De muur
Enkele woorden vluchtigheid
op deze, prachtige, gedichten-site
komen al snel weer in vergetelheid.
Na de werkelijk is het moeilijk dromen.
Hoog te zweven met de staart tussen de benen
is natuurlijk mijn probleem.
Met de hand al op de knop
mijzelf dan toch wakker gekust?
Herbezinning!
Oh lieve Sofia, ik
een kabouter fileerder…
Heelheid
Helemaal hier te leven, aards en vol met glans,
ontwrichting weinig beleden geeft scheuren in mijn hand.
Gesloten is mijn wereld zo lang dat duurt,
echter diep van binnen breekt een muur...
Zichtbaarheid is niet de maat; liefde is een naam!
Door ontwrichting heen schijnt een licht, warm en zacht.
Tijd wordt overwonnen en sterven…
als de ouderdom komt met gebreken
en de herfst kruipt in je hart
duik dan niet onzichtbaar de winter in
daar is de kou met smart
het leven is vaak boos
oh, ik weet het wel
en de kracht van mijn lichaam wordt al broos
want de tijd gaat super snel
maar ik zag vanmorgen een spinnenweb
nog helemaal nat van de dauw
en de zon die scheen
toverde…
Onder alle woorden heb ik mijn aardehuis gemaakt.
Vrij kan ik hier reizen tot alles is gemaakt. Ook het
ondergronds verzet komt hier tot leven. En de liefde
krijgt een kans zonder reden. Woorden zijn mijn dans
om iets te delen. Ik zet je op het verkeerde been
want ik heb er geen. Het is heerlijk om te surfen
op golven die mij bewegen. Alles…
een verblindend tegenlicht tussen wolken
en de stortregen is de koning
al kijkend naar voren
is in spiegelbeeld te zien
een lucht helemaal verdicht
in donkerheid en duisternis
de weg is verdwenen
de korte en de lange lijnen ben ik bijster
oevers zijn verrezen
in deze zeer korte strijd
en ik zie zelfs de golven
verworden tot de regen…
177
Bezig met laden