219 resultaten.
Amnesie
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.247 Ik ben je aan het vergeten.
De herinnering aan ons,
Vervaagt.
De magie van illusie.
Het geloof in sprookjes,
Verdwijnt.
Je neemt afscheid van mijn hart.
Het houden van jou,
Uitgewist.
Ik ben je vergeten.
De magie verdween,
En de liefde gewist.…
Engadin
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 182 Achterin een doos
vond ik een
oude ansichtkaart,
die mijn ouders
stuurden
vanuit Zwitserland.
Er staan mooie
pieken op, een
klein kruisje
markeert:
"hier staan wij,
tegen de bosrand"
het stempel dateert
uit 1994
en ze hadden goed weer,
op wat spatjes na,
maar dat was maar
een enkele keer.…
Sterrenregen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 286 Nu onze wereld naar de
klote lijkt te gaan, we
verdeelder zijn dan ooit
omdat haat harder schreeuwt
en de liefde zo ontkracht,
vond ik dat we wel wat
geluk konden gebruiken,
dus maakte ik een groot
kanon en verdomd het zal
sterren regenen vannacht!…
Hemelgang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 350 Een plas water,
is al wat er lag.
Daar engelen
onbeschaamd,
natgeregend,
Het leven
laten
in de stille sneeuw.
Zonder een brief,
Noch een beleefd
Goeden
dag.…
Hooi ligt op 't land
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 143 Hooi ligt op 't land
geschuddeld
weids op 't veld.
Hooi ligt op 't land
snuif ik sprieten
geveld.
Hooi ligt op 't land
voorbije vleugen
van ooit gras.
Hooi ligt op 't land
ver gezucht
naar wat eens was.…
Echo
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 228 Als ik dood ben
het aardse
heb verlaten,
en je mij mogelijk
mist, hoopt ergens
te vinden,
bladerend door
wat ik achterliet,
ben ik woorden
geworden in de
regels van
mijn gedicht.
Lees je mij misschien
weer even levend.
Ik heb je lief gehad.…
Verbleekt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 Zij vangt beetjes zon
stiekem op haar huid,
terloops probeert zij dat
te verbergen,
maar pigment kleurt rozig,
en verraadt waar zij scheen.
Zij bewaart tevergeefs
stukjes zomer op haar vel,
Maar die kan daar niet blijven,
en ontsnapt
onderhuids naar buiten, dwars
door al haar sproetjes heen.…
Domweg tevree
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 We zijn verleerd hoe
tevreden te zijn,
denken te weten
wat we willen,
maar klagen wat af.
Eigenlijk is niks goed
genoeg.
Dat klinkt best verwend.
Hoe moet dat nou,
te vreden, vrede hebbend,
lievend, waarderen
wat is?
Hou wat te wensen
en vaker je mond,
wees dom- en
simpelweg content.…
Reflectie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 140 Er is een omgekeerde wereld
waarin wij in spiegelbeeld
bestaan.
Niet wij, maar schaduwzelven
leven daar,
en alles gaat andersom.
Als je ondersteboven
voor een spiegel
even in die wereld kijkt,
zie je bergen als diepe meren
en de zee is de lucht,
met vissen die vliegen.
Alles valt er omhoog
en onze leeftijd
gaat er naar beneden…
Een groter geheel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 Elk jaar maak ik een rondje
om de zon, ga ik
in stilstand zelfs
nog 1000 km
per uur,
en hangt onze wereld
daar maar
miraculeus
in het
grote zwart,
waar boven net zo goed
onder kan zijn,
maar wat
houdt het zwart bij elkaar?…
PTSS
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 371 De poezen bibberen
en beven,
ogen schieten
angstig heen
en weer.
Bommen en granaten
kabaal overstemt,
takkatak
keer op keer.
Nu twee zielige hoopjes
met een post
traumatische
stress
stoornis.
Nee, het nieuwe jaar
begint voor hen
niet goed,
en stinkt naar
kattenpis.…
Ridders van het ruime sop
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 212 Onder de korrels
van een nat strand
liggen kastelen
te wachten op
vlijtige kinder
handjes die bouwen
aan een zanderig
fundament, waar
draken prinsessen
gevangen houden,
en ridders op schelpen
de vloed berijden.
Op de korrels
van een nat strand
verrijzen koningen,
die regeren over
wind en woud
en koppen snellen,
waar echte…
Ridders van het geloof
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 777 Marcherend over wegen,
Stampen duizenden voeten,
Daadkrachtig en schijnheilig,
Onder hun gods zegen.
Zij dreunen bij elke pas,
Allemaal in het ritme,
Van degeen voor en achter,
In een eindeloze mars.
Soldaten van het moreel,
Beboeten elke zonde,
Zetten je zonder pardon,
Zo het mes op de keel.
Verblind geloven zij,
In hun onzichtbare…
Chupa - Chup
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.284 Toe maar, vrouw
tuit je lippen
sla je tong
om mijn lollie
van vlees.
Oh Fellatio,
trek de
schil van mijn
vleesgeworden
banaan.
Ik ben erect,
maar niet voor lang.
De zondvloed
komt eraan.…
Kussen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 Het kussen van jouw foto
doe ik veel en heel verfijnd,
stukjes plakken op mijn lippen
waardoor jij stilletjes verdwijnt.…
Stemmen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 93 God, wat baal ik
dat ik je niet verder
kennen kon.
Nu praat ik in
gesprekken, die ik in
mijn hoofd verzon,
en lach ik om grappen
die je maakte,
maar niet echt,
want jouw gevoel voor
humor die was
gewoon erg slecht.
Nog leef je zo nu en
dan op, in
mijn gedacht,
en blijk ìk 't te zijn,
om wie men
't hardste lacht…
Elf steden
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 74 Houdt er rekening mee,
de winter
komt er aan,
de tijd dat Friezen
weer massaal
aan 't bidden slaan.…
Vaar-wel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 186 De heuvel achter de haven
Biedt een luist’rend oor.
Vol vertrouwen deint
zij loom mee met
't klaaglijk zingen van
een vissersvrouw.
Zij golft 't zwaarmoedig
gezang, gebracht op
het zuchten van de wind,
verhalend over smart en wee
en hoe zij nooit
zal wijken voor de zee.…
Ik draag voor jou
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 228 Ik draag stenen over gras,
het gewicht kleurt mijn ogen zwart.
Deze lucht draagt de jaren
waarover vader schreef.
Over mensen, en hoe niemand
ooit de zon verjoeg.
Zijn rimpelige handen
schrijven nu over een man,
die op zijn knieën
vraagt om de dood.
En ik las het, vader
Maar niet vandaag.
Vandaag gebeurt het sterven niet…
Vrieskou
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 133 Vroeger woei de wind zo straf,
hadden we nog echte winters,
waar aangevroren spelden
op moeders schoot
werden weggewreven.
Snot pegelde aan neuzen,
terwijl de dapperen het
eerste ijs, onheilspellend
hoorden kraken
en of 't zou begeven.
Bloemen plakten vast aan ramen,
toen buiten nog wel eens naar
binnen kwam, door kieren…
Houdt stand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 125 Hier leeft geen angst
niet hier nee, in mijn
thuis, gebouwd
van hout dat,
hoewel oud,
haar klank niet is
vergeten.
Het kraakt en piept
enkel en alleen
het ritme van
ons leven,
voor wie luistert en
wil weten,
hoe stormen te verduren
die wanhoop waaien,
mettertijd,
en hoe te bestaan
achterstevoren.
Hier drupt alleen…
Een ziel weegt 20 gram
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 Elke nacht breek ik de hemel,
steeds een stukje verder open.
Ik voel de bui namelijk al hangen;
er zijn straks geen plekken meer te geef.
Dus maak ik hem elke keer wat groter,
want doodgaan doen we veel te veel.
En al die zielen wegen zwaar.
Om te voorkomen dat ze barst,
sta ik het dodenrijk te rekken.
Zodat wij rustig kunnen sterven…
Gerelateerd
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 95 Als het ooit met Adam en Eva begon,
zijn zij iedereens ouders,
en wij dus familie van elkaar.
Sommigen zeggen dat God hen schiep,
maar op afbeeldingen hebben zij navels,
dat vind ik wel een beetje raar.…
Soms klinkt heel zacht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 119 In natuur zit muziek,
voor wie het horen wil,
voor wie het spelen kan.
In het fluiten van vogels,
ritme kabbelt uit een beek,
donder rolt als solo,
het krijsen van een arend
door merg en been.
Noten die gevonden willen,
nog niet ontdekt,
ontsnappen
uit een eikelhoedje,
een sprietje gras,
met levenslucht als kracht.…
Wie zoekt zal vinden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 144 Wat is verloren,
werd niet gezegd,
was te laat,
bleef achter,
haalde het net niet?
Viel er niet te rijmen,
paste niet in een gedicht?
Waar zijn de
ongelezen woorden
die ik achterliet?
Wat komt er uit een aarzeling,
de tweesprong van twijfel,
een links of rechts,
wit of zwart
goed of fout?
Zijn ongebruikte momenten
voorgoed…
Diep geworteld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 138 Ik weet van een oude beuk
die er al een tijdje staat,
met wijd gespreide armen
waarmee hij de lucht streelt.
In de zomer fluistert hij noten
op het kloppen van de zon,
zijn huid draagt een groot hart
met daaromheen een M, een E.
Groeide hun liefde met de seizoenen mee?
Weerstonden ook zij storm en wind
als aan de grond genageld,
en hebben…
Toeval
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Wij maken ons zo druk
om de reden van het
bestaan,
om verdieping te vinden
alvorens wij
vergaan.
Misschien is het gewoon
toeval dat jij en ik
hier zijn,
uitgerekend op deze planeet,
en voor hetzelfde geld
een dolfijn.…
Je houdt mijn hand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 144 Aan je adem te horen
was je vast al heel
diep in slaap,
af en toe een tevreden
smekje, of een
dromerige zucht.
Zonder een geluid
te maken,
doodstil dus,
stak ik voorzichtig
mijn rechterhand
in de jouwe,
je antwoordde.
Zelfs in je slaap
bleef je van mij houden.…
Wisselen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 239 Mijn tand zat los,
ondanks dwangmatig
gefriemel met mijn tong,
bleef hij mooi zitten
waar hij zat.
Nog net aan het
laatste velletje
flubbert hij vaster,
hij wil niet weg,
is aan mij gehecht.
Toen een elleboog, niet
expres, van zusterlief,
tand in wasbak
en in mijn mond
een gapend gat.…
Opslagcapaciteit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Benijden doe ik ze, die mensen
die zich alles herinneren
alsof iets gister is gebeurd.
Als ik de krochten betreed
waarin ik gedachten, gevoel,
belevenissen heb verstopt
zoek ik me een ongeluk, in mij
is altijd alles kwijt, en verdwaalde
op verloren sporen.
Geuren, kleuren, een paar woorden
is al wat bleef, de rest verdween,
God weet…