260 resultaten.
Bezoek aan Den Haag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 886 wat mij verontrust
is niet dat het regent
maar wel dat de regen
verzuipt in de putten
het water terechtkomt
de beek bij de bioscoop
onder de grond duikt
en niet meer te volgen
is enkel weer bovenkomt
bij het noordeinde
de hofvijver voedt
en langzaam verdampt
en over de stad kruipt
mismaakt wordt
wat mij uitermate
verontrust is de regen…
Nachtval oorlog 7-9
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 756 7. Slaapval
Velden stijgen deze avond
boven zichzelf.
De nevels van het zwijgen
dalen op de huid van de soldaat.
Liggend een steenworp van de dood
worden levens langzaam rood
Geuren van buit breiden zich uit
als blijvend kwaad.
8. Morgen
Hij moet wel aarzelen in de armen
van de ochtend nu het warme
mottenwitte licht gaat liggen…
Gezusters Pax
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 915 De onvrede op de straathoek
roept rood rijdt door rem af.
De onvrede van de buren
is veel groter en met meer.
De onvrede op het scherm
is een onwaarschijnlijk lage
resolutie
Onvrede vooral op
maandagmorgen
goed uit te tekenen in
rood en zwart…
…en waar ik de vrede zoek is vrede zoek
en komt de zoeker altijd ongelegen.…
Stedelijk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 891 Nieuwbouw steekt zijn kop
uit de terreinen op.
Wij gaan langs het skelet,
de stalen reigerpoten.
Het land dat wordt ontsloten
begint een stil verzet.
Allerlei groen venijn -
distels en chichorei,
hondroos en varkensgras -
loopt in ruigten te hoop
tegen bouwplan en waterpas,
koop en verkoop.
Het land biedt weerstand
aan de sleutel…
wachten op vrede
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 3.104 Met één dunne pijl van licht,
alleen door de seconde zelf
gezien, gezang van engelen,
een fluitje van een cent,
een gloria in excelsis
van niets.
En wat verwacht je ook?
Niet veel veranderd tenslotte,
wat energie verplaatst
een deeltje god ver-
schoven als je dat
tenminste geloven
kunt.
Ware het niet dat
oorlogslanden en de wereld…
Hier ben je dan
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.229 Hier ben je dan.
Ik zou je tegen elke
ondoorgrondelijke drank
in willen laten schuilen
met waterschade
omdat je mooi bent
en ik in je ogen
of het donker niet anders kan
dan weerloos fonkelen
met dronken druppels
in mijn ogen.…
geur
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 663 je hangt nog in mijn trui
met parfum van vandaag
vluchtig word je
even streel je
klinkt van geur
de echo reukloos na:
houd mij nu vast
vasthouden
even maar…
Reincarnatie 2
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.118 Niet de probeerballon
maar warmtebron en echt:
daar stijg je op
ik zie je
Niet het doorbladerd boek
maar het echt manuscript
je ligt voor me
ik lees je.
Niet de vrouw met Franse naam
maar Hollands en kortaf
ik spreek je, lief
ik spreek je
Ik houd van je zoals je was
en word: warm, ongekend
van ieder graf tot elke wieg…
crossroads (niet van Clapton)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 342 Mijn wegen gingen
als ze gaan,
tot jij zei tof,
dat vind ik jou,
van wie ik hou;
toen kwam ik op
een kruispunt aan.…
Huygens' uurwerk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 427 Waar je de tijd bent kwijtgeraakt
Vind je hem weer:
in de berm van de weg waar
je langstrekt, alleen,
met zijn tweeën
in groepen, waar je
je uitstrekt en uitrust…
Hé kijk nou, dat was ik kwijt,
weet je nog wel en nou hier
in deze oude tuin, bij
dit oude huis, waar
de uitvinder van die zus-en-zoklok
werd geboren, uitgerekend hier
vind…
Christiaan Huygens
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 347 Alles weten
de grenzen de lenzen
zien de ruimte van
de ouderdom
de afstand tot
de dood
het leven slagadert
zich voorbij
hier zijn wij en
daar waren:
oneven waardetijd
Ik hang mijn klok op in
de kerk en slinger uur
na uur en werk totaan
mijn zerk
mijn doodsbewijs
en alles weten.…
Groei
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 395 Ze was
een kleinschalig meisje
ze is
zichzelf een dijk
alsof in de grote
wereld geen zee te hoog
gaat:
heb je nu al
ben je nu al
Ik heb haar afgestaan aan
de grote wereld omdat haar
geen zee te hoog gaat
et
cetera…
zweeds brood
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 195 Jij die het niet meer
weet, ook jij toen,
jij zou zonder twijfel
ook genoten hebben van
het vindingrijke voedsel
de suikerbietenmac,
schillenburger
tulpenbollenkroket
behangerslijmtoetje
Ook jij die het niet meer
weet, ook jij toen,
jij zou zonder twijfel
goed christelijk hebben gebeden:
Here, zegen deze hutspot
met gehakt van…
In de velden van Vlaanderen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 590 In de velden van Vlaanderen groeien
nog altijd granaten van roest,
rotten nog leden en lederen
aanhangsels van soldaten.
In de velden van Vlaanderen
nog altijd een nadorst van dood,
drank in de modder gebruikt,
pijpen gerookt en over de longen
de angst.
In de velden van Vlaanderen groeit
vaker en vaker
het gerieflijk parkeren,
het…
Elckerlijck
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 320 Jij, onverwachte Dood, weet jij het nog,
van Elcerlijck en van zijn pelgrimstocht?
Weer spinnen Nornen winter in de lucht
En duiken eksters steil een curve omlaag
De weg in waar zij vallen uit hun vlucht.
Zeg, ongenode gast, leen mij je oor:
vanuit het water en de woestenij
bereiden vogeltroepen trektocht voor,
vliegen met van dood geladen…
1964, een gedurfd jaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 444 Dat jaar, The Beatles bloeiden,
moet er heel veel zonlicht zijn geweest.
Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om,
moeten er onaardse luchten zijn verwaaid.
Dat jaar, in jou wakker geworden,
moet zacht geritsel te horen zijn geweest
in bomen waar al fruit kwam rijpen.
Dat jaar was dus vol onbestendigheid,
en ik die week na week maar sliep…
Een dag latere liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 528 ’s Middags het veld in
en sprakeloos beseffen
dat de hemel nog binnen
je handbereik is
alsof je die gave vergeten was,
zo is de latere liefde
Met de ander de straat
opgaan in de avond,
en voelen hoe de koelte
over je heen buitelt als
uitbundig kind.
Wist je dat nog?
Samen naar boven kijken
wanneer de nacht valt,
vaststellen…
Wonderlijke Wonderhoorn, Mahler 2
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 541 …van klagen horen
allerzielen opstanding,
middernacht,
…waar wij tenslotte gaan
heen gaan,
heengaan.
…uit het raam zien
waar mensen dansen in een zaal:
geen gehoor, geen muziek maar
Urlicht,
mijn God
en dan beseffen dat
het grootste is
het kleinste licht:
lux lucet in tenebris,
de liefste voorlopig,
die vrouw,
mijn god…
Laat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 420 ik heb gedag gezegd nog god
god ik wist niet eens tegen
wie of wat ik dat zei en zei gedag
ik zei gedag en er was stilte
niemand antwoordde, zei hoi
prima zo joh ga zo door
en er was een heel verlegen
wereld.
Daarna werd er niets meer.
Ik was geworden tot
een meisje eenzaamheid.
Daar is de trein,
mijn hoofd loopt om.…
Tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 488 De rechte lijn die leidt
van nul tot eeuwigheid
rondgebogen in een doosje
wordt cirkel, wijzerplaat
van het horloge,
wordt rekeneenheid:
tijd.…
Onvermogen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 308 Waarom niet hier een hobo?
Hij wist het niet meer had
de hele score nu voorzien van
golven die wegspoelden,
potloodstrepen die maatstrepen
wegvraten.
Hij wist niet meer dan
dat god hem ongenadig was
Er klonken in Maiernigg
andere vogels er waren andere open
ramen en deuren hij werd zelf
groter dan zijn vest,
zijn pantalon zelfs
rende…
Toen en nu James Taylor
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 277 Videoud
Ze zei spontaan verliefd
James Taylor is een stuk,
ik schrijf een brief
Ik zei: ach kom
kijk op zijn klok:
te ver vooruit voor jou,
het is een video
van jaren her
Toen viel er als sneeuw
heel veel stilte
als jaren
voor haar
Ik kon het niet helpen
DVD
Ze zegt het niet,
ze denkt het, ja:
die jeans die heupwieg,…
De grootmoeder (variant)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 3.147 Haar hoofd, van ouderdom te vol
om er weer kind te kunnen zijn,
verviel tot labyrint.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Haar ogen, eindelijk in staar gebleven,
zochten nog lang naar een gestorven vader
achter een ontbrekend raam.
Toen werd zij interlinie
tussen…
Boekarest en de goot
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 518 ...Want in Roemenië
goddelijk apathisch
waar al meer dan tien jaar
geleden een god werd
weggezonden omdat de mens
hem niet meer moest
draaien steden langzaam
om de as van de inflatie
draaien de nek om dragen
vrouwen het hoofd in
doekjes voor het bloeden
de jaren vijftig
wederopbouw
veegt men straten
die nog vol bladeren waaien zullen…
Jouw Normandië
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 579 Het strand vol stenen
en ik zoek je stemmen
maar er is geen zonlicht
of zout op de huid
Zo slaan wij dood,
aan een kust kwetsbaar
en ketsbaar de keien
die opspatten wijsheid
die ons zo ontcijferbaar maakt
Ik zal ooit begrijpen
hoe de geur van je armen
ons daar overvleugelde,
rotsen door regen en wind
kiezels werden.
Later is…
Het aarzelen van liefde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.531 Over onze liefde,
wind en water:
Heb je het dralen gezien
dat de kust nadert:
zal ik eb zal ik vloed?
en de maan en de stand van de aarde
die bepalen het aangaan het afgaan
het over en weer
Heb je gehoord het dilemma
zal ik, zegt het, moet ik dan altijd
het turkoois dat zweemt naar groen
en aarzelt tussen blauw.
Heb je om je hoofd…
Ontmoeting (voor mijn trouwste fan)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 904 De kleuren van de dag
werden die avond alles
wat van jouw lippen kwam.
Een gouden eeuw begon,
waarin wij met god
zouden spreken
en tevens weten
van een hof van eden
en van een vlammend zwaard.
Eens zal dat overgaan.
Het verhaal zelf is vergeten
de tuin waaruit wij zijn
verdreven.
Aansluitend wordt het leven
nog alleen…
Espinel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 351 Het was niet voldoende:
hij droomde meer
dan dit droge land
meer dan een herberg
van verbijsterende witheid
in Rhonda droomde meer
dan een klank die niet
de vlag uitwaaierde
terwijl de rokken zwaaiden
en de abanico geheimen zei:
me has conquistado,
nos están mirando
et cetera.
Het was niet voldoende:
hij droomde meer dan
deze oude…
Bed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 405 Er is geen bijslaap nodig
als samenslaap deugt en
in een groot bed afstand
nog steeds warmte afgeeft
Ik staar me blind
wanneer ik bij je ben:
de zachtheid van je haar
de gretigheid waarmee
je onderschuift
en overtrekt.…
Als in het regenboogvlies
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.252 Als in het regenboogvlies
geen kleuren verbleken,
blijven wij de appels
van elkaars ogen.
Als geur blijft hangen,
worden jij en ik
een vleug rondom elkaar.
Als wat herinnerd wordt,
overblijft, zullen wij
elkaars foto zijn.
Maar zelfs wanneer het niet zo is
en alles straks vergeefs blijkt en vergeten
dan nog:
samen nergens overal…