Alle inzendingen van W.J. van Zeggelen

Zeg Lina, waarom toch zo somber en stil? Of broeit er in 't hoofdje een grap of een gril? Maar 't oog is bedauwd en de boezem niet rustig Gij, anders zo lustig! Nooit kendet gij zorgen - gij hebt slechts uw wil ..., Zeg Lina, waarom nu zo somber en stil? Wat nevel zweeft u voor het jeugdig gemoed? Wat kluister weerhoudt u de hupplende voet…

Ik was onlangs bij Evert-oom En klom er in de kersenboom; Het was wel tegen ooms verbod; Maar 'k was op kersen zo verzot, Dat ik mijn vrees voor straf verwon En plukte wat ik plukken kon. Juist kwam de tuinman in de tuin, Ik klom wat hoger naar de kruin, En wist van angst niet wat te doen, 'k Verschool mij onder 't dichte groen;…

Ik weet niet — maar sinds ruime tijd Hoef ’k moeders roep noch tik, En wie is ’t eerst van allen op — Het eerst van allen?… Ik! Dan hang ik water over ’t vuur En loop wat af en an, En ’k weet precies hoe laat het is — Zie ’k LOUW de timmerman. Kwartier voor zessen, strijk en zet, Stapt LOUW, wat weer het zij, Met zijn gereedschap in zijn…

Ze zaten vol en vetjes, Heel puntigjes en netjes, Twee rococo-portretjes. Een Pruisman en een Kees, Met blanke chemisetjes, Met Brusselse manchetjes, Gepoederde toupetjes, Met stijve girouetjes En stijve préjugés. Hun geestje was aan ’t dwalen. Bij honderd idealen En duizend weelde-stralen, Ging ’t zonnetje reeds dalen, Der oude fermiteit…

Een wormpje zat verscholen En spon zijn draadje fijn, Hij was een needrig wormpje En praalde niet met schijn. Hij koos in 't groen een hoekje, Ach, matig was zijn deel; Zijn eisen waren weinig, Zijn giften waren veel. Het draadje was gesponnen, Hij leî zich rustig neer, En, diep in 't groen gedoken, Spon hij geen draadje meer…

Ora et labora! is de spreuk, die tot tekst me zal zijn, Lieve hoorders! Maar wat praat ik? Je verstaat geen Latijn; Want bij Sint Japik, met je hersens is ’t aaklig geschapen; Zie me die kwezels eens aan zitten gapen! Ja, ’t is waar, wat ik dikwijls aan jelui heb gezegd: Je bent zo stom als een eend, zo de baas als de knecht: ’k Wil dan zeggen…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt; Geen strobreed hoeft ter zij te gaan Of op geen steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, — Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij ’t minst verlet*, een bloed*. Maar hij, die vroeg reeds heeft geleerd Zich zelf…

Nog dekt de morgennevel Het grijs bedauwde veld, Schoon ’t purper in het Oosten Een held’re dag voorspelt. Daar glanst de toorts des hemels, De zwaluw klieft de lucht, En menig deur en venster Gaat open in ’t gehucht. Daar komt allengs meer leven: De mannen treden uit Met spa, houweel en hamer; De mijnklok wordt geluid. Daar gaan zij, kloek…

Roezige drukte; ’s Avonds laat op; Pretjes en kluchten; Wals en galop*; Geuren en kleuren; ’t Huis van zijn streek; Zuchten en zangen, Blozend of bleek. Zusjes met neefjes, Nichtjes met broers; Diepe geheimen- Schat van discours*; Kaartjes, receptie; Liedjes der min: Lantren en leutren, Wondere zin. Werkdag tot zondag, ’s Zondags in…

Duifje moet de naald weer rusten? Zijn de doekjes afgezoomd? Of hebt gij van stille lusten, Van ene andre taak gedroomd? Pronkstertje, wier blinkend huifje* In de kastelnij* niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd*? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij…