Alle inzendingen van René Roumen

De hazelaartjes waren al uitgelopen, aangelokt door zachte Spaanse lucht en door te vroeg getjielp van vogels. Hun lijfjes stolden tot ikoon, want daar blies de 'bise', berenkoud. Lieflijk zijn de zonnestralen bij dit Arctisch geweld; een speer-strakke wind, eenlijnig. De zon stoot schitteringen uit de sneeuw in tinten van de regenboog…

Abcoude is, van oudsher al, een sprekend dorpje, omringd met water, hagen en hortensia's, nog nét niet opgeslorpt door Amsterdam. Met cum laude willen wij daar snel ontwaken. Het weidelandschap is er zo plat aan; een koe schrijdt er traag voort bij een plataan. Wij willen sneller vliegen dan geluid en met ijver moeder aarde eren. Zij hoeft…

Een kristallen bol in beige, aan de horizon, waarover een waarzegster zich zou buigen, stuurt 'geheijme zinne' door de blaadjes heen. Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer tot een labyrint in Edelweiss, een kruidig cryptogram; als weerlicht door een camera vereeuwigd. Zij schenkt nog ongedachte perspectieven aan degene die…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

Blanco is blanc is blanco. Wit is wet bij aquarel, een spel van wit; alles is gemaakt uit fijne snit. Er is aan licht geen manco. De ziel van het aquarelleren is doorzichtig, waterig en flinterdun. Fijne streepjes met effect, dat is pas fun! Nettie houdt ervan de verf te minimaliseren. Haar schilderijen wenkten in de Wijer bij de gracht.…

In het binnenhofke van de Hospedería del Real Monasterio zingt een bloemke lof, in fluwelig edelpaars, exotisch tropisch dat het hart verwarmt; gotiek versiert de torens. Ik zit op een bankske. De koekoek roept. Statig leidt de trap, de treden zakken naar beneden. Vaandels strak, in plechtig rood flankeren, alsof men Isabella terug verwacht…

Het mysterie van de graancirkels irriteert de leer der machtigen; voor hen slechts het gekakel van kaketoes, deze tatouage van velden. Komt iemand iets vergelden? Pictogrammen scherp als een piccolo, als uitverbrede hiëroglyfen. Moeilijk te peilen. Schilderachtig barok? Uiteengevallen alfabet in de oksels van het gras? Een organische geometrie…

Ze stonden daar al lang. Millennia. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': empirisme. Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen…

Ze stonden daar al lang. Standvastig. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': het empirisme. Ze blijven onwrikbaar als dé absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen…

Niet ver van een bos, met hier en daar wat mos steekt een obelisk de hemel in, opgericht door een graaf, als hommage aan Napoleon. Naar het Oosten toe ligt villa Niburu. In glas en lood tovert zij het zonlicht om in warme kleuren die verkwikken, maar houdt een raadselachtige parel in een aura van schemers en grijze tinten. In het hotel…

Zij hadden zich ooit vrijgevochten van de kerk, die wetenschappers, nu moeten we ons bevrijden van het juk der wetenschap! Die 3-d ideeën, zo derderangs... Ziel, geest, God en bewustzijn; overbodige hypotheses, lastige ballast, bijkomstige bijwerkingen van de hersens. een scheet van de materie..... Zij zijn ver verwijderd geraakt van de…

De sterren kijken ons vriendelijk aan; in oranje en oker glimmen duizenden ogen. Er tussendoor een lichtje dat schuift! Een satelliet, een ufo die wuift? Wel, buitenaardsen kun je vragen iets te doen. Dans sterretje, dans, in paars of in groen. Opeens schiet een schotel-boemerang door de lucht; moederschip met lichtpunten: verheven spel…

Oranje kastanjes die spreken tot druilige droesem, een Indische drum met neuriënde nagalm in de onbewuste wateren van je geest, klaterende gedachten die overdríjven en óverdrijven; ook doorkijkjes op de uitdijende cijfervelden van pi... De melkblanke sneeuw weergalmt al kalm door besterde bergen; dindeliendi dindiliendi, als een wuivende kometenstaart…

Niet ver van de obelisk, door een graaf eens opgericht als hommage aan Napoleon, ligt een bos, met hier en daar wat mos. Beuken uit zaadjes van vóór de Franse tijden zijn uitgegroeid tot gigantische wezens. Die woudreuzen dreunen daar in F-majeur, met een berk, her en der, als versierings-triller. De donkergroene sparren verdiepen als een…

We wilden in subtropische streken blij als vogels genieten en daarom kozen we een migratie-route naar Malga Zanga, mal voor luxe, kalmte en welbevinden in de Dolomieten, boven zwanen en cipressen bij het Lago di Garda. In- en ontspannen bij de zang van blauwe lijsters! We klapten als een ligstoel in en uit: de zonnegroet. We deden dat niet goed…

De vogels bezingen de eerste dag van de lente. Iepíe, roeloekoe, kataka, gorgelgriem die lieflijk priemt; risvegliati, réveillés comme A-majeur bij Chopin als bloesem die uitspringt in blauw. De vogels komen met een boodschap aan in een taal zó gevleugeld, geheimzinnig gehoor. Ons verstand verstaat dat gekwetter niet. Het is voor onze hersens…