48 resultaten.
"Over stille ogen."
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.560 Over stille ogen en lippen stil
Eeuwig nu geloken
Sprei uwe bloemen ter liefde der bloem
Droeviglijk gebroken.
O, laat vallen, zuchtenszacht,
Treurewoorden, woorden van klacht,
Dat zij niet storen de rustenacht,
Waarin zij ligt gedoken.
Neig uw hoofd en neig uw wil...
En zeg: ‘àl mijne liefde had
Niet kunnen veilgen tegen leed…
Aggy.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.153 De morgen droomt in de lichte tuin:
Een lichtfestijn
Midde' in bloemgeschijn,
En in die droom lichtkindje klein,
Grootogig, op voetjes fijn.
Geurenneurende zachte jasmijn,
En vrolijke roosjes, mondjes half open,
En gouden regen,
Neergezegen
Om haar te vertellen die aan komt lopen,
Hoe mooi een morgen kan zijn.
En paarse seringen…
Avond
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.333 Boven mij is de lucht
als een lief gelaat,
waarover zachtkens
een glimlach gaat
En binnen in mij
wordt het al nu zo stil,
of mijn hele hart
naar de hemel wil .…
Avond aan de Amstel
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.899 Een rand van flauwend rood omzoomt de kimmen;
Hoog wijkt de lucht in eindloos ambergrauw;
De vlakte zwijmt; de vochte neevlen klimmen,
En overvloeien de landouw.
Zij glijen voort waar, 't laatste licht weerstralend,
De wereldstad, de bruid der waatren, troont;
Haar huizenrijen nog met rooskleur pralend,
Haar koepels nog met glans gekroond…
Avond aan ‘t strand
poëzie
3.0 met 25 stemmen 6.708 Nu is ’t of alles rusten wil,
De hemel wijd en de duinen stil,
En ’t dorpje in ‘t duin gezeten,
Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot,
En wat venstertjes blozend nog van rood,
Door zonne in ‘t west vergeten.
En naast de duinen de grote zee,
Zo droomrig loom of zij zachtjes mee
Wil slapen en niet meer zingen;
Haar scheepjes, gevlijd op…
Ballade
poëzie
3.0 met 32 stemmen 9.886 Het schip voer af. - Zij oogde ’t na…
Het zonlicht ging met hem!
Nog hoorde zij het laatste woord
Dier jonge, diepe stem:
‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus,
Die op haar lippen brandt,
Zijn blik, die lang de hare zocht,
En ’t wuiven van zijn hand.
Zij bergt het alles in heur hart.
Geen dag, geen nacht gaat om,
Of voor haar ogen rijst…
DODENKLACHT
poëzie
4.0 met 1 stemmen 837 Laat dicht de luiken! 't Zonlicht dringe
niet in deez' ruimten, waar geen morgen
haar langer wacht.
En laat me alleen met mijne dode!
'k Wil met haar zijn in de eerste wake
van hare nacht...
Ik wil de teedre woorden spreken,
die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde
'k zei niet genoeg.
Ik wil haar dodensponde sieren
met bloemen…
Dodenklacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.012 Laat dicht de luiken; 't zonlicht dringe
Niet in deez' ruimten, waar geen morgen
Haar langer wacht.
Ga, laat m'alleen met mijne dode.
'k Wil mèt haar zijn in d'eerste wake
Van hare nacht.
Ik wil de teedre woorden spreken,
Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde;
'k Zei niet genoeg.
Ik wil haar dodensponde sieren
Met bloemen…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.812 Droom-vrouw, kom !
Droom-vrouw, kom !
En draag mijn kleine
In je armen, de rozereine;
Draag mijn kleine
Die slapen wil
Naar je droomhof
Manestil.
Kleine sterrekindren gaan
Met hun lichtjes al vooraan,
Openen de blauwe dromepoort,
Zorgen dat niets mijn kleine stoort.
Maar schuift op haar venster zacht;
Roomblanke roosjes houden er wacht…
Eersteling
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.563 Klein handje klopt in diepe nacht
Aan 't venster zacht,
Aan 't venster zacht,
Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’
Legt bei zijn vleugeltjes buiten af,
En heeft het plaatsje dat men hem gaf
Gauw ingenomen.
Moe zwervertje - na reize - ligt
Met ogen dicht,
Met ogen dicht
In vaste slaap gevangen,
Maar, glanzend door de nêer oogelêen…
Gelijk een vogel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 825 Gelijk een vogel moede nederstrijkt
Op 't nestje in loovren veilig weggeborgen,
En 't kopje slapend buigt totdat de morgen
Blij uit haar lichte wolkwaranden kijkt,
En zachtjes zegt: ‘mijn hele hemel prijkt
Alreê met rozen van mijn liefde en zorgen...’
En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen -
Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt!…
Gestorven
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.570 Eerste wake.
Laat mij alleen,
Verstoor de stilte niet;
Ik kan uw woorden,
Kan uw troost niet horen!
Als holle klanken kloppen zij me in de oren;
Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet.
Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb
Zó veel verloren!
Niemand die weet
Wat zij mij is geweest.
Midden in smarten…
Heel ver.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 859 Ik wilde ik kon je in mijn armen nemen,
Dragen heel ver
Langs blanke velden en koele wegen....
De avondster
Zou wel onze vriendlijke leidsvrouwe wezen,
Als over dagmoede landen rezen
Avond- en nacht-
Schaduwen zacht.
Ik zou je voeren langs rozenheg
En vogelwoning.... heel ver weg....
Langs blauwende zeeën en duinige stranden,…
Is 't lang geleên?
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.733 't Is lang geleên...
Lente was 't, en de dag was heen.
Heugt het je, Liefste, hoe wij samen
langs het zingende zeestrand kwamen,
hand in hand, en alleen ?
Spraken niet, - onze ogen alleen
hadden 't druk ; de zoetste tale
hoorden wij, voor de eerste male,
lang geleên.
Lente was 't voor u en mij ...
Lente is nu zo lang voorbij !
Lente had…
Jonge dode.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.007 Waarom, als stille Dood jonge ogen sluit,
Staan wij verslagen, buigend om de baar
Met wening droeviger, alsof dit waar
Smart die elke andre smart in zich besluit?
Als stonden wij op blijde bloemenkust,
En zagen onze schat op zwarte boot
Verraderlijk ontvoeren door de Dood -
Slachtoffer van Zijn alvernielingslust?
Is dan onze aarde…
KINDERSPROKE
poëzie
3.0 met 60 stemmen 10.547 Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht
Maakt hij de hemel open,
En veel sterren en sterretjes komen zacht
Op gouden voetjes gelopen.
Ze zijn nieuwsgierig, en naar benêe
Zouden ze heel graag komen;
Maar ze zijn bang, voor de grote zee
En voor de hoge bomen.
’t Is boven ook donker… maar zij hebben licht.
De zon gaf ze allemaal lichtjes,…
Kinderogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.287 Lente-ogen, waar 't lentzonnetje in gaat schijnen,
Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten;
Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten,
Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen,
Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen
Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten;
Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten
Verbitterd woord van…
Lente boomgaard
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.202 Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle.
Bomen en boompjes, zover de ogen reiken,
Doen takske aan takske in gulle blankheid prijken
Van bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle.
Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen? Duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…
Lenteboomgaard.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 870 Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle.
Bomen en bomen zover de ogen reiken
Doen takske aan takske in gulle blijheid prijken
Met bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle.
Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zó neergevallen
In dromerig verpozen; duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.721 Liefde kwam tot mij zo zacht
Als lentegeuren in lentenacht.
'k Voelde haar bloeien langs mij gaan
En alles in mij is bloeien gegaan.
Alles in mij werd morgenblank:
Vogeltjes floten hunnen dank;
Over de stille bossen ging
Windevleugel-ritseling,
En mijn hart die morgen kweelde
Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 840 Geklommen was de maan naar boven,
Had wolken stil uiteengeschoven,
Uit sneeuwengrot leek zij te turen,
En zilversneeuw in 't rond te sturen.
't Was of de warme zomeraarde
Het koelend zilver gretig gaarde;
Al meer en meer had ze opgevangen,
Tot al van zilver was omvangen.
Een koel, blank kleed dat verre strekte
En velden wijd en weien…
Maanlicht
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.694 Geklommen was de maan naar boven,
Had wolken stil uiteengeschoven,
sneeuwengrot leek zij te turen,
En zilversneeuw in ‘t rond te sturen.
‘t Was of de warme zomeraarde
Het koelend zilver gretig gaarde:
Al meer en meer had ze opgevangen
Tot al van zilver was omvangen.
Een koel, blank kleed dat verre strekte
En velden wijd en weien dekte;…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.351 Tussen zilveren zee en avondgrijze lucht,
Laag rondend in egaal gewolk, dun uitgestreken,
De sneeuwen meeuwen zweven, vrij in lange streken,
Drijven en wieken voort in lenig weke vlucht.
Midden in 't schaduw-ijl - dat aanwaast boven 't schuimen
Der zilvren golvenzee - fijnwazig, ijl gestroom
Uit zachte schaduwzee van nacht met maangedroom…
Mijn jongske slaapt al zo lang
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.274 Mijn jonkske slaapt al zo lang
In stille kille hof;
Mijn stem van roepen is dof,
Mijn lippen verleerden hun zang.
's Nachts als ik slaap, slaat hij even
Zijn vakerige oogjes open,
Komt naar mij toegelopen
Om mij een kus te geven.
Vlijt zijn hoofdje naast mij,
Nestelt zich in mijn armen....
'k Mag hem koestren en warmen -
Mijn hart is…
Mijn ziel is in mij
poëzie
3.0 met 60 stemmen 12.671 Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.
----------------------------
uit: Serena (1898)…
Mijn ziel is in mij.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 727 Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.…
Morgen op de hei
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.708 Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur
Van zomerhemel rondom neergespreid -
Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid
Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur.
Wereld en mensen weg... Alleen natuur
Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid
Met glimlach ongerept: stille innigheid
Van nijver leven in het morgenuur.
Ik schroom te treden op…
Nacht
poëzie
3.0 met 37 stemmen 6.223 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
Over de stille, stille sneeuw.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 1.343 Over de stille,
Stille sneeuw,
Diep uit de verte,
Onder de lage
Malv'-witte luchten
Nadert het tinklen
Tinklen, tinklen,
't Gulzilvrig rinklen
Aanzwellend, klankwellend,
Uitschuddend, zwierend
Een sleep van geluidjes:
Schelklikke klankjes,
Pretdolle zangkjes,
Rap, druk, uitvierend
In vreugdvlugge schatering
Bellekens-klatering…
Slaapliedje
poëzie
2.0 met 3 stemmen 1.096 Slaap, kindje mijn,
Sluit je lipjes fijn,
En doe je ogen dicht, mijn ogenlicht;
Nu je zo warmpjes nederligt,
Moet je rustig zijn.
Nù ben-je klein:
Ik hou je hoofd en je lijfje zoet,
En je wilde voetjes stil en goed
In twee handen mijn.
Eens zul-je groter zijn:
Dan lig je niet meer in mijn armen neer,
Dan stap je door 't land als een…