160 resultaten.
nabijheid
gedicht
4.0 met 7 stemmen 6.378 Wat me restte was nabijheid,
angeliek en lieftallig als van Lippi,
of eerder nog milde spot,
schier onverteerbaar
nu de balsemende herfst met vlugge poten
al gauw zijn intrede zal doen.
Ik weet nog van Siena's oude poorten,
van de schaduw van een struise cypres.
was het ooit beter kersen en dadels eten?
Jij in mijn robuuste schoot,
een…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 399 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 Ze hield haar hoofd graag warm
en droeg daarom een wollen muts
die niet alleen haar twijfels
maar ook haar mooie haar verborg.
Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden
haast in trance hervond ze haar cadans
Zo heerste ze en wekte mijn verlangen,
ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans.
Wanneer ik slapeloos te bed lig…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het was vroeg op de avond, nog voor het eerste glas
toen een hooiwagen verscheen vanuit het ongemaaide gras.
Het beest was erg hoogpotig en tegelijk hautain
Zo van “ uw keukenvloer is koel maar mocht iets netter zijn."
Thans ben ik bezopen en aangenaam verdoofd
en best contemplatief nu ik blijf sippen van mijn wijn.
Het is laat ik moet gaan…
Hoboken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Vanachter het grote raam zagen we de muskusratten
florerend in de gracht en ook wel knotwilgen,
hoe heerlijk ruig hielden ze de wacht.
Maar keek je naar links dan zag je je beste vriend
die aan kwam kwam rijden op zijn Flandria fiets
tenzij hij orgelles had maar meestal was er niets
dat ons verontrusten kon.
Jongensvriendschappen in de…
Late veertigers
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het waren late veertigers
die zich nestelden op een terras.
Hun ogen kregen iets glazigs
toen ze praatten over hoe het vroeger was.
Hun vrouwen waren fijn en strak
daarmee werden ze graag gezien.
Nu zijn hun levens zurig en brak,
hun begeerte werd clandestien.
Ze dronken teveel maar werden niet ziek.
-bij Ronda is de wijn erg goed-…
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een Russische Gestapo wachter,
een vreselijk en hooghartig man…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.
En later op de dag opkijkend van mijn boek
staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel
vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat
met de kinderen en of de merels nog
patrouilleren…
Als een buizerd.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 139 Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom,
met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom.
Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit,
al kan het even duren voor ik daartoe besluit.
Mijn snavel mag dan scherp zijn maar vliegen kan ik niet
dus moet ik elders ijlen met mijn wonden, mijn verdriet
Met mijn voeten…
Vannacht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Toen ik vannacht gedronken had,
mateloos en verwaten als vanouds,
en woorden stamelde die overdag
op mijn lippen zouden sterven
als jonge merels in april…
liet ik de kalveren uit je weilanden,
kuste ik de angsten uit je ogen.
Je ogen die pijnlijk groen zijn en zeldzaam droef kijken
nu bij het ontbijt en later op je fiets
sprekend van een…
Het herfst in me.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Eens te meer op mijn rug rol ik naar jouw slaapkant..
Ik haak naar jouw seringen, die rustig maken
en even terugbrengen wat had kunnen zijn.
Waar ging het mis en wie heb ik doen huilen..
Over de barst op het plafond
marcheert een stoet mistroostige vrouwen.
Vandaag ben ik week als fontanellen.
Het herfst in me al zit de kat als vanouds
stoïcijns…
Observatie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Zurig mens voor je raam,
was het niet voldoende..
Dat die éne zoon moest gaan,
voor men hem ontgroende.
Rattig wezen, vale vacht,
zo kom ik je tegen.
Met armzalig oogcontact
scheiden onze wegen.
Met je schouders naar beneden
en je blik zo erg vernauwd
ben je net een zielig katje
dat niet langer meer miauwt.…
Het zingen dat niet overgaat.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 Dat hij niet langer dreigen mocht, dat liet men hem verstaan.
Hij is toen naar een plek gevlucht waar men hen niet kon slaan.
Zijn koffer vol met deernis liet hij in het halletje staan,
hij sloeg de voordeur keihard dicht en is toen weg gegaan.
Toen kwam hij bij een ijskoud meer, hoorde sirenen zingen,
ze vroegen hem heel lieflijk om in het…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 Op de fiets, rubriceren,
data uit de oude doos.
Valt er nog iets uit te leren,
blijf ik dan voor altijd broos ?
Bij valavond vliegjes happen,
de zon gaat baden in de vaart
De avond is moe en wil ontsnappen
Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart.
Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Kom nu slapen,
maak een eind aan dat gedaas
De dag is rond,
wat valt er nog te rapen ?
Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die…
Hier aan de vaart.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 218 Hier rond onze kloostertafel
wordt er vaak gereflecteerd.
Zittend tussen rommel en rafel
wordt de mensheid gefileerd.
Wanneer we Spinvis declameren
laten we wel eens een traan.
Bij wie kunnen we informeren
hoe het met Emiel zou gaan ?
Als de dames zijn verdwenen,
geruisloos of met veel misbaar
loop ik vaak op slappe benen,
want de stilte…
Zeldzaam teder.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 246 Nu je mijn boetekleed geweven hebt
dien ik me stom en onbewogen aan.
Jij kan me niet vergeven,
je wil de woorden uit me slaan.
Maar, ik drink niet langer van je wijn
die vind ik troebel en verschaald
en voor je armenbrood dat zurig is
heb ik veel teveel betaald.
We drinken Blauer Zweigelt nu,
strelen teder elkaars rug.
Ik weet, ik…
Als Leonard Nolens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 359 Haar ogen waren als ondiepe poelen,
gevuld met zilverwerk en geurig water.
Zij, die nooit een vriend van de poëzie was
maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens
trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan.
Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer
in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…
Pommeren 1945
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 197 Met een vrucht in de schoot en een tas in haar hand
stak ze weifelend de Weichsel over.
Want de Rus naderde 't Kasjoebenland,
die primaat, die hongerige rover.
Weg uit Pommeren, verstoken van brood,
wie had er in zo'n eind van de oorlog geloofd?
Een brave bakker deelde haar nood,
ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd.
Hoe pover…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 210 Eenzaamheid is als een valse hond,
hij komt je vroeg of laat bijten
Het begint altijd met een kleine wond
maar hij zal je openrijten.
Hij komt soms bij dag maar vaker bij nacht,
zit lijdzaam op je te loeren.
Ach jongetje lief, spaar toch je kracht,
’t Was zo makkelijk om je te vloeren.
Vandaag moet ik mijn wonden likken
maar mijn tong…
Vervloeien
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 189 Soms wou ik dat ik vloeibaar was
als de gin en de wodka
thans florerend in mijn glas.
Wat zou ik vloeien naar het grondwater van je oude huis
waar jij al aan mijn boetekleed weeft.
De katten op onze bedden kijken ons verstoord aan,
ze slapen noch ze spinnen nu de liefde,
krakend en vermolmd als de trap naar de zolder,
geruild werd voor…
Afscheid van het oude huis.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 407 Nog één keer langs het huis,
nog één keer snuisteren
in kamers, in diepe laden
ligt onze jeugd geborgen.
Nog één keer de tuin in
waar de bomen gerooid zijn
en de poezen begraven.
Molly de grijs gevlekte moederpoes
die stierf tussen de spinazie.
Rijden langs het oude huis,
ik kan het niet en wil het niet
kijken hoe de haag niet langer…
februari
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 627 Februari
Nu januari vergeefs z'n wonden likt,
de natte poten nog nadruipend
van het koele dooiwater,
sprokkelen we scherven daglicht
en nemen we, inhalig de vroege voorjaarsbode
koesterend, een voorschot op de lente.
Doch, even broos als het sneeuwklokje
zijn de getekenden, zie ze schuifelen
achter hun rollators, weerbarstig is hun pad…
mijn pakhuis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 343 De slaap is een schurftige bedelaar
steeds minder vaak vindt hij de weg
naar mijn deur bang als hij is
van mijn grijnzende honden, zie ze snokken
aan hun roestige ketting
Ik nam een kijkje in mijn pakhuis
van klein ongenoegen en groot verdriet
haalde wat rag weg en zag
wat kasten op een kier, de jaren '90
maakten goede sier....
en toen…
Schaarste
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Die mierse zondag nam ik,
je trapte me onbesuisd en ongesuikerd
m'n comfortzone uit,
de trein naar het Poolse oerbos.
Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend,
telde ik zielen en dorpsoudsten,
dutte ik kadansgewijs in
en droomde van wolven in Bialowieza.
In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend
In een plasje bier op het stationsbuffet…
elegie voor de elzen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 292 Hoor de wind die jaagt over de vaart
en vogels, struiken noch bomen spaart.
De elzen houden zich nog kras
en vechten om hun bladerjas.
En zittend voor het beslagen raam,
op schoot twee warme katten,
kan ik, beroesd door jouw parfum,
de winter nog niet vatten.…
de dichter
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 193 Hij tilde zijn hoed op en schudde zijn lokken
toch kwam er geen roos van zijn hoofd.
Wat viel waren enkel wat scherven en brokken,
daarmee moest de liefde geloofd.
Met stoffer en blik ging hij aan het werk,
zijn liefje keek nurks naar een soap
De merel verscheen al aan't ochtendzwerk
toen hij eindelijk z'n muze bekroop.…
Begeerte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 149 Dat ik het schrijnen voel..
het gemis dat snijdt, de twijfel
die vandaag vertraagt..
Nu ze elders zorgzaam is...
ben ik stuurloos en
recalcitrant
ken ik maat noch gebod
en neig ik,
niet voor het eerst,
naar gore misantropie.
Wat is ze gul, ze schenkt me
tijd en ruimte.
Tijd is een oceaan,
ruimte een vehikel
voor de man die begeren…
een februari avond
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 236 Het park stroomt leeg nu
weg van de oranje lantaarns
schemer en maanlicht vergeefs
de invallende duisternis
te lijf gaan
Voor het echt gaat duisteren
laten eekhoorn en merel
nog één keer staart en snavel
zien, een afscheid als een toegift
het groen van de parkwachter
en de blauwige schijn van onze
wankele begeerte is het laatste
wat…
rolverdeling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 225 Ik streek mijn hemden
zij haalde de kreukels uit mijn ziel
zij hield van strategie, ik van overdrijven
zo werkten we samen aan mens en maatschappij
het beste span van de tsaar
Wat hield ik van haar wanneer ze 's avonds
het trappenhuis van mijn vermoeide hoofd
besteeg, lichtvoetig en feeëriek, heerlijk
kleurend bij de eerste zweem van…