Alle inzendingen van Stanislaus Jaworski

Hier sta ik in de branding lees de woorden van mijn vel Wacht op de grote verzanding voel mij zwabberend in tel Wind blaast mij heen en weer water knabbelt aan mijn voet Hier is thuis, voel ik mij goed…

Ik ken u van de Oosterse filosofie woon in dezelfde straat als het café De Stamboom en ik hoop u vaker hier te zien, want ik heb mij met uw woorden geamuseerd glimlach rimpels dieper geworden rondom de ogen en de mond Zij beroeren eerst mijn vel, daarna mijn diepere gevoelens onder de opper- en lederhuid en zij vleien…

Het kan nooit genoeg gezegd dat de ernst op jouw gezicht mij vrolijk doet kijken tot je lacht je afvraagt wat ik denk en ik zeg: Het is het accent of je ogen de rimpels in je neus, bruine nicotinevlek op een voortand geschilderd in jouw bovengebit De bittere smaak van jouw mond met tonen van kandij en chocola jij kust mijn lippen rond…

Jij legde jouw oor te luister op mijn buik en hoorde muziek van de spijsvertering in de holle ingewanden, het ruisen van bloed van het pulseren van het hart dat haast onvermoeibaar klopte regelmatig de ademhaling van longen het suizen van de longblaasjes Jij glimlachte hierbij en zei dat ik nu voor altijd bij je hoorde nooit meer weg kon…

Op die avond besloot de sneeuw vaster te worden, niet meer nat en later reden er geen bussen meer maar in de sneeuw op hoge hakken was naar jouw huis wandelen geen keuze, een taxi nog wel Bij jou thuis dronken we thee keken naar het sneeuwen buiten het carillon verspreidde geen licht In de ochtend keken we naar het wit er lag nog sneeuw,…

Voor mijn lief mag het altijd zomer zijn de frisheid van de morgen die opdroogt in het vroege zonlicht, dat verwarmt Wakkere vogels zingen en strelen het oor met een vrolijk fladderend ochtendlied een kat sluipt tergend langzaam dichterbij Het is verlangen naar jou, vervlochten raken met verlies, eens ons voorgoed beroerd, maakt los om…

U kunt wel zien geacht publiek dat ik niet hier geboren ben, maar in het verre Nederlands-Indië dat niet meer bestaat en dat ik via mijn ouders met grootouders op expliciete wijze in verbinding sta U weet wel dat de buitenkant van een mens niet hetzelfde is als de innerlijke binnenkant Twee grootmoeders van Javaanse bloede, een grootvader…

Op Valentijnsdag kijkt zij in de spiegel smakt tevreden met haar rood gestifte mond sluit haar ogen en voelt hoe zij zelfs nu past bij het vloerkleed en de gordijnen Op hoge hakken stuitert zij uit het beeld vraagt of het zwarte ondergoed wel past onder haar doorzichtige bovenkleed met lange splitten aan beide, ronde zijden…

Het maatvaste was een vereiste een gedicht mocht best een lied van melodie en ritme vertonen Hij tikte met zijn hand het tempo In het ruisen van het bloed kwam een hapering in, een huppeltje dat de cardioloog verontrustte eerder had gehoord en gezien Jij hielp me eens een gedicht te vervolmaken, ik vraag me af waar dat sonnet is gebleven…

Rook van een opvlammende sigaret is liefde een zucht, gesteun vuur dat fonkelt in de blikken een zee die sterren weerspiegelt een zacht vel dat hardheid omsluit licht dat op gloeit, opbloeit schepen naar een veilige haven leidt waar witte vrouwenborsten wachten als duiven, koerend, lokkend paraderend Ik heb jou liefgehad en werd bemind het…

Ik vroeg me af of er maanlicht was bij het luchtig samensmelten als schuim in de nacht, misschien met sterren achter Aldebaran geheimzinnig oranje verderaf. Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar…

In de Amstelhoeck afgesproken voor de zekerheid bel ik haar om te melden dat ik er ben midden, onder de kerstballen Zij is bezig met haar jas komt eraan is bijna onderweg Even later met haar actetas kiest zij een tafel bij de deur Haar lange lijf in wol verpakt straalt zij zachtheid uit onbeslist moeheid van een lange dag Ik heb haar…

In het pashokje valt me pas op dat alle bloezen die ik aantrek kleuren in het blauw van mij en van jou…

De Twaalf Apostelen in glas en lood vertellen een verhaal van licht kleuren en duisternis van december De historie van een Kerk in nood er zijn tekenen die hierop wijzen God is waarschijnlijk toch niet dood Misschien verhuisd of op reis gegaan om te ontdekken waar en wat de grenzen zijn van ondraaglijkheid, terug te komen Eens en altijd…

Naar evenwicht zoeken het soms vinden Ik jongleer op een touw probeer een poes te laten zingen voor een glimlach van jou Zie mijn strakgespannen kuiten op één been huppel ik rond over een dik koord met drie gouden ballen in de blauwe lucht Die harmonie van die sfere Soek balans vind dit soms Ek jongleren op 'n tou probeer om …

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

Omdat ik in jou was ben jij groter dan ik vloeit het heelal in jou In jouw omhelzing voel ik jou tot einde komen stoppen om mij een parel, zwart wit of ros oplosbaar in zure wijn Omdat ik in jou was vloeit het heelal in jou…

Zij kon mij niet helpen met leven dat moest ik zelf doen, maar bij haar gedichten kon ik vertroosting en liefde vinden, kushandjes door de lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee…

De lichte kleur van de zomer verdwijnt uit je haren Het bruin van je huid wordt wit als de sneeuw van de winter Jij bent niet te verklaren uit het vallen van de bladeren het tikken van de regen op het raam, hoogstens benaderen vast te houden als een zegen waarvoor beiden aansprakelijk zijn verlangen naar ijs en groen opnieuw een…

Die eerste keer in Café Eijlders jij sprak me aan in het Javaans ontmoette een krasse oude heer schudde mijn hoofd heen en weer te veel talen geleerd en vergeten Daar lig jij dan en leest een gedicht over leven als een feest van licht zo zal ik je blijven onthouden een heer van dansen zonder gewicht een vriendelijk mens om van te houden…

Jij wilde een woord, dat is in zijn staart kon bijten een cirkel vormen, krijten met een duidelijke betekenis Antwoord kon alleen zwijgen aarzelen en nog twijfelen Liefst wilde jij vier woorden om pijlsnel mee weg te rijden…

Op de rand van mijn bed zat een bleke god met naast zich de engel voor de maandag, dinsdag woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag de zondag was voor god op het bed mezelf en zeven figuren Ik was wakker geworden, kon niet slapen vanwege het licht van de volle maan het tikken van de regen op de ruiten Bedacht wat ik morgen had te doen een…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Als ik ooit wegga, denk dan niet dat ik vertrek om jouw hand op mijn hart tot de pijn niet meer te verdragen is Zelfs de zachtheid van de fluweelboom houdt jou niet tegen en mijn verzoek om het los te laten, willig jij niet in jouw hand blijft om het hart gekromd Zwijgend naar elkaar kunnen kijken onszelf in een kader plaatsen hoe het…

Het stormt voor de kust van Oostende de stroming die op golven jaagt het zand dat zich perst door de gaten kieren van de oude, trotse huizen op het strand geen volwassen mens twee kinderen slechts met hond hun jassen hoog boven zich geheven handen gehaakt in hun jaspanden zij zeilen voor de wind, staan stil onmogelijk schuins uit het lood…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is welgevormd…

Het eindeloze strelen proeven hoe jij opwelt tussen mijn lippen in mijn mond een bron, een beek op zoek naar het laagste punt Jij deelt met mij atomen en neutronen bouwen een nieuwe hof scheppen een verloren Eden drinken elkaar, brengen elkaar tot gaan en komen…

Het ritselen van de bamboe door het open raam stelt mijn gedachten op hun gemak het paard verlangt naar suikerriet ik wens jasmijnthee met jou Bamboes blad Die ritsel van die bamboes deur die oop venster stel my gedagtes op hul gemak Die perd verlang na suikerriet ek wens jasmyn tee met u…

In café Eijlders een jaar later, een middag van het erotische gedicht met een traan een verlangen, aarzelen in een glimlach kussen elkaar voorzichtig op de mondhoeken Wij buikdansen voor we weg kunnen gaan met die grote glimlach en die kleine traan wij hebben overal gezocht en zoeken nog naar wie of wat verloren is gegaan…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd verdomde kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te borduren * bij een brons van Leny Franken…