Alle inzendingen van amstreeg

ook dit jaar zal hij er staan met versierselen door de jaren heen vergaard die voor ons nog lang niet zijn verjaard zoals engeltjes, kabouters, een vogeltje... helaas zonder staart, lichtjes, zilveren, rode en paarse ballen waarvan er zeker weer enkele uit de boom zullen vallen en onder de boom een ietwat beduimeld boekje, met…

in het dorp was ze voorbij voor ik het wist, waar was de koets waar de kroon aubades van schooljeugd voor het bordes als steeds, de burgervader hoorde het gezang minzaam aan en altijd scheen de zon ook waren er appeltjes van oranje geloof ik…

Herinneringen aan hoe je nog zoveel nachten op Sinterklaas moest wachten en met gemak in het kindergebedje met je handen dichtgeknepen Sint er mooi aan zijn baard bij kon slepen, ja hoor, dat ging in één moeite door. En als de dag dan daar was en je voor je plas heel vaak "het huisje" frequenteerde en hij, hoe kon het bestaan, juist op zo'n…

Fietsend door polders gezien vanuit een auto benijd ik mezelf.…

daags na de laatste kerst van zijn lange leven vroeg in de morgen gleed hij van ons weg begeleid door het geknal van vuurwerk dat niet kon wachten tot aan oudjaar de dag dat we hem wegbrachten, vader en zo zonder te weten heb ik toch voor hem gewaakt…

als tranen wellen en blijven steken is al wat ik bieden kan een druppel ogentroost…

'k ben gearriveerd in niemandsland onttrokken aan aller oog en duik daar voor even onder voor de Kerst losbarst ga in retraite voor vertrek uit dit vreemde oord heb ik me al heel diep bezonnen…

het kind kijkt naar de verpakking van cacao de aanblik van de gulle zuster en de gulle zuster de gulle zuster gulle zuster zuster boeit mateloos…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

ganzen op hun vlucht vanuit noordoost naar zuidwest hier niet zo gewenst zij hebben toch ook recht op een bestaan in de natuurlijke baan om over mensen die vluchten voor het geweld dan maar te zwijgen…

als je denkt je woorden te kunnen verbeteren en zoals het een dichter betaamt, je terugtrekt "in alle eenzaamheid", dan kan blijken dat men je schrijfsels maar matig kan waarderen, of je zelfs kan verdenken van plagiaat.. dat zou nog eens wat zijn en je troost je maar met de gedachte dat het dan gaat om je reinste plagiaat…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

Met tuinafval zie 'k zo'n lief lieveheersbeestje richting kliko gaan.…

zo nu en dan kwam er op zondag een auto voorgereden verrassing of niet daar stapten ze uit de tantes en de ooms het jongste neefje was ook mee er zal getafeld zijn soep geurt lang na de ooms hadden het dan wel gehad legden zich gemakkelijk neer op het balatum de tantes deden hun plicht neef danste op de wagen wij lagen in…

gewoon doortrappen, en mijn fiets brengt me meestal waarheen ik maar wil als het maar niet te nat, koud, ver is, want ik ben een doorgewinterde mooi-weer-fietser…

Een hongerend kind kan me ontroeren, en ook een springend veulen. Het getroffen zijn, al is de aard tweeërlei, is wat me verstilt.…

De lucht schildert zich zelf, of, is het toch de hand van de Meester?…

naar hen wier balans slechts zal doorslaan naar verdriet gaan mijn gedachten…

kon ik als een uilenkop mijn hoofd draaien van voor naar achter en van achter naar voor, ik zou nog meer kunnen zien; maar het is zo ook wel goed, want ik kan het nu al niet op.…

een nieuwe dag, een nieuw jaar en een nieuw decennium, ze komen ons tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten…

In rekenen was ik altijd al slecht, en mezelf wegcijferen kan ik al helemaal niet.…

steeds als ik de lucht zie wisselen van kleuren vraag ik me weer af schildert die zich zelf of is het van de hand van de grote meester?…

nu de winter komt kan ik me weer verheugen op die strak-blauwe lucht waartegen de geheel kale boomkronen in hun volle pracht aan ons hun schoonheid tonen.…

de winterspreeuwen zijn terug; ik mag ze niet heel graag, toch streelt juist hún gefluit mijn oor ze mogen er wel zijn.…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

lik en verfje hier er verandert niet veel laat me jou altijd weer vinden daar in het huis tussen de bomen…

twee mussen zitten als tortelduifjes in de zon, op de top van de bevroren klimop klimop met gepoedersuikerde blaadjes…

een groene dijk beklommen door een hek en zijn schaduw, scheve schapen de zee waar schepen elkaar lijken te ontmoeten het vlakke achterland met hier en daar een torenspits en een verstrooide molen de sloot zoekt een beetje warmte in het riet…

en allengs veranderen de schaduwen van september het wonder van licht speelt met de acacia en volgt de omlijning met gouden pen de juiste plaats en tijd werpen dit presentje in mijn schoot…

'k Zat onder het bladerdak toen er een lawaai losbrak van vechtende mussen. Ik kwam er niet tussen, het ontlokte mij een lach. Wat een mus al niet vermag.…