Alle inzendingen van Rob van Tol

Tegenlicht met regen een regelmatige hartslag en langzaam ontwakende waterlelies hebben vanuit een rolstoel veel meer om het lijf gekregen dan eerder rasse schreden, want ‘t geluk groeit verder bewust op momenten van genieten in het leven.…

Schelpen bedekken het zand laten een gevoelige inhoud weg door vervlogen dagen ongelijk de ondergaande zon verschijnt na tijd een verharding bij ‘t almaar opnieuw beginnen, met zacht licht weet zij wél het diep verlangen te raken haar glans te bewaren de buitenkant vervormd opvallend zacht kunnen zien, maakt week van binnen.…

Te water laten moedigt aan.. langs woelige golven gekomen zijn de dromen van het bestaan dat zijn vruchten laat groeien in het hart van de verbeelding de geschiedenis wankelt terwijl jij en ik willen geloven in een beleving van beloften bij onze liefde en beider hoop gedragen aan zelfde ringen doen ze wat wij niet weten een rondedans…

Het licht valt weer op de juiste plek bij de armsten verzacht de buskruit dampen zijn atelier ademt sfeer het alledaagse houdt op linnen doet ‘t licht met kleur bestrijken tot onze verbazing keer op keer op het gezicht aangebracht in lichtpunten zonder smoor zien wij het wereldse schitteren met een parel aan haar oor.…

De weg lijkt gelopen, gesmoord de terugblik naar het onstuimige begin in de schaduw van haar ogen brengt ze vermommingen aan.. maar de naakte waarheid spiegelt haar uitgelopen masker zonder twijfel of bedenking de andere kant kunnen zien kost geen enkele moeite, wel het geluk samen.. dat uit haar geknepen ogen valt met een traan.…

Woensdagmiddag schoolvrij de wereld was even volmaakt tussen toen en versnipperd heeft alles anders gemaakt in het midden voelde veilig links van mij innemend sterk rechts zijn liefhebben geprezen beiden ook te lezen op één zerk ouder zijn is in veel opzichten de verklaring van herinneringen mijn eigen volgorde daarbij past al lang…

De nacht verstrijkt naar morgen terwijl herinneringen voortduren komt de avondrust als geroepen aan de temperatuur van ons geluk zien wij de warmte van het licht met nog meer verbeelding omgeven, de jaren verlichten die voorbij zijn aan de dagen die speciaal met zorg aangekleed waren het merendeel geborgen zij helpen ons te onthouden…

Meeuwen vliegen buiten zinnen zijn onbevangen, weinig zwierig hun voortdurend geschreeuw boven het geraas van golven het uitzicht dat niet verveeld zich met maritieme lucht omgeeft helpt de dag compleet te maken grijze ogen volgen de wolken verliezen hun duurzaamheid uit het oog, echter tevergeefs.. het vooruitzicht gaat beginnen de…

Schoonheid in de lucht betoverend weergegeven komt met vele spiegelingen haar aanblik kunnen delen en daarbij zoveel meer beneden doet de wereld verbroederen.. verbinden onze dromen verzachten de ogen laten sterren stilstaan.…

rust verstilde zijn bevlogen hart weerstand werd hem ontnomen in de kleuren waarin hij haar zag door regen heen gelopen terwijl de vlinders schuilden vereffende het zijn pad het ritme kent geen afstand wel haar stappen die onthullen hoe ver het vooruitzicht was.…

Wat als de dagen slijten en zij hun onvoorspelbaarheid in meerdere verschijningen aan de nacht doen rijgen is de lucht dan een spiegeling van wat wij kunnen zien.. dat deze grote verscheidenheid te omvangrijk is om te begrijpen dat het leven haar licht onder de oneindige invloed van de zon, de sterren en je innerlijk laat schijnen…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

De realiteit is achtergebleven raakt verder weg van hem nu hij door de straten zwerft omringd door metgezellen die lanen en het plein verlichten, kerft hij in een sprookjesboom zijn geluk met haar initialen voor zijn ogen ontvouwt zich het wonder van de verbeelding het is niet allemaal krom of recht maar voor hem wel levensecht.…

Tijdens lange nachten vergleden de dagen, tijd verzadigde de aarde volmaakte stilte wakkerde haar in nevelen gehulde bladeren aan tot rust, kleur en aanvaarding van ontheemde zaken, de herfst begint te dagen vervlogen tijd zij is niet meer in te halen, wel dweepzuchtig genoeg om haar voldaan bestaan in woorden te bewaren.…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

De warme borden met zorg en kervel opgediend wachtten naar de fijne smaak van haar ogen een leeg bestaan kon niet lang gevuld blijven glazen met bubbels verdoven, het aquarium sputterde nog wel maar niet tegen mijn vertrek het leven verloor aan smaak haar ogen dwaalden opzij en de katten spinden tevergeefs een lang gesponnen draad.…

de tranen van een golfslag verzanden onvermijdelijk op het gezicht van de kust raken onzichtbaar bovendien door hun ondergang geloven wij wat verloren gaat, verdwenen is het uitzicht blijft echter boeiend, verzwolgen door de golven maar niet op slag verloren.…

Opgericht, lang en blijvend recht voor de goede orde die ik bracht, een maatstaf waarneembaar van wat rook naar eerder verdacht steen na steen verstild.. na een lang beroet verleden veranderde mijn bestaansreden, in een indrukwekkende skyline met uitzicht bij het avondlicht herkenbaar tot ver beneden kreeg ik een kroon aangemeten.…

In de verte gloort het uitzicht over een Haagse gracht, nu gedempt en de idylle voorbij het getouwtrek aan wat overeind moest blijven, bood niet voldoende houvast aan de rust, ruimte en statigheid waarmee schoonheid is verbonden, haar weerschijn doet mij verlangen.…

Een gekroonde arend cirkelt boven de stad en het bos, haar standvastigheid ligt aan vleugels steeds vaker stilt zij haar honger dichter bij huis en zweeft niet verder met de wind mee rond het gebergte maakt dan een stille ommekeer naar wat wij in hogere sferen niet beheersen wendbaar toont zij haar veren.…

Een jaar is plots verstreken, alleen jouw datum achtergebleven en geborgen in mijn beschadigd hart, voorgoed kan niet worden vermeden God zij dank ook niet de momenten die ik in bijzondere waardering kon delen met jouw bestaan mijn broer.. jij had en hebt nog steeds de sterkste vleugels die mij vooruit gaan in blijvende verbondenheid…

Aan de Oosterschelde dichtbij verstreken getijden toont haar oude aanblik kracht om wind en stoom af te blazen, de droge Scheldemond zij behield een dorstig gevoel, eerder rijk gevuld met water rond het verdwenen getijdenrad na drooglegging ontbrak vloed aan de nood om nog te stromen, effende voor menigeen het pad om heden daar veilig…

Het leven waait verwachtingen doorgaans niet vanzelf aan weten wij met de wind tegen en betraand gezicht moeizaam in ogenschouw te nemen het leven laat de hemel soms scheuren om het geluk beter te zien in kleuren kijk maar.. met zijn sprankelende ogen die bij hem horen, lacht je kleinkind weg je plots minder grote zorgen.. naar…

Traag gaan mijn gedachten bij de al maar koude windvlagen, het op en neer gaan van de boot doet het peinzen verzachten. De roep van de stern zwevend op ons innerlijk gevoel geeft waardevol een betekenis, dat gedachten op kunnen komen die niet in woorden zijn te vangen neerstrijken op het gemoed en dansen.…

De jaren kunnen niet verhullen dat onze oorsprong blijft bestaan, populieren werpen hun schaduw ver vooruit.. voorbij de kalverdijk waar het uitzicht onbegrensd, de paddock gevuld en de verrekijker gelukkige jaren in beeld had vergrootte een dijkvlucht de afstand naar het begin, het verschil zit 'm vooral in de jaren.. jouw gelijkenis…

Haar ongedwongen moment losjes gevangen in rode kimono deed hem versteld staan.. omgeven door een wazig kleurbeeld wordt haar verlangen zichtbaar zacht gedragen door het licht.…

Al dan niet bewust trilt de dag nog wat langer na als een snaar op het gemoed waar klanken in verder gaan ik kijk met weemoed naar de vergleden dagen die eerder geen hele noot raakten hoor nu anders dan voorheen haar onvergetelijke melodieën niet verloren gaan.…

Momenten van wisselend geluk verschijnen in ons leven van eisprong tot zwanenzang zozeer dat aantrekking over afstand tussen hemel en aarde een dauwdrop kan laten vallen op het gras en langs de wang dat een regenboog onverwachts veranderingen kan overbruggen in tijden van verlies en verdriet dat wolken van goud zorgen kunnen doen…

Marcheert trots en vastberaden voor de troepen uit, staat hoog in aanzien bij het gilde het lot was hem gunstig gezind, zijn moed meer dan een pose want minder of niks kan hem deren met vermeend ontzag draagt hij zijn vaandel over zijn schouder om een ieder te imponeren alleen een pluim was nog nodig voor zijn faam en op zijn hoed…

Anders dan eerder in verlangen komen de jaren gestaag op gang, onvermijdelijk verloopt het leven met tussendoor onzekerheden, een onaanraakbaar waarmerk schemert haar beloften door bij het ochtendgloren, haar zingeving heeft geen maatglas nodig voor het zichtbaar worden van verbintenissen met een kostbaar blijvend heden.…