Alle inzendingen van Wunengzi

Uit de chaos borrelt een treffend woord op. Uit de wirwar van gevoelens van het in een tang genomen worden. Is er een exact woord voor. 42 Jaar en nooit heeft ze het van stal hoeven halen. Ze wist niet dat zich in die donkere hoek een duivels paard verscholen hield. Haar schedel is te sterk om te barsten breken. Werpt staalijzeren…

Oh psychiatrie Hemels instrument voor pacifistische despoten Als ik je aankijk, kijk je glazig terug Als jij, oh psychiatrie, een samenleving was, was je streven dan een democratie te zijn? Of zou je je innerlijk tegenstrijdig weten? Jij psychiatrie, jij weet het, jij alleskunner, doorgronder van disfunctionerend leven Oh verlichter, til mijn…

Tegenwoordig herstel ik snel van mijn liefdesverdriet Het is er nog, een ondergrondse zee van tranen Waarvan het bestaan door een mij onbekende Slechts vermoed kan worden. Ludduvudduh Duurt de helft van de lengte van de relatie Maar de liefde voor deze vrouw zal nooit over gaan Trots als een hond met een bot in zijn bek Draag ik deze zee manhaftig…

Achttien jaar en achteloos. “We kunnen de wereld aan!” “We zullen hemelen bestormen.” Ik, 42, zelfvoorzienend, zie het aan. “Live alone in a paradise that makes me think of two.” - Neil Young Ik zing hem na, ken de akkoorden. Gisteren droomde ik fallisch van de ouroboros. Hij bijt in zijn staart maakt een cirkel rond. Als de cirkel…

De perfectie eisende tiran in mij kijkt niet met zijn hart. Hij is gewend hout te schaven tot het glad en zacht is. Maar hij herkent het niet wanneer het zich voor zijn ogen aandient, de zachtste zachtheid. Toen de wijn hém zacht had gemaakt, stopten de klokken met tikken. De ravissante Joodse nodigde hem in haar heiligdom. Er was een…

Prediker zegt dat alles ijdelheid is En ik geloof dat ook als ik dit neerschrijf Maar de goede man vergat dat er ook nog waarden zijn als liefde en waarheid zoals dat er vrouwen zijn, die de wereld dragen in hun ziel, tórsen omdat ze de zwaarte van compassie weten te voorzien de schoonheid van waardering het kromme van het rechte…

1. Dit kutleven heeft haar weer zover; ze moet broeden op een poëem om boven haar leed uit te stijgen. Er werden grappen gemaakt toen ze vertelde over het geweld en de bruuske grensoverschrijding. 2. Zoals dat niet om te lachen was, zo was dit niet om te delen, maar hij deed het wel. En ze glommen om haar naaktheid waar die bedekking…

Ik stroom door jou Als een rivier door de bedding Ik droom door jou Je lach is mijn redding Vertel me wat je ogen gezien hebben Maar vertel me niet wat je verlangt Want het bangt mij dat ik niet degene ben Die het je geven kan Ik bezit de vonk, maar niet de gave Ben ik bang Om jouw wensen naar de haven te brengen Want het duurt met mij…

En thuis kwam ik. De liefde heb ik getrotseerd. Ik heb haar gezien. Limoengroen vertrouwde ze me haar eigenste grensverhalen. Koel hield ik me. Drie Engelstalige gedichten manifesteerde ik, terwijl ik dronk als een zeeman. Ik leerde over de driehoek van Jan, tussen Pixies, Nirvana, en mijn band: Queens of the Stone Age. Thuis kwam ik. Omdat…

En zo ben je getuige van een wereld die zichzelf terugtrekt. De rafelranden van de stad heb je achter je gelaten. Oog in oog sta je nu met een onmetelijk uitzicht. Er gebeurt hier niks. Slechts bedoeïenen weten het, hoe je hier in leven blijft. Veel stilzitten, thee drinken, en niks doen. In het Oosten zouden ze taoïsten heten. Eerst was er niemand…

Er staan stoelen, er staan tafels, er hangen gordijnen. Groen, geplooid, velours. Werelden verzamelen zich hier. Dieptes, horizonnen, een zonnetje uit Brabant. Bier, bitter, fruitig. Hout. Veel hout. Een nieuwe hang-out. Over de muziek valt niet te klagen. Toto misschien. Ontkennen kan ik niet dat ik dat ooit wél waardeerde. Gardenparty heet…

Hij werkt waar het water laag staat Een dagelijkse inloop van honger en dorst In zijn boot, staat het water hoog Al zijn paarden heb ik bereden: De vurige, de snelle, de krachtige Er staat water in de boot En terwijl híj zorgt voor water en brood Stap ik in de jol met overtollig nat Schep schep voor schep Een bodem in het vaartuig Het…

Je keerde bij jezelf naar binnen. Op de bodem vond je een brief. Plukjes mensen, wind die door bomen ruist. Een man die het midden houdt, maar faalt in zijn poging. Een dwarsligger die verhaalt over vervlogen tijd. Een campingstoel, nat van Amstelwater. Een poging om aan iets anders te denken. Denk aan je veroveringen! (er was altijd…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn dode opa mijn lieve held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, Lilith Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten…

Ik luister graag naar je nu het stil is Ik wist niet dat je zoveel te zeggen had…

Heb ik ooit iets moois geschreven? Terwijl ik niets te zeggen had? Waar is die onbedorvenheid gebleven? Die ik in mijn eerste levensjaren zeker heb gehad? Om twee nekken van een ouder hing ik, lachend als een kind. De foto - geel nu - de wereld op mijn schouder, ik ben wat hen verbindt. Heb ik ooit iets moois geschreven, gezongen of gedacht…

mijn schaduw werpt een licht op de dag ik ben opgestaan, en onder mijn lakens gekropen wakker werd ik in een droom vijf kinderen had ik, en stond aan het hoofd van een warm gezin maar zo werkelijk als de nacht, wordt de dag nooit geluk is een zwerende vinger; je weet dat het overgaat maar de kwantummechanica verpestte het voor je deeltjes…

Je bent een held wanneer je voorkomen kan dat de dijken doorbreken. Als je van geen wijken weet. Je bent een held als je bijsturen kunt, niet opnieuw de bocht uitvliegen wilt. Versnellen kunt, vertragen. De dromerige nachten, de lege dagen, vullen kunt. Je bent een held als je vanuit de diepte weer mens weet te zijn aan het oppervlak,…

Je zit op een terras. Flarden schoonheid flarden lelijkheid, ze trekken aan je voorbij. Het mozaïek ligt in scherven op de grond, links van je, rechts van je. Je neemt het waar. Een poging tot integratie tot een geheel, is een gedachte. Deze dag belooft iets, een uitlopende passiebloem op je balkon kondigt dat aan. Een helikopter boven…

Dat geld en macht het communicatieve handelen verkorten, de waakhond van de democratie wist het al. Ga daarom nooit na twaalven naar een avondwinkel, waar je tussen beschonken klanten een afzakkertje en wat te roken wilt halen, om een lange dag mee af te sluiten. Gestresst snauwen ze je af terwijl je je buit binnenhaalt. Probeer er dan nog maar…

In een fragment van een seconde besloot ik het, tikte haar naam in en zag haar aangezicht ongewijzigd. Drie maanden stilte; een vacuüm van gedachten. Het begint lekjes te vertonen de lucht staat in de rij, smacht om de leegte verlossen van opgelegde eenzaamheid. Het ongeschreven verdrag staat op het punt geschonden te worden m.a.w…

Zijn gedichten zijn de zachte steen. Ik zocht ze om mijn geest te slijpen. Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt. Het daagt me steeds frequenter dat ik van de nood een hobby kan maken. Een werkelijke reden om te leven heb. Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me…

We vissen uit dezelfde genenpoel. Ik móést kennismaken, want ik dicht en zij laat zien hoe dat moet. Dragen dezelfde naam, stammen van dezelfde uitbarsting. Ik is slechts een vlag schrijft ze en ik zeg dat ze gelijk heeft daarom werd ik wat ik was. Taoïst. Alles stroomt. Behalve ik, ik buts en ik bots. En klots als een onstuimige rivier…

De cadans van jouw zacht pulserende golfgeruis, zee, het neemt me mee, naar tijden van onbezorgdheid, lang vervlogen. De kust de boezem waaraan ik in een zoete zeeslaap val.…

Ze paradeert over de trap om het volk te laten weten hoe het met haar tamme zwijnen is. Met bulderlach en volle borsten destilleert ze het wild uit de man, die zich – gelokt door haar grote ogen en open blik – in haar armen een gefuikte vis weet. Alleen een list kan bevrijden, uit de handen van deze tovenares – dochter van een zonnegod…

Hoe ik ontdek, dat ik er een sardonisch genoegen in schep, dat hij van een ander niet krijgt, wat 'ie mij niet geeft. Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn? Tit for tat? Quid pro quo? Ho even! Voor eens bereid niet over het kompas te springen, maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is! Jaren voer je en zwoer je aan niemand…

Nooit heb ik iets met taal gehad tot het mij een zekerheid bood die ik elders niet vinden kon Taal raakt mij niet als een hand van een mensendieck therapeut, warm Je wordt het gemis gewaar op plekken waar je het niet verwacht Die ene keer dat hij jou verwekte Die ene keer dat hij die jou verwekte zijn hand op jouw schouder legde je vroeg…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn lieve opa held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, heks Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten. Ook niet…

Ik zeg: ik schrijf bij drama Zij zegt: schrijf maar niet Ik schrijf En ik schrijf en ik schrijf en ik schrijf Over bomen wil ik schrijven Over de lucht die zij ademen Die wíj ademen Over de seizoenen mét en de seizoenen zonder zoenen Over liefdes aangevangen over havens en schepen en dat alles tijdelijk is Maar o zo mooi o zo…

Zonder toestemming ruim ik de karkassen op, want ik ben ineens de vleesgeworden leiding. Als een haan die victorie kraait ben ik wakker geworden uit een droom, waarin ik aangemoedigd word door hen die mij liefhebben. Door mijn vader vooral. Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier rondgaan over de toegestroomde menigte. Mijn linkerhand…