511 resultaten.
Vooruitzicht ingelopen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 316 rust verstilde zijn bevlogen hart
weerstand werd hem ontnomen
in de kleuren waarin hij haar zag
door regen heen gelopen
terwijl de vlinders schuilden
vereffende het zijn pad
het ritme kent geen afstand
wel haar stappen die onthullen
hoe ver het vooruitzicht was.…
Bijzonder weerschijn
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 537 Wat als de dagen slijten
en zij hun onvoorspelbaarheid
in meerdere verschijningen
aan de nacht doen rijgen
is de lucht dan een spiegeling
van wat wij kunnen zien..
dat deze grote verscheidenheid
te omvangrijk is om te begrijpen
dat het leven haar licht
onder de oneindige invloed
van de zon, de sterren
en je innerlijk laat schijnen…
Wat voorbij gaat
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 874 Door de flarden heen
die voor hen gewoon waren
verbaast de wereld opnieuw
met een dromerig Den Haag
een voorbijganger
in een tot sleets gedragen jas
maakt geen goede sier meer
zijn gang is zwaar
bij stilaan verderkomen
portretteren hij en deelgenoten
een voorbijgaand tijdsbeeld.…
Zijn geluk gevonden
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 959 De realiteit is achtergebleven
raakt verder weg van hem
nu hij door de straten zwerft
omringd door metgezellen
die lanen en het plein verlichten,
kerft hij in een sprookjesboom
zijn geluk met haar initialen
voor zijn ogen ontvouwt zich
het wonder van de verbeelding
het is niet allemaal krom of recht
maar voor hem wel levensecht.…
Bekleurenswaardige herfst
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 175 Tijdens lange nachten
vergleden de dagen,
tijd verzadigde de aarde
volmaakte stilte
wakkerde haar in nevelen
gehulde bladeren aan
tot rust, kleur en aanvaarding
van ontheemde zaken,
de herfst begint te dagen
vervlogen tijd
zij is niet meer in te halen,
wel dweepzuchtig genoeg
om haar voldaan bestaan
in woorden te bewaren.…
Hollandse molens
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 622 Langs breed uitwaaierende wateren
die onze voorouders zowel graag
als zorgelijk voor zich zagen
liggen drooggelegde polders
Hollandse molens
talrijk en standvastig bovendien
met trots in de armen gesloten
passen in het landelijk gewin
aan ons landschap nagelaten
door voltooide eeuwen gehard,
houdt de tijd ons samen
aan ver uitgestoken…
Stilte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 107 Er was nog zo onnoemelijk veel te zeggen,
maar de woorden bleven uit.
In plaats daarvan had de stilte zijn intrede gedaan.
Ze bedekte alles, zowel het gezegde als het ongezegde.
En in die stilte was alles volmaakt.
Het was goed, omdat het goed was.…
Kervelsoep
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 358 De warme borden
met zorg en kervel opgediend
wachtten naar de fijne smaak
van haar ogen een leeg bestaan
kon niet lang gevuld blijven
glazen met bubbels verdoven,
het aquarium sputterde nog wel
maar niet tegen mijn vertrek
het leven verloor aan smaak
haar ogen dwaalden opzij
en de katten spinden tevergeefs
een lang gesponnen draad.…
Golfslag
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 818 de tranen van een golfslag
verzanden onvermijdelijk
op het gezicht van de kust
raken onzichtbaar bovendien
door hun ondergang geloven wij
wat verloren gaat, verdwenen is
het uitzicht blijft echter boeiend,
verzwolgen door de golven
maar niet op slag verloren.…
Nedalco Schoorsteen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 547 Opgericht, lang en blijvend recht
voor de goede orde die ik bracht,
een maatstaf waarneembaar
van wat rook naar eerder verdacht
steen na steen verstild..
na een lang beroet verleden
veranderde mijn bestaansreden,
in een indrukwekkende skyline
met uitzicht bij het avondlicht
herkenbaar tot ver beneden
kreeg ik een kroon aangemeten.…
Haagse spiegelingen
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 1.022 In de verte gloort het uitzicht
over een Haagse gracht,
nu gedempt en de idylle voorbij
het getouwtrek
aan wat overeind moest blijven,
bood niet voldoende houvast
aan de rust, ruimte en statigheid
waarmee schoonheid is verbonden,
haar weerschijn doet mij verlangen.…
De gekroonde arend
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 816 Een gekroonde arend
cirkelt boven de stad en het bos,
haar standvastigheid ligt aan vleugels
steeds vaker stilt zij haar honger
dichter bij huis en zweeft niet verder
met de wind mee rond het gebergte
maakt dan een stille ommekeer
naar wat wij in hogere sferen
niet beheersen
wendbaar toont zij haar veren.…
7 juni 2021
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.068 Een jaar is plots verstreken,
alleen jouw datum achtergebleven
en geborgen in mijn beschadigd hart,
voorgoed kan niet worden vermeden
God zij dank ook niet de momenten
die ik in bijzondere waardering
kon delen met jouw bestaan
mijn broer..
jij had en hebt nog steeds
de sterkste vleugels
die mij vooruit gaan
in blijvende verbondenheid…
Watermolenpad
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 310 Aan de Oosterschelde
dichtbij verstreken getijden
toont haar oude aanblik kracht
om wind en stoom af te blazen,
de droge Scheldemond
zij behield een dorstig gevoel,
eerder rijk gevuld met water
rond het verdwenen getijdenrad
na drooglegging ontbrak vloed
aan de nood om nog te stromen,
effende voor menigeen het pad
om heden daar veilig…
Kleur van het leven
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 260 Het leven waait verwachtingen
doorgaans niet vanzelf aan
weten wij met de wind tegen
en betraand gezicht
moeizaam in ogenschouw
te nemen
het leven laat de hemel soms scheuren
om het geluk beter te zien in kleuren
kijk maar.. met zijn sprankelende ogen
die bij hem horen, lacht je kleinkind
weg je plots minder grote zorgen..
naar…
De roep van de stern
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 390 Traag gaan mijn gedachten
bij de al maar koude windvlagen,
het op en neer gaan van de boot
doet het peinzen verzachten.
De roep van de stern
zwevend op ons innerlijk gevoel
geeft waardevol een betekenis,
dat gedachten op kunnen komen
die niet in woorden zijn te vangen
neerstrijken op het gemoed
en dansen.…
Vincent
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 523 De jaren kunnen niet verhullen
dat onze oorsprong blijft bestaan,
populieren werpen hun schaduw
ver vooruit.. voorbij de kalverdijk
waar het uitzicht onbegrensd,
de paddock gevuld en de verrekijker
gelukkige jaren in beeld had
vergrootte een dijkvlucht
de afstand naar het begin,
het verschil zit 'm vooral in de jaren..
jouw gelijkenis…
Rode kimono
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 717 Haar ongedwongen moment
losjes gevangen in rode kimono
deed hem versteld staan..
omgeven door een wazig kleurbeeld
wordt haar verlangen zichtbaar
zacht gedragen door het licht.…
Symfonie
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 413 Al dan niet bewust
trilt de dag nog wat langer na
als een snaar op het gemoed
waar klanken in verder gaan
ik kijk met weemoed
naar de vergleden dagen
die eerder geen hele noot raakten
hoor nu anders dan voorheen
haar onvergetelijke melodieën
niet verloren gaan.…
Momenten van wisselend geluk
hartenkreet
4.0 met 62 stemmen 1.416 Momenten van wisselend geluk
verschijnen in ons leven
van eisprong tot zwanenzang
zozeer dat aantrekking over afstand
tussen hemel en aarde
een dauwdrop kan laten vallen
op het gras en langs de wang
dat een regenboog onverwachts
veranderingen kan overbruggen
in tijden van verlies en verdriet
dat wolken van goud
zorgen kunnen doen…
De vaandeldrager
netgedicht
4.0 met 62 stemmen 1.186 Marcheert trots en vastberaden
voor de troepen uit,
staat hoog in aanzien bij het gilde
het lot was hem gunstig gezind,
zijn moed meer dan een pose
want minder of niks kan hem deren
met vermeend ontzag draagt hij
zijn vaandel over zijn schouder
om een ieder te imponeren
alleen een pluim was nog nodig
voor zijn faam en op zijn hoed…
Ochtendgloren
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 196 Anders dan eerder in verlangen
komen de jaren gestaag op gang,
onvermijdelijk verloopt het leven
met tussendoor onzekerheden,
een onaanraakbaar waarmerk
schemert haar beloften door
bij het ochtendgloren,
haar zingeving heeft geen maatglas
nodig voor het zichtbaar worden
van verbintenissen met
een kostbaar blijvend heden.…
PERSCONFERENTIE
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 105 Op de TV houden
Mark en zijn maat Hugo
al voor de tiende keer
een lulverhaal.
En zo staan deze twee
demissionarissen
zoals gebruikelijk
weer eens voor paal.…
Klimaattop - Glasgow 2021
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 1.156 verloren strijd, bezinning of verdrinking?
Kritische noten wachten al lang
om dure misstanden te kraken,
wij drijven de ultieme prijs
van ondergaande zon en aarde op
met inkleuren zonder schaamte.
Zolang de aarde ons warm laat draaien
en wij haar trachten te doorgronden
beter niet aan haar kern geraken
want het verschil zit daarbuiten…
Een spoor van God
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 94 Langs welke weg zou ik God kunnen zoeken?
Wanneer zal ik kunnen zeggen dat ik God gevonden heb?
Nu al weet ik dat mijn mond het niet zal kunnen zeggen.
Mijn hart zal het nauwelijks kunnen dragen
Maar wanneer ik mijn God gevonden heb,
zullen mijn vragen géén vragen meer zijn!
Elk verlangen zal Hij stillen én vullen met nog meer verlangen.…
Moederliefde
hartenkreet
4.0 met 36 stemmen 1.463 Nu de dagen korter of langer
daar niet meer toe doen,
wint een andere betekenis..
niet een voorbijgaande overgang
maar de allesomvattende bezieling,
die haar en ons leven heeft verruimd
met geluk ondanks tegenslagen,
nu zonder pijn en strijd
naar rust in vrede.…
Juweel
netgedicht
5.0 met 36 stemmen 809 Vanuit ons verleden
kleurt alles rijk hoe ik jou heb gezien,
een verloren geraakt juweel
omgeven door bemind groen
met daaronder de kleuren van toen,
ik bewonderde je aanblik
meteen op het eerste gezicht,
echter niet de gesloten luiken
die jij mij gunde nadien.…
Voor de wind gaan
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 1.248 De nacht kleurt het verlangen
Voorbij het purperen avondrood,
Een bootje draait en danst
Op golven net een slag te groot
Driftig manoeuvrerend
Raakt het nodeloos in nood,
Geluk eerder nog verterend
Nu met schrik beroofd van
De laatste meedeinende golf,
Op verlangens na verdronken.…
Ruwe bolster, blanke pit
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 293 De avondzon verdwijnt langzaam
aan de flanken staan loten
met de jaren stevig verankerd
rond een weerbarstig bastion
haar schemer twinkelingen
in half blind geworden ogen
verraden een pittig karakter
een lang uitgebloeide boom
ontfermt zich nu (stok)stoïcijns
over rijp gegroeide vruchten..
vier maal vruchtdragend,
vijf maal smaakvol…
Toekomst
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 141 Eeuwige,
Als een vreemdeling op zoek naar woning
sta ik aan uw poorten.
Ik fluister uw Naam.
Waarom bons ik niet op de deur?
Sla ik niet op de trom?
Roep ik U niet met luidde stem?
Waarom toch…, fluister ik?
Ben ik bang beschaamd
tegenover U te staan?
U die geen naam vergeet,
geen mens veracht.
Geen wezen met lege handen heen…