Alle inzendingen van Ralameimaar

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

Aan mijn oude waslijnen in de tuin, schoongemaakt en aan de oude knijpers, ook schoongemaakt zolang ze willen dragen hang ik met mijn lijf, dat ik regelmatig schoonmaak zolang het mij wil dragen de was weer buiten…

Ik zou die dag naar de crematie Nam trein, te voet naar uitvaart plek, langs molen, vaart, het centrum, park, een stem zei uit mijn hand, hoe 'k lopen moest, hoe gek en eenmaal daar zag 'k mijn familie, en vrienden van mijn broer en zoons Er was een zaal en banken, de kist vooraan vol bloem, een foto op het scherm van schoonzus gesluierd…

De vlinders in ons leven die blijde fladderen zijn seinen van gene zijde om ons te danken voor alles wat we geven. Het is zoveel om hier te zijn beschreven Soms blijven dingen kleven of lijken met ons verweven En elke dag opnieuw een dag om jezelf toch te vergeven…

Of ik mee kom wandelen Zij op scootmobiel, ik ernaast, achter of voor In park waar veel honden Naar elke hond, hoe lelijk, mooi, verzorgd of onverzorgd, steekt zij onbevreesd de hand, aait, spreekt hen vriend'lijk aan, dan de bazen Zullen we bij dat bankje zitten gaan? Afval ligt er Ziet zelfs de plastic zak waar ooit alles uit vandaan…

Veel wormen vanmorgen Iemand met arm steunend in kruk ik los, een verre jogger Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen Meerkoetjes Van groot hoefblad de roze hoofdjes De netelige brandnetel weer genesteld en zurige zuring springende knoppen aan takken Geelgroen hing gewillig de wilg De wind blies in mijn gezicht Dichtgevouwen…

Hij vroeg hoe lang we elkaar nu al kenden Onmiddellijk sprong ik op om hem het fotoalbum te laten zien van een land waar ik geweest was, hem daarvandaan mijn eerste emails had gestuurd. Ik liet de gebouwen, de musea, het eten, de oude mensen, de valleien, de rivieren en de glinstering op het water zien waartussen hij ook allemaal…

En ik schreef hem: Jij bent een anker Om even op adem M'n verhaal kwijt Welke storm er weer langs hoe hoog golven opspatten En ik meende het Hij had het over oortoestellen, hoe die niet voldeden maar ook een voordeel niet overal op in hoeven gaan…

Waar ben je nu? lijkt de merel te vragen van het dak of hoge tak wel tien keer per dag, alle zomerdagen soms roept hij dwingends, dominerends een haantje is hij dan maar plots weer teder 'k probeer zijn fluit te snappen wie hij in de verte hoort hem antwoordt, met liefde aan wil pappen hoe hij zijn riedel voltooit in stappen, verleidt…

'k Bekeek een Iraanse gemeenschap die afdalend langs ravijnen, dan weer klom, wild kolkend water overstak, springend van kei naar kei met etenswaar, knapzak, geweer, elkaar de hand reikend Toen werd er aangebeld twee getuigen van Jehova Hoe ik de toekomst van de wereld zag Als die sterke Iraanse vrouwen en mannen de westerse verzwakte…

Één: tandarts die kiesje maakt in de ruimte na getrokken kies Waardoor mijn mond niet vies armoedig kerkhof Twee: Mijn drie en twintig jarige fiat met emmertje water gewassen met wisser, matjes geklopt, want moest naar apk en zowaar ja, komt erdoor zomaar! Drie: Lieve klusjesman vindt bij kringloop sleutel om boren van mijn boormachien te wisselen…

Bevroren takken van struiken, zwarte kraai kijkt uit op dak van elektriciteitshuisje, een opvliegende meeuw, twee eenden achter een sluisje. Ik kwam vooral mezelf tegen hoe ik alles wilde onthouen, mijn lijf niet voelde alleen het schuren hoorde 'k van mouwen, geboeid hoe bomen een vrouwelijk geslacht nalaten, nadat ze gesnoeid ze spreiden…

Heden zag ik hoe twee zwanen spiegelend in 't blauwe water gleden Hoe madeliefjes met hun witte sprietjes zich ontdeden van de koude grond Hoe een onbekende uit een busje naar me zwaaide alsof we een verbond Hoe een vrouw haar mobiel uitliet en hond Hoe hij blij, opspringen wou naar mij en zij die hem nog net op tijd verbiedt, zich excuseert…

Heb nooit aan ellebogen gedaan beantwoordde geen elleboog- of vuistgroet Wel (h)echte omhelzingen: ze genazen angsten, bespaarden ziekten. En dat spaarde onnodig geprik, gedoe, na-en bijwerkingen Opnieuw is het weer mondkaploos Dat ieder blij en niemand boos Niet bang voor buurmans adem, lucht of kuchje Je niet op stang door olifant…

Een scheurkalender blaadje in de brievenbus met minuscuul handschrift dat er een leuk gedicht op staat, ik lezend terwijl hoofd nog vol van jou, je fantasie over tent, een vrouw, beha en bandjes, tepels, haar vent jij vragend of ik ook wel fantasie, nou, wel vertellend hoe 'k vroeger wachtte op iemand die niet kwam, wachtte aan bar…

Met rugzak en een tas liep ik tussen knal en plas Overdacht onze arme gemeente, maar waar 't vuurwerk rijk altijd Toen ik zo liep door de straten bedacht 'k: 'goddank geen granaten' En in de warme winkel waren de bloemen daar, waarvoor 'k kwam nog wat boodschappen gevonden in schappen die vol stonden En terug tussen knallen en…

Ik reisde meer dan vier uur Om een uur bij hen te zijn De volgende dag zat ik weer in trein en bus voor nog een jarige Toch was het doel niet het enige Ook de reis was het waard Zoveel gezichten, vergezichten, gekleurd blad Moeders die kinderen in en uit de trein Mensen die hun mobiels lazen Een pasgeboren baby in de kinderwagen jammerde…

Op het moment dat 'k je ontmoeten zou, belde zij, die heet als de ex van jou vragend hoe ze nu binnen komen moest met mijn huissleutel die haperde. Ik, die in 't donker bij de parkeerplaats stond, maar er niet binnenkon omdat afgezet, jij er niet parkeren kon. Haar telefoon haperde, steeds belde ze opnieuw En eindelijk, toen 'k…

Op mijn schuine dak moesten de zonnepanelen terug na het zetten van een nieuw dakraam Er kwam een stellage voor de deur Twee mannen, van wie er één gespierd en zwart klom naar boven de ander bleef beneden, gaf de panelen aan en instructies Ik hoorde roepen 'dakgoot' Dan nogmaals 'dak goot!' 'daakkggoot!' tien keer, Dan, 'weet je…

Wat je met kerst zegt… Fijne feestdagen Heil en zegen Gelukkig nieuwjaar Vrede Elk jaar Spaar me dit jaar Maar toch zeg ik met kerst: vrede is niet op z'n verst Het verlangen naar rust, gelukkig te leven is altijd gebleven als met ons verweven. Is er alom gevaar keer je naar binnen en daar vind je vrede, stopt er je rede, je…

Beuk en eikenblad Van ouwe boom Als woorden dwarrelde 't blad Dalend op dak, in goot Besprak het hele jaar 't Verhaal van hem en haar De dakgoot ving het daar Zodat woorden niet verstoppen Het water stromen kon Ververste tot verzen De aarde bereikte Voor wortels van beuken en eiken Rijmend alle ongelijk…

Daar zit ik dan, in deze kamer waar ooit de kind'ren sliepen, speelden, nu vol portretten en verleden Volle zakken bollen wol, lappen waar iets van gemaakt nog, kleren, kleden? Schilderij van straatje, waar in de verte man uitloopt Een vaag eigen druksel van iemand die me tegemoet, als om te corrigeren foto's die vergeelden: Vrienden…

Het liefste zitten we in een cocon Dromend, vegeteren, Zijn gewoon Alles blijft hetzelfde, of fantaseren er op los En dolen als in een donker veilig bos omhuld door de natuurgeluiden met geuren van zovele kruiden We hoeven niets, we zijn gewoon in moederschoot, je eigen huis, jouw tuin, achter jouw pc, je smarterige phone En alles blijft…

Tussen buien, regenbogen heb ik gezien hoe hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen…

Vrouwen zorgen voor geluk en voor gezelligheid Ze kunnen ook veel lachen om de onbeholpenheid, het schuchterige, nuchterige van mannen Vrouwen zijn als bloemen Zij redden mannen door hen hun redders te noemen De sterke arm, schouder, hand, uitvinders van de apparaten, stofzuigers, wasmachines, leidingen Zonder mannen zouden ze niet zo kunnen…

En ze schilderde hem na van een foto, die ze mooi vond hij zit daar op haar bank. De schildering werd niet slecht maar neus en mond klopten niet Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril Diezelfde namiddag wilde ze hem in haar huis! Hij mocht de zolder en slaapkamertje Zij hield haar eigen en haar schalen…

Lawaai in onze straten ' k Genoot juist van de stille zomeravond 't Lijkt op vuilnisbakken legen, of kapot hameren van een kunstwerk dichtbij Maar nee, 'k hoor ook trompetteren, wat slagwerk Dit heet muziek! Heerlijk, gauw voorbij!…

Oude kerk in Enkhuizen Het dak moet vernieuwd daarvoor is geld nodig Twee euro kost een tekst schrijven op een leisteen ten bate van het dak daar op lees 'k bijbelteksten weet er zelf zo gauw geeneen Dan op een tafel waarop kringloop boeken kijk ik naar het Europese dak, van het land vol bergen De liften, hellingen steil, glooiingen…

Als Gandi stond hij daar zomaar en zij als veel jonger dit keer met haar blonde haar Hij druk in de weer in korte lendendoek We konden kiezen nog uit kamers en zagen hen vanuit het kantelraam zitten in de zon aan de kolossale houten tafel saam Éénmaal ook bij hen, druppelden de mensen binnen veel man en enk'le vrouw 't Programma werd…

In de kerk viel licht op het hoofd van je geliefde en omkranste het en dat van je dochters Je kist stond in de lengte voor hun voeten Jouw koor zong zuiver Je dochter sprak over je warme handen, dat die er altijd waren, troostten Het donkere hout en geur van de oude kerk, de in zwart geklede begrafenisondernemers omlijstten de dienst…