86 resultaten.
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.379 Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
Door 't klaar kristal donkervermoede voren:
Door…
Het geredde kind
poëzie
3.0 met 4 stemmen 627 ‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar
De grote diepe zee ik minnen moet,
Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar
Mij opbracht uit haar vloed.
En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep
Achter gordijngedonkerd raam
En hoorde niet of moeder riep
Mij bij mijn eigen naam? -
Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn
Bij dit geluk…
AFSCHEID
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.827 Hier ben ik weer,
De najaarszon die wolkgedoofd
Het bronzen loof in ’t hoge hout
Boven ons hoofd
Daglang belichtte zilverkoud,
Viel aan de steile hemel neer
En overstroomt de grond met vloeibaar goud:
Hier ben ik weer!
Ik moest door ‘t bloedewarme bad
Terug, tot u, ‘k weet niet waarom –
Maar voor de korte scheemring kom
En dan de nacht…
Aan de Hermes van Praxiteles
poëzie
4.0 met 3 stemmen 520 Zoals een man na jaren wedervindt
Oudtere relikie, zijn jonge beeld:
Onder de blonde val van vlossen weeld'
Dat zuiver oog dat God in moeder mint, -
Zo door het floers der eeuwen, dat haar blindt,
En 't wee der wereld, dat haar u verheelt,
Zovaak glimp van geluk de schemer deelt,
Groet ziel van ver u, als die man dat kind:
O ziel, o glans…
Aan zee
poëzie
4.0 met 4 stemmen 704 O te luistren naar de zee,
Tot de ziel ga fluistren mee:
Tot haar zwijgen
‘t Wonderwoord
Uit zijn diepten stijgen
Hoort!
Alle malen, hartezwaar,
Kere ons zoekend dwalen naar
‘t Bruisend breken
Van de vloed
Waar de ziele spreken
Moet.
't Lichte zingen van de zee
Draagt de ziel op zwingen mee
Waar zij dichter
Bij de poort
Zachter spreekt…
Alleen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.798 Ik was een stil en eenzaam kind,
Eenzaam als geen -
Gij zong voorbij als een stem in de wind:
Nu ben ik alleen, alleen.
Gij streek voorbij als een schone schijn -
Vanwaar? Waarheen?
Wat kan ik zonder u beter zijn
Dan alleen, alleen?
Alleen met de zee die ebt en vloedt
Op haar gezetten tijd,
Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…
Avondwandeling
gedicht
3.0 met 89 stemmen 96.514 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande. . .
Wat gingen wij vanavond ver
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe…
Avondwandeling
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.649 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande ...
Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe hemelstraat…
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen 2.525 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Bij een dode
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.407 Lief ik kan niet om hem wenen,
Waar hij stil en eenzaam ligt.
In het schoon doorzichtig stenen
Masker voor zijn aangezicht
Dat de dingen er om henen
Met zijn bleke toorts belicht.
Lief ik kan geen tranen vinden
Als mijn hart hem elders peist,
Waar zijn ziel met de beminde
Sterren van de avond rijst
En ons, dagelijks verblinden,
Hoger wegen…
Daar is een lied...
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.052 Daar is een lied dat 'k zingen moet -
O de avondzon op 't lentegras! -
Eer de onontkoombre dood voorgoed
Mijn stille lippen vult met as.
Wel leende ik nachten lang als knaap
Mijn hoofd aan de gesterde wand
Totdat het bloed zong in mijn slaap
Als de echo van een hemels land...
Wel droeg ik rijper vreugd en smart
Tot waar aan zoom…
Daar ruimt de wind...
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.330 Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon.
Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn
Wanneer de winden sluimren aan uw troon,
De sterren vlammen in uw baldakijn:
Als tussen u en uw oneindigheid
De schaduw valt, en in dat klaar gewelf
Uw blank geluk dat god noch mens benijdt,
Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…
De dag lag bleek
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.480 De dag lag bleek neer op bleke sponde.
De wateren lagen blank onder blanke avond,
De lucht was stil van sprakeloze monden,
de wolken waren droef van ingehouden tranen.
De windevloot, de schepen van de luchtezee,
Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree.
Daar was geen zonnemond de avond rood te kussen;
Daar was geen teer gerucht de stilte…
De hoge zon
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.214 De hoge Zon heeft heden schoon bevonden
De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat,
Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden
Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.
En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde
Blâren bevloeren 't wildomstamde pad,
Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden,
Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat.…
De maan is al boven de seringen
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.353 De maan is al boven de seringen;
De stralen hellen de kruinen langs...
De nachtegaal houdt zich stil van zingen
Tot de hof verlucht staat van haar glans.
Tot de donkere tuin als een ijle beker
Tintelt vol licht, dofgouden wijn,
En als slaapwandelaars onzeker
De rozen ontwaken in de schijn...
Ik weet niet wat…
De ruchtige belijders van een naam
poëzie
4.0 met 2 stemmen 440 De ruchtige belijders van een naam
Zijn grif ook tot verloochenen bekwaam.
Die `t onuitspreeklijke niet leert verzwijgen,
Verslingert tussen ijdel woordgekraam.…
De smalle ring
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.144 De smalle ring, de gouden band
Schendt niet de naaktheid van uw hand,
Gelijk uw stralend lijf niet weet
De schaduw van zijn donkre kleed:
Uw stralend lichaam lijdt noch weet
De schaduw van zijn donker kleed,
Zoals geen lijf of stof bezwaart
De ziel die door uw ogen klaart:
Geen…
De wolken spieglen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.763 De wolken spieglen in de zee.
Het is geen avond en geen nacht:
Geen schijn van zon of maan of ster
Vloeit door het hoge koele blauw
Achter het windloos vlotte zwerk:
Niets glanst in hemel of op aard
Dan enkel uw verklaard gezicht.
Het is geen avond en geen nacht;
De wolken spieglen in de…
De zee was die dag
poëzie
4.0 met 4 stemmen 862 De zee was die dag een wonder
Van blauwe eindeloosheid onder
Het luchtedak van kristallijn,
Onder de hemeltuin vol zonneschijn.
Wij zaten aan de zanddrempel
Van de lichte hemeltempel;
Wat verre schepen soms voeren
Langs de zeevloeren.
De zee zong uit blauwe monde
Heel die dag vreugdekonde:
Het was alles zo licht en blijde,
Wat…
De ziel spreekt
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.940 Lijd getroost; want ik zal klaren,
Eer uw tranen zijn vervuld,
Tot de lach die al uw jaren
In zijn éne luister hult.
Laat door venstren van uw ogen
Open steeds in lach of leed,
Tot mij binnen dit bewogen
Licht van God, dat leven heet:
Als de zon de morgenregen
In de middag achterhaalt,
Tot de wereld allerwegen…
Domburgs uitzicht
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.905 Opeens, met één blik te overbruggen, valt verslonken
De straklazuren Roompot tot een kronkelkreek
Voor ‘t land van Schouwen als verheerlijkt opgeblonken
En stralend aangedreven uit zijn nevelstreek:
De witte stranden en de brede berg der duinen
Met in zijn laatste plooi het kleine dorp bekneld,
De hoeven loofgepluimd binnen haar akkertuinen,…
Droom-Huis
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.727 Weet ook gij dat stille diepe huis?
Achter brede blinde poort
Kruisen eindeloze gangen en portalen
Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen
Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort.
Weet ook gij dat stille diepe huis
Door welks schaduwige vree
Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?
En zijn plotselingen…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.586 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
Eenzame nacht
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.555 Uw ogen waren er niet,
Uw stem was zo ver, zo ver,
Het was een avond zonder lied,
Nacht zonder ster.
De stilte was zo diep, zo groot,
Boven en onder en overal,
Dat iedre windeval
Moest brengen dood.
Mijn ziel was als een bloem naar u
Grootopen,
Weerloos als doodschaduw
Ze had beslopen...
Hoe heb ik wreed verstaan
In één stil even…
Eindeloos
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.477 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief, dat gij mijn zijt,
Lief, dat ik uw ben,
Wat is het…
Geluk
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.507 Dit is geluk:
Dit is de vreugde die langer duurt
Dan de eigen dag, dan overnacht;
De vreugde die groeit in dromen onbedacht
En, voor de zon de witte morgen vuurt,
Om roereloze slaper wacht
In al der aardedingen donkere pracht;
Dit is de vreugde die zich niet meer bezint:
O onverwonderd wonder, heilige macht
Van 't dagelijks herboren kind…
Gestoorde eenzaamheid
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.630 Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
Zich redden uit hun donker en 't verleden
In onze zaalge avondschijn.
Weer niet hun dorre handen van de zomen;
Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
Benaadren ze onze tastbre schat
Met halfbewust en machteloos…
Gestoorde eenzaamheid
poëzie
4.0 met 1 stemmen 950 Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
Zich redden uit hun donker en 't verleden
In onze zaalge avondschijn.
Weer niet hun dorre handen van de zomen;
Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
Benaadren ze onze tastbre schat
Met halfbewust…
Geven en nemen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.809 Zo komt er nooit een eind aan ‘t geven:
Ik geef maar wat ik geef, blijft mijn…
De wondre dingen van dit leven
Willen niet weggeschonken zijn.
‘k Zocht u met schatten ongewogen,
En ledig keerde ik van de reis.
Ik look de blijdschap mijner oogen
In schemer van berooid paleis…
De schaamle sterfelijke bloemen
Die ik u in de avond bracht,
Met…
Gij zijt het midden maar van dit gedicht
poëzie
4.0 met 1 stemmen 699 Gij zijt het midden maar van dit gedicht:
Een zelfvolmaakt, goddelijk gaaf fragment,
Maar in de tijd zonder begin of end
Met al wat al-schoon door dit donker licht:
Diep uit verledens sproke vreemd-bekend,
Rijmend naar U, rijst mens- na mensgezicht;
Vanwaar der toekomst meer luideloos ligt,
Deint Uw echo met ver-eeuwig accent.
Voor…