inloggen

Alle inzendingen van Rogi Wieg

10 resultaten.

Sorteren op:

Een stuk taart

gedicht
4.0 met 121 stemmen aantal keer bekeken 15.090
Je bent maar weinig ouder geworden, geloof ik, de stap van je metgezel is aarzelend, zo is de gezondheid ook, de tijd is voorbijgegaan, maar niet als vergelijking, zij is echt voorbij, als een kleine kop koffie, een stuk taart, dat men heeft opgegeten, of misschien weggegooid. Je bent maar weinig ouder geworden, geloof ik, je vijfenzestigste…

Seizoenen

gedicht
4.0 met 51 stemmen aantal keer bekeken 14.528
Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen. Bladeren…
Rogi Wieg2 januari 2008Lees meer…

Brief aan mijn dochter

gedicht
2.0 met 91 stemmen aantal keer bekeken 28.400
Er is altijd een thema en dat ben jij, deugniet, simpel gezegd, niet cryptisch, niet met vergelijkingen, of mystiek, niet met dichterlijke ingrepen, niet met woorden die met elkaar spelen - spelende woorden betekenen al iets ingewikkelds, het spijt me - jij bent voor mij de mogelijkheid tot eenvoud die, in elk geval, míj ontroert en mij doet…

Mijn leven

gedicht
4.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 6.965
Ik doe wat ik doe langzamerhand zonder innerlijke achtergrond, ja, een jeugd en veel in koelen bloede daarna, maar het meeste is ijlte, een strandwandeling met dichtregels op golftoppen, zomaar, de ijlte, niet gevuld met ontstaansgeschiedenissen zonder Schepper. Het is dit of dat, maar nooit dit en dat tegelijkertijd, mijn leven komt en gaat,…
Rogi Wieg10 augustus 2008Lees meer…

Inktvlekken

gedicht
2.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 10.993
Dagboeken zijn als leven, data, dag in dag uit. Blauwe, strakke hemels, regen. Als het aan mij lag zou ik zeggen: laat men de dagboeken voltooien, handschriften, thema's doen er niet toe. Gooien we de mens voor leegogige, gladgeschoren leeuwen die om het bestaan van een dagboek slechts geeuwen, dan zijn we niet die betere verre vriend of goede…
Rogi Wieg27 september 2021Lees meer…

Ja

gedicht
2.0 met 73 stemmen aantal keer bekeken 16.889
Niets te maken met wie ik tien jaar geleden was, ik heb me nu. 'Toen, toen', sinds die tijd ben ik mijzelf zoveel een ander dat ik misschien leef voor Judith. Ja. Een dichter die gekkenhuizen kent, de bajes, handboeien, isoleer; ik lijk wel een verdoemde dichter. Had een vak geleerd. 'Had, had', sinds die tijd is mijzelf zoveel een ander…

Titanic

gedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 5.053
Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…
Rogi Wieg5 december 2012Lees meer…

In de ochtend

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 7.127
Verwondering over de matte lichtval van deze ochtend, vol kersen en kleine regen. Aangekleed, gekamd, maar wat ik doen zal is mij nog niet gezegd. Dan zacht bewegen; muziek die neerdaalt uit een instrument waarop ik lang geleden heb gespeeld. De klank verstoort mijn evenwicht. Het is mij onbekend wat men hier speelt, de compositie lijkt verdeeld…
Rogi Wieg27 februari 2014Lees meer…

Poëzie

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 3.846
Nu is het dus dat ik niet meer weet hoe bang zijn was. Ik zal niet langer vijand zijn van zoveel vormen goedheid. Maar vergeet niet wat je was: ogen, haar, een hand om mee te schrijven. En wat moet ik zeggen, de stadsweg waarover je naar huis toe gaat, mijn huis zelfs is zo liefdevol voor mij. Verleggen van dit leven is gewichtig. dat…
Rogi Wieg31 januari 2015Lees meer…

Het rode leven regent

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 8.488
Aan de ene kant is er nog een kant. Aan de andere kant is er geen kant meer. Ik kan niet heen en weer, al zou tijd mij dat wel toestaan. De schepping wil het niet. De dood is de langste hoogte, voor- en zijkant van het hout. Driedimensionaal niets waarin ik liggen zal. Ik schrijf toch weer een vers over wat er komen gaat. Komt dit door het…
Rogi Wieg11 september 2015Lees meer…