540 resultaten.
Alles spreekt voor zich
gedicht
4.0 met 94 stemmen 12.451 en de wind zegt mij
ga over dit pad
luister hoe het veld zingt
voel de boom
en zie, ze wuift met een blad
zelfs gestorven hout, ginds,
kent de mooiste droom
ook als gij de vlonders betreedt
die in kunstige lijnen
u boven de aarde heffen
zullen waterspiegelende bochten
die weet hebben van komen en gaan
u in het ommetje weer treffen.…
Het afscheid
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.460 rode ogen
verkleinen
in het donker
zij sterven in de nacht
genadevolle tellen
worden door eeuwigheid verpacht
harteloos verlaat uit mij
een vloed van schuimend wellen
wat heb ik vaak
de getijden veracht
als de kleuren van jouw stem
weer mijn verwachting kwellen…
Naamloos
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 1.444 als een woord
een voor een
zijn letters verliest
blijft leegte achter
het is de stilte
die zonder vorm
naamloos bevriest…
* Julia *
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 1.438 uit de echo
van de schepping
is opnieuw
blinkend goud geboren
en nog wel in de lente
door de vroege adem
van het eerste jaargetij
op een namiddag
waarin de glans van groen
ons in warme zonnestralen
verlicht doet bekoren
zij is de zevende in de rij;
een rijkdom aan schatten
deze waarneembare tederheid
is op onze aardse wijze…
Liefde
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 1.396 zie ik liefde in je ogen
als tranen beter weten
voel ik warmte
indien schaduw rimpels kleurt
voel ik je diepe bestaan
wanneer woorden worden gemeten
en vertrouwen flinterdun geurt
ben ik doof
als jij je adem tot me richt
hoor ik dan een echo
die ik mezelf in ongeschreven
geluiden alsmaar toedicht
ik hou van schoonheid
die verwondering…
Tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.170 haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.128 ik vul dag en nacht
met dromen
misschien wel
tot overmorgen laat
maar dan kan ik
niet meer komen
spoedig zal de eeuwige
niet meer schromen
je hart telt weldra
de laatste maat
je wist wat ik ging zeggen
“ ik weet wat je bedoelt ”,
zei jij
de stilte nam het over
je was doodmoe
al haast weg bij mij
nog even…
In't voorbijgaan
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 1.068 ik kom even voorbij
om ieder gedag te zeggen
ben nog steeds onderweg
om mijn ziel te verplaatsen
en elders een nieuwe zaligheid
aan te leggen
de einder komt in zicht
mijn hart ontwaart nieuw licht
schouders dragen
de laatste lasten
*
wilde dit melden
mocht je mogelijk
in vragend duister tasten
ik kwam voorbij
om te groeten…
Pas de deux
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.056 in vuur en vlam
dooft zij het naakte lijf
langs een robe van ijzige blokken
die dooien aan opvrijende benen
haar gezicht huist
in een vragende schaduw
zij wil haar blik niet aan mij vertonen
enkel hem zonder schroom
met een onaantastbare
verleiding belonen
zij bespeelt een minnaar
die ook door adem is omhuld
en in hetzelfde verlangen…
Jij, die blijft
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.022 wij hebben gewacht
terwijl jij reisde
onderweg naar
jouw naam
en een wijle
dreef onder
een bonzend
moederhart
waar je
als vederlicht gewicht,
in een veilige duisternis,
te samen uit ons
in enkelvoud bent gestart
zo telden wij
de verwachtingsvolle uren
in blijdschap af
naar jouw dagen
die zouden worden
geboren…
Moeder
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 979 zij heeft binding met de herinnering
daar zij als vrouw is geboren
zij alleen draagt een kind naar het licht
een mens die bij ons mag horen
daardoor toont liefde een gezicht
doorheen de stuipen vóór de eerste dag
start er een verbond, toekomstgericht,
opgesteld door een haast natuurlijk gezag
geen ander geraakt zo gehecht
een leven…
Zoals een man zijn weg zoekt
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 930 onderweg naar liefde
ervaart hij zicht
op hemel en aarde;
het verlangen naar morgen
onderwijl hij het sterven baarde
uitersten
van binnenuit
grenzeloos gebonden
aan geest en eeuwige bruid
ogen puilend
als sprekende monden
onder een donker gerande einder
het gezicht
is als een doorzichtbaar vlies
over schreeuwende voorbije
korte…
Droomboek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 909 helaas zijn mijn nachtgedachten
het was te verwachten
niet terug te vinden in het boek
ik heb mijn tekst niet willen verzachten
iedere ochtend schreef ik
een droom op uit mijn slaap
of met een ingehouden snik
dan wel een opgeluchte gaap
ik speelde altijd de koning
met paarden, pionnen
torens en lopers
rondom en in mijn woning
zette…
Tragiek in duel
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 852 het was stil
in het lawaai
van afwezige ogen
geluiden van hun ziel
beroerden ons aller hart
toch brak het ijs
toen na klanken
van gedeelde smart
‘t licht zich af kon stemmen
op het heden
ieder werd
op zijn unieke wijze
verder vrijelijk
in eigentijdse cadans
medegezogen
opdat zo weer
de toekomst
kon worden beleden…
Morgen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 792 ik treur niet om
verleden seizoenen
als immer
zijn zij vergankelijk
ik blijf ze echter wel benoemen
hoe tel ik anders mijn dagen
op de meetlat van gedachten
die vooruitzichten dragen
en nog op onbekende
gevoelens wachten
zullen mijn herinneringen
nog verder vervagen?
“ the past will start again tomorrow”
het heden zal zeker…
Liefde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 784 in houden van
zit veel besloten
het omvat vooral
wisselende seizoenen
cupido is er vaak
op een onverwacht moment
of je wordt door fonteinen vol
gelukzaligheid verwend
doch ook wat in liefde
wordt gegoten
blijkt vaak een droom
of is onwerkelijk verwachten
met lege woorden
als versleten schoenen
en stilte die…
Al even in de schemering
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 763 al even in de schemering
van het verlichte leven
en aldoor liefdevol en
innig vastgehouden
rusten dag en nacht
nu naast elkaar
heeft de liefde
van pijn en hoop
een laatste gebaar geweven,
zijn laatste zucht was daar
een moeder schreeuwt
“Mijn zoon”
de vrouw weent
“Mijn lief”
het kind weet het
even niet,
heeft nog te weinig…
Jij, die is
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 718 jij die is
en verder wordt
onzichtbaar mens
in prille lente
van een warmtebron
nog ver van onbewust
wiegend in een zon
en toch in alle overgave
de vruchtbare donkerte kust
jij die is
en steeds verder wordt
geeft aan verbeelding
een pure kracht
al heet het nog kort,
voor je schepping,
ongekend voor mij,
is al…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 716 vannacht was ik
niet alleen met haar
droomde van
kapende vagebonden
er werd mij een
engel gestuurd
aangemaand door boven
of wellicht lokaal ingehuurd
zij zong voor mij
het lied van troost
waarin eindeloze liefde
werd aangeprezen
na een wijle
hervatte mijn
neusgeronk
zijn gelijkmatigheid
zodat ik nu echt…
Spiegelende beelden
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 701 het regende
toen ik afdaalde
langs ons pad
met ingesleten treden
het was al lang geleden
dat wij hier waren
heb het lang gemeden
ik was het zelf
die deze weg
als het ware vergat
ik ruik nog de zomer van toen
met zoemende muggen
maar hoor ook de kwetsbare
stilte tussen ons beiden
je sprak in
sprankelende blikken
over jouw luchtige…
Als schellen vallen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 697 in gebroken licht
sieren lijnen
mijn avondbloem
die haar tinten tonen,
verbeelding beschijnen
en zwoele zuchten
nog verder bevruchten
schaduw verschonen
van een belegen dag
zo’n fluistermoment
maakt van tederheid gewag
schept vertraging
die tot verwenning leidt…
Aan banden gelegd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 678 soms komt het voor
dat mijn fantasie niet weet
wat voor u in te schenken,
gedachten weigeren dan
een gedicht te bedenken
het is een moment
bij eenieder bekend
dat de ochtendstond
met de nacht is aangelengd
of dat uw benen
vechten tegen de aarde ;
ze moeten wel,
maar deze dag heeft toch
geen enkele waarde
ach, een…
Hemelse bruiden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 672 ik zag twee engelen
zich met hoofd en haar
in elkaar verstrengelen
onder een topje van de berg
ze waren ontdaan van kledij
maar zover ik kan zien
vonden ze dat niet erg
zo dij aan dij…
Knus
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 652 grijs getinte heuvels tekenen zich af
op de ramen van mijn doorzonkamer
ook al is de zomer reeds lang op zijn retour
en de dag allengs meer bekort
is het stof nog kraakhelder zichtbaar
op mijn vinylen vloer en dressoir
de hoge zetels hebben, door
het oktoberlicht beschenen,
nog niets aan waardigheid verloren
het gobelin bloeit als nooit…
Thuiskomen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 642 ik verpoosde een wijle
over de grens
van mijn moedertaal
de ziel geleek even
als een opengaande lotus
het was gelijk andermaal
wanneer ik mijn liefde
in den vreemden sus
zelfs klanken kwamen
in overvloed naar buiten
waar een hobo mijn stem
vertederd liet horen
mijn handen gebruikten
met een trage vingerbeweging
het verborgen koor…
een vriend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 632 als ik verschijn
open jij, voor even,
een poort
en roept mijn naam
klampt mij aan
zoals het enkel
bij stille vriendschap hoort
ik ervaar dan
een gouden moment,
zeldzaam van toon
dat je daarna wegrent
en verhuist naar jezelf
daar ben ik aan gewend
immers ieder leeft
onder zijn eigen gewelf
om je te begrijpen
vertellen…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 627 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…
Mijn vader
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 602 mijn vader ziet naar mij
voor het raam
in de ogen een mengeling
van verte en nabijheid
zie hem daar nog staan
voelbaar, nu diep in mij gewijd
de zwaarte was zijn lijf gewoon
de ziel bezwaard door de jaren
hoe verder af van het heden
is zijn gang te verklaren?
de tijd geeft haar verhaal
geef ik nu zijn stem als loon
zal hij nog zo denken…
Zij
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 598 heb haar in de armen
ze is nog vreemd
probeer een blik te vangen
ik ben een schim
ze is wat van de eeuwigheid
ontheemd
ik draag enkel, voel
weet niet wat
en denk, wat is ze ver
zo onbewust
kan ik al mijn stem
laten horen
zal zij mij nog kennen,
als het ooit later is
ben ik er dan om te verwennen
op het pad naar zonnegloren…
Als het blad nog groen kleurt
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 579 Naarmate de tijd voortschrijdt
En ik nog vaker de ochtenden tel
Dan wel dagen overwin op het licht
Doorzie ik de beslagen schoonheid
Van ieder elegant vrouwelijk wicht
Ook al ziet men mij als oud vel
Dat steeds dichter de aarde nadert
Dan denk ik heimelijk doch opgelucht
Wacht maar totdat de roest ook jullie betast
En uw spannend vlees…