inloggen

Alle inzendingen van Willem Kloos

64 resultaten.

Sorteren op:

Door één lief woordje zou zich laten winnen

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 4.584
Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Elk kloppen van mijn bloed is een gebed

poëzie
2.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 5.420
Elk kloppen van mijn bloed is een gebed, Wanneer 'k de handen samen-vouwend smeke Om één, Onkenbaar Wezen! - één, één teken Van U, mijn God, mijn Eénge Heer, Die let Op elke daad, gedachte of woord, o Het Aller-aller-onkenbaarst Zijn, die 't weke Bewegen mijner ziel hebt doorgekeken, Hoe het zich-zelf in zich-zelf steeds verzet,…

MENSENWOORDEN

poëzie
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 5.282
De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen…

O Dood-zijn, liggend in een kist

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.380
O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend, Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om. O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom, O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum

poëzie
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.416
Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van al wat echt in mensborst is. Kom, sust je 'em, Uw…
Willem Kloos14 augustus 2021Lees meer…

't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen

poëzie
4.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.424
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen, 't Was niet het heldre lachen van uw mond - Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond, Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen, Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen Op iedre adem van de ziel: ik vond, Ik vónd geen woorden in die éne stond, Dat ooit…

Aan een pseudo-volksleider

poëzie
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.827
Gij zijt een bruut en absoluut genieter Van 't heerlijk Leven, waar het zich maar aanbood, Maar zoudt gij even willen worden schaamrood Omdat gij zijt bruut, absoluut verniet'ger Van al het echte dat naar u zich saamgooit Tot één groot mens-zijn, niet om te verdriet'gen Uw zwak, klein zelf, maar om u te verniet'gen U, mens, die…
Willem Kloos22 november 2023Lees meer…

Aan mijne moeder.

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 4.237
Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik…

Alle Zeven

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.451
Met zeven nagelen lag Ik geklonken Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, - Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken, In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven. In zeven dromen was ik zwaar verdronken, Dromen van deemoed en van liefde-geven, Die alle zeven weer in 't Niet-zijn zonken: Daarom gegroet, mystiek getal van Zeven…

Als 't latere geslacht dees woorden leest

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 949
Als 't latere geslacht dees woorden leest, - Want dit geslacht zal lachen om dit vers, De zotte poppen van de pratte pers In de aller-aller-eerste plaats, dán 't Beest Voor niets méér dan een groot gevoel bevreesd, Dat zich Beschaafd Publiek noemt, dat een kners Hoort in een gil of klacht, en van elk vers Rijm-zottertje maakt een familie-feest…
Willem Kloos9 september 2014Lees meer…

Ave Maria

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.435
Ik droomde van een kálme, bláuwe nacht; De matte maan lag laag in mistig glimmen – Maar hóóg scheen van de schemerende kimmen Der klare starren wolkenloze wacht. Toen, tussen maan en starren, rees Zij zacht – Mij zoeter dan de Muze! – en scheen een schimme, Wijl ’k om haar hoofd als diademen klimmen En dalen zag der starren gouden pracht. O…

Avond

poëzie
4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.843
Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht de witte bloesems in de scheemring. Ziet, hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, een enkele al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht als perlemoer, waar ied're tint vervliet in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht! Want alles is bij dag zó innig niet. Alle…

DE BLÂREN VALLEN ZACHT

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 3.224
De blâren vallen zacht... Ik kan alleen betreuren, Dat ik niet eens verwacht, Wat eens nog kan gebeuren... De blâren vallen zacht...…

De menschen dóen, maar weten niet waaróm

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.522
De mensen dóen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, - Hopen en haken of er níet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes gelegen..... Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich…

De sterfling zoekt

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.671
De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven. Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven, Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun giet, Heil wie haar wint, die wenen langer niet, Maar…
Willem Kloos15 februari 2023Lees meer…

Dees ganse weerld moest liggen op haar knieën

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.565
Dees ganse weerld moest liggen op haar knieën Voor mij niet, maar voor 't Hoogre, dat in mij Niet gans zit, gans wit, maar Dat zich door mij Wil uiten, wijl 't zich wil, en dat elk biedend Wat elk klein mensje slechts verlangt, doch vrij Blijft voor zich-zelf van andren, schoon verrieden 't De meesten, daar zij zich niet voelen blij,…

Der mensen hoogste smart is wonderbaar

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 2.357
Der mensen hoogste smart is wonderbaar. Zonder gelach, zonder geween, lig ik gestrekt, beweegloos gestrekt, starend en stom, in de nacht. Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, donkere vormen bewegen zich zacht in de donkere nacht... donkere vormen, zonder gerucht, en ik zucht... Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, paarden en wagen draven…

Doodgaan

poëzie
4.0 met 60 stemmen aantal keer bekeken 6.074
De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…
Willem Kloos29 september 2004Lees meer…

EVOË

poëzie
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.954
Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…
Willem Kloos12 september 2019Lees meer…

GEGLIMLACH

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.390
De mensen doen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, — Hopen en haken of er niet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes gelegen.. . Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich dom:…

GRAF-PALEISJE

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 3.891
Ik maak van al de mensjes, die ik liefde, Beeldjes, die 'k ópzet in mijn hersenkas, - Bleek en beweegloos, als gebootst uit was, Staan ze, - stil doden-huisje van mijn Liefde; En slag op slag, die dit mijn hart doorkliefde Is daar gegriffeld, aan de wand, in kras Bij kras van letters, die geen sterfling las Dan ik, - vreemd doden-boekje…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.448
Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Geen tranen zullen op mijn graf-stee vallen

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 3.432
Geen tranen zullen op mijn graf-stee vallen, Maar lachen onderdrukt-half, of zacht-luid, En vele mensen zullen vuisten ballen Tegen dit mens, dat dan niets meer beduidt. Zij zullen elkaar aanstoten in zacht mallen Om mij, arm mens, die sprak zó hooglijk-luid In 't Leven Mijn, die leefde van geluid Alleen, en van veel opstaan na veel vallen…

Geloven doe ik niets als slechts in mijns

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 891
Geloven doe ik niets als slechts in mijns Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid, Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid, Maar boven alles in God-zelf, die Zijns Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins Bedoelt tegenover al die…
Willem Kloos18 februari 2018Lees meer…

Gij stápt met tóórnig ópgestreken zeilen

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.120
Gij stápt met tóórnig ópgestreken zeilen, En kuif, parmantig in de hoogte stekend, Uw toorn tot harde stukjes grofheid brekend, Die al uw vrienden om hun oren keilen Als nonchalante en ongalante bijlen... - O, Schoonheids opperman, gij beukt uitstekend,... Maar toch, woest slimmertje, die 't al uitrékent, Rekendet ge óók uit de óórzaak…
Willem Kloos15 december 2004Lees meer…

Gij zijt niet slecht geweest

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.564
Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak, Omdat ik niet met mijne grote Liefde Alleen…

Gij zult niet met een kroon op 't hoofd

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.088
Gij zult niet met een kroon op 't hoofd in 't Rijk Der Lettren zitten na uw dood, verdwaasden, Gij knutslaars ijdlijk, die alleen maar aasden Om eens te zitten, niet voor 't Volk, te prijk Voor boeren, die dan zouden zeggen: ‘Kijk, Dat 's óók een knappe dichter, maar 'k bereik Er niets van, met mijn dom hoofd, 't zijn verraasden, Die…
Willem Kloos28 september 2014Lees meer…

Homo Sum I

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.315
Ik was de gróte Minnaar zonder ruste, Die ging hoog-heerlijk in triomf door 't Leven, Jeugdig omklemmend in een stórm van beven Al zielen, gróte en kleine, naar het lustte Dit Hoog Hart, dat toch nóoit zijn droefheid suste, Droefheid om Liéfde's wil, die géén kon geven: Nu weêr om Zélf's wil, wijl ik zelf moest sneven, Dán wijl ik…

Homo Sum II

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.518
Ik ben de Dúivel-god dier grúwbre oorkónde, 't Vervlóekte Boék van laffe deémoed, klein, Die loert, die loert, koud-donker, donker-rein, Of Hij die ménsjes niet verdérven kónde. Ook Hij droeg fier, op 't lijf vol eeuw'ge pijn, Eén matelóze, toégeschroeide wonde, Dat alles had zó anders kunnen zijn. - Zijn Zijn.... Mysterie, maar zijn…
Willem Kloos25 februari 2023Lees meer…

IK HEB GELIEFD

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 5.736
Ik heb geliefd met het alinnigst wezen Van mijne ziel zovele lange jaren Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen Naast mij en om mij trok door het stage staren Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren Van schoonheid om mij, of niet een van dezen De alenige onvolprezene zou wezen, Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren. Toen kwaamt…
Meer laden...