Ik wilde graag dichten
maar was geen poëet
aan mij hing het label
gevoelsanalfabeet
na jaren van schromen
ben ik tot een nieuwe
conclusie gekomen
wat het husselen van
mijn emoties betreft
lijd ik aan gemoedsdyslexie
lyriek blijft voor mij
helaas utopie…
zij is een reuzenvlieg
en steekt haar angel
van bezitsdrang in
mijn lijf zuigt mijn
gedachten - nee - mijn
leven uit mijn lichaam op
zij vliegt maar niet
zo heel ver weg keert
telkens na herstel van
stukgebeten irritatie-
huid terug en zal niet
stoppen eer zij sterft of ik…
Gebroken
door een macht
die ik niet ken
versterkt
een kracht
die ik niet ben
liet mij dromen
heeft ze genomen
en ergens neergelegd
al mijn geheimen
ik ben bang…
de bui trekt over
onuitgesproken zaken
zonder donder
bliksem of geweld
striemende woorden-
regen niet tegen
te houden
scherpschutters taal
opgelucht tuimelen
zinnen naar buiten
vol vleiende woorden
bevrijd van de druk
en de dreiging
valt mee deze keer
al is het zwaar weer…
Vanmorgen vlogen
ganzen over
ik zag dat ze
daar boven
in de lucht
geen V
meer schreven
voor ik mij
verheugen kon
op mogelijke
lenteboden
herkende ik
het teken
van hun vlucht
.../---/...
--------------------------
toelichting: H5N1…
Ik wou dat ik
de liefde kon verklaren
niet dat ik jou
nee
dat bedoel ik niet
meer het waarom
dan
zeg maar wie
ik kon mij dan
misschien wat leed besparen
niet dat jij mij
nee
dat bedoel ik niet
meer het waarom jij
niet
zeg maar degene bent
die
ach nee niets…
moedeloos dwaalt de zwerver
langs wegen van zijn geest
etend uit afvalbakken
van ervaringen
het verleden koekt als oud vuil
aan zijn lichaam vast
hij wast zich niet
op zoek naar vergetelheid
drinkt hij zichzelf
een toekomst zonder uitzicht toe
die hem opnieuw doet zwerven
langs wegen van zijn geest
de wereld is zijn dakloos huis…
Zonnestraal en water
toveren
een schitterend geheel
van flonk'rende juwelen
op zijzacht groen fluweel
mijn vingers tasten
naar de paarlen
maar de zon
gaat heen
en druppels
spatten op
en in mijn hand uiteen…
Terwijl in tijd
het koude lichaam
stolt tot lijk,
neem ik voor altijd
afscheid van de dode.
Naast de kist prijkt
een oude foto
welke lijkt;
voor altijd
levendiger
dan de dode,
van wie de vingers,
blauw,
gebogen zijn
tot een misleidend
vredig tafereel
van vroom
gevouwen handen
die de dood omvatten
alsof niet elke
laatste…
611
Bezig met laden