870 resultaten.
Gedaan
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 806 Juist die laatste lach
tekent nog een lijn
in sombere gedachten
ik schrijf het daar
waar het hoort op
de kalender met een
cirkel om de datum
vlakbij morgen maar
dichter bij eergisteren
alleen jouw gezicht
schrijft vandaag…
...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 769 Daar was zij
heel even
op de schouder van
een nieuwe dag
haar lach straalde
langs grauwe sluiers
van regendruppels
zacht draaide zij
zich om en terwijl
haar ogen zijn gezicht
een ander licht gaven
sprak zij dag, heel even
was zij daar ...…
A6 - A9
hartenkreet
3.8 met 6 stemmen 754 Sprankelend lacht het
heldere water rimpels
het is een nieuwe dag na
de geboorte van gisteren
de roetaard drukt haar
snavel in het riet en
verpakt lente in zachte
streken, bekt de stengels
af en verstopt ze met zicht
op vloeiende stroming
asfalt fluistert zacht
doch danig verhit,
zwarte wielen opzij,
morgen,
morgen,
morgen…
Aangeraakt door de wind
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 596 Plots wordt zijn zachte lach
even geraakt door de wind
lijntjes in het vermoeide
gezicht lijken te vliegen
angst en onzekerheid staan
te lezen in zijn donkere ogen
vertalen openlijk verwarring
in diep verborgen gedachten
al is de lente laat zijn passen
in de regen gaan niet meer alleen
gevangen door die andere lach is
de herfst dit…
Accent grave of accent aigu ?
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 1.196 Accent grave of accent aigu
zeg wat vertel je me nu ?
Is het echt zo simpel als jij het meldt
dat is me nou nog nooit verteld
Ik maar rammen op die knoppen
want ik wil spijkers slaan met koppen
Streepje rechts, was dat grave ?
Oh, wanneer ik in m'n geheugen graaf
Dan komt de Mavo weer naar boven
de tijd van grote generatiekloven
en de…
Ach ja .....
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 564 Blozende wangen
een ronde toet
een gladde huid
het voelt goed
Zien eten, doet eten
het smaakt naar meer
alles moet je proberen
al is het maar één keer
Lekker om in te bijten
sappig en gewild
een hele grote hap
nog is honger niet gestild
Zonder uiterlijk vertoon
dus eigenlijk zonder schil
ben jij echt het enige
wat ik op dit moment…
Ach, het is maar een eethoek .....
hartenkreet
3.2 met 5 stemmen 1.545 Mijn kleine koffer op de grote tafel
bedekt de putten en krassen van de tijd
de stoelen, poten nog net niet wankel
staan rustig elke nieuwe dag te begroeten
soms iets scheef, na uitgesproken zinnen
net of er een knipoog volgt, met de zinssnede,
"hout mijn zitting dicht", zelfs de leuning,
anders behoorlijk dwars doet er het zwijgen…
Achter je ...
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 740 Ik draai mij om
en zie je staan
overdonderd
laat ik mijn
liefdevolle blik
rusten in jouw
intens blauwe ogen
gedachten vliegen
woorden voorbij
handen willen vatten,
grijpen in het ledige
duister, waar zinnen
ooit neergelegd om
glimlachend te bezinnen
verweven worden tot een
laatste gebod, helaas
nooit door God geschreven
schreeuw…
Adem-benemend
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 571 De leugen ademt waarheid in
verslikt zich in het weten
niet het liegen verstikt de mens
maar de waarheid die wordt vergeten !…
Ademt toekomst vrij.....
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 465 Wapperende haren walsen in de wind
haar twinkelende ogen dansen puur genot
armen lachen stralend, zij weet zich bemind
naakt, één met de natuur, waant ze zich kind van God
de opkomende zon verwarmt haar gezicht
talrijke zandkorrels masseren haar voeten
vergezellen haar op weg naar het morgenlicht
om samen een nieuwe dag te begroeten
herinneringen…
Adieu
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 630 Te jong worden takken soms gesnoeid
daar waar oude stoere eiken niet meer
kunnen reiken naar een vol bladerdek
of naar een voorjaar wat luchtig
en ontspannen het licht verspreidt
worden takken soms te jong gesnoeid
daar waar witte vlokken smelten
eer zij vaste grond voelen
of in warme wanten landen
en wonder ogen laten stralen
verglijdt…
Afgebrand
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 986 het duister trekt aan mij
zijn armen voelen kil
geen wolk trekt voorbij
zwart de nacht, zo stil
sterrenlicht zie ik niet
stof dwarrelt om mij heen
de geest die het leven liet
snelde verbeten weg, alleen
het vuur verhit de hel
likt de vlammensporen
ooit was het een spel
maar nu heb ìk verloren…
Afstraling
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 693 Doe mij maar koffie
verkeerd zeg jij
en terwijl je alle
pijn op tafel legt
geef ik een trap
tegen de stoel aan
de andere zijde
vang jouw tranen op
lees geschiedenis
in doffe ogen, deze
dag schrijft nu al een
zwarte herinnering
weer laat ik los neem
in stilte afscheid van
de verwondering dat
dit leven gespeeld is
in de spiegel…
Agressie ...
hartenkreet
3.2 met 14 stemmen 2.189 Een strak en grauw gezicht
kijkt mij somber aan
wanneer ik in de spiegel kijk
geen gezicht dus, maar 'n gelaat
Mijn lijf, één totale bonk agressie
woorden worden niet meer gezegd
maar hees en hortend uitgestoten
met veel gedonder en geraas
Concentratie is totaal weg
vertwijfeling slaat toe
de wil om hard te gillen
is nooit zo heftig…
Alfaketters
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 558 Woorden snijdt zij nu in tweëen
stampt geen komma's meer in de zin
zelfs punten krijgen de kans niet
die smijt zij gewoon ergens middenin
hele volzinnen bouwen obstakels
cementdicht volgt er geen woord
ieder gedicht is een illusie
elke droom wordt toch vermoord
niet de strofes zullen knellen
noch de witregels daar tussenin
nee totaal…
Alleen .....
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.057 Vingers glijden over mijn lippen
zacht, maar met veel gevoel
volgen de lijnen in mijn gezicht
geven 'n rilling, 'n sensatie
ik ben wéér gezwicht
Trots, ongenaakbaar, hard
stel ik mezelf op, elke keer
maar verdrink ik in jouw ogen
is daar het verlangen naar meer
voornemens zijn weggevlogen
Ik wil je negeren en vermijden
nog 'n héél…
Allerlaatste golf .....
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 1.092 Leeg is nu het lichaam
strak kijk ik mij aan
verbeten wil de geest
niet breken, houdt het
weten vast in monddicht,
star strepen lippen loze
lijnen, stom staren ogen
in het verschiet, waar net
boven de laatste golf
ochtendrood verschijnt
zachte stralen klimmen
omhoog, zoeken een licht
spoor, driftig sluit ik beide
ogen, kijk naar…
Alles wat ademt ......
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 798 Zware gedachten
laten voeten lopen
anarchie in mijn hoofd
maakt alle rede zoek
op de vlucht voor gevoel
dender ik door, niets ontziend
probeer ik verstand te grijpen
gekromde handen laten
emoties achteloos los
daar waar ik struikel over
in drift geuite woorden
vind ik alleen gemis
een gapend gat in mijn hart
laat verward duisternis…
Als as valt .....
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 1.345 Ik vlij mijn lichaam op het asfalt
maak voor liefde weer ruim baan
wanneer auto’s heftig toeterend
al file rijdend langs mij gaan
geen verbodsbord stopt mijn zinnen
geen stopbord verbiedt mij de waan
ik wil je hier op het teer beminnen
toe lief geef mij voorrang laat je gaan
kijk een zebrapad als bedstee
zwart en wit als klank en kleur…
Amanda Todd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Zij sprak de taal van eenzaamheid
gaf pesten vandaag een nieuw gezicht
men gunde haar helaas niet de tijd
voor ademloos is zij gezwicht
Haar donk’re haren, lang gekruld
verbloemden het gebroken zijn
gelakte nagels, rose, onverhuld
verborgen diep innerlijke pijn
Geen pad kon haar meer bekoren
elke weg was donker en lang
in het verleden…
Ambtenaar
hartenkreet
3.4 met 8 stemmen 1.729 Er was er eens een ambtenaar
hij had zijn werk heel gauw klaar
En dacht ik ga op internet
voor een leuke sportieve chat
Gezocht, geklikt en gevonden
gepraat, gelachen, ongebonden
Tussen het werken door gechat
hij vond het top, je van hét
Maar zijn werk ging eronder lijden
dus kwamen er gauw andere tijden
Zijn baas zette een slot op de…
Amsterdam, mijn mooie stad ......
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 Mijn mooie stad uit vroeger tijden
heeft vergroening binnengehaald
Amsterdam wat zul jij moeten lijden
voor de doelstelling is behaald
Alles maar ook echt alles moet op de schop
van noord naar zuid, van oost naar west
wij zijn Amsterdam en lopen voorop
we doen als groene stad ons uiterste best
Er zit geen lijn in opengebroken straten
ook…
Apostille
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 226 Het blauw is bijna inktzwart
wanneer hij na iets meer
dan een halve eeuw
vaderloos
schrijft over zee en land
met een woelige krul
legt aard waardevol neer
naast een prent
tijdloos
waar ontstaan verdwijnt
opgeborgen in een kast
ontbreekt het laatste stukje
vergeeld
zoeken twee handen
moedig verbonden door zijn
de vergeten grens…
Au bain-marie
netgedicht
1.8 met 5 stemmen 113 Het is wél te doen
al gaat eten met mes en vork
ook niet altijd vloeiend
geld speelt geen rol
nooit écht gebeurd
verkoopt hij nog steeds
katten in plastic zakken
de gouden lepel
past niet meer geluidloos
in elke opengesperde mond
echter heftig borrelend
verliest zelfs het fijnste gerecht
zijn smaak na een slok teveel
proostend proesten…
Aurora
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 Zij kleedt de nacht uit
en zaait herinneringen
hij vertrekt minzaam…
Avondwandeling
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 177 Weer loopt zij datzelfde zanderige pad
waar aan beide zijden grenzen vervagen
hervindt ze haar verleden in taal gevangen
zo graag zou zij vandaag nog willen vragen
even raken, even aanraken, zoals jaren geleden
maar na die ene laatste wanhopige blik
terwijl harmonieus zwijgen vele vingers vlocht
vervloog haar jeugd en hield zij op te bestaan…
Balans
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 520 Wanneer mijn letters zinnen dansen
ik jouw woorden bedrukt zie staan
weer denk aan gemiste kansen
verzopen van hun huid ontdaan
klanken opnieuw mijn oren strelen
handen behelzen jouw gezicht
gezel verspelen zonder delen
gevangen in het eerste ochtendlicht
zullen letters dan nog beamen
in gewisse vriendschap met de tijd
als gevlochten…
Bedankt ...
hartenkreet
2.9 met 25 stemmen 17.733 Mijn haren wapperen in de wind
al rennend door het zand
fado klinkt in mijn oren
Metershoge golven
al rollend op het strand
fascinatie is geboren
Mooie beelden
ademloos herbeleven
flashback verschijnt
Mijmerend over het verleden
aankomend bij het heden
floers verdwijnt...…
Beeld scherm
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 321 Het blauwe gif
geeft inkt
haar zijden gloed
vloeibaar drenkt
een schaduwvlek
zich in immer
geheelde taal
brakend schuilen
letters onder
een volgende aanval
gebukt vangt ze
de laatste druppels
op het scherm
terwijl zij de paraplu
zijdelings laat liggen
leest zij nogmaals…
Begraaf mij vrij ...
netgedicht
3.2 met 8 stemmen 1.017 Jij beweegt in mij
als eb en vloed
laat mij weer naar
adem snakken
raast als storm
door mijn bloed
doet verkilling
in drift zakken
ademloos door
woest golvende tijd
voel ik weer dat
verdomde verlangen
proef jouw lippen
zacht op mijn huid
zwem radeloos weg
nimmer onbevangen
langs snijdende klippen
stierf ik ooit verstild in…