het is winter; de herfst gefileerd van
de laatste zomerse resten tot
op het koude bot
dwalen we rond in onze geest en
zonder richting laten
we onze gedachten de vrije loop
op zoek naar warmte en verlichting.…
Daar sta ik dan ontbonden van verlangen
De eenzaamheid verloren achter de schermen van mijn geheugen
Geen barst waar het licht doorheen schijnt
Ijzig glas in het azuur verglinstert in de duisternis
als een onmetelijk zicht op mijn ziel
Doorbroken stemmen staren mij aan
en vertellen mijn geschiedenis
in een wereld ver van mij vandaan…
In het vroege ijle ochtendlicht,
een koele voorjaarswind maakt zilveren cirkels in het zwarte water.
Het is zo lang geleden maar
dan even zie ik mijn gezicht,
jong vol levenslust als een weerspiegeling in het water,
een oude foto want het water kent geen kleur of tijd.
De herinnering vervaagt en met de wind verdwijnt het zicht.…
47
Bezig met laden