1568 resultaten.
Michael and his own sweet songs
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 330 hier en daar
de avond
in achtentachtig raampjes
ik wilde zwaaien naar ze
en naar jou
de velden voorbij
je muziek als nieuw, als leven
in het gebogen ‘Lake’ landschap en zij
die blootsvoets mee stapten
in de chaos en de verwarring, het zoeken
naar waarheid van de ziel
glanzend
en dan weer uitgeput
het was telkens een blijde dag…
in het huis der wezen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 338 achtergelaten
en nauwelijks
te genezen
prevelt de schaduw
uur na uur
de bastaards uit
het stof
ik tel mijn twijfels
van onvermogen
wanneer de dag
nog drupt in het
vermolmd gegroet
van vergiffenis
het was op
een nacht als deze
ik zag een wandelaar
in de regen en een wereld
van waanzin
het was stil
zo rond middernacht…
op de droomlijn
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 347 vroeg je mij
om te spreken en
ik lees wat je nu
niet zeggen kan
het is stil genoeg;
het weten dat ik
weer moet gaan en
dat de dag verdwijnt
in verwarde zinnen
niet breken ook al is
de nacht ondrinkbaar
de schemer, gegoten
in een enkel woord
sta stil
wanneer ik voor jou
uit de wereld loop…
Moeder
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 781 niet alleen later
ook nu
is zij mij
ik leun in haar
de gebaren die ze maakt
haar ogen en de wind er omheen
ze leert me het leven
en de dingen die gebeurd zijn
hoe je moet vliegen en een deken legt
om het ene, dan weer het andere
ze zegt het me met handen
vooruit in tijd
handen die ze achterlaat
op een stoel, door het raam
in…
Moment
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 343 de dag breekt aan
dat zij jonger wordt
het meisje op haar trouwdag
met daarna de kinderen
mijn lief komt straks, zegt ze
ik wacht op hem
dan mag ik naar huis
Pieter heeft een tekening gemaakt voor mij
kijk maar
ze houdt een wit servet omhoog
nog netjes opgevouwen, legt het meteen terug
naast het bord met boterhammen
hij wordt groot…
Sarah
netgedicht
3.0 met 52 stemmen 7.204 in jou
ligt poëzie
zoals het geluid
van de zomer
een dans door wind
met zicht op zee
ik luister
steeds dichter
naar jouw meisjesdromen
de vrouw in later
en verlangend vertrouwen
ik zeg: ik zie je graag
heel de tijd en nu
kwetsbaar
jouw schoonheid
die mijn hart weet te
raken…
Was ik maar
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 315 Ochtend. Wolken verspreiden zich.
Een zomerjurk hangt lusteloos aan de wasdraad.
Verregend in een allerlaatste dans. Alsof jij al weg bent.
Vandaag is er niets te doen. Misschien ga ik naar zee en probeer
daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas
en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik.
Het spel van…
achter glas
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 478 't leven heeft
losgelaten
gisteren
toen de zon
mild scheen
haar gezicht
tussenin
na nachten
van gewilde slaap
er zal nog meer
geschreven worden
morgen of overmorgen
als zij het jonge afscheid draagt
verder weg van vandaag
't leven heeft
losgelaten
wit op hemelsblauwe lakens…
het ritme van een schaduw
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 413 met het kussen op het hoofd gedrukt
ontstond de wil om te overleven
lijf en leden, 't vrouwelijke
luidde de pijn in, de duisternis als
een wijde cirkel in waan
naar latere jaren, de rug gedraaid
om te kunnen dragen, in het verlaten
van het kind en opzij gevallen dromen
van het niet meer kunnen bewegen
uiteindelijk
gedoofd, de mond…
in de hoek
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 188 vaak woon ik in mijn hoofd
dagenlang
in een enkele kamer
er zijn vogels
en kinderen die overal lopen moeten
dansen op wenkbrauwen
van het tjilpend gras
jazeker, ook vlinders
want vlinders zijn tijd
er zijn monologen en dialogen
eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's
in de linkerhoek naast het tafeltje
staat een spiegel…
met de gordijnen dicht
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 326 of een welkom
warm kan zijn, vraag je
ik adem jou in
met woord
en wederwoord
stapel de letters
van kop tot teen
steeds completer…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
ongevraagd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 292 misschien kan ik je
aanraken
de nacht wegduwen
nu het nog stil is
in hetzelfde zacht
de dagen horen, 't geluid
dat wij ergens wonen
misschien zou je
van alles wat maken
uit steen
een vlinder die niet wachten wil
mijn gezicht als dwaas geluk
in jaren ouder, een dekentje
en heb je goed geslapen?
als ik nu eens niet zo onzeker…
oprechte uitnodiging (1)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 176 ik raap het herfstlicht op
dat als een verre droom
rondom het raam ligt
't is een vriend, denk ik dan
getooid met ongekamde
schaduwen
't is een vogel
die het eenzame zwijgen cirkelt
op verstijfde muren
ik nodig hem uit
en leg mijn stem op tafel
naast zijn handen…
overmand
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 200 is er nog een zin
een samengesteld woord
dat groter is
dan bijvoorbeeld een schaduw van een vogel
waarin een lichaam zich getild weet
hoog boven de branding
door drift bewogen
een meeuw misschien
die zichzelf in de traagheid van de zon zoekt
en in de einder zakt
golf over golf
is er nog iets
al is het maar even
dat in ons hart past…
'n broodje puur
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 201 met mijn rechterhand
veeg ik wat kruimels op je wang weg
ze stippen je onvolmaaktheid aan
een onvolmaaktheid die ik zo lief heb
zoals steeds
kijk je verwonderd om dit gebaar
'je kruimelt', zeg ik overbodig
een wonderlijk zacht lachje
opent het beeld van warme aarde
je legt wat kruimels op je lippen…
'n dwarrel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 720 het eeuwige van gister
het eeuwige van vandaag
het leven zoet
en zilt
valt over daken
en bomen
een wens
in je hand
zo klein als geluk
en het allermooiste
liefhebben
zoiets als vrede
voor wie zwerft
in een verstild
moment…
( . )
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 494 al vroeg
in het voorjaar
schreef ik dit punt
diep in mijn buik
ik wachtte op een geluid
of een ander teken
van leven
helaas brak het niet open
zoals u ziet
het wordt een dag
zonder gedicht
vandaag…
08.00 uur, 18 oktober 2013
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 171 hij denkt dat het veilig is
op de trein, beeld na beeld
gaat voorbij
er zijn kinderen
zijn handen veegt hij af
uit regelmaat
wie trekt er aan de noodrem
wanneer nieuwe wegen zich naakt wensen
langs een ander zijspoor
vergrijpt een man zich aan bomen, blind
en ongeremd
de wind is hem te hoog
elders worden namen gegeven
aan stenen…
1985. Oostende.
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 293 Tweemaal schreef ik je over mijn dood.
Hoe kon ik toen weten dat waarheid zo zegbaar was
en zo zou razen in mijn verzen.
Op de muur, waar geen enkel woord meer
crepeerde
of terug kroop
naar de leugen
en mijn buik, het spreken verwaarloosd
na het vloeken.
Misschien bracht rouw jou naar deze kamer.
Alleen.
Naar het drijvende bed…
A Marechiare
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 485 ze volgden elkaars vlucht
door smalle straatjes
alsof de stad in lichterlaaie meebewoog
op de laagte van hun stemmen
uitbarstte in de eerste toren, aangestreken
door een rechterhand
ze versmolten passie en hartstocht
met wrede smart, intiem en zonder rust
omdat zij beiden wisten
te zullen sterven, steeds bleker
en verder weg van de maan…
Aan de dagzijde
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 390 Toch. Toch zal het uur komen.
Het uur waarin ik tederheid proef.
Teder door het verbaasde volgen
zonder te willen begrijpen
waarom het weerloos is.
Het volgende dat altijd luider zal slaan
onwetend van eigen toekomst
zoals het water dat zich ongestoord
spiegelen laat nabij het lege veld
zelfs als het lot om mij heen valt
ongunstig in…
Aan de wegrand
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 718 De weg daalt tussen huizen,
ik zoek langs afwerende muren
naar alles wat ik ben.
Gesloten vreemden achter deuren
In de grijze avondrand
jagen mijn schaduwen me
achterna wanneer twijfels
de steegjes slopen
van de grauwe nacht.
Verscholen mensen achter ramen
De stilte zoekt een weg
in mijn hoofd,
het bloed kronkelt
over de dorpels…
Aanwezig
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 639 alle schreden zijn versteend
en toch vind je me steeds weer
ineengedoken onder tafel
wanneer je droge, koude mond
het niet meer alleen kon halen
je armen zo geluidloos zwaar
toen ik ging schuilen
achter naakte wind
en nauwelijks beslagen ramen
vele volle manen hebben
mijn schaduw zwijgend beweend
want ik hoor nog elke stap…
Aarde
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 684 Mijn vingers beroeren de aarde.
Witgekleurd drinkt mijn huid van
het zuivere water,
zoals het verdorde blad,
verdwaald op haar levenspad.
Mijn handen wiegen de zon.
Verkleumd verwarmt mijn huid zich in
het pure licht,
zoals een gesloten roos,
gevlekt en oh zo kleurloos.
Mijn armen openen in de wind.
Genietend verlangt mijn huid naar…
Ach
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 592 Hoog
kijk omhoog
naar mijn lange
ademstroom
ik til nevels op
uit alle kieren
laat bloemen
achter op blanco
blaadjes
vouw vlinders
tot een glimlach
in ontwakend zomerblauw
ach
kijk maar
niet omhoog
het is enkel de wind
in mijn toekomstdroom…
Achter gesloten deuren
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 745 schreiend
naast lijken
en gebeente
leg ik woorden
in de kast
blaas het stof
uit zinnen
van verhalen
en gebeden
de echo raapt
een holle schaduw
in de hoeken
van de kamer
schraapt
verbleekte
maar nog nooit
begraven schedels
vingers verstijven
gegil verstomt
geschreven is
de onvoltooide
grafrede…
Achteraf
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 728 dat de maan haar
stralen beweegt
is omdat ik
in jouw hoofd
woorden leg
zonder zou
ik niet komen
je blaast ze
liever zoet
verzint namen
in overvloed
gaandeweg
zonder zou
jij niet komen
dat de wolken
heel laag hangen
haast doorzichtig
is omdat verlangen
zo leeg is door
je honger naar pijn
mijn pijn
ik vraag niet…
Ademende woorden
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 4.715 ‘k Wens je vele woorden toe,
die jouw dromen kunnen
bewaren in gedichten,
zodat lieflijke klanken
jouw gevoelens kunnen verlichten.
In behoedzame dagen
zullen ze je troosten
en openende harten
zullen je teder liefkozen.
Laat de glinsterende zon
jouw woorden dragen zodat
kloppende verlangens
kunnen ademhalen
in de zachtheid van…
Ademloos
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.077 woelende gedachten
slapeloze nachten
zoekend naar een stilte
zwerft mijn blik naar de lucht
de avond beneemt mijn adem
de maan geeft me rust
een witte sliert wolken
verhult de parelwitte glans
en schildert trotse bomen
met een zilvergrijze rand
harde woorden
vluchten weg in de nacht
wanneer ik zie
dat de maan naar me lacht
beladen…