Alle inzendingen van sacrajewa

Mama luister! Hoor je dat zacht geluid? het is de engel die komt aangevlogen hou me vast mamma, het is bijna tijd dat God me voorgoed van pijn bevrijdt nu kan ik eindelijk mijn tranen drogen De engel draagt me zo in zijn armen naar de hemel waar mijn opa wacht en alle bloemen voor eeuwig bloeien ik met andere kinderen kan stoeien waar niemand…

Kleine witte duif vertel me wat je ziet tijdens de lange vluchten wanneer je drijvend op de wind de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt langs blauwe of bewolkte luchten Kleine witte duif je hart is vol verdriet ik lees de droefheid in je ogen waar de onrust schemert; vaag je vleugelslagen worden traag het weten heeft je moe gevlogen Kleine…

Terwijl je uit ‘t raam staart laat je de vingers ongeduldig trommelen op het hout van de vensterbank en vraagt me met zeurderige klank wanneer of we gaan schommelen je heft het gezicht en lacht me toe terwijl ik jam van je mondhoek veeg je kijkt me aan maar je blik is leeg en geeuwend zeg je: ‘k ben zo moe De pop bungelt; z’n kop beneden…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…

als de leegte zich vult met stervend geklater van wegebbend water in vogelzang gehuld… als ‘t Avé Maria gestreeld van de harpsnaren glijdt en gevoelig openrijt wat nog niet was geheeld… Als de stilte schreeuwt en niets anders kan.., omarm me, ………………… omarm me dan…

Kijk, speciaal voor mij gemaakt zeg je en ‘n lachje huilt onzeker in je gezicht dat een tintje bleker mijn hart vol medelijden raakt Ik vind ‘m mooi, hij lijkt net echt vervolg je …op onvaste toon die druipend van gefaalde hoon zorgt dat ik tegen m’n tranen vecht Terwijl je hand zich radeloos strekt om te voelen aan het donkere haar prevel…

Zijn schip trotseert koppige golven die hem schuimbekkend vervoeren naar gapende muilen die verbolgen hun helse zwavelnev’len boeren uit een vloed van tijd gedolven wiens stromen wurgend snoeren om van het ebben lucht te kolven tot eeuwig gittering gaat floeren doelbewust wendt hij de steven koerst naar de kille bondgenoot willig volle…

Deze diepte heb ik nooit tevoren in iemands blikken mogen meten het zuiver dat ik dacht te weten heeft alle glans opeens verloren voor het eerst mag ik beleven hoe een ziel zich teder hecht twee levensdraden samenvlecht tot zij als eenheid zijn verweven Dat zeg jij.., tot traan bewogen maar ik antwoord met affectie wat jij ziet is de reflectie…

‘n Blijk van waardering voor al wat je bent is dit presentje dat Sint je nu zendt goed overdacht zorgvuldig gezocht speciaal voor jou dit cadeautje gekocht Sint dankt je voor al dat je bent in het leven recht uit het hart met liefde gegeven…

Sint wil jou vandaag belonen met een behoorlijk lang gedicht want hij hoorde jou laatst honen met een lach op je gezicht: “die ouwe moet eens met pensioen kansen aan de jongeren geven die het vast stukken beter doen zij zijn tenminste bij de tijd gebleven en weten wat fatsoenlijks te dichten zonder al dat ouderwetse gedoe van: zonder m’n…

Als de maan zacht door de bomen schijnt de wind z’n stem in takken fluistert ‘t schemerlicht de dag verduistert besluipt mij ‘n gevoel dat niet verdwijnt Mijn bloed stroomt razend door de ad’ren het hart snelt vol verwachting voort het rustig leventje is verstoord als ik de vijf december zie nad’ren Zou de goede Sint mij willen bedenken…

Lieve Heer stuur mij een engel met sterke vleugels als het mag vanuit de hemel naar beneden dan verhoort U mijn gebeden en mijn idee voor Moederdag Als de engel goed kan vliegen mij hoog kan dragen in het blauw kan ik mammie zien; heel even haar mijn bosje bloemen geven en zeggen dat ik van haar hou Dan omhels ik haar heel stevig kus…

Schudt losse haren uit je vacht het is weer tijd om te verharen herfst meldt telkens weer de jaren waar je zelf niet eens aan dacht de vier seizoenen zijn vergaan zij zullen in ‘t verleden dringen als jij je wolvenlied laat zingen in ‘t schijnsel van je nieuwe maan en langs de jouw gelopen sporen op het gladde levenspad - gelaten... of…

Een Piet wilde rijmen maar miste het woord hij kon niets bedenken geen zin werd gescoord toen kwam er een dichter die schreef zonder stop goed klinkende klanken voor het Pietje op die danste van vreugde naar Sint’s magazijn en pakte een pakje gestrikt met satijn kijk lachte de poëet dit is amusant van mierzoete letters heeft Piet…

Hij is als ieder ander en toch meer dan heel gewoon dat is te horen in zijn rappe woord de schaterende lach ook te zien wanneer fluffige uren staren naar een trage start van vroeger dag schapen worden graag geteld hoewel hij zich in maanlicht liever door de nacht laat voeren hij staat voor waarde houdt van puur kan moddersmoelen…

Ik houd mijn armen wijd geopend zodat je er in schuilen kunt het leven maakte je zo moe sluit je zware ogen.. toe.. het rusten is je zo gegund Laat de aarde rondjes draaien slaap het tollen uit je hoofd morgen is te vroeg voor zorgen het zonlicht lijkt voor jou gedoofd maar zal opnieuw zijn stralen zaaien Ik weet het wel, het is nu…

Je zit wat onderuitgezakt op een bankje in de duinen waar je uitkijkt over zee de vergane glorie straalt van het matte in je haren waar het goud van ooit nu grijze strengen strooit je hand streelt oud fluweel dat plooit rondom je dijen hun schoonheid lang passé je blikken staren wrang over het ebbende getij en in het doffe van je ogen…

Hoor...daar klepperen de paardenhoeven dat zou Sinterklaas wel kunnen zijn met behulp van zijn Zwarte Pieten brengt hij suikergoed en marsepein zakken vol van al dat lekkers voor zoetekauwers oh zo fijn voor dames en heren op dieet echter funest voor de slanke lijn maar je naam in chocolade is een zaligheid, ongekend je smikkelt heerlijk…

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer…

Ik denk wel eens zoals vandaag hoe het zou zijn als je zou leven waren wij dan de beste maatjes kreeg ik ‘n doos vol chocolaatjes of zou je mij ‘n bloemetje geven? Het gaat me echt niet om ‘t krijgen maar omdat jij dan zou bestaan en ik trots naar m’n kind kon kijken je zorgzaam over je haren strijken bemoederen voor je weer zou gaan…

Slanke vingers strelen zware oogleden zacht tot wimpersluimer verweven droombeelden met wolken paarse wentelingen tot witte wattenbollen verkleven; in een diepe slaap verstillen de kolkende ziel weekt van zijn om zich bevrijd te verheffen Deinend in een glooiende zee van vernevelde glinsterende slierten die bundels maanstralen plooien tot…

Vind jij sokken of een boek zeep een geurtje doos sigaren misschien een liter jonge klare of T-shirt met een korte broek een dik gebreide das of sokken CD van Bløf een onderbroek zijden strop schildersdoek een Staatslot om te gokken wordt het een dagkaart voor de trein optische muis bij de computer wordt je leventje nog zoeter door een…

Hartendief Wie zoet is krijgt lekkers dat weet iedereen de roe is voor stouterds want die zijn gemeen met wat jij onlangs deed weet Sint niet goed raad hij twijfelt vrij heftig tussen goed en goed kwaad want van iemand stelen dat is nimmer goed maar wat als de prooi er enthousiast over doet glimlacht en glundert zonder een spoortje…

Wel allemachtig. Dikke pech. Dat komt er van. Het zijn gedane zaken die niet zullen keren. Gewoon gebeurd. Niet meer aan denken. Accepteren en zien wat ik met het restant nog redden kan. Waarom moest ik precies vandaag mezelf generen, om al die gare zinnen in mijn hersenpan en maakte ik daar gretig korte letters van, wat door vergeten niet…

In een houten kist op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht…

Mijn opa had een wandelstok waar hij op leunde als hij liep en ik moest lachen als hij riep verhip, ‘ik lijk net ‘n ouwe sok! De luie stoel waarin opa zat die kon je helemaal verstellen en hij wist altijd te vertellen dat hij hem niet echt nodig had Mijn opa had in zijn levensjas de kreukels van vergane jaren maar zei zelf in verwonderd…

Slechts gehuld in onschuld sta ik voor je vol vertrouwen in wat komen gaat want onze levens zullen zich vlechten als boomtakken die een koepel vormen tegen regen stormen weren zon doorlaten net als loof zal ons bestaan zich kleuren naar seizoenen van leven tot het laatste lege blad door ons is beschreven…

Laat me leven in de warmte van je ogen de weerspiegeling van je diepe zijn waar sluimerzacht de kern ontwaakt als de gesloten oester wordt gekraakt en een parel glanst in wonderlijke schijn Laat me weten hoe we zijn bedrogen door de passie waarin wij elkaar verloren pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist hoe erg je me al die keren…

Zij fantaseerde zelf het witte paard waar ze als prinses op werd gedragen toen hij knielde om haar trouw te vragen leek zijn liefde binden heel wat waard Meisjesogen glommen vertedering toen deze prins eeuwige liefde vroeg haar op sterke handen verder droeg. Het feest was compleet met catering. Nu kijkt ze terug op die jeugdige…

Bij het zien van jouw lach stopt het wentelen van de wereld, draait vanaf dat magische moment alleen om jou en onder mij verdwijnt de aarde, waarop ik stevig dacht te staan. Verstand weet enkel letters van jouw naam te vormen en mijn adem zucht verlangen. Jij lacht leven in mijn leeg bestaan. Nooit eerder wist een mens mijn ziel zó diep te raken.…