189 resultaten.
Stad op de rivier
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 446 Dicht en zo ver bij…
in het glinsterende neongezicht
ligt haar ware toedracht
met het zachtbruin van de nacht
onthult zij haar geboortegewicht
Boven de ronding van de stadsspiegel
steekt zij het skelet van ramen
in de steigers
...en zij ontdubbelt zich
op het schilderende water…
De geveinsde dood
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 399 Hij lag daar uitgeteerd
op zijn magere bed in een
gedistingeerde lamlendigheid.
Zijn lendenen brandend
in de schurende verkleefde lakens.
Zijn ranzige lichaam
veinsde een
gestileerd voorproefje
van de dood.
De matras trachtte
een doorluchtige indruk
te maken in alle afgrijzen.
Het verenstel had slechts
een weerbaarheid van meegeven.…
Schrijven om te blijven?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 255 Wat dacht ik hier te vinden,
tussen deze letters van entrepreneurschap?
Heuristische hiaten van geleden zinnen verzilveren?
Jij wit hier;
daagt me uit tot duelleren
met gedrochten van gedachten?
Of zijn de allegorieën maakbaar als krullende letters?
Zinnebeelden ter eeuwig leedvermaak?
Wil ik hier
een paar wanstalten chromeren
tot een…
Met weigerende keel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 322 Ik moet wel gek lijken
met al mijn harde woorden
gesmeed uit een wind van metaal.
Maar ik heb altijd de smaak
van vlinders in de keel,
als het al een andere smaak is,
dan is het de smaak van rupsen in de modder.
En als mijn stem al eens hees wordt,
is het door toedoen van felle woorden,
die razen als een trein door een tunnel
en me achterlaten…
Overgave
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 380 Ze zat daar zoals altijd
in haar uitgerafelde zetel.
Intussen was ze heel oud
en krom geworden. In haar hele
leven had ze geen tien woorden
van een innerlijk gevoelsleven geuit.
Het witte breekbare vrouwtje,
had nooit een beetje kracht over gehad -
na haar plichtsvolle taak van zware arbeid
vervuld te hebben - om nog
een lach te kunnen…
Na het vele lezen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 276 Net nu, wanneer de werkelijkheid
zich leek te ontbinden,
als een traag dovende gloeilamp
en ik het zoete duister zou omwinden,
alle levensechte kleuren
in het filmrolletje gevangen zetten,
kwam daar het land van ooit terug.
Daar, in dat landschap van wit licht,
een oord van zeven eeuwen herinneren geleden,
overkwam me het déja-vu dat er…
De erfzonde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 272 Alle wanstalten van verkeerd redeneren,
van honderd vaders en moeders terug,
hadden de jongste telg; geboren
in nieuwere verlichte tijden,
verzwaard met het oplossen
van ambivalente vraagstukken.
Een last, recht evenredig
met de massa van de wereld.
Hij was geboren onder het massief
van het Himalaya gebergte.
Hij steunde en wrochtte
onder…
Eb en vloed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 544 De gedachteloosheid
greep om me heen,
tot in de uitgestrektheid
van mijn verste vingers
en mijn keel snoerde
me de handen.
Mijn maag wentelde
zich in zichzelf en liet
mijn tanden klapperloos achter.
Mijn mond ging onwillekeurig
open en sprak een lege wind.
En ik, ik liet mijn lichaam
zijn gang gaan. Het spoelde
zich in de branding…
Frisse ochtendgymnastiek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 713 Op de drempel van mijn
deur van ontevredenheid,
roep ik mijn ongenoegen
over het gebroebel
van mijn ingewanden uit!
'Onwelvoeglijke reetjeskikkers!'
'Onfrisse bochtenkruipers!'
'Ongehoorde rectificatiekolommen!'
Mijn overbuurvrouw,
met de bezem in de hand,
maakt misprijzende gebaren.
Mijn mond wordt vrolijk
en trekt zich in een…
Mister Grey Beard
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 718 Met zijn oude uitgedragen hart,
versleten tot op de draad,
had hij jaren geregeerd
over zijn ontkende jeugdige inborst.
Ruw als een bolster,
waren kleine akkefietjes
nooit een reden
om zijn kar te keren.
Niet mekkeren,
niet neuten of klagen,
maar hij zong wel
zijn naïeve levenswandel
in een doorgroefde blues,
vanuit zijn kardinaalsstoel…
Sluimerende branie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 230 Sinds ik
dagen tussen letters verbleven had,
bleef het onvermoeden op mijn open registers zeilen.
Mijn hart liet geen hart koud
en mijn handen waanden zich ineens
deel van een nieuwe schepping.
Een woud van sensaties kwam aan de oppervlakte
van mijn tast drijven, als een fles met een boodschap.
Het vermoeden in mijn vingers reageerde
met…
In jouw ontwakende ogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 208 Diep-blauwe oceanen
die al het bestaande
ontluisteren van zijn
donkerste weemoed
die al het bestaande
mooier maken
Het wolkeloze zenit
van het noorden
en het zuiden
elk leven voedend
met een azuren gloed
paarlemoeren rivieren
die het lied aanschouwen
der ontwaakten,
nimmer bewust
van de duistere nacht…
Dichten voor verdraagzaamheid (met enige vertraging)
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.223 Beste vriend uit India,
wij begrepen elkaar toch zo slecht
en praatten een potje gebrouwd
uit het Nederlands, doorspekt met flink wat Engels.
Jij begreep maar niet waarom wij Belgen
zoveel hielden van die fletse aardappelen.
Jij was wel straffere currykost gewend.
En ik begreep maar niet
waarom je zoveel problemen had
en ieder halfuur God…
another prick on the Wall*
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 4.222 geslenter aan de duivelswand
de hand van vergetelheid klopt
de slogans van reclamemakers op
another prick on the Wall echoot ze
ijdele strijd verbreidt zich penetrant
vleesgeworden geld het hart uitgeklopt
onwelriekende idealen stop je in de seksshop
het makke diner eet je gedwee dicteert deze
deze aardse geldpoel verdient zijn hemelswand…
Trouw als een hond was alles bij het oude gebleven
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 2.916 Laat me!
Zoals ik ben.
Ik ga je niet aan stukken scheuren,
maar laat me zoals ik ben,
niet geheel van deze wereld.
Slechts een paar tanden
zouden je een boosheid laten zien.
Maar ik, oud en tandeloos geworden,
ben slechts meer en meer van je gaan houden.…
Pertinente indruk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 363 Hij spuwt een wereld
van ongenoegen
naar de einder van vergetelheid.
De landen der herkenning
honen driedubbele hanenkraaien,
dribbelend op zijn middenrif.
Zijn hart zuigt de trilling
als een kronkelende slang
in de rivier der vervreemde galmen.
Overtuigd van overschot
aan gelijk, wrijft
hij nog eens zijn kin schoon.
Zijn identiteit…
Verzuchting
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 360 Hoe kan ik mijn ontroering
subtiel over jouw diepe water
tillen, zonder mezelf te verliezen?
Als woest water die mijn oevers
doen inkalven en jouw bekken
uithuizig wordt in mijn bodem.
Zullen wij ons dan bloot
te glunderen leggen voor elkaar?
Als een kamerheer en
een Chinees theemeisje?
De uitkomsten van ons vlees
en lusten samentellen…
Horror en de schoonheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 371 De dode boom werpt zijn vruchten af
en hij lokt kleine meisjes
om hun darmen te spoelen
in zijn ongenadige bijzijn,
opdat zijn wortels zouden struiken in weeë grond.
Ze kokhalzen de ondode afscheidingen
naar de wereld van zaadjes en nieuwe kiemen.
Het meisje was allang afgestorven,
maar ze baarde een vers nageboorte.
En hij;
het levende…
Het traagste zien der dingen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 326 Aarde van nevelend blauw;
hemelsoog van troebele verzuchting...
Houdt mij de bril van blindheid voor
en breek het hardste licht tot wit in zwarte kleuren
of laat het zoete zingen klinken in de zoutste herinneringen.
Trek je ooglid dicht met een zweem van bezwering,
tot de tranennevel; wit en grijs
soms crèmezwart zich vergist
en het donkerste…
versteend in de pop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 326 tijd vertraagt
mijn groene vingers
de houten pop
een bomenelf
knoestig gezicht
knokige vuistjes
zijn bruin olieachtige huid
ademt
transpireert stil
en beweegt van binnen naar buiten
in dikke zwellende druppels
tijd vertraagt
ik heb hem geen wil meegegeven
maar
zijn glinsterende oogjes
verraden mij
het is niet hij
het is…
Nostalgie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 242 Vertrouwen
Toebehoren van de
meeloper
Conventies
uitgevonden door
Pastoors
Moraliteit
de zorg van
Kinderverwekkers
Echte stielen
Ware debielen
Het heden
Het leven
Is
de onwil
van een
Romanticus…
Neem me mee; een paar schrammen verder weg.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 Neem me mee; een zorgensteen verder.
De steen die alle kilometers opgegeten heeft.
Ik zal op je naam trappen
en verder glijden
op de maalstroom van het krankzinnige wezen.
Misschien is het allemaal een illusie;
is het gewoon dromerig weer
en wacht alles me op;
daar op de kust,
met zijn eeuwige witte stranden
en klinken we onder het naïeve…
Lijfeigene
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 295 De sluimerende nacht
met zijn wulps gewaad van warmroze gevreeën huid
luifelt gestaag
naar de vertwijfelde ochtend van uitgemolken liefdesrag.
Onrust en bruikleen van mijn uitgehongerde ingewanden;
brengt mij de baarlijke dwang van de vruchtbare dagbesteding.
Het schoot het tweemaal:
de bok en zijn gestoorde broeder 'het geweten'.
'Moord…
aarzelende dracht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 329 De aarzeling rijdt spoorslags voorlangs
mijn gemoed, zoals de bezwangerde nevel
het omhoogreikende gras strelen wil.
De herkenning is als de blauwe zwaan,
geurloos drijft ze op de nostalgische onderstroom
en zuigt haar stuwend naar hogere vluchten.
Onze monden roeren traag en bedreven
de zuurstof doorheen de gesmolten lava,
om sterk en bindend…
Moordbasket van het verzakende veulen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 Vergeet je niet
mijn vel te schrijven?
De schijnstalt van mijn wezen
zat al lang verscholen;
nog voor mijn huid
deze wereld betrad.
Alle bezwaren
hadden zich op een hoop gegooid.
In de mand van paradoxen en ambivalenties.
Maar het mocht niet baten;
het onophoudelijke zijn draaide me een tong.
De perverse hoop
spitste zich op de roede…
Wandelgang van de beklaagde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 250 Zwaar, traag en deinzend op weg
naar de afspraak van zijn proces.
Op de dag wanneer de cirkel kwam
van de onvermijdelijke rekening.
'Schapen verbergen zich niet tussen schapen!
Steevast!' dacht hij overtuigd
met de logica van een gespotte verstekeling.
Al zijn poriën ademden schuld
en al het onoverkomelijke
waste iedere laag vernis
van zijn…
Tomeloze meme
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 299 O loze belofte!
Tierlantijn het geluk genaamd.
Breek mij de bek niet open;
de farce kan zich niet staande houden.
Scheerwollen dichter! In godsnaam!
Welke onverlaat
heeft ooit het begrip
in onze geschiedenis
achtergelaten.
En ik zink in mijn badkuip,
tot over mijn oren in het zeepsop.
Geluk-kig heb ik er één.
Denkend in mijn denktank…
Uitgebraakte nacht in de morgen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 231 Onverkende brakke landen
doemen op uit het spookhemd
dat zijn ingewanden afdweilt
en breken zijn ogen
in onlust brakende broeikassen.
De drang de dageraad te wurgen
breekt uit zijn doffe blik.
Zijn rechtvaardige handen
grijpen de lucht voor hem uit.
De lucht kraakt ijl, maar het is slechts
het piepen van zijn verkrampte ligamenten.
De…
Multiple ervaringssyndroom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 299 Inktzwarte beweegredenen
laverend
tussen de groen grijnzende fundamenten
van zijn ontgrendelde onervaringswereld.
O latente, potente imperator van de innerlanden.
De blik van 'Veel is niet genoeg!'
zocht al veel te lang en veel te fel.
Zijn ogen sijpelden door zijn huid
en het zien werd een gelooid voelen.
De wereld was gekleed met een…
Stad van halverwege
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 363 De stad zuigt
aan mijn welbehagen.
Zij dekt mij onder
haar polierende gelaat
van gewapend beton.
Niets kan mij hier gebeuren.
De woestenijen der barbarijen
liggen ver buiten het bereik
van haar stenen hart.
Haar binnenste dreunt
onder haar eigen warmte
en loopt er van over.
Eindeloos tot haar laatste zucht.
De potente calorieën…