Alle inzendingen van addee

zij weende haar tranen in de Steenbornbeek en de Steenbornbeek vloeide haar tranen in de Molenbeek en de Molenbeek in de Herk en de Herk in de Demer en de Demer in de Dijle en de Dijle in de Rupel en de Rupel droeg haar tranen in de schoot der Schelde en de Schelde stortte haar groot verdriet in de Noordzee waar…

een klein meisje dat op een schommeltje zat schreide haar schortje nat haar mammie vroeg waarom schrei je schat je maakt je schortje nat maar het meisje schreide schommelend haar schortje nat omdat het op een schommeltje zat…

zij kermde onder zijn heftige liefde hij dacht dat zij een orgasme had hij dacht fout zij had aderspat…

ze leed aan lipoatrophia en was verliefd op de secretaris maar niet te erg het was maar semicircularis…

ik kleur de kruimels op het tafelblad in koffie melk en suiker…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…

hij speelde mozart op de knopjes van haar bloes was ze in haar nopjes dan zuchtte ze zachtjes was ze ontregeld dan speelde hij blues…

ik word elke ochtend wakker met een ander leed en gisteren zei een vriend dat ik steeds meer op mijn vader leek nu begin ik dus meer en meer te laten wat ik vroeger in mijn vader haatte…

ze ritselt brood uit papieren zakken ze ritselt kaas uit cellofaan ze ritselt boter uit een botervlootje en slappe kwark uit een plastiek kom ze ritselt klontjes uit de suikerpot ze ritselt de koppen uit de krant en aandelen uit de markt ze ritselt op haar sloffen naar de oude zetel in de voorste kamer ze ritselt met wat oude…

zij sliepen al jaren in zwijgzaam akkoord hoorde hij haar snurken dan nam hij het woord bleef hij zwijgen dan snurkte ze voort als hij sprak was het altijd lief : ‘jij bent mijn hartendief en ook al snurk je ik blijf voor altijd je kleine schurkje’…

zijn grote brein belet hem te denken met zijn hart dit geeft hem veel verdriet en hij begrijpt het niet: hij oefent veel ja, elke dag na de ochtenddouche drie kwartier en voor het slapen gaan wel een uur of vier af en toe voelt hij wat en denkt dat hij vooruitgang boekt maar telkens gaat zijn hart wat stiller slaan dan…

van buiklopen ziek zat de dichter uren op de plee en dacht 't schrijft niet lekker maar het zitten valt wel mee…

elke ochtend hoor ik de klokken luiden ze luiden alle drie ze luiden luid en atonaal en doen de honden huilen waarom ze huilen ze weten het niet wie weet waarom de klokken luiden niet voor de doden niet voor verdriet wie weet waarom de klokken luiden ik weet het niet…

de schrijver beweerde dat hij telkens hij zijn tekst centreerde hij een nieuw gedicht creëerde…