Alle inzendingen van claire

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…

Het gaat snel in de tijd van corona. Wat een maand geleden nog waar was, is dat vandaag niet meer. Wat toen nog onwaarschijnlijk leek, klinkt vandaag als de logica zelf. Wat gisteren nog een rariteit was, is vandaag als de logica zelf. Wat een bron van spot was is nu het nieuwe normaal: Het mondmasker. Benieuwd hoe snel de sociale druk zal…

Ach, wij zijn zo verschillend, en dat maakt het ook zo moeilijk. Vroeger deed gewoon elk zijn goesting, wie graag op een zaterdag ging voetballen, deed dat. Wie liever in zijn huis werkte, stak een poutrel. Sinds kort staan wij echter op één hoopje en vechten om voorrang. Alle 65- plussers langer in Lock down? Dat was buiten Paul Jambers…

Stond je plots voor het eerst in uw leven en voor niemand in het bijzonder in uw handen te klappen? Voor iemand die je niet persoonlijk kent, iemand die u tijdens dat applaus niet kon zien of horen? Ik wel, in de motregen aan mijn voordeur. Vlaanderens eerste klokslag om acht uur zijn voor de helden van de zorg. Drie huizen verder klonk I…

4 mei, 11 mei, 18 mei. Stilaan rijpt het besef dat het geen exit datums zijn hooguit overgangsrituelen naar een nieuwe realiteit. Stilaan dringt het door dat we met dit virus moeten leren leven. In wat nu al een nieuwe naam heeft. De anderhalvemeterssamenleving. Te lang voor een scrabblebord. Afstandelijkheid wordt voor onbepaalde…

Geniet Het goede nieuws. Tijdens de corona worden kleine werkjes uitgevoerd. Buren die bezorgd informeren. Vrienden die een grapje sturen. De plotse rust in de agenda Een duim achter je naam. Wij hameren voor kleine gaatjes te vinden in ons al zo korte leven, om toch nog iets goeds te beleven. Ik neem rustig een douche, bekijk aandachtig…

Toen ik zeven was en naar het tweede leerjaar mocht, stond een nieuwe meester voor de klas. De vertrouwde lerares ging met pensioen. Ik vond niet dat de kersverse onderwijzer er buitengewoon jong uitzag. Er zat sleet op. Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in…

Hoe je als mens continu met een mentale telescoop naar de toekomst staat te loeren en welke rampscenario’s zich daar kunnen ontvouwen. De wetenschap prent ons immers in dat we die scenario’s in de hand hebben, dat niets ‘zomaar’ gebeurt. Elk overlijden moet een oorzaak hebben. Elke dood begint terwijl we ons nog onsterfelijk wanen. En…

Bloei grote bloem met hoge steel ik bewonder haar kleur zonnebloem…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Vader Liefdevolle mens Hij lachte altijd Ik was zijn meisje Gestorven…

Citaat Een mens is maar onvergetelijk Zolang iemand overblijft Om hem niet te vergeten. Claire Vanfleteren…

Sluit uw ogen en denkt aan mij Ben ik zo slecht? Wat heb ik jullie misdaan. Heb ik een moord begaan? Ik ben altijd vriendelijk. Jullie zijn voor mij allemaal gelijk. Ik dacht dat jullie mijn vrienden waren. Hoe moet ik dat nu verklaren? Stel je even voor dat jij klappen krijgt, of dat ze je uitschelden. Zou jij dat leuk vinden?…

Zouden vijanden vrienden kunnen worden? Kan een moddergevecht op twitter leiden tot een duurzame liefdesrelatie? Tot trouw over de dood heen, eeuwige rust in een gemeenschappelijk familiegraf. Daar zit enige romantiek in. Die moeten we een kans geven. Claire Vanfleteren (c)…

Mama Ik heb je hand moeten loslaten Jij hebt ons moeten verlaten Je strijd is heftig geweest Elf dagenlang heb je gestreden Je hield je vast aan het aardse Nu is dit allemaal het verleden Op het laatst nam je mijn hand stevig vast Je keek recht in mijn ogen Net of je mijn gezicht wilde blijven zien Voor je het aardse ruilde voor hierboven…

Een mooie man met lang wit haar en lange baard. Hij heeft kinderen geschenken zomaar omdat hij van hen houdt, zonder bijgedachten of dubbele bodem. Sinterklaas staat voor belangeloze liefde die kinderen doet dromen. Later krijgen ze vast wel te horen dat alleen de zon voor niets opgaat. Dat alles een prijs heeft, dat tijd geld is. Sinterklaas…

Ik wilde je maar zeggen dat ik zoveel van je hou. Waarom is het eerste woordje van een kind “mama” Jij hebt mij in uw schoot gedragen. Hebt de pijn van het baren moeten verdragen. Zo zag ik als nieuw wezentje het eerste straaltje levenslicht. Ik voelde dat het dezelfde handen waren die nu teder mijn wang streelden, net zoals je over je…

Onweerachtig en benauwd, de lucht is somber, de zee dreigend. Het water is geen spiegel meer. Het wordt uitgedaagd door de wind. De regen doet er nog druppels bij waardoor het tij met veel gedonder zijn weg vindt in de grote plas. Als een uiteenspattende fontein, vliegt het water zonder aarzelen de lucht in, om dan spartelend weer te…

Verwoestende hagel, sloeg hard tegen het jaargetijde in. Mijn tuin met de glimlachende scheutjes, verdronken in de modder. Bladeren van struiken, doorpriemt met gaten. Het ijsballenspel vernietigde alles wat het tegen kwam. De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren. De regen…

Gekneveld verdriet, niet te verwerken. De mond gesnoerd. Het hart ontroert. Beelden vereeuwigen, op het netvlies van een vorig leven Troosteloos verloren, in diepe kloven van een ontaard gevecht. De schijnbare wrevel is onnodig berecht. Blijven geloven kan niet meer. Het is zelf verboden één druppel herinnering op te…

Wazig zijn Zijn ogen. Beangstigend Zijn dromen. Verwarrend de woorden. Hij kan niet meer Vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van Zijn denken Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, die door prikt tot in Zijn hart. Donkere wolken bij klare hemel zijn…

Mijn familie heeft een warm plaatsje in een hoekje van mijn hart. Het zijn de mooiste diamanten die ik bezit. Alle facetten zijn aanwezig zodat ik heel gelukkig ben. De geslepen stenen bezitten de veelzijdigheid van het leven. Ze zijn het licht in de duisternis De innerlijke rijkdom van verlangen naar vervulling. Hun waarde, is niet te bepalen…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sectie. Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog. Laat het door het lachen…

Als wij het woordje Pasen horen, weten wij, dat de Paashaas ons hartje komt bekoren. Hij brengt veel lekkernijen, zoals snoep en chocolade eieren. Dat is zo zoet en smelt in onze mond, we eten onze buikjes rond. Voor één keer mogen we snoepen, spijtig niet lang, want Haas wordt terug geroepen. Wij maken van eieren popjes met wc rolletjes, lapjes…

De wortels van mijn hart grijpen zich vast in het weefsel van het verleden. Het heden wordt nog niet aanvaard. De brug is te lang tussen vroeger en nu. De rust is er niet, er is betwisting en argwaan verlengd met een traan, omgebouwd tot een stroom van onwennigheid. De ziel heeft nog geen toevluchtsoord. De toekomst zal moeten uitmaken…

Iedereen kan dure sieraden kopen of trakteren op een etentje, maar het mooiste dat je in de liefde kan geven, is iets wat de ander echt nodig heeft. Je moet kijken naar de ander. Zien waar zijn noden liggen. Als je die kan invullen is dat de liefde op z’n mooist. Dan kan je zelfs uitkomen bij wat ik grote liefde of eeuwige liefde noem.…

Hij is bijna vier en sprong voor het eerst in het grote mensen zwembad. Met een flinke aanloop, natuurlijk hey hij is al bijna vier. Mama was trots, want minstens de helft van die sprong was mama’s werk geweest. Een kwartje vertrouwen, een kwartje enthousiasme, een kwartje overredingskracht en twee kwartjes geduld. Mama’s hebben altijd een…

Het is voorbij de horizon dat ik je over liefde zou spreken. Herinneringen ophalen van de liefde diep in mijn hart. Kon ik maar zeggen wat de zon mij heeft verteld. Ze had al de warmte mee van ver over zee. Moest ik voorbij de horizon kunnen kijken dan kon ik mijn geest verrijken. Maar ik ben mijn woorden kwijt er blijft nog alleen veel…

We maakten het huis van mijn tante leeg. Nooit getrouwd, had geen kinderen. Alle voorwerpen stonden precies zoals haar ouders ze in het interbellum hadden geplaatst. De schilderijen van ongekende schilders met zanderige vlakten, weemoedige sparren arme grond hingen zorgeloos aan de muur een beetje zoals het hen uitkwam. Na de lange standvastige…

Hangend over de diepte. Een oordeel moet ik vellen. Dreigend komt het nader onheilspellend vlug. Ik durf niet te kijken, het lijkt zo zwart daar. Ik beloofde sterk te zijn maar ik had in mijn hart toch zoveel pijn. Loslaten en gaan. De stap kon ik niet zetten. Mijn angst werd bedolven. Door de belofte aan mezelf kon ik toch duidelijk de…