Alle inzendingen van sacrajewa

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…

Je zit wat onderuitgezakt op een bankje in de duinen waar je uitkijkt over zee de vergane glorie straalt van het matte in je haren waar het goud van ooit nu grijze strengen strooit je hand streelt oud fluweel dat plooit rondom je dijen hun schoonheid lang passé je blikken staren wrang over het ebbende getij en in het doffe van je ogen…

Deze diepte heb ik nooit tevoren in iemands blikken mogen meten het zuiver dat ik dacht te weten heeft alle glans opeens verloren voor het eerst mag ik beleven hoe een ziel zich teder hecht twee levensdraden samenvlecht tot zij als eenheid zijn verweven Dat zeg jij.., tot traan bewogen maar ik antwoord met affectie wat jij ziet is de reflectie…

Zijn schip trotseert koppige golven die hem schuimbekkend vervoeren naar gapende muilen die verbolgen hun helse zwavelnev’len boeren uit een vloed van tijd gedolven wiens stromen wurgend snoeren om van het ebben lucht te kolven tot eeuwig gittering gaat floeren doelbewust wendt hij de steven koerst naar de kille bondgenoot willig volle…

Zij was een kleine spring in ‘t veld met wild dansende bruine lokken een wipneus en roodroze mond die steeds stralende glimlachen zond en niet bereid was om te mokken Haar ogen blikten vol vreugde en met vertrouwen in het leven dankbaar voor alles wat zij kreeg at zij zelfs braaf het bordje leeg als mam haar spruitjes had gegeven De beelden…

Ik voel kracht door de omhelzing van je armen die me zo vertrouwd verwarmen tijdens strenge vorst als een huis dat me beschermt tegen striemende regen met heerlijk de ruimte en prachtig omgeven gelegen als een stukje Eden verlegen op mij gemorst Ik voel verlangen door het stralen van je ogen waarmee je me glimmend de liefde toevertrouwt…

Als de maan haar hoogste punt bereikt valt weerschijn in twee felle ogen worden blikken omhoog gezogen naar de hemel waar zij lichtend prijkt Zoals zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend passie stemt zo is zij ook in 't minst geremd zelfs als zijn schreien eens misplaatst Gevangen in de manestralen roerloos…

Zo de donkerkoele bruisende branding stroomt over een sneeuwwit strand hunker ik de gloeiende zon te vloeien tot een zwak scharlaken schemerlicht Ik verlang de lucht zinderend haar krekelgeluiden te mengen met het steevast bulderen van gepassioneerde kleurenpracht als peluw van de nacht zodat ik mijn schaduw kan rusten alleen gelaten…

Zeg kleine meid… ik mis je met je gulle glimlach op je toet je had geen enkele weet van pijn of idee wat zorgen zouden zijn het leven deed jou enkel goed Hoe heftig klopte niet je hart als je een hoge boom in klom of kikkers uit de beken viste die spartelend het water misten en jij guitig zei: je poten zijn krom Waar zijn de fluitconcerten…

Haar schoentjes van rag gesponnen goud gul gegeven door de morgenstond trippen speels over slapende grond in een poging hem te doen ontwaken Helder als een klokje klinken kan zuiver als een sneeuwwit laken zingt haar stem een lied over leven om de natuur het ontluiken te geven Als dan…

Schaduw werpt halve treden op de trap die wentelend opdoemt uit het verleden steil, maar leidend naar het heldere heden moeizaam beklommen met slepende stap Diep gebukt gaand onder geleden lasten maar volhardend en met moed de blik gericht op het hoogste punt in het helende licht zonder een tel in het duister te tasten Zij die stil wentelen…

De ondergaande zon waarin je schaduw staat treurt haar tranen rood wordt twee keer zo groot voor ze werkelijk gaat De opkomende maan verbleekt als weinig straalt huilt verlegen vol tot zij hoog en hol in het duister dwaalt Een fonkelende ster herdenkt jouw felle gloed vindt geen enk`le rust stort als kaars geblust `t vallen…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

Als een geniaal gesponnen cocon die een ongeboren vlinder bergt Doordringend in de diepste kloof gelijk de sterkste bundel licht geven je woorden mij geloof Teer trillend als libellenvleugels zwijgend aandacht vragend Vasthechtend als een zoete stroop lokkend om geproefd te worden geven je woorden hoop Als polijstend balsem dat zacht…

Het gele rokje volgt haar passen deinend als het spel van eb en vloed De lange blonde lokken glanzen alsof zij met de zomer sjansen stralen verbinden in gouden gloed Welvend lachen de volle lippen witte tanden in blinkende lijn ogen blikken verwonderlijk blij bij het zien van de kleurrijke wei waar mams boeket snel geplukt zal zijn Het…

Vloeiend en kalm trekt de golfslag zich terug vervolgt haar weg in lijn Met vochtige lippen beroerde ze waarderend de oevers van de Rijn. Gezeten aan de waterkant verzink ik in diepe dromen met een lach om de mond omdat ik stil luisterend de rivier hoorde zeggen dat zij mijn woorden verstond In dezelfde cadans als haar voortstuwend…

Haar ogen schijnen schemer het onverbiddelijk weten wanneer ze stil bezield voor het hardhouten altaar van het oude kerkje knielt De beeltenis van Christus kijkt onverstoorbaar neer op de vrouw in diep gebed die zachte woorden prevelt doordacht en nauwgezet Een vurig bede klinkt vanuit het hart ontstegen 'Heer waar bent U, hoor mij…

In het hoekje van deze warme kamer verlept, vergeten, mijn rieten zitting stug van alle billen die op mij hebben gezeten ben ik vrijwel tot op de draad afgesleten nu met een kermend krakkemikkige rug die ooit stevig werd bevestigd met een hamer Mijn baasje sleepte mij altijd kordaat naar achter plaatste zijn benen wijd en trok me aan mijn poten…

Een waterjuffer daalt geruisloos met zacht vibrerende vleugelslag gracieus in de warme zomerdag naar een vijver met fijn eendekroos pluizig kleine bollen drijven broos het water gaat rimpelend overstag ze dobberen onder moeders gezag de zorg voor het grut is weergaloos Plots stort een rover met een plons sierlijk zeker uit de hemel…

Laat beide ogen langzaam glijden over hetgeen ik duidelijk bied is het zicht wat vaag en dubieus zet dan een brilletje op je neus zodat je mijn aanbod prima ziet Laat je stembanden stevig rollen en klaterende klanken klinken je tong mijn tere waarheid proeven slik mij, al dan niet naar behoeven of laat me diep in je verzinken Ik zal je…

Lieve Heer stuur mij een engel met sterke vleugels als het mag vanuit de hemel naar beneden dan verhoort U mijn gebeden en mijn idee voor Moederdag Als de engel goed kan vliegen mij hoog kan dragen in het blauw kan ik mammie zien; heel even haar mijn bosje bloemen geven en zeggen dat ik van haar hou Dan omhels ik haar heel stevig kus…

Er hangt een wiegje in de struiken fijn gevlochten en stevig gebouwd van allerlei kleine stukjes hout de vorm geheel naar oergebruiken Diep verscholen voor vijand en vrind door takken in tederheid omvat gehuld in een hemeltje van blad gesust door het zuchten van de wind Twee lijsters zingen er met hun beidjes een jubelend lied op hun allerbest…

Moedeloos buigt het grijze hoofd zich over de gevouwen handen ogen weerkaatsen avondgloed leven drukt zwaar op het gemoed de tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De…

Haar huid glanst duister als de nacht ogen fonkelen geslepen granaten en sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan…

Op een dag zal ik gaan treed ik buiten mijn afgesloten gewelf in het door mij nog onbetreden leven als een blad; nuchter, clean en onbeschreven bewandel ik de weg op zoek naar mijzelf Op een dag zal ik blijven op het juiste pad dat ik tussen struiken vond waar ik mijn stap van angst kan gaan bevrijden en leer de valkuilen weer te vermijden…

De aarde bloost verlegen kleuren haar hart pompt heftig lavastromen als de azuren hemel lokkend lacht. Getroffen door magnetische kracht is versmelting niet meer te ontkomen broeit zinderend verlangend zeuren Hij omarmt zijn liefste met tederheid wiegt haar zacht strelend zijn wolken in waar zij samen de hemelboog buigen Met miljarden…

Wanneer de Blauweregen zacht zijn druppels glanst aan Zonnedauw walst sierlijk het Juffertje in ‘t Groen met een rood blozende bol Pioen die lacht naar de grote Bereklauw Afrikaantje bespeelt als ‘n fanaat een fijnbesnaarde Akkerviool de ranke Florentijnse Lis blaast trompet op een gele Narcis de vrije Meiklokjes klinken frivool Jonkvrouwviolier…

Slanke vingers strelen zware oogleden zacht tot wimpersluimer verweven droombeelden met wolken paarse wentelingen tot witte wattenbollen verkleven; in een diepe slaap verstillen de kolkende ziel weekt van zijn om zich bevrijd te verheffen Deinend in een glooiende zee van vernevelde glinsterende slierten die bundels maanstralen plooien tot…

Het is vast en zeker opruimingseizoen de buren kochten een nieuwe leren bank en een paar weken terug al een surfplank ik begrijp niet waar ze het van kunnen doen Zij zit uren aan de telefoon te debatteren de stofdoek is door haar niet uitgevonden hem vind ik behoorlijk kortaangebonden Stug? Dat zou ik niet durven te beweren Ze eten pas…

Lachend kom je op me afgerend valt in mijn wijd gespreide armen schaterend laat jij je verwarmen met kleine kusjes wordt je verwend Mollige handjes bollen mijn wangen ik knuffel je wiegend tegen me aan streel je haren voor da’k je laat gaan en plagend naroep: "ik ga je vangen!" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend…