Alle inzendingen van oneliner

Vader Dood fluistert hij ik wil u spreken en vragen is het misschien al tijd om het leven te vergeten mijn blote voeten doen pijn van het moeizaam lopen op het scherpe levenspad Het is nog niet jouw tijd mijn kind ga naar Moeder Leven en vraag haar om voetenzalf en nieuwe schoenen en de hoop om door te gaan Maar waar vind ik haar ik…

Vader Dood fluisterde hij ik wil u spreken en vragen is het misschien al tijd om het leven te vergeten mijn blote voeten doen pijn van het moeizaam lopen op het scherpe levenspad Het is nog niet jouw tijd mijn kind ga naar Moeder Leven en vraag haar om voetenzalf en nieuwe schoenen en hoop om door te gaan Maar waar vind ik haar ik…

Onaantastbaar lijkt ze maar vind haar zwakke plek en ze laat zich benaderen Raak haar gevoelige snaar en ze reageert welluidend Bespringt je vol passie als een wellustig beest…

Ze ruikt naar vanille met wat zilt hij fluistert gedichten in haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen…

Lopend langs droeve velden waar in plaats van wuivend graan nu slechts kale stoppels staan laat de herfstwind zich gelden Te veel vragen zijn gesteld twijfel al volop gezaaid een zomerliefde verwaait daar langs dat droevere veld…

Ooit dacht ik te vliegen te zweven in oneindigheid maar het lot bedroog mijn dromen Nu vormen de woorden een spel een suggestie om het werkelijke leven te veraangenamen, niet te veranderen de dood wat langer te laten slapen in zijn poortwachtershuisje aan de grens Het spel heeft zijn eigen regels die je beter niet kunt aanpassen anders…

De ingang is moeilijk te vinden het regenwater smaakt naar roest terwijl het langs de hoogbouw loopt gelukkig, daar staan ze, samengeklonterd onder het afdakje voor de deur, de paria’s van het dranklokaal inhalig te werken aan hun nicotine hou mijn adem in open snel de deur denkend: wat is erger een paffende stinker of een stinkende…

Het was een explosie wat naschokken en daarna niets dan een tijdloos zweven in de vochtige warmte van jouw zachte schoot…

Dag heerlijke vrouw met je welgevormde lusten Ben je klaar voor het liefdespad op weg naar onbekende hoogten? Kom dan nu van die rotonde anders blijf je op je twijfelpad…

strikt genomen is een hoofddoek ook een belediging voor alle mannen die gewoon als mens met vrouwen willen omgaan en anders in elk geval een motie van wantrouwen…

vanuit een gulzig verlangen opent zich de liefde als een onlesbare dorst naar immer meer nooit meer minder…

nachtenlang mijn zaad gespaard dagenlang mijn geil vergaard om met jou te overnachten kan nu niet meer wachten want ik kom…

Te lang bleef hij stuiteren door een klein wit pilletje met een eigen willetje hoort nu stemmen fluisteren in talen die hij niet verstaat behalve dan die ene zijn eigen stem, die vraagt: hoe kom ik hier weer uit?…

Wat er aan de hand was kerfde zij in haar handen zodat alle ellende nu beschreven staat…

Waarom de Heere danken voor de preventie tegen polio en mazelen Bedank liever je ouders omdat ze dat negeren en je overlaten aan het geluk dat ze noemen genade…

Alles horen, alles zien maakt volledig ongelukkig het hart verdraagt niet meer dan een selectie dagelijkse ellende en daarvoor is er teletekst…

toch is het leven gemakkelijk zat haal het maar binnen met volle teugen sprak de dronkaard nog altijd levendig met dubbele tong…

mijn hart staat op springen sinds ik jou toen heb ontmoet weet niet hoe ik het zeggen moet ik kan het alleen maar zingen…

Alles ging nog kleurrijk soepel toen we nog regenboogden boven schaduwen van alledag maar nu de zware regen ons landschap teistert zit jij veilig verscholen achter je onweerswolk laat toch je zon weer schijnen verwen mijn koude huid met je warme liefdesgloed zodat de kille winter toch langzaam zal verdwijnen kijk diep in mijn ogen…

Ik schrok wakker terwijl zij de rest van de druppels uit haar natte haar schudde ze lachte voluit om mijn verbouwereerde gezicht likte met haar warme tong één voor één de druppels van mijn blote huid ik spinde als een kat die geaaid wordt…

heb jij nou ook dat gevoel je weet wel wat ik bedoel dat het ongelijk is verdeeld met wat het lot je toe bedeelt…

En terwijl ik driftig twitter over vijftig smaken bitter weet ik niet of ik dat allemaal wel zo voel of ik niet eigenlijk heel wat anders bedoel want terwijl ik langs vijftig kanalen zap zit ik nog steeds gevangen in jouw web…

Als de waarheid snijdt Maar de leugen bevrijdt Is de keuze snel gemaakt Geef me wat me raakt…

kille wind waait over een kale vlakte de luwte lijkt onvindbaar ver alsof de zon door de wereld zakte liefdeswarmte iets van lange her…

Ik zou wel eeuwig willen blijven liggen daar langs het water in die warme zon met ogen dicht luisteren naar de vogels maar mijn media laten mij niet rusten want gewoon alleen is niet sociaal ik zou wel dagen willen lezen in dat spannende dikke boek maar kom niet verder dan een bladzij steeds meldt zich weer een nieuw gezicht ik zou wel…