Alle inzendingen van Zywa

Dat gevoel van vergelen en vallen tot een tooi om mijn voeten de rijkdom van wat was, wat niet ontbrak, dat ken ik goed maar ik kijk er niet naar zoals mijn vrienden doen Zij zakken maar even mee in mijn schoonheid en dankbaarheid en gaan dan gauw weer aan de kant staan kijken in de put waarin ik knoppen bot Dat gevoel van hard werken…

De fijnste streling die jij kent is mijn straling op jouw huid Mooier dan dat gevoel kun jij niet zijn Ik ben jouw liefste minnares Je neemt mij met de naam die je me geeft: Meesteres der Stralen, zon van jouw leven Jouw hoogmoed maakt mij mens, wetend dat ik te licht, te heet ben om met jou intiem te zijn Daar kun jij slechts van…

Het woord is onverwoestbaar gestort, aangeveegd en bewaakt het heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend neuzen rechtgezet en oren gewassen met regels en schaamte want niemand mag verdwalen daar is geen plaats meer voor in de Straat van het Volk want het Boek der Veranderingen leert dat er niets valt te ondernemen bij verdeeldheid…

Het was een fijne dag samen uit, samen thuis zoals alle dagen zouden mogen zijn De tafel mooi gedekt elkaars blikken gevangen alles op zijn mooist gespannen en gerekt Na het douchen sta ik in de slaapkamer voor mijn kast zonder sexy kleren Niets om aan te doen om jou te verleiden op de schone lakens romantisch zoals vrouwen zich…

Mama maakte me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij…

's Avonds dansen we vrije expressie, ik ben vrij en veilig in het kamp Er is maar één slot, één man die de sleutel heeft, want wie zou naar buiten willen? Kom maar kijken door de draden van het hek we verbergen niets Lijntrekkerij, stiekem gedoe, een verkrachting alles wordt gezien en dan voert de politie je snel af naar het…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

Soms kijk jij op, luisterend of er iemand is, dan val ik niet in jouw armen, zo intiem zijn wij niet met elkaar hoeveel ik ook van jou hou Ik kom zo dichtbij als mogelijk is ik wit mijn schaduwen, was me in de geuren van jouw huis en sluip rond als een spook zonder laken Soms kraakt er iets dan kijk jij even op zonder te zien waar ik…

Hé, je bent er weer Toevallig. Net als ik dus Nou ja, net als gisteren Zijn dat afwikkelschoenen? O, dat is een moedervlek hier, bedoel je, je wijst toch naar hier? nee niet dichterbij komen! .....Je schroeit me nu al! .....je steekt mijn fantasie aan .....er breken brandjes uit .....de rook benevelt me .....en ik wil daverend laaien…

We zwermen de grens over waar de drempel een muur was de wachters zijn grootziend de boeren ploegen voort We banen ons een weg uit de kou door de rozen rechts, de lelies links rood en wit dwarrelen de blaadjes achter ons We zijn met velen morgen met meer er rolt een donder door de wolken de kinderen worden onrustig de ouders halen…

De oorlog was begonnen door ruzie die klein begint maar van geen ophouden weet en eerzucht, koppigheid, wrok de vernielzucht van mannen Ver van het strijdgewoel vergaderen de grote landen op de ronde top van de Olympus ze drinken nectar en kijken weg in de verte hoe het verder moet De rijke steden doen zielig…

Hij zet twee bekers klaar en water op het vuur waaraan ik me warm zegt lieve woorden en zegt dat ik niet ongerust hoef te zijn veilig kan gaan slapen en zeker niet moet schuilen tussen muren van angst omdat omdat we vrienden hebben alles wat we weten bestaat al lang alles wat we geven is niet van ons maar gekregen, omdat wij er zijn voor…

Ben jij een engel, en ik een hond? Kom jij uit de hemel en ik uit de hel? Of ben jij een hond, mijn hond? En gaan we samen naar de hel? Waar neem je me mee naartoe? Waar neem ik jou mee naartoe? Waarom wil je van mij houden? Wat kan ik jou ooit geven? Hoe meer jij van mij houdt hoe meer ik jouw liefde verraden moet, verscheuren moet als…

Nog geen twee vierkante meter dat is maar weinig huid om contact te maken met zoveel mensen die mij aantrekken, alle kinderen die ik wel zou willen koesteren de koeien en de ezels bovendien met wie ik wel zou willen praten te veel dieren om op te noemen ook nog de wonderlijke wezens die planten zijn, hun kracht en aanvaarding wat…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

Nog geen etenstijd, ik lig jou te tekenen, jouw rug het boek en de rode kaars het bijna lege spiegelbeeld We hebben genoeg van de stad gezien vandaag en duiken niet meer meteen op elkaar ook al zijn we op vakantie Even intens houd ik van jou - kijkend, tekenend en voelend hoe afwezig totaal aanwezig jij bent, jouw blote schouder die…

Omdat ik geen tijd heb is ongewassen in badjas de dag verdoen het fijnst Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur…

Abel, de braverik kwam niet thuis slapen Hij achtte zich beter en bleef liever alleen bij de dieren in het veld met de honden als oppas want alles moest zijn zoals toen in het paradijs, die streek van de verhalen waar hij steeds weer om vroeg Alles van ons leven wilde hij weten het rondtrekken, de bessen noten, geiten en koeien…

Ik kom je nog een keer proeven in het geroezemoes van de avond aan de Abracadabar, het ruikt er niet zoals toen, maar zoals jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal…

De deur is nooit op slot De sleutel zit er gewoon in klaar voor gebruik en nooit kwijt maar wie bezig is met problemen aan zijn hoofd gaat er naar zoeken en komt niet op het idee dat je gewoon verder kunt door op de klink te drukken Ook mediteren helpt niet met de zorgen wordt vergeten wat er is achter de deur en blijf je waar…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Hier geen snelverkeer geen hoog staal en beton in de straten, maar beloopbare ruimte De zon trekt de aandacht weg van ons, naar het licht op de zwarte gevels aan de haven de witte daklijsten en rode pannen: het plaatje voor de foto's van de roodbruine toeristen op het terras van het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier…

In de berm van de snelweg staat een vrouw, ik ken haar Ze lijkt op mij, op het gezicht naast me in de zijruit Ze komt dichterbij en ze buigt zich voorover naar mijn knipperlicht In het donker achter mijn stuur breekt het zweet me uit 'Jongen, wat doe je hier? Ik draai me om in mijn graf van al mijn zorgen om jou' Mama, ik ga hard werken…

Geef toe, het is waar je bent steeds meer bij haar ...........steeds meer bij haar in jouw gedachten waar je mij niet binnenlaat .........niet binnenlaat alsjeblieft, praat met mij, ik houd van jou .............ik houd van jou dus stop met dromen nou en beleef het echt met mij ..............het echt met mij zet mij niet buitenspel…

Met Os Huis ezel begon het In de stal van het grote huis De kamer zat vol familie Het was er warm, met mama en de tantes die alles weten van bevallingen, ook de mannen bleven op en dronken op de nieuwe koning, zijn bedje van vachten in een voerbak stond naast me Na het paasfeest in de hoofdstad moesten we gaan, het nieuws van onze zoon…

Etiketten laten weer los gelukkig maar het leven trekt en duwt zich uiteindelijk vrij, wil zien en laten zien: het lichaam slechts gekleed in zijn ziel de mens die we zijn het leven dat we leiden in het echt niet te onderscheiden van elkaar, verbonden met het Allergrootste dat te groot voor ons is te…

Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg Niet echt, want waar ik ga is al een weg Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens over wat ik weet. Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig…

De keuken en het brede bed zijn van mama, Pippi en ik wonen in heel het huis waar alles op zijn plaats moet staan ik ben er elke dag mee bezig net als mama, en lief muis Kees hangt aan zijn staart hij kijkt mee en snuffelt dan aai ik hem, dat vindt hij fijn Ik was twee, nu ben ik zeventien mijn kamer is van mij, en Trini is van mij,…

Voor het opstaan kijk ik hoe jij nog slaapt en bijna niet ademt, heel voorzichtig raak ik je aan, vouw je in mijn handen en dan neem ik je mee we wekken de kinderen ontbijten, kussen en zwaaien kijken ze helemaal na Met een vriendin weeg ik ons leven met iedereen proef wat zoet en zuur is tussen de woorden door hebben we elkaar…

Laat ontbeten, half de tafel afgeruimd omarming in de keuken Meer hoeft er niet te zijn: buik tegen buik, handen om ons heen Jij kleedt je langzaam uit en mij, vanzelf, we reiken naar liefde die er al is het gloeien en het uitstel de vervulling die er al is het grote geheim…