inloggen

Alle inzendingen van victor

459 resultaten.

Sorteren op:

Afscheid

netgedicht
3.0 met 807 stemmen aantal keer bekeken 117.454
Het ritme van de klok en de stilte is een vraag. De stof die vertelt en elk woord is een einde. Het raam dat verbergt en zoeken is een belofte. Het gezicht dat wenst en de dood heeft weer een naam die wacht.…
victor9 februari 2002Lees meer…

Kerstwensen voor de Mooiste

netgedicht
2.0 met 985 stemmen aantal keer bekeken 99.055
Tja, hoe begin je er aan? Hoe knip en plak ik de woorden zodat ze tonen wat ik je toewens? Ze zullen moeten dansen, en blij zijn, en schreeuwen naar de doven En geladen zullen ze moeten zijn vol superlatieven over het effect op mijn ik als jij nog maar lacht In goud zou ik ze kerven of kalligraferen met mijn bloed gebruik mijn huid dan…

Geluk

netgedicht
3.0 met 652 stemmen aantal keer bekeken 60.936
Achter de eenzame berg zoekt de eenzame mens zijn ziel in de schaduw die hem niet meer vraagt of hij wil veranderen in de droom die niets meer verbergt in de eenzame stilte van het geluk dat eenzaam maakt…
victor21 januari 2002Lees meer…

Teveel

netgedicht
3.0 met 125 stemmen aantal keer bekeken 44.399
Teveel gedacht, geloofd en niet bereikt met woorden die ik niet vergeten kan ben jij weer verdwenen als de lachende vreemdeling die mij nog steeds wakker maakt met koude dromen…
victor7 november 2001Lees meer…

Vader lacht

netgedicht
2.0 met 212 stemmen aantal keer bekeken 36.801
Als de spiegel naar hem kijkt ziet hij de lachende jaren die hem niet vergeten. Hij is ouder maar hij is dezelfde man die altijd naar me kijkt alsof hij schaamtevol zijn woorden zoekt en hoopt dat ik hem begrijp als hij hulpeloos lacht en ik dankbaar teruglach. Dan is hij weer mijn vader die me leert wat ik zal verliezen…
victor16 juni 2002Lees meer…

Waar ik ben gebleven

gedicht
2.0 met 170 stemmen aantal keer bekeken 31.699
Zoek jij mij waar je verdwaalt en met liefde sporen achterlaat dan zal ik je vinden met tedere gedachten die zwerven waar je ogen niet meer omkijken en alleen maar vragen waarom de tijd onze dromen verliest als we alleen in sprookjes elkaar bereiken…
victor6 augustus 2002Lees meer…

Buiten en binnen

netgedicht
2.0 met 291 stemmen aantal keer bekeken 30.441
In het donker van de vragen die altijd wachten en de stilte die niemand vergeet is de grootste twijfel de gedachte en de droom die zonder het leven niet meer ontwaken wil waar de dood slaapt en het licht niets meer verandert…
victor11 januari 2002Lees meer…

Verloren

netgedicht
2.0 met 200 stemmen aantal keer bekeken 30.284
Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…
victor5 oktober 2001Lees meer…

Italiaanse taferelen

gedicht
3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 28.956
Je zit aan tafel zeven en bestelt gehakt, soezend van wijn, wenkt de ober omdat je wat vergeten was, je vraag geeft je blozende gezicht iets scheefs. Steeds ontwijkt hij verveeld je ogen. Zo komen vreemde prentjes, een rochelend espressoapparaat en een exitbordje in zijn blik. Hoe kan hij zo'n stroom aan dingen stoppen? Maar zie: haar voet…

Woorden

netgedicht
3.0 met 347 stemmen aantal keer bekeken 28.926
Dood is elk woord dat niets achterlaat in verdwaalde gezichten die om vrede vragen en de overlevenden laat kijken en geloven dat ook deze stilte zonder woorden voorbijgaat…
victor15 oktober 2001Lees meer…

Stemmen

gedicht
2.0 met 92 stemmen aantal keer bekeken 28.266
Geef mij de stem van die ene mens, geef mij de stem van mijn vader in mijn oren tot mijn verre ogen hem ontwaren tussen de tenoren tot ik weer zijn handen voel waarmee ik die van mij ging meten, welpenhandjes met de vuisten van een vent. En dat dan de stem van mijn zoon mij roept met de stem van mij met de stem waarom ik roep. --------…

Weinig

netgedicht
3.0 met 144 stemmen aantal keer bekeken 27.930
Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…
victor17 oktober 2001Lees meer…

Mijn hemel

netgedicht
2.0 met 234 stemmen aantal keer bekeken 27.644
Dichtbij zoek ik overal de engelen die begrijpen waarom ik zoek wat zij mij kunnen laten geloven.…
Victor29 maart 2002Lees meer…

Jarig

netgedicht
3.0 met 73 stemmen aantal keer bekeken 26.807
Gisteren ben ik niet veranderd met de tijd die me leidt waar ik ga met oude gedachten en de wens dat ik mezelf weer mag ontdekken met elke nieuwe gedachte…
victor1 oktober 2002Lees meer…

Scherven

netgedicht
3.0 met 112 stemmen aantal keer bekeken 25.272
Kijk je in de spiegels die alles veranderen in woorden ? Zie je mij en is mijn naam een herinnering ? Vraag me en ik ben weer de woorden die we delen. Geef me je mooie woorden en geef me de stilte die ons weer zoekt en ik weet waarom ik blind elk woord kan geloven dat jij wilde achterlaten toen ik niets meer zag…
victor14 april 2002Lees meer…

Vuilniszakken

gedicht
3.0 met 174 stemmen aantal keer bekeken 22.721
Zoals ze daar 's morgens op de stoep tegen elkaar aan geleund warmte zoekend in hun plastic jassen staan te wachten, grijs, vormloos, vol afgedankt leven, tegelijk broos en weerloos. Je zou ze weer naar binnen willen halen, je ouders wachtend op de bus. --------------------------- Uit: 'Echo van een echo', 1990.…

nooit bedankt

netgedicht
3.0 met 57 stemmen aantal keer bekeken 20.928
Ik heb je nooit bedankt, dat besef ik nu maar pas. Ik moest zweven en zwerven, en mijn goden beschimpen. Ik moest de redder zijn, die overbodig was. Ik moest vooruit, iedereen opzij! Ik moest zingen en dansen en mijn vrienden negeren. Ik wou te groot zijn, maar wat wou jij? Ik heb je nooit bedankt, en nu kan dat niet meer. Ik moet…

Verjaardag op afstand

hartenkreet
2.0 met 39 stemmen aantal keer bekeken 18.827
Jammer dat ik je verjaardag missen moet Een vogelvlucht ver ben je van mij Ik kan hier weggestuurd worden op staande voet Maar dat maakt je niet blij Op afstand zal ik bij je zijn Jouw bloed stroomt in mijn aderen Ons hart is één en altijd één Hechter dan de cohesie van 2 stoffen…
Ann Victor15 oktober 2002Lees meer…

The bag I'm in

gedicht
2.0 met 62 stemmen aantal keer bekeken 17.319
Binnenkomst in de hotelkamer. Je leest je naam op de televisie, een warme welkomstgroet. Je schakelt hem uit. Je koffer naast het opgemaakte bed, je gezicht een zwarte spiegel. Beneden in de neutrale bar een vrouw die niet op je wacht. En jij wacht op niemand. Dan de nacht in, de straat over die mateloos is. Nergens een hoofd dat knikt…

Delen

gedicht
3.0 met 88 stemmen aantal keer bekeken 15.896
Niet meer in de leegte van het eindeloze denken en hopen dat de slaap alles verandert in gedachten die niets achterlaten, die niets verwachten. Ben ik de dode die ontwaakt en spreekt met spreuken en echo´s die alleen wanhopige schaduwen wakker maken? Maken en veranderen Vragen en veranderen. Ben ik de naam…
victor19 december 2001Lees meer…

Voor het einde

netgedicht
2.0 met 205 stemmen aantal keer bekeken 15.610
De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…
victor15 november 2001Lees meer…

Slaap

gedicht
2.0 met 56 stemmen aantal keer bekeken 15.512
Maak mij dood van elf tot acht, laat zo weinig van mijn dromen heel dat ik ontwaak alsof ik word geboren en niet met zoveel vragen meer tot leven kom dan waar- mee ik ingeslapen ben. Wat betekenen tenslotte negen uren dood op zoveel geeuwen leven. ------------------------ uit: 'Bzzletin', 1987.…

Latijn

gedicht
2.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 15.129
Hoe het huis wekelijks meeleefde als hij neerstreek, steeds hetzelfde ritueel, zongend onderaan de trap, flarden Latijnse mis, dronken tenor maar helder alsof hij alleen beschonken het hoog akkoord kon halen, klossend naar zijn hemel- bed, roeden uit hun klemmen wippend, een wonder dat hij elke keer weer boven raakte waar de halve nacht zijn…

Vakwerk

gedicht
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 14.948
'Praat me niet van sneeuw en ijs' sprak mijn meelbestoven vader terwijl hij witbrood in de rijs- kast schoof, 'daar komt maar dooi van'. Maar toen hij 's avonds in de maan- overgoten kerstetalage van zijn tuin heenkeek over het poedersuikeren gazon, de borstplaten vijver, de marsepeinen beelden op hun sokkels van fondant, knorde hij…

Later

netgedicht
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 14.098
Later is de gedachte een kristal van mijn droom die begint met druppelende woorden en mijn verlaten ogen zegt dat jouw leegte niet vreemd of ondenkbaar is wanneer je mij weer vraagt waarom ik nog steeds lief heb wie wie niet meer wachten wil op later…

Iets

gedicht
2.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 13.954
De grot waarin ik ben maakt me mijn hart bewust mijn zinnen zijn verlamd de lust is dood niets wat ik nog ken. Een zacht geruis bezingt mijn oor mijn mond is droog mijn ogen blind geen oorsprong die ik zoek of vinden moet de duisternis is door en door. Een klank is het die tot me komt geen woord geen lettergreep een toon die niets betekent…

Overgaan

netgedicht
3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 13.395
De belofte van het ogenblik is de verleiding van jouw lachende woorden en de aarzelende tijd die ons niets vraagt en schaamtevol niet meer weet waarom we niet meer fluisteren en niet meer geloven in de klok en de gedachte die onze momenten weer wachten laat…
victor14 december 2001Lees meer…

Vraag me

netgedicht
2.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 12.951
Vraag me wie ik ben en ik zal kijken naar je ogen in het moment dat ik niet meer verdwijn in de leegte die zo weinig vraagt en iedereen zijn ogen sluit en ik blind weet waarom ik mijn ogen niet meer vervloek…
victor15 januari 2002Lees meer…

Icoon

gedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 12.828
Ik kwam aan een oase, een vrouw stond blootsvoets in zichzelf geschaard lege ogen boven een mond vol krijt levende afwezigheid. Zij strekte zich tot in de verten uit, eindeloze bruid. Lemen voeten kreeg ik, veren van de vogels die haar omhalsden ik voelde mij zo wijd als zij. Zij openbaarde mij een glimp van heiligheid, mijn afgeleefde…

Laatst was ik...

gedicht
4.0 met 107 stemmen aantal keer bekeken 12.484
Laatst was ik nog een keer in Scheveningen, Verzonken in mijn jeugdherinneringen, Totdat ik dacht: dit hierzijn is een waan; Begin en eind zijn eendre wisselingen Die geen spoor achterlaten... Ze bestaan Alleen in de verbeelding en vergaan.…
Meer laden...