Alle inzendingen van Walter Tack

Als de bamboe bloeit bloeien ze allen samen en sterven staande…

Arendsnest Hoe moederarend met wijdgesprijde vleugels haar jongen koestert.…

Een arts zonder grens bezoekt een zwaar gekwetst kind. Nobel buskruit doodt. Alfred Nobel was de uitvinder van het buskruit.…

Traag schuift de schaduw voorbij de vijveroever naar de avond toe.…

Moeder wanneer spelen we nog eens een 'Quatre mains'? En dan hoor ik van u nog eens graag 'Tristesse van Chopin' De toetsen van de piano klinken dezelfde taal zonder woorden. Bij het klavier schrok ik van de hevigheid van mijn gevoelens en het verschil voor gevoel en liefhebben als ik uw wangen streel in woorden van fluweel. Het tasten aan…

We waren beiden één gedicht lazen in dezelfde boeken op de eigenste bladzijden. Verliefd op dezelfde onuitgesproken letters vol lippenstift. als een geschrift verstoken achter woorden die wachten op morgen, ontgaan aan het nu. Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda. De grote…

Ik ben als de boot die moe van al dat roesten in de dokken vaart.…

Mij ontbreekt niets, de Heer is mijn Herder. Hij laat mij liggen in grazige weiden. Langs rustige rivieren trek ik verder; In Zijn recht spoor laat ik mij leiden. Al ga ik in een dal van diepe duisternis ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad, maar ik mag zitten aan een koninklijke dis dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt. Ik…

Laat in de avond, de Japanse nachtegaal zingt zijn liedeke.…

Sierlijk praalt de pauw met open waaierstaart in gekleurd verenkleed.…

Ze kwam en gaf een steen. Van de Himalaya, zei ze. Ze gaf me een mandala met al de kleuren van al de vlinders in verwachting. De trilling van de tinten in de lente. De zomersproetjes op bladeren in Oktober. en de verstilling van de winter in het wit. Je bent een pergola Zonder rozen zei ik; Maar in wording zelf uitgekozen…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

Hoor de koekoek roept: het regent. Rap met haar ei in een ander nest.…

De leeuwerik stijgt hoger dan de hoogste boom met zijn lentelied.…

De messenslijpers rijden rond met hun karren. Ze zijn geslepen!…

Onhoorbaar graaft hij de onderaardse gangen van de molshopen.…

zie tussen het gras, hoe onbespoten toch groeit; de nachtkoekoeksbloem.…

Zie de nachtvissers op zee, in de morgenzon de ochtend groeten.…

Vier politiekers in een perenboom, u plukt geen enkele peer.…

Hoger dan die boom bouwt hij met kleine takjes zijn openlucht nest.…

Aan allen die daalden naar hun ondergronds doel gaf gij een veilig gevoel gij, die ons naar boven haalde. O schone schacht, uw wielen draaiden alwaar de kolennacht nog eenmaal zwaaide. De kabel losgelaten in ontwapenend beton en afbraakapparaten zonder saluutkanon. Een gouden tijdperk en het zwarte zweet door het labeurwerk beiden…

Trager dan de trein glijd de slak met haar huisje naar de witte lijn.…

Moeder we hebben je gemist toen we in het weeshuis waren. iets of iemand heeft zich vergist in onze prille kinderjaren. Als kinderen tweedehands uit moeders hand ontvoerd; In het beschaafd Nederlands door de rechter uitgevoerd. We verbleven in een groot bejaardenhuis waar oude mensen weer kinderen waren en de zusters met witte kap en rokgeruis…

Dwars door de koestal zweven de twee zwaluwen naar t'gemetste nest.…

Wie dieper graaft dan de bodem van zijn mogelijkheden, zit in de put; Het is een putist. Gij kunt de put niet dempen met andermans ellende. Gij die uitgeput zijt, doe mee met VTM, maar valt niet in de "valkuil" want dan zit ge er weer in!…

De vlindertuin GESLOTEN. Ik keek op de grond met draad afgesloten. In mijn gedachten verrijzen vlinders uit het verleden; Ik wil vliegen op de vleugels van een witte vlinder en ongehinderd onverminderd kijken naar de vitrinekast naar het witje achter glas, opgesloten in de laatste klas. En het schoenlappertje dat rode schoentjes…

In het kippenhok doet de vos er zijn rondje of er geen haan is.…

De waterjuffers dansende boven water zien hun spiegelbeeld.…

De zwarte zwanen zwemmen op de wateren van de Brugse reien.…

Hoe een lieflijk woord in een benevelde geest troost tracht te brengen, aan het verduisterd verstand een vonkje verlichting geeft.…