160 resultaten.
Het zingen dat niet overgaat.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 Dat hij niet langer dreigen mocht, dat liet men hem verstaan.
Hij is toen naar een plek gevlucht waar men hen niet kon slaan.
Zijn koffer vol met deernis liet hij in het halletje staan,
hij sloeg de voordeur keihard dicht en is toen weg gegaan.
Toen kwam hij bij een ijskoud meer, hoorde sirenen zingen,
ze vroegen hem heel lieflijk om in het…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 Op de fiets, rubriceren,
data uit de oude doos.
Valt er nog iets uit te leren,
blijf ik dan voor altijd broos ?
Bij valavond vliegjes happen,
de zon gaat baden in de vaart
De avond is moe en wil ontsnappen
Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart.
Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Kom nu slapen,
maak een eind aan dat gedaas
De dag is rond,
wat valt er nog te rapen ?
Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die…
Als Leonard Nolens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 359 Haar ogen waren als ondiepe poelen,
gevuld met zilverwerk en geurig water.
Zij, die nooit een vriend van de poëzie was
maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens
trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan.
Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer
in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…
Pommeren 1945
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 197 Met een vrucht in de schoot en een tas in haar hand
stak ze weifelend de Weichsel over.
Want de Rus naderde 't Kasjoebenland,
die primaat, die hongerige rover.
Weg uit Pommeren, verstoken van brood,
wie had er in zo'n eind van de oorlog geloofd?
Een brave bakker deelde haar nood,
ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd.
Hoe pover…
Vervloeien
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 189 Soms wou ik dat ik vloeibaar was
als de gin en de wodka
thans florerend in mijn glas.
Wat zou ik vloeien naar het grondwater van je oude huis
waar jij al aan mijn boetekleed weeft.
De katten op onze bedden kijken ons verstoord aan,
ze slapen noch ze spinnen nu de liefde,
krakend en vermolmd als de trap naar de zolder,
geruild werd voor…
Moeder de gans; ( een scabreus ganzengedicht )
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 298 Moeder de gans, het wordt al laat
en gans uw gebroed loopt over de straat
wie zal er thans uw kinderen hoeden
hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden..
Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg
Zie ze al loeren daar achter de steeg
Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap
van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.
Moeder…
Over mens en dier.
netgedicht
5.0 met 13 stemmen 291 Toen ik nog schaamteloos hoogmoedig was
en enkel met dieren wou praten…
Beducht als ik was voor het glas in het gras..
in de mensheid zag ik geen graten.
Nu ik streel ik de poten en de vacht
van de warme kat naast mij heel zacht.
Opdat zij aan vogels zou verzaken,
hun karkassen niet open zou kraken,
ontdaan van hun bonte vederpracht.
Het…
Bij de dood van een merel.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 135 Heeft u het graf van mereld gezien ?
Die is gisteren plots overleden.
Hij speelde een spel met de kat van de buur
ach wat heeft dat beestje geleden.
Een kat is een jager dat weet elk kind
er valt hem niet veel te verwijten
al heb ik toch liever dat hij zachtjes spint
dan een merelborst open te rijten.
De nachten in mei zijn mild voor de…
Hoe zou jij...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 Hoe zou jij..
Hoe zou jij dan gevonden willen worden
als je eindelijk de bodem hebt bereikt,
met haren klevend op je voorhoofd
en een blik zo troebel en verongelijkt.
En al dat grootse denken,
dat gepieker tot het ochtendlicht
had het je ooit iets anders kunnen schenken,
iets dat het kwellen had verlicht ?
Ach zij, gegijzeld door haar…
Spleen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 268 Wat is er toch in mij gevaren
dat ik zo moeilijk leven kan..
Mijn schip vaart steeds op hoge baren,
ik ben een droevig man.
Stond het in de sterren geschreven
of zat het in de moedermelk ?
Dat ik ondanks mijn stoere streven
vaak als een broze bloem verwelk.
Wat is er toch in mij gevaren
dat ik mijn nooit geborgen weet.
Het wordt niet…
Het riet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 155 Nu er niets meer uit mijn handen komt
en jij je hult in ongenoegen,
kus ik vanavond eens te meer
de schaamte van je lippen.
Als vanouds stuit ik op distantie en strategie,
de poortwachters van je ranke lijf.
Je zegt weer niets maar in je ogen zie ik hem..
je man van mos die je ook deze nacht
met bekwame spoed het riet in sturen zal.…
Hitte aan de vaart
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 160 Nu de wind is gaan liggen
en de stad weer ruikt
naar oude giraffes
trek ik me terug in ledigheid
en koester ik de zomertijd.
Geef me een hangmat en een wahwah gitaar
geef me coctails met ijs
en een plekje aan de vaart.
Die gulzig is voor de tijd van het jaar en sixpacks verslindt
maar zeldzaam teder is
voor wrede meisjes met lang krullend…
Mijn mensen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 180 Zo ken ik mijn mensen,
hun hoeden zullen scheef staan,
hun wenkbrauwen zullen fronsen
als ze mij weer pijn gaan doen.
Ook ik zal niet meer werken
op het erf van tante Maggie,
want de knechten dragen knuppels
en de honden hebben tanden
zie ze blikkeren in de late avondzon.
Haal doeken, haal zwachtels
Zorg voor mercurochroom
Want ik ben…
Pastoraal
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 205 Ze opende langzaam haar melkwitte, plompe hand
in haar palm lagen conflictstof en schaduwzaad
daarmee zaaide ze haar tuinen en wegen
die ze schonkig maar gestaag betrad
Kind van de boerenadel, meikever zonder humor
met gedachten die nooit verder zullen gaan
dan de gewassen van je volgende akker ..
Dat lees ik in je ogen die thans nog blinken…
Rosa Moenkin en de hyena
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 525 Toen ik Rosa Moenkin nam,
in het dichte maisveld
mijn begerige handen in haar blanke vlees drukkend
liepen woelmuizen en faraoratten langs onze verweerde voeten.
Een hyena bleef staan kijken
en rook ons hitsige bloed
maar bijten deed hij niet.
Hij droop af zoals alleen hyena's dat doen,
zijn staart bewoog naar Jaffa, zijn kop zwaaide…
De vlucht uit Egypte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 213 Nog één keer keek ze over haar ranke schouders
en wierp een milde blik over het schrale land
waar neurosen en gebreken floreerden.
Ze zag ze nog klitten, ze hoorde ze nog vitten,
de kinderen van het magere brood.
Met lichte tred ging ze,
frivool maar…
Al wat me dierbaar was.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 175 Ze was meedogenloos rood en trots als een tsaar,
dus niets was me dierbaarder dan wachten op haar.
Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.
En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen…
Wanneer het hart gaat bloeden.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 165 Iets kleins viel uit haar mond,
was het een onwelriekend vogeltje
of eens te meer een bitter woord
dat thans heel mijn hofhouding
en de rest van de dag ontspoort.
Het is laat in november,
de straten zijn verregend en..
jouw wrede mond blaast wolkjes
over de vaart, ik kan ze lezen
SOS, averij, schip in nood.
Het leven in mijn schoot gaat…
De nachten.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 Ik zag ze wel komen,
je ratten van honger en razernij.
Nu je schip ten langen leste langszij ligt
en je koorden en lijnen zijn aangebeten
is de lucht nauwelijks te harden..
Met mijn arendsoog monster ik je lichaam
dat uitgezakt is en gebruikt,
nu nog koud en verlaten op het koedek
maar later brandend zal behagen
wanneer de poolnacht…
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Het landschap waar ik door reed was mistig,
de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan.
Dit land is haar land zoals de gedichten
die ze zelden leest de mijne zijn.
Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve ogen.
Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees…
Het was een dag geweest.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Het was een dag geweest van ongebreideld incasseren
van ongeduldig wachten op de nacht
Valt er uit jouw ellende dan niets te leren ?
Vroeg ze en of ik er in godsnaam nog aan dacht.
Waar ze op doelde was een zelfgekozen einde.
En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug
klonk vanuit de oliezwarte diepte een gerucht
Als ge vandaag niet springt…
Vos in de sneeuw.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 210 Misschien was ik nog vol van woede,
kon ik het niet meer zien.
Het Noorderlicht en het vermoeden
zinvol te zijn, misschien..
zie ik een vos in de sneeuw vandaag
met waterige, bedroefde ogen
kijkt hij me dan heel kort aan
en heeft zijn dikke staart van gember,
geen lust meer om te slaan.
Misschien drink ik morgen Riesling
of schenk…
Vragen op de late avond.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 181 Drinken we vanavond thee ?
Alcohol kan lekker zijn
maar het maakt ons vaak zo wee.
Praten we dan weer een keertje over ons
Laat je werk maar even liggen, het is een
een inhalige, vrede spons.
Wanneer eigenlijk ben jij
opgehouden met houden van mij ?
Was dat eerder een fase of één vreselijk moment,
het spijt me zo m'n liefste dat ik thans…
Late veertigers
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het waren late veertigers
die zich nestelden op een terras.
Hun ogen kregen iets glazigs
toen ze praatten over hoe het vroeger was.
Hun vrouwen waren fijn en strak
daarmee werden ze graag gezien.
Nu zijn hun levens zurig en brak,
hun begeerte werd clandestien.
Ze dronken teveel maar werden niet ziek.
-bij Ronda is de wijn erg goed-…
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een Russische Gestapo wachter,
een vreselijk en hooghartig man…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.
En later op de dag opkijkend van mijn boek
staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel
vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat
met de kinderen en of de merels nog
patrouilleren…
Weergaloos groen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 169 Ze knipt mijn haren voor de spiegel
en weet nog van barmhartigheid
haar handen werkzaam en lieflijk
zoals zij was in die vroege tijd,
toen wij als jonge wilde honden
elkaar besmuikt verkenden.
Wat waren wij toen ongeschonden.
Haar ogen bleven weergaloos sprekend
en zelfs beloken van het helderste groen.
Wat heeft de tijd onze liefde vertekend…
Toen ik dan eindelijk gestorven was..
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Toen ik dan eindelijk gestorven was
en in een kano neuriënd peddelde naar de overkant
zag ik daar aangekomen een morsig, bebaard iemand
die de mensen streng de ogen las.
De man zei “ik ben Petrus” en keek me diep in de ogen,
hij schreeuwde “ je bent enkel naar hier geroeid
omdat je denkt dat de mensen je niet mogen..”
hij duwde m’n kano af…
Afscheid van het oude huis.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 407 Nog één keer langs het huis,
nog één keer snuisteren
in kamers, in diepe laden
ligt onze jeugd geborgen.
Nog één keer de tuin in
waar de bomen gerooid zijn
en de poezen begraven.
Molly de grijs gevlekte moederpoes
die stierf tussen de spinazie.
Rijden langs het oude huis,
ik kan het niet en wil het niet
kijken hoe de haag niet langer…