Alle inzendingen van Manuel Van den Fonteyne

geslenter aan de duivelswand de hand van vergetelheid klopt de slogans van reclamemakers op another prick on the Wall echoot ze ijdele strijd verbreidt zich penetrant vleesgeworden geld het hart uitgeklopt onwelriekende idealen stop je in de seksshop het makke diner eet je gedwee dicteert deze deze aardse geldpoel verdient zijn hemelswand…

Laat me! Zoals ik ben. Ik ga je niet aan stukken scheuren, maar laat me zoals ik ben, niet geheel van deze wereld. Slechts een paar tanden zouden je een boosheid laten zien. Maar ik, oud en tandeloos geworden, ben slechts meer en meer van je gaan houden.…

Laag op laag van sporen in de verte evenwijdig aan een romp loodrecht op een hoofd dat scheef hangt van verbeelding afgetekende bergen op de vlakte van herkenning als een gewei-van fractalen vogels in V-formatie bomen strekkend in lange latten het Noorderlicht de boodschapper van de zon ergens het zuchten van een mens op papier schepsels…

Getrouwd zijn heeft zeven armen om zichzelf binnen te trekken ook aan de korte zijde de kant waar je op ligt eventjes terug naar het argeloze toen je huid altijd te wijd was want eerder het gewicht van haar knieholte laat me weten dat het tijd is hoe laat het is dat het jeukt tegenwoordig altijd en overal ben ik tegenwoordig op een afstandje…

het leven was voor hem een worsteling met de juiste hoeveelheid vervreemding hij hield zijn vrouw voor een speciale wasdraad af en toe ging hij op reis iedere keer weer elk beetje pragmatisch denken te weken gezet het liefst stoeide hij in wat water veel en lang spoelend in zijn speelbroek en zij hield hem voor haar zoveelste kind…

Beste vriend uit India, wij begrepen elkaar toch zo slecht en praatten een potje gebrouwd uit het Nederlands, doorspekt met flink wat Engels. Jij begreep maar niet waarom wij Belgen zoveel hielden van die fletse aardappelen. Jij was wel straffere currykost gewend. En ik begreep maar niet waarom je zoveel problemen had en ieder halfuur God…

Ze huilt nog wat zachtjes niet om een eenzaamheid maar om het geluk van een hard leven het maakt haar staren naar de eindigheid wat zachter ze vouwt de handen om haar gezwollen knieën duwt haar rug wat dieper in de genade van de zetel en glimlacht niet om een verdriet maar om een trots van het alleen gaan en de pijn die eindelijk…

vader toen bleven we dicht bij je nerven je was hoog opgeschoten je kruin raakte de hemel we speelden konijnepijpen met je wortels en het teveel aan oudemansbaard gaf je weg wilgetenen die verwanten waren het leek wel wildgroei broers en zussen de aarde vanonder je voeten je was niet te ontrafelen tot op het bot uitgevlochten het…

Het zenden van een vrouw is een risicovak zij is een creatuur van het wilde twijgen in het braakland dat zich tot jungle zal wassen waar ze ook gaat het talen wordt gedanst het ritme voert het hoge woord schamper vel belooft een ritueel verbindingen worden gesmeed ieder telraam slechts gewaardeerd om zijn subtiele ronde vormen Voodoo…

het betongrijs kwam na het kantoorgrijs wou hij wegvliegen op reis had hij nergens naar toe te vliegen in dit bureaucratenland zijn aktetasje in de hand zijn paraplu met straalmotor openklappen als om te stuntvliegen wou hij vliegen en ijl in de lucht zonder promotor of vluchtsimulator steeg hij op naar de maan een masker opzettend in de…

Ingebeelde vader; ik stel jou duizend en één van die niet uit te spreken vragen! De formulering alleen al duurt honderd dagen! Als ik dan al zo mis ben, klets me dan de ribben uit mijn bast van eeuwige twijfel! Scheur mij de milt uit het lijf zoals ik jou en je kern zou strippen tot op jouw ongenode onderlijf. Scheur mij het vlees van…

steeds meer en meer schrijft ze de dingen aan elkaar het onmiddellijke voorbij weg van het donker de oude dichteres en al de rest is te zwaar voor het papier haar taal gaat steeds trager of ze zwijgt of legt liever haar kinderen dingen in de mond alsof haar herinneringen stranden in de vijver van haar jeugd het echoot daar als druppels…

Hoe jij op de stalen rand van een dood leven zwerft het noodlot dat in je vingers zweeft, met het zwerk dat je vervloekt alsof je onbewoonbare moeder je weer uithuizig spuwt. de waanzin die je in de keel van een hond legt, alsof je de ogen aflegt voor de afgronden die je achter laat de ladders die je achter je optrekt als toekomst dat vertrekt…

Met zijn oude uitgedragen hart, versleten tot op de draad, had hij jaren geregeerd over zijn ontkende jeugdige inborst. Ruw als een bolster, waren kleine akkefietjes nooit een reden om zijn kar te keren. Niet mekkeren, niet neuten of klagen, maar hij zong wel zijn naïeve levenswandel in een doorgroefde blues, vanuit zijn kardinaalsstoel…

Op de drempel van mijn deur van ontevredenheid, roep ik mijn ongenoegen over het gebroebel van mijn ingewanden uit! 'Onwelvoeglijke reetjeskikkers!' 'Onfrisse bochtenkruipers!' 'Ongehoorde rectificatiekolommen!' Mijn overbuurvrouw, met de bezem in de hand, maakt misprijzende gebaren. Mijn mond wordt vrolijk en trekt zich in een…

Zijn blik zoekend naar betekenis zocht al lang veel te fel en hij scheurde plotsklaps door zes steunmuren van het appartementenblok, gebouwd naar Escher's model. Nu had hij alle muren bespot en de gewelven ondermijnd. De werkelijkheid leek te grijnzen in brokkelende zinnen. De ophangpunten van zijn zoekende ogen lagen her en der verspreid.…

Er is bezwaarlijk nog iets van waarde ik lig op een wachten dag twee met weinig woorden iets zeggen is een kunst maar het laat geen indruk achter op mij dag drie ik lees het over duimrollend want het moet vloeien ergens moet er nog iets volgen anders strandt het in de vlakte en het moet ook wel een beetje van het Nederlands…

Ik lees op jouw vel het verschijnen van een schittering als een pleister op het drama dat de man heet altijd al waarde het schuw rond onder de vermomming van krachtige potentie ik verman me in jouw blauwe putten ze boren in mijn ziel en in mijn moordzucht alsof ik je de doodsteek zou kunnen toebrengen maar zo zou ik uit je mond ademen…

Hoe de draagkracht in het donker schrijft uit het diep in de aarde zich tot schollen verheft het zwarte gat gapend het begrijpen en de angst op fragiele vleugels met kunstig geduld verworven uit de mens hoe soms heel de wereld aan je trekt met voeten wortelend in het drijfzand van schouders die naar beneden hangen de zucht het eeuwige…

Vanuit de kant waar de mens opzij gelegd wordt waar het licht liggen is flinterdun geplooid het oor hangend aan het firmanent van het plat, het oog weerkaatst het schouwtoneel al dat glinstert ligbankgewijs het flikkert allemaal binnenkamers tot in de donkere krochten van mijn schedel waar de inspiratieloosheid heerst de mens zittend van…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

In windstilte was een kind geboren haar naam sprak onbestaand het net van leven trok de kosmos strak voor even adem stokte ongemerkt voor een stonde geen mens zou weten van vruchten die niet vruchten in aaibaar water dat was iets voor oudere Goden om het vergeten te bedekken * maar het moest nog gezegd worden om het opgaan…

wij zijn dwergen die aan het grootse appeleren wij banen ons een weg vanuit een stoel waar we onze dromen projecteren wij hinkelen achter op onze hoogtechnologische benen wijzend naar de buitenmenselijke einder vol epossen van vuurstenen tot androïden ooit bemannen wij de regenmakerlasers van op onze droomeilanden ons ozonrijk boven de…

boven het hart stolt het bloed de riem trekt een lijn tot aan de lendenen het kruis hangt in het azimut vanaf hier is het in strepen zwaar als lood dat door de aderen trekt de hartstocht onder de voeten het wortelt in kinderen daarbuiten waait het de einder verdeeld oneindig in kruispunten van jij en ik…

Zij trapwentelt me een woord pa-pa-pa-pa Steeds maar hoger van onder naar boven Ik schiet vol bezinksel van veel te lang naamloos zijn Ik kom naar beneden van mijn zelfschakelende rugtrap maar ik kom steeds hoger in het knikken van lucht daar achter boven onder mijn hoofd mijn keelgat kleppert open met een kinderlijk kreetje Gezonken…

Wat jij zegt, wat ik zeg en jij en jij en jij het heeft er grondig lak aan alles komt op hetzelfde neer alleen lijkt het allemaal zo verdraaid want uiteindelijk draait de steen rond in een paar onderzoekende handen Het schemert altijd aan de onderkant Al het kostbare bevindt zich luchtig en ongrijpbaar tussen de zuilengalerijen van generaties…

De gedachteloosheid greep om me heen, tot in de uitgestrektheid van mijn verste vingers en mijn keel snoerde me de handen. Mijn maag wentelde zich in zichzelf en liet mijn tanden klapperloos achter. Mijn mond ging onwillekeurig open en sprak een lege wind. En ik, ik liet mijn lichaam zijn gang gaan. Het spoelde zich in de branding…

Vers van de pers afgestudeerd in de Shaolin tempel nog even een stage geheel alleen met de blote vuist de Twin towers neergehaald Master Fighter, je deed het lijken of het een terroristische daad was Mai geri, maai George in het kruis boem blang, Kabang dang naaktslakken in je neus een verstikkende pladijs tussen de kiezen je hebt leren…

Soms ben ik breder dan het probleem 'zijn' mijn naam alleen al is lichtvaardig langer dan enige belichaming waarvan akte 'te zijn of niet te zijn' het futiele buigen het niet zijn is geen optie dan ben ik het werkwoord 'buigende' mijn voorhoofd zwellende en soms eet ik meer op dan het woord lang is maar nog eens kauwen want met…

Het leven met konijn in het gordijn. Compagnie 'Het vergulde gat' had een zootje zotte kopen in de aanbieding. Het kon niet op! 'Konijnbruine gordijnen' gratuit en voor niets. Het zwangere konijn kreeg je er bovenop. Ze hadden er beter de verlepte accountmanager bovenop gedaan het tweedehands atelier kreeg onder zijn bewind wat…