Alle inzendingen van c. paris

De ramp kondigde zich al ver van tevoren aan, ik had het aan moeten zien komen, toen jij je haar anders ging dragen en een wezenloze blik in je ogen kreeg, en mij slechts nog negeerde. Toen je steeds vaker wegbleef zogenaamd om je in te zetten voor je medemens die hulp nodig had, maar die medemens bleek een rat van twee meter lang die jou…

De tijger loert vanuit de bosjes, aast op een hert dat daar nietsvermoedend staat. De rust en de kalmte die het ranke dier uitstraalt en dan het besef dat die zeer binnenkort ruw verstoord zal worden, is nog wel het ergst. En zo gaat het ook in de mensenwereld min of meer, alleen dan over een langere tijd, zegt mijn sombere wereldbeeld, dat…

Een krant waait door de straat, wordt een stukje opgetild en verder gestuurd, je houdt je hoed en je hart vast, zo sterk als het hier waait maak je zelden mee. Zelfs de lantaarnpalen lijken mee te geven, buigen hun hoofden van ijzer en het licht verdeelt zich in de waterdruppels eromheen. Je draait je om, doet de deur dicht en gaat op weg…

De wijn smaakt te sterk en is niet soepel, het leven is een fles met duistere inhoud en je drinkt hem leeg tot op de bodem. Het graf wacht daar, ja, tijd genoeg om uit te rusten, bij te komen van de ratrace, de klappen en de kleerscheuren die je op- liep kunnen nu ook gaan helen en daarom is de dood je soms verontrustend aangenaam. En niemand…

De liefde die is weer terug gehuppeld als een eekhoorn die over takken springt, zachtjes zijn pootjes in het verlichte bos. En wij krijgen weer terug wat was maar sterker nog dan ervoor trekken wij sporen in elkaars leven, gaan we door de werke- lijkheid die soms te langzaam maar vaak ook te snel gaat, en we lachen en praten. Hoe zal onze…

De dagen hebben zoveel duisters in zich. Nee, dat hebben ze niet, maar jij ziet het zo. Je merkt het licht niet meer op en zo wel dan is het te fel en doen je oren veel pijn door de buitengeluiden, soms zelfs door vogelgeroep. En je hart is een soort van pudding en je bent verward, haalt allerlei gevoelens door elkaar, wat mooi is, is nu…

De relatie heeft zich verdiept en toen is zij stukgelopen op moedwil en misverstand. Nooit gaat het als het is bedoeld, want wat bedoeld is is een fabeltje die je bij je wil houden als een warme deken in de winter. En buiten is het koud en er is geen weg meer terug naar binnen, en je hebt geen zinnen meer voor nu, misschien komt dat later…

Er is niks dan het donkere zwart in de hemel en het helle wit, verlicht door lantaarnpaallicht. En verder dus de zwerver die trilt een eindje verderop, verder ligt het hele dorp op zijn gat. Het feest is gevierd, er is gedronken, gevreten tot ziekmakends toe, en de aanrechten staan vol met overblijfselen zoals roodgerande glazen en botjes…

We zullen samenzijn of samen tenonder gaan. Ik heb er tabak van, dan maar resoluut en zon- der nuance, je wordt beter of samen in 't ravijn. Lief, die vast zit in de kelder met de lange bang- e gangen, die leiden naar ellende, doodverlangen, enge cirkelbewegingen en schijnbare rust die als je beter kijkt verschrikkelijk is, kom! ik neem…

Dronken vizier op, evenals een hoop drank. De machinist waggelt door de halflege trein, en zoekt zijn locomotief op, het is doodstil, de trein staat nog niet aan, en niemand die wat zegt. Gevloek achter de dichtgeslagen deur. Is er iets met de dienstregeling mis? Of heeft de beste man problemen met zijn vrouw? Alleen het licht is aan, en…

Levend ben ik dood en dood kan ik niet leven, of zoiets, ik ben dichterlijk wel vaker de weg kwijt. Welke zinnen kun je nog meer ratelend haspelen en jezelf inkleden met dichterlijk imponeren? Terwijl je alleen maar aan het klooien bent, toch is de verleiding groot om soms serieus genomen te willen worden, om voor vol te worden aangezien. En…

Nachtenlang heb ik gehuild en toen stilte omdat ik wist dat jij toch niet terug zou komen en mijn magische gedachten verdwenen in een achteraf kamertje met een beer en bloempot. Tragisch zond ik het licht weg overdag en wachtte op de magisch witte maan, zo koud. Benauwd heb ik bevend staan huilen in stilte en verwachtte een wolf die mij zou…

De moeilijkheid om haar ziel te lezen, maar het moet een plezierige, zwierige zijn die al zo vaak haar nut heeft bewezen, ze is een mooie romantische muze voor mij, die altijd openstaat als een deur nee als een geopend raam, als een vlinder kan ze door de lucht zweven en haar naam is mooier dan naamgenoten. Op haar brood strooit ze vrolijke…

'Ik kan niks zeggen, ik ben mijn tong kwijt. De politie kwam je de wacht aanzeggen en ik sta met m'n mond vol tanden, geblokkeerd. -vroeger was ik een held, nu alleen op sokken- Op vier hoog werd je aangehouden en je ver- zette je met alle macht en werd een soort hulk. Ik moet er iets heroïsch van maken want dat verdien je na zoveel jaren…

De hond blaft in je oor, zo hartverscheurend hard niet te tillen, te torsen dit geluid, als een sirene in de nacht plotseling, of een donderslag opeens gaat het in je tekeer. En een fel blauw licht zwaait in je binnenste, waar je hart ooit moet hebben ge- zeten. En je ogen staan groot, vol schrik, en kijk- en in een rare wereld. De huizen…

De halsketting ligt in het doosje slordig de ronde lijnen en over elkaar heen, blauw is de ondergrond. We hadden ons eerste afspraakje en toen droeg je deze, je was zo mooi, je benam mij m'n adem ermee, wist je dat? Ik, lompe boer heb het niet gezegd, nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het is haast niet te verdragen, mijn schat. Ik…

Je speelt zo vrolijk en ziet de wereld zo klein en groot tegelijk, en je kent niks anders dan dit ogenblik. Je ogen zijn groot en fonkelen, verbazen zich over alles om je heen. Je weet niet dat je geboren bent en amper dat je er bent, en raakt alles met nieuwsgierige vingers aan, en je lacht en je huilt en je speelt en je kijkt en je huilt…

Het leven is ongezond je rookt adem op en krijgt elke dag een portie klappen van de tijd, die je niet merkt. Ja, op den duur, maar dan is het al laat al raak je er niet aan gewend. Aan het lijntje word je gehouden door je geest al meen je dat je totaal vrij bent. En je stokt in je goede bedoelingen omdat je je 'medemens' leert kennen.…

maar dan zonder voorspellende gaven, die naar beneden, van een ijsbaan afrolde en als sneeuwbal eindigde, koud was je, bleek toen ik je vond, maar je hart was nog altijd zuiver, briljant, van licht. En ik begroef je, jouw lichaam in mijn bleke hand en ik bracht je naar je laatste rustplaats toe in de koude grond, mooi afgerond.…

De dag is geharnast, het piept en kraakt buiten en binnen, de verwarming loopt vast. Of ben jij opgesloten, voel je niks meer, doe je alles op de tast? Alles voelt koud aan en niks geeft antwoord op hoe het zich verhoudt tot jou. Klein en onrustig waad je, klam en bang door de kamer, je zet koffie maar ruikt niks, je zintuigen zitten potdicht…

Bellend door de straat ging ik de eerste keer, nee, zo ging het niet, meer van: ik werd vast- gehouden door m'n vader en die duwde me vooruit, en toen hij het vertrouwde voorzich- tig een stukje en toen..los! Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over…

De mensen ja de mensen zijn beesten de beesten zijn dieren en de dieren zijn menselijk haast. Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

De nacht duurt lang, geen vogel klinkt er, de stilte is zo groot als het huis nee groot als de maan nee net zo groot als het heelal. Ik zet het raam open om mijn ijle geest te laten wegvliegen maar er gebeurt niks, de kou waait waardepapieren op de tafel weg op de grond en cirkelende kou en vlagen verleden komen me opzoeken, ik pak…

De dag was lang, schoot maar niet op, -planten weigerden wortel te schieten,- die maar niet leuk wilde worden omdat jij bent weggegaan met koffer en al. Zouden de kikkers nog kwaken en zou de zon en de regen nog een regenboog worden, of was mijn orde voorgoed ver- stoord en bleef ik een dode boomstronk? Nachtenlang doorgehaald met woorden…

het konijn rondjes rennend in het gras, alsof het nooit ooit anders was, zo zacht zou heel het leven moeten zijn, want de wereld is hard, de mensen zijn hard of hard geworden en het dromen moet weer hardop gedaan worden, op zachte voeten, met konijntjes die rondrennen in het natte lente gras- als dat zou kunnen dan kende ik geen…

hij loopt onhandig mechanisch over straat zijn kop driftig naar voren duwend en pikt links en rechts van korreltjes brood op, maakt een nerveuze indruk is voor mensen haast niet bang. hij vliegt soepel en snel, kent als geen an- der de weg. met z'n cape omhelst hij ruimhartig de wereld om hem heen-…

De dag is vol klachten, de avond om te schuilen de nacht is een angstige plek en ik kan wel huilen, wanneer maak ik in mijn leven nu eens vaart en hou ik op mij voor dat leven te verschuilen? Ik kan wel willen en mezelf opzwepen maar ik weet dat er geen redden aan is voor mij, dat ik ten onder zal gaan als een angstige haas die z'n demonen…

Je wilde wat van mij, je had je haar opgestoken je rook naar bloesems en wilde rozen verloren half aan je middel hangend bedwelmd aan je zij. En kwijlend als een hond wil ik nog wel kwijt. Hoe kon je mij zo goedgezind zijn, ik had het niet verdiend vond ik en ik stootte je van me weg, en je liep me achterna als een schoothond- je. dus ik…

De vlinder streek neer op het blad dat wiegde lichtjes in de wind je voelde je weer als in de eerste lente je voelde je wiegen in de kribbe al heb je die nooit écht gehad.…

De kaasschaaf is om kaas mee te schaven het varken is er om op te eten of te knorren, de mens weet niet waarvoor hij leeft, ja, som- migen, maar dat zeg ik even tussendoor. Een steen is om te bouwen of om te be- werken tot een mooi beeld of om in het water te gooien, snijdend langs het opper- vlak, en met een boor boort men meestal -tenzij…