Alle inzendingen van Patrick Jinxx

Jij laat me hopen, je laat me leven, je laat me lachen, van geluk... weet jij precies wat je me moet geven gaat dit geluk écht niet meer stuk.... Jij laat me huilen, je laat me beven, je laat me rillen, van genot... word jij steeds beter hierin bedreven, is dit geen toeval meer, maar het lot... Ons lot...…

Ik moet je delen, met 'n ander... en dat doet soms toch best wel pijn... zou soms nét als mijn tegenstander, toch wat vaker bij je willen zijn... Hij kan je kussen, en met je vrijen... en is dit wat ik zelf graag wil, kan alleen in mijzelf gaan schrijen, en is het aan jouw kant bedenkelijk stil... Half om half,zo voelt mijn geluk…

Ik heb je lief, wel duizend jaar mijn wens is uitgekomen, verlang naar je, zeer intensief, je bent het meisje uit mijn dromen.... Jij kent mijn hart van dag tot dag, kan dit gevoel maar niet omschrijven... vanaf het moment, dat ik je zag, wilde ik voor altijd bij je blijven... Jij bent van mij, en ik van jou, ik wil je nog lang…

Waarom doe ik dat toch, telkens weer, proberen je hart te lezen, doe ik mezelf weer telkens zeer en moet jij me steeds maar weer genezen... Waarom vraag ik dan toch, steeds maar weer, of je mij je liefde écht wil geven, en zeg jij me steeds wel duizend keer, dat jouw liefde niet is, voor maar heel even... Waarom laat ik me dan…

Wat is de waarheid mij waard, wanneer ik deze niet wil horen, omdat mij het verdriet niet werd bespaard, nog voordat ik je had verloren... Wat heeft mijn liefde voor nut, wanneer deze niet meer wordt ontvangen, zet mezelf alleen nog maar voor schut met dit belachelijke verlangen... Wat heeft deze periode met je gedaan, dat…

Ik zie de bui al hangen, en voel het in de atmosfeer, waar kan ik nog heen met mijn verlangen, ben jij de mijne écht niet meer...? En ik voel mijn tranen branden, nog voor het verlossende woord, zie de liefde van ons echt stranden, en slaat ons geluk hard overboord... Voel jij jouw liefde wegebben, en hadden we dit eerder kunnen weten?…

Tergend langzaam glijdt de nacht voorbij, voel me eenzaam en alleen... wanneer keert voor mij dan toch het tij, en wordt het nét weer als voorheen? Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden... Waar…

Al de hele week trek ik mijn haren uit m'n hoofd, omdat ik weet, dat je nu bij hem bent... voelt mijn hart aan als verdoofd maar ja, het is en blijft je eigen vent... Stikjaloers, omdat hij bij je is, kan mijn verdriet niet langer verbergen, voel je dan niet hoezeer ik je mis, hou toch op me zo te tergen... Maar ik weet het, je…

Voel je vrij, en denk aan mij, wonden helen in de tijd, blijf bij mij, zij aan zij, ik wil je nog lang niet kwijt... Leef je leven, het duurt maar even, maar beleef het wel intens, probeer gewoon jezelf te geven, dat is mijn hartewens... Volg je hart, vergeet je smart, heb lief, voor dag en dauw, dit is voor ons, een nieuwe…

Soms is het moeilijk te verwoorden wat ik voel, kan ik je soms niet vertellen wat ik echt bedoel, verdriet en vreugd liggen dicht bij elkaar, kan het ontkennen, maar het blijft gewoon waar, de vreugde van het houden van jou, en het verdriet, als je zomaar weg blijven zou... is er in de toekomst nog echt plaats voor 'wij…

Zo hartverwarmend als jij bent, zo is er voor mij geen een, voel ik je liefde ieder moment, ben jij echt mijn fenomeen... Zo liefdevol, als in jouw woorden, vooral die warmte in jouw stem, kan mijn geluk niet zomaar verwoorden, het moment dat ik eindelijk echt bij je ben.... Zo begripvol zonder vragen, geduldig luisterend naar mijn klaagzang…

Morgen, staat de tijd even stil, dan ben je weg voor even, is dit echt niet wat ik wil, hoe ga jij die tijd beleven? Morgen, 10 dagen zonder jou, dat zijn 240 eenzame uren... weet je wat ik het liefste doen zou, hem gewoon alleen weg sturen... Morgen, ben je 10 dagen de zijne... hoe zal ik die tijd doorstaan, ben je na die tijd nog altijd…

Soms doet jouw liefde meer pijn dan ik kan dragen zijn jouw antwoorden korter dan mijn vragen, mijn verlangen groter dan wat werkelijk kan, is mijn liefde voor jou meer dan houden van....…

Ik heb zo'n vreemd gevoel, kan er gewoon niet omheen, jij bent de enige die voelt wat ik bedoel, zoals jij, is er voor mij geeneen... steken in mijn hart, het doet zo'n pijn, de pijn van je te moeten missen... zou het liefst voor altijd bij je willen zijn, zonder steeds naar jouw lliefde te hoeven gissen... Wanneer komt de dag,…

Als je alles van tevoren zou weten, zou je dan de dingen doen, zoals ze zijn gegaan, zou je dan de leuke momenten kunnen vergeten, had je me dan beter proberen te verstaan...? Als je alles had kunnen overzien, had je me dan niet beter willen leren kennen, me niet wat vaker willen zien, wat meer aan mij willen leren wennen...? Als…

Waarom voel ik wat ik nu voel, en denk ik, wat ik nu denk, waarom weet jij, wat ik bedoel, en het zegt nog voor ik het bedenk? Wanneer zie jij, wat ik nu zie, en kom ik, waar jij nu bent, ben jij nou echt, degene die mij door en door zo kent.. Dan droom wat ik nu droom, en ga waar je heen moet gaan, bij mij is je echte home…

Voor een paar dagen, ben je bij me weg, en denk ik steeds: ik kan er tegen... omdat ik dat telkens weer in mezelf zeg, denk ik mezelf meer zekerheid te geven... Over een paar dagen, ben je bij me terug, en hoop ik steeds, dat je nog van mij bent... maar in 't echt, lijkt me dat heel stug, en ben je liever, bij je eigen vent....…

Weer een nacht voorbij, in mijn dromen van alles beleefd, en ook al ben je niet echt bij mij, toch ben jij degeen, die me zoveel liefde geeft... En alweer een nacht alleen, hoeveel zouden er nog komen gaan, zoals jij, ken ik er geen, vertel mij, waar kom jij toch vandaan...? Recht uit mijn hart of in m'n gedachten, ergens ben…

Wat heb jij, dat een ander niet heeft... die vraag die brand in mijn mond, hoe komt 't, dat ik dit zo intens beleef, ik kom maar niet met beide benen op de grond... Steeds hoger zweef ik , raak steeds meer in onbalans, weet niet hoe ik nog kan dalen, steeds opnieuw weer deze liefdesdans, blijf jij in mijn hart ronddwalen...…

Een test voor pril geluk, jij op vakantie in een ander land, komt je hart weer bij me terug, dan is onze liefde hiertegen bestand... maar als je onderweg je hart daar hebt verloren, dat doet me dan heel veel pijn, moest iets ons geluk…

'K strijk mijn vingers door je haar, en leg mijn handen op je hoofd, wees niet bang, ik ben het maar, zou niets doen, had ik beloofd... ik streel je zacht,raak je nét aan, genoeg om te bekoren. vertrouw me maar, laat me begaan, ik voel me in jou verloren... Ik verken je lijf, met zachte handen, weet, wat je grenzen zijn…

Jij weet waar ons verlangen ligt... diep in jou, diep in mij... kus ik teder jouw gezicht, en kruip je stiekem dichterbij... Ik hou je vast, laat je niet meer gaan, kruipen helemaal in elkaar, 'k fluister zinnen, fluister je naam, en strijk mijn handen door je haar... nog vol emotie, zo passioneel, schrik ik wakker, en ben…

Jouw woorden helen me... telkens weer... gebracht in mooie zinnen, brand je diep hier van binnen, gezoet door stille gedachten, om m'n pijnen te verzachten, raak je me keer op keer, telkens weer... Jouw warmte streelt me... steeds maar weer... koude rillingen verkroppen, m'n hart niet meer te stoppen, verklampte handen zweten…

Onzeker fluister ik naar je hart... lukt het mij hier binnen te gaan? is je hart voor mij gesloten, of heb je de deur al iets voor me openstaan...? Onzeker fluister ik zacht jouw naam, wil zó graag even bij je zijn... zo graag even ván je zijn, en zo graag even ín je zijn... en toch... fluister ik steeds onzekerder jouw naam…

Jouw naam schreeuwt door mijn lichaam heen wel duizend keer per dag, krimp ik steeds van pijn ineen, neem je me helemaal in beslag... Bedek ik mijn oren, hoor ik je naam... sla jij je brandmerk in mijn hart, sluit ik mijn ogen, zie ik je staan, wat maakt jou toch zo apart...? Is het je stem, die ik maar blijf horen, is het…

Weet niet precies wat het betekent, maar hoop dat je me hierin gelooft, ben jij degeen die uitgerekend, continue blijf spoken door mijn hoofd... Zal dit gevoel misschien 'liefde' heten, samengaand met een onzeker hart, hoe kan ik dit nu zeker weten, gezien dit gevoel mij totaal verward... Je bent niet hier, nee nooit geweest…

Wat was ik bang je te verliezen, wat was ik bang, zonder jou te zijn, had het echt niet in de smiezen, ik deed mijn hart onnodig pijn... Wat was je lief om mij te troosten, wat was je lief, door er voor mij te zijn, kan ik nu jouw liefde oogsten, is mijn hart niet van porselein... Was heel even aangeslagen, zat er eventjes doorheen…

Ik voél dat jij er bent... in mijn hart en in mijn keel... loop ik over van sentiment, vormen wij écht één geheel... Ik wéét dat jij er bent, in mijn maag en in mijn hoofd... is er niemand die mij zo kent, was jij maar aan mij beloofd... Ik lééf,omdat jij er bent... 'k voel je van top tot teen, is er voor jou geen concurrent…

Mijn leven in onzekerheid is schijnbaar leven in aanhankelijkheid... en mijn verlangen naar jouw geborgenheid is een verlangen in alle hevigheid... m'n verlangen naar genegenheid, is 'n verlangen naar jouw aanwezigheid... mijn verlangen naar jouw schoonheid is 'n verlangen van begerigheid... en dit gevoel van afhankelijkheid…

Mocht ik ooit diep jouw hart kunnen raken, en al je tranen wissen, zou ik één traan bewaren, die delen we met z'n twee... En als ik even héél dicht bij je kon zijn, zo dicht, dat ik je ziel mocht zien, verzamelde ik ál jouw zorgen en nam ze met me mee... Geen man, geen macht kan jou van mij scheiden, mijn hart, mijn ziel, ze zijn…