540 resultaten.
In Memoriam
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 225 wat ik nog wil zeggen
kent geen lettergreep
laat staan een gebouwd huis
uit schrijfstenen vergaard
onzichtbaar voor daglicht
of uitzicht op de maan
wat ik wil zeggen
is niet meer geaard
uit stof is zij enkel ziel geworden
tot een eeuwige gedachte verheven
het is niet uit te leggen
ieder heeft weet
dat ook in het ademen
sterven wordt…
automaat
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 81 denk niet dat een verleden
mij wegdrijft uit het heden
neen, het zet wat komt
in een duidend perspectief
ben me er steeds meer van bewust
dat ik vertoef op de weg van het begin
naar een onbekende tijd,
in oneindige rust, is mijn idee,
onderweg terend op lief en gerief,
vermengd met mijn eigen schaduw
een weg van inzicht naar de "zin"…
miniatuur 9
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 96 strak strekt de sluier
langs haar schrale lijf
waar ruimte krimpt
tot een enge engte
en bottenbenen
een lange weergave zijn
van ijle lengte…
Tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.170 haar hoofd
rust zacht op mijn herfst
droomt van een lange zomer
waar ik nog jaag,
ren langs het strand
en om een glimlach vraag,
zij om een reikende hand
de afstand lijkt steeds groter
het slapen dieper dan ooit
seizoenen nerven mijn vel
jonkheid verdwijnt,
mijn toekomst dooit
haar wang
verraadt verte
de ogen spiegelen
mijn hart…
Als de dag van gister
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 212 gister
herleeft in elke dag
met telkens de vraag
of ik ooit eens “morgen”
als zuiver beleven mag
iedere keer opnieuw
plak ik de verscheurde krant
om te zien of oud nieuws
eens zal verjaren
of het verleden een keer verzandt
al was het maar dat zwarte inkt
in een grijze tint op zou klaren
als ik op mijn kussen
de ogen…
Donderslag
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 328 hij ging midden in de nacht
nog ver van ’t ochtendgloren
sloot de deur haast beminnelijk zacht
doch enkel om de echo niet te horen
stapte opnieuw het heelal tegemoet
waar chaos geen weet heeft van rede
en zoet met zuur wordt beboet;
een tijde was weer verleden
althans ontwaakt leek het zicht
op ontluisterende stappen
was het…
Al even in de schemering
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 763 al even in de schemering
van het verlichte leven
en aldoor liefdevol en
innig vastgehouden
rusten dag en nacht
nu naast elkaar
heeft de liefde
van pijn en hoop
een laatste gebaar geweven,
zijn laatste zucht was daar
een moeder schreeuwt
“Mijn zoon”
de vrouw weent
“Mijn lief”
het kind weet het
even niet,
heeft nog te weinig…
In het voorjaar
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 349 luister naar mijn dromen
als ik jou andermaal vertel
met een zachte stem
wat je toe mag komen
neen, ik verdraai het daglicht niet
ben ook geen schaduw
die woont in de nacht,
voel maar de bries van tederheid
die de nieuwe aarde verzacht
ik ben het, de lente
die je naar binnen brengt
en ook naar buiten geleidt
diep in jou bevindt zich…
de vesting
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 87 als je vooruit kijkt, zie je de toekomst
nu even donker gekleurd, geen vergezicht
als je naar achteren ziet, bemerk je
de zuchten van een aangeslagen bril;
in dracht een zwaar of lichtgewicht
kijk eens naar links of rechts
daar beweegt iets op voeten
kijk eens naar binnen
en schep daar een wereld
die dichter bij je ligt
pak je vingers…
vloeibaar baren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 116 schoonheid is niet aan te raken
ik ervaar dat met mijn ziel,
een kwetsbaar baken,
die roert, beroert en ontroert
maar altijd is, ook tijdens gemis
immers dan is het vaak zoeken
naar troost of zalven van een wond
dan schenkt een kleur of roept een beeld
dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij
waar de nacht de dag besteelt
het lijkt…
vakantie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 93 ik ga op vakantie in mijn hoofd
langs al die kronkelige wegen
zie ik stranden en kastelen
ook is er mooi weer beloofd
geld hoef ik niet te dragen
en het vervoer is voor niets
op tijd sluit ik mijn ogen
en droom over mijn elektrofiets
de accu laadt zich op
zijn radius is beperkt
dus blijf ik in mijn stoel
het stopcontact doet zijn werk…
wanneer jij gaat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 tussen het licht van de lente
en het zwart van de dood
beschrijft het vaarwel
de eeuwige winter
een leven uit het lood
met verlangen naar verlossing
nog in de uitademing
tijdens de laatste tel
hoe kan men sloten verbreken
van deuren die als muren lijken
met broos levenssap besmeurd
waar jouw ziel is uitgeweken
en de ademende toekomst…
ik geloof nog in jou
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 79 hoe meer mensen sterven
in deze dagen van isolement
des te meer we gedachten erven
van een duivelse dreigement
fiere bomen vallen aldoor om
kwetsbare blaren waaien weg
vooral oud maar ook nog zo jong
ze verworden tot as of zo men verkiest
laten we ze achter bij
de twee engelen met heg
ik voel zelf ook een vrees van binnen
wat is zekerheid…
Nog voor het slapen gaan (op naar Zwolle)
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 78 morgen verplaats ik mij per ijzer
naar de stad aan het Zwarte Water
en een star IJsselkanaal
ik vertrek van 't Brabants platteland
vroeg in de morgen, en ben aldaar
gevuld met geduld en letters, veel later
aldus reis ik door mijn eigen verhaal
met een stop net over de Maas
vanuit daar word ik vergezeld
door een geringde vriend met sik…
gaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
vivre en cercles
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 81 het is lente, lente toch !
en de zon op zijn keerpunt.
de gordijnen sluit ik nog
neem het prille niet aan
als goede munt
in mij voel ik zeker wel
een koud bestaan
het winterkleed afleggen
is mij nog niet gegund
het getij neemt zijn tijd
in mij, het is in mijn bezit
zie dat niet als verwijt
de natuur schildert immers
niet altijd plots…
cirkel
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 62 hoor ik daar door mijn gedachten
de zoete wind van jouw stem?
het doet mijn verwachten verzachten
in een fluwelen droom, zwevend
door alles heen, zonder enige rem
het is mijn hart dat verrukt is
op geluk achter de wolken
aanraakbaar, zo dichtbij voor mij
en voelt als een roepend baken,
alhoewel, ik voel 'n opkomend kolken
doch daar roept…
gespiegeld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 ten diepste
mag je niets verwachten
zo is het bestaan
je komt en gaat, ongevraagd
naast iemand staan
zijn letters in gedachten
of woorden in de hand
het is enkel de eigen ziel
welke laag voor laag
vaak wordt uitgedaagd
stormen beheersen
eb en vloed
doen je wankelen
of schenken gif of
laten je drinken
uit tranenbloed
klem je vast…
wit versus zwart
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 121 net als jij, kijk ik uit over
de onbevlekte ontvangenis
en zie in het donzig wit
de proeve van een nieuwe
aardse verrijzenis;
een maagdelijke gedachte
die niet dwingt, niet verhit
maar traag de tijd bezit
al wat beweegt kent geen haast
enkel hoor ik wat zuigende stappen
of wielen die draaien in het tempo
van een lijkwagen op zijn retour…
Ken ik u
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 ken ik u, dichter
daar waar u huist
wat hebben wij gemeen
welk emotie maakt u zwaarder of lichter
zeggen wij iets tegen elkaar
of spreek ik met gesloten mond
over u heen
zijn uw ogen en oren wel gezond?
leest u mij wel echt, immers
veel prikkels leiden toch af?
verbinding maken door middel van
zwart op wit, vergaat vaak slecht
zo is mijn…
het kan verkeren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 265 mijn glazen dalen af
naarmate ik haar ervaar
en de zoete reuk mij bevangt
als lokkend gebaar
het witte zijde kleed omhult
haar flets waarneembaar lijf
waar een licht golvend gewelf
zeker nog niet hangt, zover ik
met fantasie daarop drijf
de afstand valt weg
ook al schept het naakte
geen innig dichterbij
ook niet als ik haar raak;
een…
Genadevol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 het was er niet geruisloos
daar op de bank bij de sloot
(eigenlijk verworden tot greppel)
maar geluid ontbrak, de innerlijke
stilte groot, die eeuwige ruimte bood,
het was dicht bij de rust in mijn leven
waar vind je dat nog, in deze tijd
waar het hart het enige is dat slaat;
als in een symbolisch gewelf, in de droom
bij volle bewustzijn…
Gefluister
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 de eik buigt zich naar mij
neen, het blijken zijn jaren
die mij echter groeten
fluisterend wel te verstaan
en spreekt in woorden die mij doen
bedaren, hou mij vast, omhels mij
ik zal je doen rusten en de loop
van de sterfelijkheid verklaren
ik groei als het licht mij kust
en slaap als de koude mij in slaap sust
ik bloei wanneer de zon mij…
is het zo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 het leven wordt getekend
door natuurlijke seizoenen
daarbinnen, in mij, werkt ook
de wet van komen en gaan
van telkens vallen, terugtrekken
maar het kan ook rijpend zijn
of vernieuwd weer opstaan
ook al is dit bij ieder bekend
toch is het niet zo,
leert de ervaring,
dat men daar aan went
eb en vloed
schetsen een verklaring,
en dag…
Veni, vidi, vici
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 55 nu ik bijna weer de jeugd
nader en de jaren achterlaat
ervaar ik beter de vreugd
in de veelvoud van eenvoud
en minder de veelvraat
die op de verslavende zuchten
van mijn wegen heeft ingewerkt
en vind ik tussen kaf en koren
het onaantastbare prille zaad
dat niet meer door onnozelheid zal vluchten
maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…
Niemendalletje
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 keek je om naar mij
of zag je die vogel daar
hij vloog mij voorbij met
een fladderend gebaar
toch zag ik even in je ogen
een tintelende glans
was het weloverwogen
of vroeg juist ik om een kans
de hond trekt je mee
zijn lijn staat al strak
een rode auto toetert vrolijk,
mijn gemoed is weer vlak…
uitroken
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 64 er zijn dagen
dat woorden kleven aan je lippen
geluid is dan niet hoorbaar
je zou dat ene aan willen stippen;
maar liefde is onverklaarbaar
ik vul de leegte met een sigaar
keer op keer, het denken remt
in de keel roggelt de diepte
de rook verdampt meer en meer
de wereld is klein van binnen
of, wat ook kan, te groot van buiten
ik schrijf…
Op rijm
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 41 vaak wordt gevraagd
door geleerde mensen
wanneer bent u met het
ware dichten begonnen.
ik was nog niet vrij
van de katoenen luier
en mijn moeder zaliger,
ons ma, wist te vertellen
dat mijn eerste rijm
werd uitgespuugd als ta ta
en dat is niet verzonnen,
en gepaard gegaan
met een achterwaartse
ontluchting als: blah blah
dat blah…
het houdt niet op
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 het is niet zo
dat in de ouderdom
het leven is geleefd
dat blijft ademen
tussen pilaren
van een slalom
het licht blijft je raken
zo er honger blijft naar verlangen
en liefde;
wat dat ook moge zijn,
en ergens naar blijft smaken
maar toch word ik vaker gevuld,
en door herinneringen ingehaald
danwel door een traagheid in
aanlengende…
is het voorzien
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 wat ik je zeggen wilde
verstilde
in de taal die ik liefheb
grenzenloos vervlogen
dat wel
het is de beweging achterwaarts
in een diep gevoel
ja, ik weet dat mijn bestemming
verloopt langs die ene weg,
een enkeling begrijpt wat ik bedoel
ik was nog kind toen het
zich openbaarde,
maar hoe te gaan
ik zat daar in het gras
wist van heg…