47 resultaten.
Osmose
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
39 Ik lig met mijn hoofd op mijn baard
Mijn bed draait overuren maar ik geef niet toe
Ik zal zwemmen deze week de massa
voortploegen met lange halen
Ik denk getrainde schouderkoppen
Als ik zeg mensen zeg ik osmose
En denk aan hoe cellen stoffen
aan hoe mensen mensen toelaten
De ontmoeting houdt soms huis soms niet
Ik kam mijn verwarring in strakke…
instructies
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
185 hak vormen uit een alfabet
buig de rij van a tot z
totdat hij breekt bij de k
als een tak die knapt
de prijs van de omelet
is het breken van het ei
teken van voren, opzij en boven
contouren van een lichaam
splinters klinkers spatten
tegen je veiligheidsbril
weet wat dit worden moet
de vormen moeten uitnodigend lezen
hak er een taille…
Ik weet nog waar en hoe en hard
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
241 Ik was jong en het was hip
om te schermen met ziektes.
Mijn vader was ook niet zo oud
en niet welbespraakt genoeg
om met woorden te spreken.
Hij sloeg de ziekte uit mijn mond.
Ik weet nog waar en hoe en hard.
Voor de verandering werd er
nog wat spanning bijgeschreven
op de harde schijf die bij poëten
voor ziel doorgaat.
Ik hoor dat…
Athena
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
85 Uit de chaos borrelt
een treffend woord op.
Uit de wirwar van gevoelens
van het in een tang
genomen worden.
Is er een exact woord voor.
42 Jaar en nooit heeft ze
het van stal hoeven halen.
Ze wist niet dat zich
in die donkere hoek
een duivels paard
verscholen hield.
Haar schedel is te sterk
om te barsten breken.
Werpt staalijzeren…
Lofzang op de psychiatrie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
153 Oh psychiatrie
Hemels instrument voor pacifistische despoten
Als ik je aankijk, kijk je glazig terug
Als jij, oh psychiatrie, een samenleving was, was je streven dan een democratie te zijn?
Of zou je je innerlijk tegenstrijdig weten?
Jij psychiatrie, jij weet het, jij alleskunner, doorgronder van disfunctionerend leven
Oh verlichter, til mijn…
Manhaftig
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
76 Tegenwoordig herstel ik snel van mijn liefdesverdriet
Het is er nog, een ondergrondse zee van tranen
Waarvan het bestaan door een mij onbekende
Slechts vermoed kan worden. Ludduvudduh
Duurt de helft van de lengte van de relatie
Maar de liefde voor deze vrouw zal nooit over gaan
Trots als een hond met een bot in zijn bek
Draag ik deze zee manhaftig…
Perceval
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
85 Achttien jaar en achteloos.
“We kunnen de wereld aan!”
“We zullen hemelen bestormen.”
Ik, 42, zelfvoorzienend, zie het aan.
“Live alone in a paradise
that makes me think of two.”
- Neil Young
Ik zing hem na, ken de akkoorden.
Gisteren droomde ik fallisch
van de ouroboros.
Hij bijt in zijn staart
maakt een cirkel rond.
Als de cirkel…
De zachtste zachtheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
129 De perfectie eisende tiran in mij
kijkt niet met zijn hart.
Hij is gewend hout te schaven
tot het glad en zacht is.
Maar hij herkent het niet
wanneer het zich voor zijn ogen
aandient, de zachtste zachtheid.
Toen de wijn hém zacht had gemaakt,
stopten de klokken met tikken.
De ravissante Joodse nodigde
hem in haar heiligdom.
Er was een…
l'Origin du Monde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
139 Prediker zegt dat alles ijdelheid is
En ik geloof dat ook als ik dit neerschrijf
Maar de goede man vergat
dat er ook nog waarden zijn
als liefde en waarheid
zoals dat er vrouwen zijn, die de wereld
dragen in hun ziel, tórsen
omdat ze de zwaarte
van compassie weten te voorzien
de schoonheid van waardering
het kromme van het rechte…
Bloed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
271 1.
Dit kutleven heeft haar weer zover;
ze moet broeden op een poëem
om boven haar leed uit te stijgen.
Er werden grappen gemaakt
toen ze vertelde over het geweld
en de bruuske grensoverschrijding.
2.
Zoals dat niet om te lachen was,
zo was dit niet om te delen,
maar hij deed het wel.
En ze glommen om haar naaktheid
waar die bedekking…
Iets van Tao en de vrouw van wie iedereen houdt
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
149 Ik stroom door jou
Als een rivier door de bedding
Ik droom door jou
Je lach is mijn redding
Vertel me wat je ogen gezien hebben
Maar vertel me niet wat je verlangt
Want het bangt mij dat ik niet degene ben
Die het je geven kan
Ik bezit de vonk, maar niet de gave
Ben ik bang
Om jouw wensen naar de haven te brengen
Want het duurt met mij…
Limoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
91 En thuis kwam ik. De liefde heb ik getrotseerd.
Ik heb haar gezien. Limoengroen vertrouwde ze me
haar eigenste grensverhalen. Koel hield ik me.
Drie Engelstalige gedichten manifesteerde ik,
terwijl ik dronk als een zeeman. Ik leerde
over de driehoek van Jan, tussen Pixies, Nirvana,
en mijn band: Queens of the Stone Age.
Thuis kwam ik. Omdat…
Woestenij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
116 En zo ben je getuige van een wereld die zichzelf terugtrekt.
De rafelranden van de stad heb je achter je gelaten.
Oog in oog sta je nu met een onmetelijk uitzicht.
Er gebeurt hier niks. Slechts bedoeïenen weten het,
hoe je hier in leven blijft. Veel stilzitten, thee drinken,
en niks doen. In het Oosten zouden ze taoïsten heten.
Eerst was er niemand…
Het goud van de karavaan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
96 Er staan stoelen, er staan tafels, er hangen gordijnen.
Groen, geplooid, velours. Werelden verzamelen zich hier.
Dieptes, horizonnen, een zonnetje uit Brabant. Bier, bitter,
fruitig. Hout. Veel hout. Een nieuwe hang-out.
Over de muziek valt niet te klagen. Toto misschien. Ontkennen
kan ik niet dat ik dat ooit wél waardeerde. Gardenparty heet…
Waar het water laag staat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
129 Hij werkt waar het water laag staat
Een dagelijkse inloop van honger en dorst
In zijn boot, staat het water hoog
Al zijn paarden heb ik bereden:
De vurige, de snelle, de krachtige
Er staat water in de boot
En terwijl híj zorgt voor water en brood
Stap ik in de jol met overtollig nat
Schep schep voor schep
Een bodem in het vaartuig
Het…
En overal zijn mensen.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
94 Je keerde bij jezelf naar binnen.
Op de bodem vond je een brief.
Plukjes mensen, wind die door bomen ruist.
Een man die het midden houdt,
maar faalt in zijn poging.
Een dwarsligger die verhaalt over vervlogen tijd.
Een campingstoel, nat van Amstelwater.
Een poging om aan iets anders te denken.
Denk aan je veroveringen!
(er was altijd…
Zaag II
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
64 Dat ik de ban doorbrak
door het houten beeld
dat niet in de container paste,
door te zagen met de Sandvik-
zaag van mijn dode opa
mijn lieve held, christen, bakker.
Dat ik dat deed om jou, Lilith
Om jou, wie wás je eigenlijk?
anders dan het middelpunt
in zeker zes namen van mannen
die iets mét jou, die iets ván jou?
Ik wil het niet weten…
Jij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
141 Ik luister graag naar je
nu het stil is
Ik wist niet dat je zoveel
te zeggen had…
Heb ik ooit iets moois geschreven?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
77 Heb ik ooit iets moois geschreven?
Terwijl ik niets te zeggen had?
Waar is die onbedorvenheid gebleven?
Die ik in mijn eerste levensjaren zeker heb gehad?
Om twee nekken van een ouder hing ik,
lachend als een kind.
De foto - geel nu - de wereld op mijn schouder,
ik ben wat hen verbindt.
Heb ik ooit iets moois geschreven,
gezongen of gedacht…
de dag een bloem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
57 mijn schaduw werpt een licht op de dag
ik ben opgestaan, en onder mijn lakens gekropen
wakker werd ik in een droom
vijf kinderen had ik, en stond aan het hoofd van een warm gezin
maar zo werkelijk als de nacht, wordt de dag nooit
geluk is een zwerende vinger; je weet dat het overgaat
maar de kwantummechanica verpestte het voor je
deeltjes…
Held
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
92 Je bent een held wanneer
je voorkomen kan dat de dijken
doorbreken. Als je van geen wijken
weet.
Je bent een held als je bijsturen kunt,
niet opnieuw de bocht uitvliegen wilt.
Versnellen kunt, vertragen. De dromerige
nachten, de lege dagen, vullen kunt.
Je bent een held als je vanuit de diepte
weer mens weet te zijn aan het oppervlak,…
Later
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
127 Je zit op een terras.
Flarden schoonheid flarden lelijkheid,
ze trekken aan je voorbij.
Het mozaïek ligt in scherven op de grond,
links van je, rechts van je.
Je neemt het waar.
Een poging tot integratie tot een geheel,
is een gedachte.
Deze dag belooft iets,
een uitlopende passiebloem op je balkon
kondigt dat aan.
Een helikopter boven…
Nu we hier toch zijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
85 Dat geld en macht het communicatieve handelen verkorten,
de waakhond van de democratie wist het al.
Ga daarom nooit na twaalven naar een avondwinkel,
waar je tussen beschonken klanten een afzakkertje
en wat te roken wilt halen,
om een lange dag mee af te sluiten.
Gestresst snauwen ze je af terwijl je je buit binnenhaalt.
Probeer er dan nog maar…
Apeldoorn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
228 In een fragment
van een seconde
besloot ik het,
tikte haar naam in
en zag haar aangezicht
ongewijzigd.
Drie maanden stilte;
een vacuüm
van gedachten.
Het begint lekjes te vertonen
de lucht staat in de rij,
smacht om de leegte verlossen
van opgelegde eenzaamheid.
Het ongeschreven verdrag
staat op het punt
geschonden te worden
m.a.w…
Scarabee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
86 Zijn gedichten zijn de zachte steen.
Ik zocht ze om mijn geest te slijpen.
Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij
die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt.
Het daagt me steeds frequenter
dat ik van de nood een hobby kan maken.
Een werkelijke reden om te leven heb.
Ik krijg het niet gezegd,
dat de juiste woorden -
me…
Poel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
251 We vissen uit dezelfde genenpoel.
Ik móést kennismaken, want ik dicht
en zij laat zien hoe dat moet.
Dragen dezelfde naam,
stammen van dezelfde uitbarsting.
Ik is slechts een vlag schrijft ze
en ik zeg dat ze gelijk heeft
daarom werd ik wat ik was.
Taoïst. Alles stroomt.
Behalve ik, ik buts en ik bots.
En klots als een onstuimige rivier…
Dromen aan zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
116 De cadans van jouw zacht
pulserende golfgeruis, zee,
het neemt me mee, naar
tijden van onbezorgdheid,
lang vervlogen. De kust
de boezem waaraan ik in
een zoete zeeslaap val.…
Toverkruid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
170 Ze paradeert over de trap
om het volk te laten weten
hoe het met haar tamme zwijnen is.
Met bulderlach en volle borsten
destilleert ze het wild uit de man, die zich
– gelokt door haar grote ogen en open blik –
in haar armen een gefuikte vis weet.
Alleen een list kan bevrijden,
uit de handen van deze tovenares –
dochter van een zonnegod…
Subversief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
144 Hoe ik ontdek, dat ik er een sardonisch genoegen in schep,
dat hij van een ander niet krijgt, wat 'ie mij niet geeft.
Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn?
Tit for tat? Quid pro quo? Ho even!
Voor eens bereid niet over het kompas te springen,
maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is!
Jaren voer je en zwoer je aan niemand…
Taal raakt mij niet als een hand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
132 Nooit heb ik iets met taal gehad
tot het mij een zekerheid bood
die ik elders niet vinden kon
Taal raakt mij niet als een hand
van een mensendieck therapeut, warm
Je wordt het gemis gewaar op plekken
waar je het niet verwacht
Die ene keer dat hij jou verwekte
Die ene keer dat hij die jou verwekte
zijn hand op jouw schouder legde
je vroeg…