112 resultaten.
Gemeentelijke groen-sadisten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 435 Wie zijn de grootste bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee…, dat zijn de bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van 't dorp danig overstuur.
Slopen van bomen, heesters, perken en parken.
Alleen om wat geld te besparen op snoeien en harken.…
Zaterdagavond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 485 de laatste avond van ’t jaar
regen slaat met kracht tegen de ruiten
jochies van veertien met zakken vol vuurwerk buiten
mijn echtgenote zet de oliebollen en appelflappen klaar
de laatste avond van 't jaar
een droge periode was door de meteo niet voorzien
regent nog steeds, klok slaat bij ons juist halftien
over twee en een half uur zijn…
Sprong naar het einde.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.188 grijs kleurt de lucht in een
aangesloten dikke wolkenmassa
de eerste regendruppels vallen reeds op
de tengere gestalte bij de brug
ze haalt nog eenmaal
diep en amechtig adem
grauw kleurt het water van
de stinkende stadsgracht onder haar
terwijl regendruppels kringen laten
ontstaan op het kalme wateroppervlak
waar dode bladeren stil op…
Winters strandgenoegen.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 607 ijskoud zeewater van de brandingsgolven beroerd mijn enkels
harde wind doet fijn zand in wolken opstuiven
schelpen op de vloedlijn knarsen onder mijn voetstappen en
schuren de huid van mijn onbeschermde voeten open
ik ben niet de enige die vandaag aan het strand loopt
achter mij ontwaar ik ook enkele dik aangeklede figuren
die met de rug tegen…
Het vervallen middeleeuwse kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 617 Het landschap om me heen is
fraai, zelfs in de winter.
Grote kale platanen sieren het
door muren omgeven pleintje.
Slechts een enkeling woont hier
nog in alle eenzaamheid,
het gehuchtje oogt kil en doods.
De Romaanse kerk is reeds
vele eeuwen oud. Het
er naast gelegen kerkhof is
zeer verwilderd en verlaten,
tot prooi vervallen aan…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
De zuidwesterstorm.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 Ben de zuidwesterstorm die thans overtrekt.
Veroorzaker van schade en last.
Welke als gevolg van mijn korte aanwezigheid ontstond.
Waardoor ik thans spontaan dikke druppels ween.
Voel me schuldig aan 't vele leed; en krimp ineen.…
Het einde nadert.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 650 grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop blonde schapen vredig lopen te grazen
zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn lijf…
Een miezerige rot morgen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 324 als een regendruppel voel ik mij op
deze troosteloze januarimorgen
zo'n nietig deeltje in de natuur dat
even zichtbaar is alvorens
op te gaan in de natte massa…
Rousillon en Provence.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 874 Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op
wit uitgeslagen rotsen in het westen waar
de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont
het wegdek glinstert in de zonnegloed en
een kruis dominant staat te schitteren op
de hoogste bergtop alwaar vanaf de
paragliders dagelijks stil vertrekken.
Kleurige oude bergen in
het oosten door eeuwen…
Ons aller einde is de dood.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.499 het einde van haar leven nadert met rasse schreden
arts zit naast het bed van de amechtig ademende vrouw
ze hoest; haar leven eindigt nu waarschijnlijk gauw
de pastoor heeft reeds voor haar gebeden
teleurstelling is groot; haar vier kinderen zijn weggebleven
eigenbelang prefereert boven moeders overlijdensverdriet
de vermoeide ogen vallen dicht…
Stille liefde.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 862 Stille liefde.
Wind giert door kruinen van bomen
je hoofd is reeds bedekt met
opstuivende bladeren en zand
je kijkt bedroefd naar mij, al
is er niet echt iets ernstigs
aan de hand maar
loop je slechts stil
in de wind te dromen.
Regendruppels slaan vervaarlijk
tussen takken door en
raken ons gelaat met
brute kracht,
gebukt tegen de…
De tweehonderdjarige eik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.089 onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open…
Vroege ochtend aan de rivier.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 526 eerste heldere stralen van de ochtendzon
kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland
ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand
een zaligheid zoals deze dag begon
het kleine roeibootje van een oude visserman
afgemeerd bij zijn rijen fuiken
kan de lucht van gevangen vissen ruiken
twee reigers aan de kant in afwachting; van……
Winters boerenland.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 751 Een zonnestraal schittert
tussen kruinen van
kale bomen
schaduwen strekken zich
naar voren uit, werpen
grillige patronen op
de modderige grond van
een verlaten bospad dat
glimt in 't frisse
winters nat terwijl
een klein meisje er stil
loopt te dromen.
Harde windvlagen doen
kale toppen van
bomen bewegen terwijl
laatste dorre…
Levenssymfonie.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 781 Soms lijkt het dagelijks leven op
een onvolmaakte symfonie.
Zo’n muzikaal mismaakte -
asociale - compositie.
Partituren met afgunst, oorlogen,
vrede en ruzie.
Teksten die elkander zelfs niet
kunnen verdragen.
Zo’n valse gedwongen liefde die
we ooit met elkaar begrootten.
Doch; waarmee we uiteindelijk vaak
ons aller leven verkloten…
Het jonge naaktmodel.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 696 achttien lentes jong; staat met het hoofd iets opgeheven
strak lijf, de fraaie borsten fier naar voren gedragen
schilder doet haar linkerarm nog iets verlagen
de blanke huid glanst; is met olie ingewreven
het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders
haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen
vanwege haar onbevangenheid…
Processierupsen.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 437 Wij zijn de toegeknepen eikenbladeren,
waarin rupsen en larven zich
bevinden.
Wij dragen ons noodlot lijdzaam
in een niet gewilde cocon.
Geen bloem noch takje zal
zich verder bij ons ontwikkelen.
Terwijl ons leven toch zo mooi
begon.
Maar helaas; deze zichzelf uitgenodigde gasten
zullen ons tot de draad toe
verslinden.…
Voorjaar lonkt.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 370 als de mimosa bloeit aan
de Côte d'Azur en
zuidelijke winden de
kust en rotsen treffen,
dan beginnen de
kustbewoners te beseffen dat
het met de winter
is gedaan…
Hurler avec les loups.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 770 Verzwolgen door een zee
van bloemengeur en etensresten
panoramisch uitzicht op de bergen
een tafeltje voor twee
gehuil van de wolven
vrij ver bij ons vandaan
natuur is hier op zijn best
herinneringen komen terug in golven
alle overdenkingen ten spijt
leeftijd laat zich thans gelden
vage herinneringen uit een andere tijd
nog eenmaal…
Intens verlangen.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 547 haar gelaat gloeit rood
de handen voelen warm
gezicht iets naar hem
opgeheven
glinsterende ogen en
een licht geopende mond,
haar rug gestrekt tegen
een dikke boom
het verlangen naar hem
is zo intens en groot…
Meedogenloze vossenjacht.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 513 uitgestrekt ligt ze in dekking in een droge sloot
het fiere hoofd iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust gevonden
ligt…
Oorlogsdaden.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 578 gebulder der kanonnen en
springende granaten
mensen die met elkaar vechten en
elkaar gruwelijk haten
geen dag gaat voorbij zonder
doden en gewonden
haat zaait vergif, maar soms
ook; dollars, roebels en ponden…
La nuit et la Demi - Lune.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.051 Even was ze helder zichtbaar en
keek ze me verwonderd aan, vanachter
witte, langgerekte wolken.
Vervolgens glimlachte ze me
stralend toe. Even later keek ze
wat lankmoedig, leek me zelfs te
wenken.
Maar plotseling was ze weer verdwenen.
Kon haar gedrag niet echt begrijpen,
doch besefte later wel verwonderd dat
ze me haar stralende…
Terugblik op 't leven.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 344 Als jong kind verlangde ik snel groot te worden.
Als tiener droomde ik van een Puch.
Als twintiger jeukten soms mijn handen.
Als dertiger was ik een man, die driftig op een carrière joeg.
Als veertiger kwam uiteindelijk het gezinsbesef.
Als vijftiger vond ik politiek laf en klef.
Als zestiger had ik alles wel in ’t leven gezien en beleefd.…
Zomerse dag in Frankrijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 464 ‘t is een zeer warme en broeierige middag vandaag
zo’n middag waarin zelfs de natuur amechtig gaapt en hijgt
waar trillende hete lucht zwevend ten hemel stijgt
terwijl vogeltjes zich verschuilen onder dakgoten of in de meidoornhaag
hagedissen liggen te zonnen op de rand van een stenen muur
de zwarte kater van de buren is in een boom geklommen…
In gedachten.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 555 met de schoenen in
haar hand loopt ze in gedachten
verzonken over ‘t smalle, koude strand
voeten in ’t nat, gezicht gericht
op de brandingsgolven, die keer
op keer het zand bedolven
met daarin de voetstappen en
haar gedachten welke rap verdwenen
in ’t natte zand…
Wanhoopsdaad.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 767 Woeste golven slaan over de kop van de
havenpier, zijn fraaie kostuum is reeds
doorweekt van ‘t zeewater. Hij is een
vreemdeling, duidelijk niet van hier.
Zijn hoofd wat gebogen, de ogen betraand,
handen omhoog geheven.
Alsof hij hulp van boven aanroept voor
zijn daad, terwijl zijn lichaam staat te beven.
Nog eenmaal slaat een schuimende…
Lentekriebels in Zuid-Frankrijk.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 398 Helder water kabbelt en klatert
over gladde stenen en rotsen.
Anemonen en lissen steken hun kop omhoog
langs de oeverkant.
Een jong stelletje loopt hevig verliefd
langs het water; hand in hand.
Gele en roze bloesems sieren reeds
straten, parken en pleinen.
Geur van de lente hangt in de lucht,
terwijl de zon alweer dagelijks
zijn…
De eerste ooievaars.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 379 vandaag heb ik twee ooievaars gezien,
ze oefenden in het opmaken van hun nest.
Naar beneden duvelden ze de overtollige oude mest,
schoon moest het zijn en ruim bovendien.
Ik heb echt vandaag twee ooievaars gezien
die liepen te pikken in ‘t weiland bij de vaart.
Mooi wit en zwart met een sierlijke staart,
rode snavels bovendien.
zag vandaag…