379 resultaten.
Vluchteling
netgedicht
3.0 met 320 stemmen 65.631 Kleine witte duif
vertel me wat je ziet
tijdens de lange vluchten
wanneer je drijvend op de wind
de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt
langs blauwe of bewolkte luchten
Kleine witte duif
je hart is vol verdriet
ik lees de droefheid in je ogen
waar de onrust schemert; vaag
je vleugelslagen worden traag
het weten heeft je moe gevlogen
Kleine…
Zomerkind
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.137 D’r lokken lijken vlamgevlochten vuren
fel likkend in een windgeward omlaaien
waarmee ze de glanzende blik verfraaien
die gloeit in de diepte van haar azuren
ik zie haar draden van ‘t zonlicht draaien
en bloemen in wijde velden borduren
uitbundig gevat in gouden gravuren
wiens…
De laatste droom
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.621 Weet je nog lief bij de Lindeboom
waaronder wij zo dikwijls zaten
wanneer de dag bedaard vergleed
om diep gehuld in schemerkleed
het licht voor duister te verlaten
we waren jong en onbevangen
beloofden elkaar oneindige trouw
minden de liefde dwaas in het gras
dachten dat alles voor immer was
en het leven ons nooit kwetsen zou
de jaren…
Dodendans
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 2.486 Ik zie in het licht
wat dwarrelend gruis
op gouden koorden
een dans creëren
in werv’lende warmte
vol wondere schijn
die me lokt
om samen
‘n éénheid te zijn
en ik denk aan
de woorden
bij sterven gesproken
stof zijt ge
tot stof zult ge wederkeren…
Een handje vol stof
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.164 Zij werd gehandicapt geboren
in het verre land Afghanistan
haar armen reiken veel te klein
en beide krom vervormde benen
bleken geheel verlamd te zijn
Haar ogen staren meestal dof
naar lege schellen in de ruiten
maar als ze vogels zingen hoort
trekt zij zich op d’r handjes voort
worstelt langzaam aan naar buiten
en zoekt een weg door drekkig…
Lentekind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 737 Haar schoentjes van rag
gesponnen goud
gul gegeven door
de morgenstond
trippen speels over
slapende grond
in een poging hem
te doen ontwaken
Helder als een klokje
klinken kan
zuiver als een
sneeuwwit laken
zingt haar stem
een lied over leven
om de natuur het
ontluiken te geven
Als dan…
Zongekust
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 552 We renden hand in hand
over vochtig gras en
trokken ochtendnevels
speels uiteen
tot ze als ijle vogels
van ons vluchtten
stil stonden we te kijken
hoe de zon hen warm ontving
voor ze als parels dauw
op onze monden daalden
waar ze stierven in een zoen
en wij elkaar plechtig beloofden
die elke morgen te herhalen…
Aantrekkingskracht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 607 Hoe kan ik slapen als jij naar me kijkt
met een blik die fascineert
omdat hij ondoorgrondelijk is.
Zo mysterieus... zó lokkend
dat ik niet anders kan dan vol
verlangen staren.
Bij het besef dat deze kracht
mijn wezen voedt
en alle angsten zal verdringen,
weet ik dat dit de reden is
waarom
de wolven voor je zingen.…
Aanvaarden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 905 een ruw geslagen vuren kruis
achterover hellend door de haast
waarmee het schreiend was geplaatst
achter de restanten van een huis
brandt het netvlies vretend zuur
’t kruis dat dodelijk ongerust
verstild haar kille schaduw kust
over evenbeeld in miniatuur
vrijwel zeker overrompeld
zal ze binnenkort ten gronde gaan
voorgoed in…
Adembenemend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.658 Hoor…
de noordenwind roept kil mijn naam
nog even en ik zal haar volgen
waarheen de vlucht ook gaat
nee, ik voel geen angst
het leven was gelijk een bloem
geknopt, ontloken, volle bloei
maar nu vermoeid aan rusten toe
dus laat ik mijn laatste adem
wiegend over aarde dragen
kus nog één keer al wat raakte
voordat ik eeuwig slapen ga…
Ademlicht
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 633 Het gloren dauwt
duister uit nacht
zo zuiver dat licht
zichzelf vindt
in tranen
die trillend vergaan
tot ochtend ontwaakt
in hun adem…
Afdronk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.395 De kurk lag naast de fles
en zij
ademde verschraalde wijn
de glimlach
rond zijn lippen zuurde
hij slikte even
voor ‘ie zei
sorry
je bent te smakeloos
voor mij…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 2.636 Op een dag zal ik gaan
treed ik buiten mijn afgesloten gewelf
in het door mij nog onbetreden leven
als een blad; nuchter, clean en onbeschreven
bewandel ik de weg op zoek naar mijzelf
Op een dag zal ik blijven
op het juiste pad dat ik tussen struiken vond
waar ik mijn stap van angst kan gaan bevrijden
en leer de valkuilen weer te vermijden…
Allerzielen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 Vandaag spreek ik de namen uit
van mensen die zijn voorgegaan
en eer de waarde van hun leven
met de liefde mij gegeven
tijdens aards bestaan
blader ik door de gedachten
dan zie ik hun gezichten weer
en klopt het hart de klank
van toen we samen lachten
hoe krachtig voelt het zijn
van ieder die mij dierbaar was
en is gebleven
stil steek…
Alles is beleving
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 395 zoals het voorjaar
- wazig nog van sluimeren -
de knoken van de bomen kleedt
of een vlinder
- vochtig van ontpoppen-
vol verbazing
net ontdekte vleugels spreidt
gelijk de dromen
- levend in ontzielde nacht -
verlangens weven in niet weten
ooit gedacht
zó verwonder ik mij
elke dag…
Als gebedsrollen draaien
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 400 Jaren gaven mij vertrouwen
en geloof in hoge macht
die als ik bid de woorden voegt
bij een universele kracht
welke over de aarde waakt
als liefde in de mensheid daalt
verweven tot onbreekbaar lint
alle volkeren samenbindt
dus draai ik hoopvol elke rol
nauwgezet een aantal keren
geef mijn gebed mee aan de wind
verlangend dat het vrede…
Als dagen ontwaakt
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 292 Lang geleden zagen wij
hoe maanlicht van de hemel gleed
laag gedragen door het staren
in een rimpelvrije vijver
we dachten dat de dag
geen licht verdragen kon
althans de glans niet
die in nacht geboren werd
nu zien we slechts nog duister water
oppervlakkig fronsen
en onze morgen daagt geen schijn
zelfs niet zijn eigen dromen…
Als de avond zucht
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.346 Je zit wat onderuitgezakt
op een bankje in de duinen
waar je uitkijkt over zee
de vergane glorie straalt
van het matte in je haren
waar het goud van ooit
nu grijze strengen strooit
je hand streelt oud fluweel
dat plooit rondom je dijen
hun schoonheid lang passé
je blikken staren wrang
over het ebbende getij
en in het doffe van je ogen…
Als de heide bloeit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 875 Er ligt een heideveld in het bos
dat gul haar paarse weelde bloeit
waarin insecten diep verzinken
als zij verzot het lokken drinken
dat als een gouden glimlach vloeit
Vogels fluiten een trillend lied
in flirten naar de warme zon
omdat zij een nieuwe dag begon
toen de nacht hen koud verliet
Beuken lijken zich te strekken
alsof zij met…
Als de nacht breekt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.047 Noem het nevels van de hel waarin ik wandel
wat anders kan doordrongen zijn met kreten
van verschrikking en geuren van de dood
ik ben ermee omgeven sinds de nacht
granaten over mijn geliefden braakte
en ik bleef schreeuwen tegen laaiend rood
het lichaam dat ik sleep van stap naar stap
schijnt wel te zijn maar voelt niet meer
dan last van…
Als de nacht kilt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.263 Hou me vast wanneer de dag
naar schemer drijft
de avond langs mijn lippen strijkt
met huiverende vleugels
en als het duister stilte brengt
omarm dan ook de angst
die je ontbloot in ogen ziet
want jij alleen verwarmt de kilte
de nacht is blind voor het verdriet…
Als de nacht schimt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 55 Soms loopt hij met de nacht mee
over verstilde stenen straten
langs rijtjeshuizen
waar het duister onbeschaamd
aan vensters gaapt
een lantaarnpaal buigt
schamel schijnsel
houdt zijn schaduw even vast
vanuit de verte krast een uil
verbaast de stilte
klinkers klagen slepende
alsof ze weten dat haar lach
niet licht te dragen is
slechts…
Als de regen brand
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 845 Er dreven wolken
voor de zon
dacht ik
of vlogen
sneeuwganzen
de zomer uit mijn ogen
voelde ik blind
de regen branden
over mijn gezicht
ik knielde neer
in restanten
van jouw naam
en vond de nachten
stom geslagen
elke dag…
Als doornen vallen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.179 Van het bloedend hout gesneden
martelde hij langzaam naar de dood
de doornen vielen stuk voor stuk
en krachtig in zijn laatst geluk
kleurde hij het hart in vurig rood
Hij staakte uitgedroogd de strijd
z’n laatste druppel was gedronken
gebroken gleed hij ‘over de rand’
door toedoen van ’n mensenhand
die hij z’n leven had geschonken
Zijn…
Als echo's vragen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.843 De zon ging onder in onze ogen
toen duisternis de jouwe sloot
en schemer over dagen daalde
het waarom blijft antwoord smeken
aan de stilte van jouw dood
maar echoot slechts ons onbegrip…
Als er niets meer is
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.521 Ik zocht akkoorden
waarmee ik een melodie
kon componeren
klanken
vragend dragend klagend
vloeiend tot een waardig
afscheidslied
ik hoorde
maar verstond het niet
ik zocht naar zinnen
waarmee ik tekst
zou kunnen schrijven
woorden klinkers letters
die mijn onbegrip
konden weerleggen
maar ik zweeg
wist niets te zeggen
Ik zocht…
Als het donker dreigt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.038 Schuil niet mijn kind
want onder de deken
wacht enkel nog meer duisternis
wees niet bang voor wezens
uit het land van de sluimer
waar schemering heerser is
het zijn slechts wat schimmen
die vanaf het zonlicht
de avond zijn binnengegleden
ze trekken uit de hemel
- voor hen die slapen gaan-
het nachtgordijn naar beneden
rust nu mijn…
Als het donker wordt
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.266 Laat me nog even naast je zitten
op het bankje voor ons huis
luisterend naar de geluiden
van een naderende nacht
hoor je hoe de uil ons roept
zoals hij elke avond doet?
hoe vaak hebben we gezegd
zo elke dag te willen sluiten
tot we beiden buigen
voor de tijd
hoor je hoe de uil ons groet?…
Als het kouder wordt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 532 was het zand
dat op lippen stoof
en stilte schuurde
of de zilverreiger
die zuidwaarts trok
om te ontsnappen aan de sneeuw
de bevatting van winter mijn lief
ligt verscholen in de vagende geur
van witte duinrozen
en gestorven licht
op het laatste strand…
Als het licht dooft
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 351 De avond was nog niet compleet
daar duister draalde bij het roze omzoomde
doodskleed van de dag
ik zag een zwaluw scherend afscheid nemen
en de maancontouren als ivoren schemer
plooien in het meer
daar bij de oever lag ik kalm
te wachten tot het donker daalde…