboog Is de weerkaatsing des levens er middenin...…

Daklozen op straat Voor velen haast onzichtbaar Niet voor hen die zien……

Wanneer ik een vlinder aanschouw Die heel zachtjes neerstrijkt Uit een hemel van helder blauw Het mooiste van Gods schepping lijkt De wind teder door zijn voelsprieten aait Als een waardevolle liefkozing Terwijl de zon om Moeder Aarde draait Volgende haar vaste kring Stil kan ik daarnaar staren Naar het o zo fragiele diertje Herinnerend…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Zwakste stuk in het spel der schaak Van oudsher van oneindige waarde Glanzend met zijn donkere kroon Waar de schaakspeler overheen staarde Tegen de witte koning elke strijd begonnen In overvloed verloren Doch menigmaal de slag overwonnen Nu uitkijkend over wuivend koren Hoog daar op de vensterbank Op opa’s stoffige oude zolder Met zijn…

Wandelend over een verlaten kronkelpaadje Slingerend langs knoestige bomen Loop ik vergezeld door zilver maanlicht Zomaar wat te dagdromen Kijkend omhoog, naar de witte magische bol Voel ik inwendig de lol Om een diepe wens te uiten Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten Overvallen door een gevoel zeer frappant Lijkt het alsof…

Ze zeggen dat een mens nooit alleen is Maar sinds jij er niet meer bent Sta ik alleen met mijn gemis Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft Maar sinds jij er niet meer bent Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd Met vrijwel niemand kan ik erover praten Over wat we samen deelden Hoe leeg ik mijzelf voel Nu jij mij hebt verlaten…

Blauwe god zo hoog verheven Afgebeeld met gouden banden om zijn armen Heeft de mensheid inzicht gegeven Waar gelukszoekers zich aan warmen Vroeger zag men hem in de wolken zweven Afgebeeld met een witte koe Als symbool van wijsheid en het leven Het spelen op zijn fluit nooit moe Zijn allerhoogste persoonlijkheid Liet legers eeuwen terug…

Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…

Toont zich meestal van haar zonnige kant In haar fluwelen gewaad Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant Te midden van tweekleurige pilaren Houdt zij zich al eeuwen schuil Door dagelijks voor haar uit te staren Maakt zij haar jurk niet vuil Zo leeft zij tussen wit en zwart Lezend in haar geschriften Met een gemoed vol smart Beheersend…

Waaruit alles is ontstaan Verloopt volgens een kringloop Om mettertijd weer te vergaan Elke fase in het leven Begint met een kleine baring Blijft soms maar voor even Voorziet het bestaan van een opklaring Elke fase in het leven Eindigt met een kleine dood De pijn blijft soms maar voor even Die men in laat voelen wat een geluk het bood…

Als er in een bos o zo verlaten een blad dwarrelt van de bomen Niemand heeft het in de gaten Er geen mens is langsgekomen Als er in een bos o zo verlaten een takje knispert of verbuigt maar er is geen sterveling die hiervan getuigt Als er in een bos o zo verlaten een geluid voortkomt uit de natuur niet eens heel bijzonder tijdens het…

Eenzame cello zonder lied Bedolven onder duizenden stofdeeltjes Een hol hart dat weent van verdriet Strijkinstrument met weemoedige klank een strak viertal aan snaren haar welgevormde hals zo rank Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid Wankelend op haar staartpen is zij almaar door de strijkstok gekastijd Zwijgende cello in de hoek…

Mijn voetstappen klinken zwak Over de o zo stille gang Klik klak, klik klak Glimlachend zit zij op haar bed Kijkend naar foto's van jaren terug Met naast zich liggend haar krulset Elke dag probeert zij er iets van te maken De tijd verstrijkt toch wel Door wat te breien of te haken Soms zit zij voor het raam Te mijmeren over lang vervlogen…

Stijfjes in haar web Zit een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert…

Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren De zitting begroeid met mos Paddenstoelen rondom zijn oude benen Ietwat krakkemikkig Tussen de koude grijze stenen Boven schittert een kolibrie met gezag Gouden wieken Snelle vleugelslag Het is alweer jaren geleden Mijn opa was nog jong Die hier zijn tijd besteedde En van het bankje…

Gekleurde stipjes over de koude tegels Dansend in de zonnestralen Sprankelde lichtshow zonder regels Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen Gisteren schitterden ze van afwezigheid Omdat er wolken waren Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek Omdat de wolken zijn gaan varen Moeder Maria kijkt verwondert neer Op die ene oude dame En…

Woorden zijn hier niet nodig Eigenlijk compleet ongepast De wereld lijkt hier overbodig Van mijn schouders valt een last Buiten trekt de mist voorbij De gevoelens in mijn hart nabij Licht ontroerd door de muziek Neem ik waar de kleuren Alsook de milde akoestiek Vele opgeschreven woorden In een gedenkboek vastgelegd Niet om ooit te beantwoorden…

mezelf verborgen zomaar ergens in de morgen dus geen zorgen ik ben nergens goedemorgen…