Alle inzendingen van Rina van Dijk

Wat we niet zouden moeten doen: ons life laten stylen elke dag een nieuwe trend zeg maar Veel beter kunnen we telkens weer opnieuw de nieuwe dag genieten gewoon zomaar de zon zien opkomen de dingen nemen zoals ze zich voordoen niet te licht niet zo zwaar niet zo zwart…

Afgunstig Zie ik de bloesems botten Uit de toppen van hun handen Levenssap Bruist uit hun ogen Vloeit uit hun monden Vult de glazen Geheven Ten afscheid Je was zo'n lekker wijf! Met handenvol Scheppen ze hun vervoering over mijn levenloos lichaam Overladen me Met Judasbloemen…

woorden vallen woordvallen kiemen in lieden aanzienlijk of arm of beide liederlijk gekleed in dwarse afscheidingen uit het geslacht der paardestaarten avond aan avond wordt er gezongen gewoon zonder gedachte aan klein- of kortheid om de positieve affecthouding tot de zaak uit te drukken de zege duurt niet lang men speelt vals ratificatie…

Eerst legden we de ----hoeken toen vulden we het----blauw het vele---groen het --blauw---van je jurk heller blauw-----het water daarna het----geel---van de zomer het---rood---van het bootje waarin we in liefde dreven pasten alles precies in elkaar toen alle stukjes er nog waren…

Kruipen de uren kruipen ongelogen op de stoel, knielellendeding, gevangen op de vierkante meter, krampenvingers, vlammenwangen, prikkingen in schermersogen. Gekkenhuis hier vergeven van waanzin borderline narcistisch navelstaren en in- zichtloos ziek. Wie zal mij bewaren? Tikken, tikken, tikken, kreng decursus, dwang en drang en…

gelijk het contragewicht aan de sierlijke kraan welks last zweeft achter de met vrolijke vensters versierde doeken strak aan stalen staketsels verankerd weerhouden stemmen uit een verre noordelijke haven me het spiegelvlak te verbreken me te voegen in het speelveld van de éénbenige duiker die wondere wereld waar donker lichter maakt er…

Hij haalde het net niet in de Amstel Gold al liet hij ze razend rollen de wielen op dunne bandjes: jouw naamgenoot. Maar voor mij heb je Karsten al naar de Kroon gestoken in je rooie driewieler op zwenkwieltjes slapend met één vinger in de mond. Vijfhonderd kilometer afgelegd in de eerste drie maanden van je leven. Welke baby doet je…

Ik trof me op mijn hurken aan, voor een plaatje een plaatje van jou op je buik en ik wist dat ik dit helemaal niet kon. Jij wel, je hield je kleine hoofdje fier omhoog van tussen spijlen lachend, terwijl ik klikte, meermalen het rode ogenknopje aan, straalde je verrassing uit en gretigheid. Je kwijlde een heel klein beetje maar. Terwijl…

Alleen de route is vrij voor de man gevangen in de wagen met het geld. Miljoenen. Wie geeft zijn leven voor miljoenen? Drie keer genomen rotondes garanderen geen veiligheid. Die vindt hij bij moeders pappot.…

Dit tere wezentje dat warm mijn scherm oplicht. Dat roze wangetje; het lieve kleine oortje. Het duurt nog zeker tot het eerste woordje een jaar of langer nog. Je ligt in diepe rust verzonken. Je kleine vingertjes plurken een beetje krom. Wat zweeft er in je kleine hoofdje om, droom je van wat je hebt gedronken? Met jouw geboorte gaan de…

Als ik later groot ben opa mag ik dan ook oorbellen aan mijn tanden als ik internetbellen mag zegt opa…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

zijn het de woorden die het vertellen of de gebaren wie zal het zeggen het luistert niet of nauw verborgen achter lakens als gordijnen nog niet ontdekt in duister verscholen wordt het licht of nooit wie zal het zeggen wie zal ze zeggen de woorden…

zandstralende schurende scherpte schrijnt in hoopjes tegen het glas hier veegt het oud papier in knispers over een voorbije zomer ritselt het vergeten verhaal over ondersteboven tafels opgewonden schermen en standjes niet te troosten parasols hebben hun rokken gestreken in zedigheid daarachter plaagt de zee de kust vleit en komt…

vandaag zag ik een reiger landen in mijn straat in gefiguurzaagd hout een boreling in zijn grijze snavel dit jong geluk met zoveel zorg gezaagd werd dus verkeerd bezorgd…

vandaag ben ik een paard nee eerder toch of morgen nog een mier nu ben ik een insect, amoebe tot ik vlinder wordt ik ben het gras nee morgen pas een boom die in de aarde groeit het water dat naar zee toevloeit ik ben een vis in de woestijn een vogel kan ik ook wel zijn een zwijn ik ben in storm en in wind ik ben een kind…

Door slinkse ogen zie ik je geslopen Dichterbij steeds dichterbij... Die ander heb je al verjaagd: Groot machtsvertoon van blazen en gegrom Je flanken golven lijnend waar je nagels ingetrokken sluiks kussen door het scherpe gras Ik reuk je geur Beleef je geur Intens Ik doe alsof Hoewel mijn warme vacht zich spinnend wuivend spant…

Dan droom ik en droom ik weer van een schitterend huis verdiept in vele kamers uitgevend over verre verten en lokkend landschap. Wij zijn er. Jij en ik. Wij samen. Dan rolt er gedonder gruist er geraas scheuren muren stuivend tot puin. Maar Wij blijven samen. Onkwetsbaar. Vallende brokken raken ons niet. We signaleren…

Nee, het is niet Het onophoudelijk ruisen Van regen Niet het grijs Dat zijn deken Over de huizen legt En in stilte Mijn oren verdooft Niet het ontbreken Van vogelgeritsel Onder de pannen Ook niet de geur van stamppot Wat me weemoedig maakt: Het ontbreken Van uitbundig zonlicht Kinderstemmetjes Laat op straat Geuren…

Woorden liggen op de loer. Mijn tong heb ik al ingeslikt. Maar ze weten van mijn ogen daar schreeuwen ze het uit. Ze wringen uit mijn handen. Ze krampen naar mijn buik. Daar meng ik ze met gal. Woorden schrijnen overal.…

Zo goed meisje? Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

Straks steken takken kale vingers naar de kroon Eerst zullen ze zich verliezen in rood en geel en vlammen Pijnloos Bedroefd Om wat verloren gaat in slechts één jaar. Alweer een jaar.…

Vanonder zijn geslepen hoedje glinsteren ogen en druppels droppen het zakje pinda's gebrand in de schoot van de bikinidame. Voor een habbekrats zelf geroosterd. Vanmiddag vaart hij over naar Saint-Tropez. Zo zwaar vandaag! Zowaar vandaag zie ik hoe hij in de spikke Mercedes stapt iets verderop achter struiken verborgen.…

Mijn gouden dagen Zijn naar grauw verschoven Grijze muizen knaagden De kleuren van mijn roze bril Waardoor ik Altijd zomer zag Oplichtend Witte muren vol Blauwe regen en Schaterend geel de Straten in zag stromen. Toeters en bellen Goudgerande hoeden en Bontgekleurde slingers overal. Door krassen op mijn glazen nog Groen versierde…

Nee mam Ik ga niet Slaan maar steken De vierkanten Bovenop Scherp haaks afsnijden Kantelen Pappen en nathouden De gracht Diep uitgraven Zorgen Voor genoeg water En om die rotjongen Van de overkant Die al zo vaak Mijn droomkasteel Vertrapte…

Oh, dat zou het einde zijn! mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

Een oude beiaardier uit Nieuw-Heerde dacht dat hij het luiden verleerde maar daardoor kwam het niet dat zijn vrouw hem verliet. Het was zijn klokkenspel waaraan iets mankeerde!…

Twee ouwe wijffies uit Groning' hadden nog "een doos" in hun woning. "dat vieze ding kan gemist!" heeft de dokter beslist. Ze wachten nog steeds op "verschoning".…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

De Hitte van de Sahara Broeit hun donkere ogen De woestijn doordrenkt het podium riTmeT Traditioneel geTemperd Tendé Touareg-Drum en elekTrische gitaren Hoog.. Hoog.. Langgerekt hoog Klinkt de roep Water!! In Tamasheck en Fulbe-taal Jubelt Vrouwen en Dieren Dartelend achter de naar binnen gekeerde blikken Hitte in Hertme…