Alle inzendingen van frans

verkocht zijn ziel en zaligheid voor macht en zilverlingen het zal wel heel lang duren voor ik weer het geuzenlied zal zingen…

ademloos luister ik als de wind stopt en in die stilte de wolken mij vertellen wat ze onderweg hebben gezien als speling van het lot staat de wereld maar even stil voor ik mijn blik weer omhoog richt en mij spiegel in een blauwe hemel spoelt de regen mijn tranen het dal in waar rivieren stromen naar oceanen van verdriet vermengd…

Onder mijn appelboom gebeurt het dit jaar toch wel erg vlug als de zon even wil schijnen het ballet van de lentemug.…

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam over de grijze brug, een gele bloem springt open, helder in een draai, en valt niet om. De bloei is een begin, de trein loopt prachtig binnen, is een engel, strijkt langs de perrons. Om niet te verdwalen stappen we in, jij, bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw een brede lach. En staart…

Een vriend zoals jij vindt je er één in het miljard, daarom koester ik je voor eeuwig in mijn hart. Een vriend zoals jij is van onschatbare waarde, want die maakt van mij de gelukkigste persoon op aarde. Een vriend zoals jij zou ik mijn laatste cent willen geven, want een vriend zoals jij toont de schoonheid van het leven. Een vriend zoals…

Leef jij je eigen leven, dan leef ik ik mijn eigen dood. Want jij kunt me nooit geven wat ik je allemaal bood. Leef jij je eigen geluk, dan leef ik mijn verdriet. Je maakte zoveel stuk, waarom zag je dat toch niet? Leef jij je eigen waarheid, dan leef ik mijn ongeloof. Want tot mijn grote droefheid, bleef je voor mijn smeekbedes altijd…

Pokdalig erf. De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ----------------------- Uit: Tirade 362, 1996…

met Tijgerbalsem masseer ik mijn pijnlijke bovenarmen goed spul zegt de mevrouw van de mensendiecktherapie uw lichaam is uw voortuig zegt ze maar u heeft het niet zo goed onderhouden zegt ze en: u slijt die geur van kajoepoetih-olie in de balsem wasemt rust in 1955 masseerde jij je moegeleefde lichaam ermee hoe geurde onze kamer altijd…

Die taol, die me as kiendje al meej de pap is ingegote; die taol, die as ’n soepel vèl um m ‘n weze lí geslote, die taol, worin ik denk en lèèf, die taol, worin ik dróóm en schrèèf, daorbè is toch dè Nederlands op z’n minst ’n bietje twiddehands. Die taal praat ik slechts doordeweek al valt er soms wel eens ’n steek Mèr ’s zondegs praot…

Je bent een parel, een prachtig juweel. Een hart van goud, een stem zacht als fluweel. Je bent een droom, maar toch besta je echt. Ik hou zoveel van je, een liefde zo open en oprecht. Je bent een engel, je bracht mijn hart tot leven. Met tranen blijf ik je danken, voor alles wat je hebt gegeven. Je bent helemaal het einde, maar voor…

Mijn hart gaat dood, het verliest deze strijd. Het gaf zichzelf bloot aan deze buitengewone meid. Haar liefde was oprecht, nog niet eerder vertoond. Maar voor dit gevecht werd ze niet beloond. Eerlijkheid en oprechte trouw, het mocht niet baten. Zielsverliefd op deze vrouw, sterf ik nu verlaten. Mijn hart voorgoed gebroken…

Iedereen wil altijd maar praten, praten, praten maar men heeft niet in de gaten, dat als er niemand een oor te luisteren legt, er feitelijk nog steeds niets is gezegd.…

Sterven van verlangen, dat is er met mij gebeurd. Mijn ziel gevangen, en mijn hart in 1000 stukken verscheurd. Mijn dagen zijn geteld, het gevecht is verloren. Liefde die mij zo kwelt, en pijlen die mijn hart doorboren. Op sterven na dood, mijn masker reeds opgezet. Verdriet is mijn bondgenoot, en voorgoed gebroken is mijn verzet.…

Ik raak verdoofd bij het horen van jouw stem, ik zwijmel bij het zien van jouw gestalte. Ik raak uit balans bij het zien van jouw lach, en jouw uitstraling is van een ongekend gehalte. Betoverd ben ik door jouw oprechte warmte, getroffen ben ik door jouw heerlijke geur. Verblind ben ik bij het zien van jouw licht, en jouw opgewektheid geeft…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

Met een hart vol verdriet loopt hij eenzaam over het strand. Denkend aan zijn liefde, nooit meer samen hand in hand. Hij denkt aan zijn engel, waar hij zo zielsveel van hield. Nu voelt hij enkel nog pijn, zijn leven ontzield. Met tranen in zijn ogen, kijkt hij omhoog naar de maan. Want hij weet dat dit de plaats is waar zijn hart dood…

Met een hart vol verdriet loopt hij eenzaam over het strand. Denkend aan zijn liefde, nooit meer samen hand in hand. Hij denkt aan zijn engel, waar hij zo zielsveel van hield. Nu voelt hij enkel nog pijn, zijn leven ontzield. Met tranen in zijn ogen, kijkt hij omhoog naar de maan. Want hij weet dat dit de plaats is waar zijn hart dood…

Liefde verloor, een hart in nood. Mijn hart stierf, het vuur ging dood. Een muur ontstond, waar warmte verdween. Een diepe wond, verdriet verscheen. Gebroken hart, in tranen vergaan. Zoveel smart, stilletjes doodgegaan..…

Tranen rollen, maar niet over mijn wangen, ze rollen in mijn gedachten. Tranen rollen, ze stromen naar mijn hart, ze proberen mijn pijn te verzachten. Tranen rollen, ze omsingelen mijn liefde, liefde waar jij niet op zit te wachten. Tranen rollen, ze verdrinken mijn hart, een hart dat niet meer ophoud met smachten. Tranen rollen…

In een bed van rode rozen, lig je gedrapeerd in witte zijde. Mijn hart heeft jou gekozen, jij die mijn leven zo verblijde. Je huid geurend en zacht als satijn, trekt mij aan als een magneet. Met jouw lach zo zoet als marsepijn, waan ik mij op een andere planeet. Slechts in opwindende outfit gehuld, lig je verlangend op mij te wachten.…

Waarom ben ik toch zoveel van je gaan houden? Waarom lukte het me niet dit tegen te houden? Waarom heb ik heel mijn hart aan je verloren? Waarom smolt dit hart dat helemaal was bevroren? Jij liet voor mij de sterren stralen, door jou ging ik weer ademhalen. Jij bracht dingen in mijn leven, die niemand anders mij ooit kon geven. Ik begon…

Zonlicht laat mij ontwaken in haar stralen zo mystiek. Op de achtergrond zingen vogels luidkeels hun favoriete muziek. Badend in het zonlicht trekt je mooie lichaam me aan als een magneet. Ik kijk naar de vrouw van mijn dromen, zo perfect, zo compleet. Heel zachtjes beroer ik je ontspannen lichaam, zo zacht als fluweel. Als smeltend ijs vormen…

Vergeef me aller, allerbeste vriendin van mij, want steeds opnieuw komen er zoveel tranen vrij. Maar wees alsjeblieft niet ongerust, ze komen zo spontaan, ze komen zo onbewust. Ze vertellen hoe waanzinnig veel ik van je hou, ze vertellen je dat ik je heel mijn hartje toevertrouw. Ze vertellen je hoe intens gelukkig me je maakt, met al de…

Ik probeer je te ontlopen, bang dat je mijn verdriet ziet. De onzekerheid begint me te slopen, maar jij ziet het eenvoudigweg niet. Ik heb nog zoveel vragen, maar de antwoorden zullen niet meer baten. Ik wil je er niet mee plagen, zo bang dat je me zou gaan haten. Ik heb mijn hart aan jou verloren, het blijft je eeuwig trouw. Maar ik mag…

Met tranen in mijn ogen kijk ik je smekend aan, ik zeg een paar woorden, maar je mag ze niet verstaan. Het liefst zou ik je op mijn knieën willen smeken, maar het lukt me niet eens één enkel woord uit te spreken. Van schaamte durf ik je amper aan te kijken, angstig probeer ik je lieve ogen te ontwijken. De gedachte dat ik teveel van je verlang…

Stilletjes in de nacht rolt een traan heel zacht over mijn wang. Bang, dat iemand het ziet, het verdriet, waarmee zij mijn oog verliet. Met een laatste zucht verdampt zij in de lucht, verdwijnend in het niet, niemand die haar nog ziet. Weer een traan, die ophoudt te bestaan, maar het verdriet, dat eindigt niet. Vele tranen liggen…

Ik laat mijn geest reizen langs het maanlicht dat schijnt door de bomen. Mijn diepe wens is om jou te bezoeken, jou te zien als je vredig ligt te dromen... Teder verheft mijn geest zich in het duister van de nacht. Boven de wolken drijf ik langs het maanlicht, heel zacht. Voortgedreven door nachtelijke stromen zweef ik door de lucht langzaam…

Veel telefoontjes van jou raakten mij diep, kon je soms voelen dat ik je riep? Je wist altijd precies wanneer ik je nodig had, kon je soms horen dat ik stilletjes tot jou bad? Maar vandaag heb je me helemaal overdonderd, heb je gehoord dat het in mijn hart dondert? Mijn hart kon al de emoties niet meer verwerken, het kon niet anders, je moest…

Nog nooit van mijn leven heb ik iemand zo gemist, nog nooit had ik het zo zwaar te verduren. Wanhopig speelde ik de eeuwige optimist, maar steeds verloor ik me na enkele uren. Hoezeer miste ik je mooie ogen, je lieve lach. Hoe groot was mijn verlangen jouw weer te zien. Vertwijfeld telde ik het teveel aan seconden in elke dag, maar te snel…

Dansend op een bries daalt het blad ter aarde zijn taak volbracht niet langer van waarde. Langzaam de grond naderend zal dit blad niet meer groeien zelfs het reinste water kan dit blad niet meer boeien. Over is zijn vlucht het legt zich te rusten tussen de andere bladeren die reeds de grond kusten.…