Alle inzendingen van geeraardt

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

Er zitten vreemdelingen in haar hoofd die zij probeert te negeren maar soms is het ineens een bekende die haar iets toefluistert dan is het lastig niet te luisteren moet zij doen wat ze zeggen of zeggen wat ze willen zij staat op en sluit de gordijnen blijft vandaag toch maar binnen om te doen wat ze zelf wil: haar hoofd proberen leeg…

Ligt je vader hier vroeg hij aan de jonge vrouw die verse bloemen op het verse graf plaatste Nee, het was dit keer m’n man Hij zocht naar woorden kon ze niet zo gauw vinden zei toen maar iets als Sommigen gaan veel te jong Nou heel veel sterkte dan maar Dank u ik kom hier bijna iedere dag langs om dag te zeggen heb u niet eerder gezien…

Voor de toch belangstellende lezers, zie de link hieronder.…

Kijkend in de wereld van M.C. Escher gaat de logica vaak over in verwondering het kan eigenlijk niet maar toch weer wel de wetten van perspectief zijn niet meer eenduidig maar blijken meer dimensies verborgen te houden zonder computerprogramma’s maar door kijken, denken en veel schetsen schiep hij werelden die onze fantasie nog…

Alles slow motion behalve je gedachten die gaan juist te snel…

Draait ritmisch rondes straalt licht over land en zee baken als vanouds…

Lijkt wel eindeloos te zweven zonder vliegen de wind doet het werk…

Het jenst het drenst het plenst regen regen regen voor de een een vloek voor de ander een zegen net als met de zon maar dan andersom…

Laat er maar geen traan meer om je hebt er al genoeg vergoten maar het is nou een maal zo dat we het soms verkloten door de keuzes die we maken want je kunt niet alles voorzien zelfs al tel je eerst langzaam tot 10 we gaan maar gewoon door met leven morgen is straks ook weer zo-even ach, pluk de dag, dat cliché je komt er soms weg mee…

was ze vertrokken maar in het portiek waar ze altijd afspraken stond een schoenendoos met zijn naam erop gevuld met kleurrijke kaarsen weliswaar half opgebrand maar elk met standaard ook een stapeltje nostalgische ansichtkaarten met dorpstaferelen zoals een paard-en-wagen op een bijna verlaten kruispunt en een ruiter langs een kanaal…

over wat voorbij is en nooit meer terug komt behalve te vluchtig in dromen en foto’s en vaak te heftig in woorden en gedachten maar soms is er de troost van begrip en klein gebaar van anderen die het kennen…

Het einde nadert je kijkt terug en wenst dan: komend jaar beter…

Langste nacht voorbij lengen de dagen al weer komt het nieuwe jaar…

Laat me je herinneren als een mooie geurige bloem in een voorjaarstuin laat me je herdenken als een knielende engel die de bloem bewondert laat me aan je denken als een bloemenengel die de schoonheid bemint zodat ik die niet vergeet…

Eigenlijk wil ik je het liefste bewaren maar toch ook delen Eigenlijk hou ik je het liefste voor mezelf maar toch ook weer niet…

Olie op het vuur tot wederzijds genoegen geeft liefde meer schwung…

Toen het spel ernst werd bleken de spelregels plots heel anders te zijn Vertwijfeld kijkt zij naar alle losse eindjes het eind is nog zoek…

Bijna elke dag brandt in m’n hoofd een kaarsje voor een gemiste…

Je kijkt jezelf aan soms krijg je duidelijkheid in je spiegelbeeld…

Alles staat op scherp iets hoeft maar te gebeuren of het nu stort in toekomst onzeker verleden altijd dichtbij terug wil je niet want je wilt verder ondanks het vele verdriet dus wis je tranen…

Met een beetje fantasie geef je wat sympathie zodat er misschien weer iemand even iets gelukkiger is en het geeft jezelf ook een beter gevoel meestal maar een kleine moeite dus je kunt het best vaker doen…

Lijkt het weer van slag zie het als compensatie voor alle droogte…

De nachten koeler weer langer dan de dagen jaar na jaar najaar…

Als ik de zee zie water lucht en land samen voel ik de vrijheid…

Sinds ik e-bike rij lijkt het of mijn oude fiets op de handrem staat…

Jij kleine kikker bijna trapte ik op je spring nu maar verder…

Heel even leek het op communicatie met een vroegere ik…

Kijk naar de maan wat is zij weer vol ver weg en toch dichtbij afstand speelt geen rol kijk in het water grote en kleine gedachten spiegelen het heldere schijnsel duister is je gezicht maar langs de omtrek verlicht als een soort aura de nacht is nog lang het leeslampje de maan in een aantekenschriftje verschijnen alle gedachten…

De deskundige sprak in deskundigentaal zeer authentistisch…