Alle inzendingen van nadia carolina

dag lief wat stond je daar peinzend droevig? te kijken bij het weggaan. na al die fijne uren die altijd weer te kort duren uren van zwijgen lachen drinken,vrijen, praten oh ja, de hond uitlaten even alsof het voor altijd zo zal zijn...…

koffierondje theekransje ksta er vierkant achter alhoewel... de lengte van zo'n rondje of het kransje wordt nog wel eens gehinderd door het tekort aan stof teveel aan lucht een luchtig koffierondje dan maar. pffffff…

de kaarsen branden nog even op het eind van deze dag van kerst beleven liefde, warmte vriendschap volop daar, ik drink het in en met tegenzin zwaai ik het bezoek uit een tikje bedroefd afscheid nemen is een beetje sterven maar wil dàt gevoel…

42 jaar langer werd je niet gegeven het leven als moeder mocht je op de valreep beleven als een roos in de knop zo plotsklaps hield het op niet tot volle bloei mogen komen de baby zal slechts over haar mama dromen op de foto met mama in het hospice…

sta ik nog even stil bij deze dag waarop ik jou en jij mij weer zag het bij elkaar zijn zoals steeds weer wonderfijn woorden zijn eigenlijk niet nodig, zelfs soms overbodig je aan kunnen raken je kunnen smaken me tegen je aan kunnen vleien je voelen ademen…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

lui, loom, niet vooruit te branden slaperig dromerig als een slak kruipend door de dag om uiteindelijk over te gaan in de nacht met duisternis, helderheid onrust, rust luiheid loomte…

mijn lieve schat weet je wel dat ik deze dagen zonder jou in die verfoeilijke kou verlang naar jou en je sterke armen die mij zo verwarmen dat het lijkt of de zon altijd schijnt het vuur altijd brandt ik tel de dagen en de vragen die…

letters brieven woordenwisseling kennismaking gezichten glimlachend aarzelend doorbraak overgave goed gevoel veilig gevoel wegkruipen tevoorschijn komen zonder maskers façades met openheid-klaarte weg zwaarte jij ik wij zij aan zij vrij…

terwijl de mist over het land en tussen de bomen hangt probeer ik de spinnenwebben in mijn hoofd te verdrijven de zorgen niet te laten beklijven de witte wieven niet te gerieven door hen daar een stalling te bezorgen maar voor het einde van deze morgen ver weg te worden geborgen. Ruimte scheppen voor zon en licht geeft een…

dageraad breekt aan zal deze dag stapvoets of snellend verder gaan? dag, nieuwe dag ik groet je en pak je beide horens of pak jij mij weer in voor de donkere avond valt…

stram strak stijf in knop zwierig geurend volledig in balans doorgeschoten weg volgens velen niet te verhelen schoonheid nog even talmen met uitgebloeid zijn... een mensenhand snoeit knakt jouw stengels de afvalbak eindstation terminus tulpen niet uit…

een groot kind is wat ik soms vind hier niet alleen op papier maar in de realiteit achter de toetsen probeer ik het leven wat op te poetsen maar raak dat kind niet kwijt vallen en opstaan niet huilen, stoer zijn verbijten die pijn doen alsof het je niet deert zo is 't je immers geleerd…

een knuffel hier, een knuffel daar, oma, haal ze maar. Ik heb er zakken vol van kom dan! Speciaal voor jou een mail ik heb er zoooo veel kan dus ook per post zo word ik verlost van al die knuffels en kussen waarmee je het vuur kunt blussen van heimwee en verlangen ik ga je er helemaal…

kerstdis lichtjes in de boom voeren mij terug naar die droom van het ouderlijk huis vol warmte en geborgenheid een baken in de tijd broertjes, zusjes, pa en moe voeren mij naar die dagen toe na de mis aan de dis vol twentse lekkernij allemaal zij aan zij in gedachten duurt dit voort…

Hangen boven de p.c ga je mee met mijn dromen- zal er van deze dag nog iets terecht gaan komen? als het zo alweer begint met dromen, peinzen staren, moed vergaren, realiteit omarmen, me aan de kleine dingen warmen. uit de droom stappen, aan mijn laars lappen. om van…

Wat hij van haar vindt laat hij weten op haar feest van 65 jaar vrienden, familie we zien elkaar daar. Zijn cadeau voor haar houdt ie achter en later die avond 'en très petit comité komt hij er mee; een grote witte envelop de tekst bovenop "voor mama" Het is stil om…

nazomer niet langer lomer of slomer van de hitte kun je niet langer mee zitten plannen voor het najaar sporten, solliciteren nog even verder leren alleen de gedachte doet haar opveren en kwieker lijken dan de afgelopen dagen zou ze daar nog in slagen dat zal…

mijn lief zou jarig zijn vandaag mijn lief is al 11 jaar niet meer maar zijn "jaardag" denk ik keer op keer aan hoe hij uit het leven gleed zijn lichaam niet zijn geest die nestelde zich in mij en zo gaat er eigenlijk geen dag voorbij waarop hij 'bij mij' is of 'in mij…

wel mijn lief niet mijn lief wel mijn hartedief als ik u niet ontrief wel blij, niet blij blijf je bij mij voor even toch wel zegt zij en koestert de dagen minuten, uren die ze samen doormidden zagen filmpje kijken schermpje turen koffie op bed door hem gezet door…

bloez bloez decemberblues verdwijnt als sneeuw voor de zon net zo plots als het begon aan het begin van die donkere weken die niet snel genoeg verstreken maar nu is dan toch daar zicht op de belofte van nieuws en licht in het nieuwe jaar eerst nog oliebollen met of zonder,…

een, twee hupsakee, wie doet er mee met het maken van een rijm nodig is: wat lijm aardig wat woorden een pet die je dan opzet en je voelt of je een blij of droef vers bedoelt een pen, potlood of p.c. dat alles speel je dan wat mee een komma, hier…

samen rond de dis na tijden van gemis eindelijk het weerzien en tussen hen in het 'misschien' glazen worden gevuld en het geduld al zo lang op de proef gesteld maakt plaats voor ongedurig en vurig elkaar aanzien en misschien nadien opgaan in elkaar de avond nog jong…

op de vleugelen van het lied laat ik mij meevoeren vervoeren ontroeren en stilte daalt in mij neer rust keert weer om plotsklaps -vanuit het niets- over te gaan in een kakofonie die pijn doet aan oren en het hart ineen doet krimpen van smart tromgeroffel…

soms gebeurt er teveel tegelijk in een mensenleven en moet je al is het maar heel even diep ademhalen en vertrouwen houen, ondanks het rouwen om verlies verlies , op diverse manieren ondergaan waarna je hoe dan ook zonder die ander verder zult gaan. een man, een vrouw,…

weken nog dacht je te gaan en plotsklaps ging het beter taartjes rukten we aan spelletjes werden gedaan je werd bijna een grote eter toch nog meer tijd gegeven misschien plannetjes nog gesmeed al waren ze o zo klein het mocht uiteindelijk toch niet meer zijn het haalde je in, tegen je zin de…

nu je hier niet meer vertoeft en ik woorden niet meer vind om je te zeggen dat het kind in jou mij trof en ons bond en de brieven die je zond mij dierbaar waren wil ik laten weten, dat voor wie jij wilde heten je naam niet mag worden vergeten.…

Ver weg en toch zo na mijn hart straalt dank zij jou schijnt als een heldere ster en sprankelt als ochtenddauw dromend over duizend armen die jou en mij verwarmen, koesteren, beschermen, behoeden, wordt het mij al lichter te moede "want alles heeft een begin en een eind" ook dit verre wachten en…

je stem zo dichtbij maar ik hoor de afstand door het ontbreken van de band tussen jou en mij ik heb het land en de smoor in tegen beter weten in teveel verlangen het onmogelijke toch willen een honger , niet te stillen een niet te temmen verlangen opborrelend…