Alle inzendingen van jandeb

ze lijkt het leven wel te vieren ze doet niet aan lente of verrijzenis drinkt uit haar mok van overvloedige koffie ontwaakt elke morgen in een nieuw begin gaat slapen in een nieuw einde telt haar zegeningen blootsvoets in het bedauwde gras en weer gaat haar hart tekeer in het ritme van verliefd zijn vernieuwend en vertrouwd…

tussen de sneeuwklokjes ligt een drol alles lijkt zwart- wit zo zelfs een verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

de sanseveria op de vensterbank draagt één kerstballon hij licht op als er een auto passeert dan veert zij recht uit haar sofa zingt uit volle borst halleluja! en zakt daarna weer neer het is een doorzichtige ballon waarin ze soms de maan ziet of het boze oog maar meestal is hij kerstmis op een doordeweekse dag als er eens een auto passeert…

de maan speelt oog door een boom schikt een aura rond de kruin waardoor de hemel enkel nacht uitbeeldt dat is het natuurlijk ook nacht en een oog en geen uil die nog huilen wil voor dageraad…

’t is weer avond en mijn bed krijst voor de zoveelste dag op een rij de trap wordt hoger rond twaalven en een voetstap wordt een mijl ik tel mijn doden - de levenden zijn de deur uit- sleep en sleur mijn voeten vooruit want ik heb het mezelf beloofd morgen ga ik vroeger slapen morgen tel ik geen dood…

je had de dood de laatste weken op de reserve bank gezet je hield je bezig met de levenden hun liefde, de kracht, en vooral dankbaarheid de jouwe en de onze de dood keek toe als een goede vriend waarop je rekenen kon dat gaf je nog de kracht om door te gaan je had een joker en toen je hem riep kwam hij zoals een goede vriend niet…

er bestaat niet zoiets als rouwen vooraf ook niet als jij weet wanneer je dood wil gaan er bestaat niet zoiets als je missen ook niet wanneer je er al een beetje niet meer bent er bestaat wel zoiets als spijt wanneer ik jou je koffers zie pakken vastbesloten dicht klikt en opneemt naar het volgende station stapt rouwen vooraf gaat niet…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

ze danst op de marmeren tafel waar geen klimop groeien zal en reikt de roemers aan zegt heil tegen koperen luchten maakt van de sterren haar bondgenoot onder een waakzame maan enkel de naam onder haar voeten geeft grip op realiteit in de schaduw van haar kruis…

ze telt de bliksems haar wolken breken ze vraagt: schipper mag ik overvaren en het meer wordt een blaasjestapijt er is geen boot nooit is er een boot…

ze glimlacht net genoeg om er gelukkig uit te zien het loof van de bussel wortelen die ze draagt wiegt zachtjes als het mooiste boeket in de wind ze trekt weer het park in een wapperende rok achter haar aanslepend als een speels kind niet beducht op kuilen of valstrikken aan de rand van de vijver plukt ze een papaver en gooit hem naar een…

ik heb niet echt een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note…

ik vouw mijn handen in mijn schoot ten hemel richten zou teveel druk geven op de aangesprokene hij zou dan God moeten zijn zover kan ik niet gaan een tussenstop, een stand- in is voldoende voor mijn bescheiden vraag…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

ze draagt een zomer in zich door de lente heen ontspringt haar nieuwe bron de kracht om de strijd aan te durven met mensenmassa’s en gezelligheid ze sleept haar stilte achter zich aan als een troetelbeest een verweven stilte tussen de aarzelende vingers van een handdruk de nakende zomer stapt langzaam op haar af het zal de eerste worden…

wanneer wanhopige alles verterende angst mij bekruipt in die gestolen seconden van onachtzaamheid hak ik mij los in camouflagekleuren sluip vermomd door het traliewoud effen een pad dat leidt naar een vrijheid een denken oplettendheid…

toen dansten we nog vanzelfsprekend door de muziek geleid naar hogere sferen waarin niets of niemand nog bestond alleen wij en de muziek het voortbewegen leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we dansten we praatten toen vanzelfsprekend in woordeloze stiltes naar toekomst en verleden over alles en niets alleen wij en de stiltes…

wikkel me niet in zijde wanneer de kersenbloesem valt wil ik de streling van elk blad als een tatoeage dragen leg geen kiezels aan mijn voeten laat me waden door water mijn spoor vluchtig vloeiend naar de bron van later…

met open boegdeuren varen we naïef de volle zee tegemoet in vertrouwen dat het schip ons hoofd boven water houden zal op volle kracht vooruit willen we schaatsen op de golven zonder ijs dobberen op een zeespiegel die ons ware gelaat nooit tonen zal zullen de zeegoden onder ons het kwade bestrijden of komt alle hulp van boven uit een…

ik slaap in een luciferdoosje met een dekentje erin als ik het openschuif leg ik mij neer en schuif het dan weer dicht slaaplekker doosje slaaplekker schuif…

zij kocht de tabak en ik de pet of samen soms een pijp zij stopte hem in de borstzak van je flanellen hemd maar die eeuwige zwarte pet kreeg ik jou niet eens opgezet zoveel vaderdagen later…

ze zit opgezet op de piano papavers hangen in het behang de piano kraakt soms maar hout leeft lang er schijnt een zonnestraal op de partituur ze krijgt het ijskoud als haar mobieltje rinkelt…

de wind waait anders in zijn aanval op het vallend blad de herfst kleurt bleker rode gloed verdween al in de zomer van dit miniatuur ik tol in dit kleine landschap als een stuurloze kastanje waarmee kale takken diabolo spelen misschien mis ik het dansen nog het meest…

vandaag vul ik mijn leegte met rood ik maak een cirkel en kleur hem rood vandaag heb ik zin in een rode leegte ze mag een kers zijn morgen vul ik mijn leegte met bruin ik maak een cirkel en kleur hem bruin morgen heb ik zin in een bruine leegte ze mag chocolade zijn volgende week vul ik mijn leegte niet ik maak een cirkel en laat hem wit…

ik ben bal nummer zeven kets vier de verdoemzak in ik rol en tol in een rechte lijn op twee af die ketst tegen vijf samen kniezen ze in hun hoekje ik kruis vol triomf het laken naar de rechterhoek waar tien me niet heeft gezien zwiep! veld vrij! tien in zak en as ik ben bal nummer zeven het eigenzinnige getal met angst voor ballen op…

de deur speelt een akelig spel vormt een hindernis naar buiten ik geraak er niet doorheen er moet een raam in een raam blind voor jouw silhouet ik zoek een achterdeur een weg naar weg…

mijn maan staat in venus liefde kruist het pad van mijn tweede huis met nummer zeven mijn geluksgetal ik stuur een kreeftje strandwaarts vis een visje stroomopwaarts pak de boogschutter zijn pijlen af zie liefde op het pad staan…

ik schuim wat horoscopen af boogschuttertje links steenbokje rechts en daar komt een kreeftje binnendrijven ik verlies vandaag ik win vandaag ik blijf leven ik ga dood ik weet niks ik weet alles…