117 resultaten.
Achteraf
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.416 Bloed verloor en gaf ik,
ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen.
Je liet me speuren naar jouw raadsel.
Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide.
In de waan dat ik jouw zwijgen begreep,
Viel ik dieper dan mijn schaduw,
Ergens waar de mollen wroeten
In de gitzwarte gangen.
Waarom moet het moeilijk?
Wou je dan de tijd strikken…
Ademende stad
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.154 1
De stad dwingt hem sprakeloos op de knieën
Onder de hoge ark,
naast de Egyptische naald
Op de tombe van een soldaat zonder gelaat
Alsof de stroom fluistert:
Je moet mijmeren binnen mijn grenzen
tot de verveling jou tot daden dwingt.
Hij knikt zonder de weigerachtige zucht,
of het hoofd zinkend in de schouders.
Ze bliezen bijna de wazige…
Ademnood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 807 Jouw okselgeur is een vlucht uit de duisternis
wegdrijven naar een wonderwolk
Modder en zand van de zolen schudden.
De donder slaat weerhaken in ons,
wij horen elfjes giechelen.
De nacht ritselt
maanstralen raken de riethalmen.
Krekels sussen ons en we strelen,
bevelen elke kus met een vingerknip.
Duiken in de vinnig vervoering...een…
Afstand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.379 Het vertrek verrast je in een oogwenk
Ergens in december wanneer de dag twijfelt
tussen ontwaken en de sluimer van paarse lucht.
Wanneer men een slordig zeil hijst
Met slingers en handen die wapperen naar haar.
Alhoewel ik toen huiverend over de reling leunde.
Verdraag ik de ruis, de grijze toon van havens niet meer.
‘Ik vertrek’ zeg je en…
Anker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 727 Als de zon dan toch moet zinken
Slinger dan het anker, de weerhaken van jouw hart
Naar mijn vel en vezels
Vlucht in een grijze sluimer
Want moe van de veldslag
In een woestijn van dag en dauw
Of gauw nog wat blazen op de loftrompet
Alles gaat goed!
Moe van beuken tegen de poorten van het fatsoen
Wil je vergeten
In een wollen deken
Waarom…
BLIJDE VERWACHTING
netgedicht
2.0 met 61 stemmen 9.000 De verwachting wordt bruisende ochtend,
drijvend in stuifmeel en feromonen.
Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen
huppelt het lam in een wollige mantel.
In het woud zwijgen de dieren verraderlijk.
Binnen de grenzen van haar rijpe woede
schat ik de verdoken snauw.
We geloven nog in bewondering:
Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…
Begeerte
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.888 Zij is fraai in haar hoogrood kleed.
Zij huppelt langs klaprozen en geritsel
in een stiekem verwachten.
Met dorstige ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest.
Hoeveel jaren hebben haar gebeten?
Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen,
in haar hinderlaag
want ik word een mikpunt in de luwe stilte.
Voorbarig samenkrimpen, een…
Bezwering
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.205 Voor mij rijzen de vestingmuren
de gevaarlijke spieren van vader
Binnen is de lucht droog en heilig.
Mijn geploeter begint pas.
De blaren op mijn edel gat leren dat
sterven volgt op streven.
Toch wordt het een gemoedelijk verblijf
onder de nok, boven de wijnkelder
tussen wanden die nagloeien van ons rumoer,
de feestlust van de jonge jaren…
Bommenregen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.040 De nagalm in de westhoek
als je een oor op een grafsteen legt.
Het lijkt nieuws uit een vergeelde krant.
Kruitdamp glipte door de fijnste spleet
En wij, dappere Belgen…
Rillen met stompe vuisten in het zand
“Waar is de overkant?”
Jagers klieven de hoge, blauwe stilte.
Lichtjaren later, nu we schijnbaar bedaren.
Eivolle magen en glitterkleedjes…
Brief aan de Adder
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 818 Krimp maar verder in de doemhoek
Word een nar in een plechtstatig pak
Lachwekkend is het belletje op jouw puntmuts
Het gerinkel verraadt de schrik
Een bezoedelde gave die ik overdraag.
Je mag het houden
Tot in de haarwortels van jouw stamboom.
Graag neem ik een voorschot op de langste nacht.
Ga elders proesten in de vuist.
Besproei een…
Bruid
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.123 Al een hoogrijpe maagd ben jij.
Je wankelt over de klinkers, glad van golven
die mos en algen spoelen.
Jij nadert mijn frivole passen niet,
tot je rare ogen trekt, een pose vindt die werkt.
Verwonderd in de winkelwandelstraat.
Een kraakwit kleed. Ooh.
Je lijkt onberoerd na de knieval, de verplichte roos.
maar achter het gelaat dat weigert…
Dans van Bekoring
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.541 Langs de rietoever zakken mijn voeten weg.
Dageraad wordt een oase
In het woeste tumult
De basdreun van de buurjongen
Wolken weerkaatsen het gapende oosten
Voorbij een glooiing vang ik
De hevige adem van paarden
In het slakkehuis van mijn oor.
De rest raad ik
Dan moet je woorden verspillen aan een daad
Het ging als volgt:
Een versneld…
De Ander
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 771 Vuurtongen snijden de nacht
Sierlijk en vreemd als maankraters
Huizen woekeren over de velden
Twijfelend aan mijn wandel
Sidderend voor de zeis die ons neermaait
Bespied ik de heilige honger
Van de ander die weet
Hoe gretig de uren happen
Hoe de avond razernij met stilte verzoent
Als een kat voor de sprong.
De anderen blijken gelijker…
De Groene Reus
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 779 De reus bloedt, een wonde in de hals,
een lek in de slagader.
Wie zal hem verzorgen?
Dokter!
Hij wou de held uithangen, de reuzenpanda redden.
Toen een onbekend gevaar naar Europa waaide
krijste men zich hees.
Rare stralen. Kleur noch geur.
Op ons bord: de stank van zieke lever.
Op een ver slagveld bewaken de soldaten de vrede.
We hoesten…
De Milde Keizer
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 767 In het keizerrijk woonde de blauwgevlekte slaaf
in de schaduw van een zomereik.
2 dochters had hij.
Ze graaien naar de kopermunten
verkopen hun zalig lichaam aan de keizer,
die grijnst in de tuin,
boven het puin van gesneuvelden.
Ze stelen zijn zegelringen, halssnoeren.
smelten ze bij de bonkige smid.
De keizer wil de bronzen klok horen,…
De Spelen
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.354 Sprinters veren hun dijen los
Heupwiegend staren ze in het niets.
De geest: een luchtbel
De benen: een tijdbom
Ze persen hun zolen in het startblok.
De stilte voor het schot
Jaagt verkwikkend stof langs hartkleppen
Zegepraal is voor later
Na de schaterlach van de kampioen.
Ik kijk naar de kalklijn, witte gespreide vingers.
Baan 1 in de…
De kleinste dood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 936 Smeulende tongen smelten
Innig rillend
Draden in een bloedlauwe bries
Welig speeksel van de dageraad
Een bron van bruisbelletjes
Een lelie zou in haar voetsporen groeien
Murmelt de profeet in zijn baard
(Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf)
De dorst van haar vezels
Bloeit roezig onder mijn vingers
Het sap gloeit vol…
De lustenburcht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 3.381 De groene gangen wachten nog
op gasten met strikken en bonte linten.
Ze zullen de feestroes vangen in gedachten.
Op het parket danst de steile ober,
wanneer een naald in de groef valt, tonen zwellen.
Hij boekt een trip voor oktober
naar het zandig land, de waterbellen.
De gasten dwalen door het dorp,
Ze schaven hun handen, wagen een worp…
De onderkoelde bode
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 6.834 1
Op gammele wielen dokkert de slee
door een schraal verlichte steeg.
Ze draagt een ster van chroom,
Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul
waar snelle snavels de kruimels ruimen.
Wie verschuilt zich achter getint glas?
Een baron die de handen wringt,
het schuifelend volk veracht
en zegt
‘Ik wik de waarde
van olie en kennis en macht…
De polen van het fortuin
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.421 “Onze wereld dendert vooruit”
houden de blauwe bevrijders vol.
Zij die onze weelde hoog waarderen
en de vaderstaat willen kraken
zullen geen trieste zucht slaken.
Cijfers liegen toch niet
Een overvloed aan voedsel,
20 % omhoog in een kwarteeuw.
Dat scheelt een mondvol.
En de lonen - ik zal het u tonen - scheren ongekende toppen.
75 procenten…
De stomme rebel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.710 Stom is zijn gebed
met een drang naar blind vernielen.
Hoe het begon?
Regen in het hart en luid, luider geratel.
De achtergrond:
Het puin met de dolle honden,
ze jagen hun staart na, knagen aan een mensenschedel.
Smeltwater dat van de berg stort, zo woest.
Maar stom is hij, woestijn en zeebodem.
Hoe het begon?
De vonken spatten uit een…
De stroop van de troost
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 707 Soms vlot een troebele galm door de ader
Dan dringt het zout zich op
En wringt de druppel uit de klier.
Elke porie lost zijn gifgas
Elke rafel zwelgt in dorst.
Dan wil ik pulken aan jouw knoop
En vang de vleermuis die het stof
Uit jouw bloed opfladdert
in een heldere werveling.
Me lavend aan de taal
Mijd ik de zwarte tongen in de wandelgang…
Dieper
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.072 Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf.
Er hopen zich knoken op:
de schedel van een waaghals
het bekken van een wees
de wervels van een wegpiraat.
Boven de wolkensluiers
In het trillend blauw
Hoor ik de ijzervogel naderen
landend met klapwielen
een mensenlading in de buik.
Geen schram
Geen geknakte vleugel
Geen brandend wrak
Geen…
Dochter
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.084 Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel.
Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte.
Het zicht op de stroom en haar loom gefluister.
Een zilvermeeuw glijdt naar de monding
waar ze nipt van een waterrimpel.
Populieren werpen hun schaduw naar de overkant.
Ik draag mijn dochter naar haar nest.
Zij kriebelt het oor met binnensmonds…
Dolfijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.048 Een zwoele avond
Ik stap in luchtige vezels
Aan de monding wemelt het van vis
Onder een deinende spiegel
Ze blazen bellen in hun element, in hun schommelbed.
De schaduw van de platanen schuift over de heuvelflank
Arm aan geduld aarzel ik
Wanneer zij voor mij verschijnt
De sissende zee die aan de enkels likt
Me wenkend met elke doezelige golfslag…
Dorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 541 Met mijn dorst trap ik op jouw hielen,
hijgend in de kraag.
Mijn tongpunt proeft een romige dij.
Wijn en brood vegen we van tafel,
ik hap naar jou:
de geur van nat zand en een zucht bereikt me.
Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel:
de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval.
Of de maag die krimpt na de schrale oogst…
Draak
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 495 Langs een rivierbocht wandel ik.
Iets besluipt me,
Een gevleugelde draak die grolt in de schemer.
Geritsel in het riet
de lage maan die in een muil straalt.
Het verbaast me
hoe ik gezapig naar de dampende tong staar,
hoe mijn spotlach verdubbelt.
Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult.
Hij blaast vuurtongen naar de diepte
slijk glanst aan…
Drenkeling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 3.461 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er vermolmd hout,
groeien er koralen op de mast,
de oeroude glorie ligt aan scherven
terwijl zijn tranen bederven…
Drenkeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 499 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er rot hout,
groeien er koralen op de mast,
de oude glorie ligt aan diggelen
terwijl zijn tranen vrij biggelen…
Droogte
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 568 Met een laaiende dorst
Volg ik je
De voetafdrukken in het drasland
Laat ze verdampen en ik ben verdwaald
Er groeit een korst in de keel
De dood, een laffe reus
hijgt in de kraag
En ik boots hem na en kies jou als doelwit.
Mijn raspende tong wil het vet van jouw dij
Als je wil noem ik het anders
Room of marmer of warmer dan ooit
We vegen…