Alle inzendingen van Paula

Als we in de dagen voor Kerst ons huis versieren het gezellig gaan maken. Buiten de sterren stralen maan een baken is in de donkere winternacht. Vrede nog steeds ver te zoeken is mensen elkaar nog altijd onrecht doen. Vouw ik bij brandende kaarsen allebei de handen als blijk van mijn goede wil.…

Als ik de wind moet volgen omdat binnen in me een storm waait, wil jij me dan even laten gaan? Als ik huil om alles en niets mezelf niet meer ken een antwoord zoek op vragen zeg jij dan niets. De wind zachtjes tegen me fluistert omdat hij kent mijn onmacht, weet dat niemand me helpen kan. Als op een dag de storm luwen zal ik het…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt. Dan de weg vervolgt in haar eigen…

Ben de wind in jouw adem blaas tranen van je wangen zou je vrij maken van alle pijn als ik dat zou kunnen. Zal verdriet helpen dragen tot je glimlach mijn blik zal vangen je ogen weer stralen de zorgen verdwijnen. Zou willen dat je daar vrij van kon zijn laat mij je dus maar helpen ik ben je moeder jij bent toch een deel van mij.…

Zolang een last mee gedragen steeds was het verlangen eruit te ontsnappen zat gevangen tussen beelden van verleden. Wilde ruimte mezelf ontplooien leven in het heden door liefde omarmd aanvaarden dat verdriet ook hoort bij het bestaan. Nu in de herfst van mijn leven koester ik de liefde om me heen mijn blik richting de zon om als een…

Langzaam zakt het morgenrood achter de oude knotwilgen die tijdloos staan op de polderdijk. Vele seizoenen zijn voorbij gegaan in hun lange bestaan. Nu zweven wat laatste bladeren in het rond gedragen door de wind, straks reiken hun kale takken als armen naar de hemel. Hier ademt alles rust en vrede een vogel klinkt in de verte het…

De maan gaat krimpen goudgeel kleurt zwart het licht wordt getemperd. Versluiering van zonnetijd die lichtjaren niet hindert het is een oneindige passage. Stille verwondering over het onmetelijk universum waar mijn ogen naar reiken. Me dan afvraag is daar ook leven zoals wij dat kennen hier in ons aardse bestaan.…

Zoek een vergeten beeld in mijn diepste zijn waar alles zo lang geleden lijkt. Mildheid gekomen is door teder verder groeien in tijd waar het leven wonden heelt. Schemer herinnering wordt verleden opgevuld in een liefdevolle lijn naar het heden.…

Als mijn ogen herfst schilderen als een warm voelend stilleven tijdloos in zijn voortbestaan. Spinnen hun web weven tussen de laatste herfstbloemen hun mooiste creaties willen tonen. Waar stilte zich nestelt tussen de bomen in late zonnestralen die zachtjes wiegen op de wind. Strelen mijn ogen weemoedig de laatste kleurrijke herfstdagen…

Gelaten zit hij daar met handen in zijn schoot werkeloos en stil zegt woorden die in niets verloren gaan niet meer worden gehoord. Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid. Elke morgen ziet hij weer het licht als hij doelloos kijkt door…

Stilte kan mij ineens omhelzen ik wil het ook niet ontwijken het voelt als een aangenaam samenzijn Laat mij als een vlinder zijn die de stilte zoekt en zich even terugtrekt in zijn veilige cocon.…

Haar gedachten zijn diep als ze naar herinnering zoekt die ze achter zich heeft gelaten. Woorden die ze spreekt de werkelijkheid niet raken in haar ogen het stille vragen. Als ze dwaalt tussen de sluier van nevel maar de weg naar helderheid niet meer vinden kan. Wereld Alzheimerdag 21 september2011…

Bij het licht van de maan kwam het besef de vlinder in mijn hart ontpopt zich. Ik had hem gekoesterd met liefde gedragen en hem ook verwarmd. Was het een naïef gedrag werkelijkheid vermijden dat het niet voor altijd was. In de morgen ontvouwde hij zijn vleugels vloog weg uit mijn leven, wat achter blijft is tijd voor bezinning.…

Mysterie. Regenboog tussen de wolken zie je in intense kleuren samenspel van regen en zon. Onbekende boog verbonden met het andere bestaan een land hier ver vandaan. Door jou raak ik in vervoering als ik naar je warme kleuren kijk het mysterie van ons bestaan.…

Als nevel de wereld steeds kleiner maakt het zicht onttrekt alles veraf lijkt. Mystiek heerser is in deze vreemde nacht mist zich als een sluier om me heen vleit. Dan is er ook de rust die mij omringt. Stiller dan stil is de vrede in mijn hart.…

Gedachten verdwalen in de schemer van haar denken alleen het verleden is helder. Heden gaat aan haar voorbij slechts een enkel moment is er nog wat herinnering. Neem haar teder in mijn armen zoek herkenning, haar ogen zien alleen maar een vreemde.…

Als gedachten van verleden zich omzetten naar het heden. Komt herinnering heel dichtbij. Is de pijn weer voelbaar van het kind hier in mij, beelden die zich steeds weer herhalen. In mijn onmacht komen dan tranen van het eenzaam zijn. Een gevoel dat nooit verdween.…

Ik herken zo goed de onrust die leeft in mij onzekerheid twijfel en angst. Ik herken zo goed zoeken naar stilte in het diepste van mijn innerlijke ziel. Maar ik herken ook gevoel en warmte mijn genegenheid voor de medemens.…

Je tranen zijn net kleine parels vloeibaar als doorzichtig kristal ze druppellen uit je kinderogen rollen over allebei je wangen. Zo klein en al zo ongelukkig kom in mijn armen, vertel me waarom heb jij zo’n verdriet wees niet bang ik zal luisteren. Kom maar even bij me schuilen waarom, ben je nu zo bedroefd misschien kan oma je wel helpen…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

Droevige ogen kijken me aan ze vragen mag ik met je mee ik wil graag weer terug naar huis. Ze kijkt me smekend aan maar weet niet eens meer mijn naam. Ik wil haar in mijn armen sluiten boos duwt ze me van haar af, ze wil alleen met me naar buiten. Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar…

Als tranen langs mijn wangen glijden ik stil word van emotie en daardoor niet de juiste woorden vind om jou te zeggen wat onze vriendschap voor mij betekent Als alle herinneringen aan mooie dagen in de schaduw staan door eigen onvermogen Zou ik de wind willen vragen al mijn gedachten mee te dragen naar jou!…

Dichtbij is nog het beeld van gisteren maar straks zal het herinnering worden. Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

In de diepte gevallen door angst en twijfel op golven van gevoel zweven in het schemer. Waar je dan tussen verlangen en vechten in het donker blijft hopen dat licht je zal omarmen.…

Zoek de stilte luister naar je eigen ik. Geef een klopje op het deurtje van je hart. Ga binnen in het innerlijke laat gedachten gaan. In deze stilte zijn geen woorden nodig. Luister naar het gevoel van je eigen ziel.…

Waken. Voel je elke keer weer in de wind als een zachte streling langs mijn wang. Je schaduw zweeft nog steeds hier om me heen en houdt me in de gaten. Waar je nu ook bent je geest zal steeds over mij blijven waken.…

Stiller dan stilte zijn gedachten in mijn hoofd. Stiller dan stilte is mijn stem zonder klank. Stiller dan stilte is de ziel van mijn gevoel.…

Soms was er een schaduw om mij heen, klein stukje onverwerkt verleden er was twijfel en ook angst. Huilen in stilte van de nacht het was mijn innerlijke strijd ik hield het goed verborgen maar jij las het in mijn ogen. Jouw liefde verdreef de pijn gaf mijn leven weer kleur zal het nooit vergeten maar het heeft een plaatsje gekregen…

Zal je me nog wel herkennen mijn liefde voelen die er nog steeds is voor jou. Herinner jij me nog als een roos die eens in volheid bloeide maar langzaam zijn kleur verloor. Als ik sta aan de rand van het leven en er straks een eind komt aan mijn aardse bestaan. Dan uit de schaduw zal stappen de eeuwige warmte zal voelen die me liefdevol…

Eenzaamheid lees ik in je ogen stilte heeft je hart omsloten gevangen in eigen onvermogen. Richt je blik naar het licht probeer de zon te zien zijn warmte weer voelen. Kijk naar het mooie om je heen dan zal eenzaamheid verdwijnen kan het leven je weer omarmen.…