De rederijkersclub van Plas en Yezilgöz en Pieters NSC ging met G.W. in zee Kwartet van zessen klaar raast kal, geen bestevaer leent zich voor dit karwei geen trots...enkel stampij! _________________________________ Ooit voer men van het IJ door Zuiderzee Naar oost en zuid, langs Kaap de Goede Hoop Een half jaar in de baren, knoop…

hoe jong ze ook zijn de rugzakjes zijn niet aan te slepen op leeftijd passend stop hun ellende er maar in de opvang en de school hebben geen onderwijzers maar enkel socio’s en pedagogen en coaches voor iedere voorkomend klus dag en nachthulp kan evt inwonend gratis antidepressiva alle specialisten op vakgebied in huis ook dagbehandeling…

Hij werd door blondie, rechtsradicalist tot allerhoogste landvoogd uitverkoren Haan Hoedemans de popcornsocialist een sidderspook een kampvuurgitarist Jantje ­Pedantje zijne hufterigheid een vrijetijdsschilder met cowboyhoed een rancuneuze cultuurpotentaat naast kermiscantor ooit een schertsminister Nooit wordt een kleinebeestjesbioloog…

het is daar waar de mensen inhaken en de pijn langzaam voelbaar wordt die levens verwoest omdat zij zich in een zwak moment lieten raken om het in delen lichter te maken door een andere kijk op het leven waar in de etalage van bestaan zoveel onbereikbaars staan het is de winkel van geven en nemen waar ieder bepaalt wat voor…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

juist als jij mee zou willen stromen met de groene lente zee is alles leeg de energie is verbruikt om zelfs ook maar rechtop te blijven staan bij alle uitdagingen van het bestaan je laat alles gaan om eerst zelf eens even bij de mensen te komen en je reserves in energie aan te vullen nog zou je zo de wereld in willen stappen…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

In the middle of nowhere kwam ik haar toch ergens tegen de twaalf bronnen van nooit nergens een noase genaamd Elim Olim was er nowhere man zittend in het nergensland van zwols dijkgraafs no go plan denkend aan wat nimmer kan Een noase storm glas water plasterk geen premierschap waardig omg draait zich reeds om in zijn graf onder de…

ik zag je lach dansend tussen de stellen op zoek naar eenzelfde timbre ritme en draai hij stond geraakt in de stilte van bewondering volgde jou met stralende ogen als iets unieks in het drukke bewegen blikken schitterden vingers maakten subtiel contact zij nam in alle rust over waarbij haar warmte volgde zo als een imker…

generaties lang heeft het stadse op de boeren neergekeken tot de oorlog kwam met een tekort aan voedsel boeren haalden toen hun gram als het hongerige aan hun deuren kwam die tijden liggen achter ons door kennis techniek en investering productie en marketing in vraag en aanbod bepalen nu het economisch perspectief helaas en…

nog voor de kinderen kwamen deed jij met de nieuwe rugzak al examen zwanger en soepel bevallen goed voorbereid zonder extra geboortepijn in donkere nachten is er al aardig wat afgetobd wat goed lijkt kan nog altijd kleine verborgen gebreken hebben in verwachting doet altijd een pittige aanslag op reserves als grut groot is…

Zou ze nog kunnen slapen dat 'portret' Met lange tenen dat de boel verstoorde Het lijkt of hij met woorden haar vermoordde Een chaos heeft mevrouw in gang gezet Ze heeft zich als een wokepion ontpopt En wist het Eurovisie te verlagen Door een gedoodverfd winnaar aan te klagen Joost Klein die groter werd, want opgeklopt…

nog net geen trillende horizon maar wel zomers de verre mêlee van hooikleuren met wilde bloemen en knisperend gras in de verte klept de abdijklok zijn twaalf uurtje wereld neemt rust na een vroeg begin waarvan het fris nog in de donkergroene schaduwen hangt generaties oude bomen zien de mieren naar buiten komen met koningin…

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

langzaam maar toch sneller dan verwacht breken stukjes beschaving en schoonheid af waar vroeger alles blonk en voorzichtig schitterde zijn mat en dof nu de traditionele weerkaatsingen van harmonie die er was in ons hart omdat respect voor elkaar het gedrag dirigeerde met norm en waarden uit de opvoeding zo tegenover elkaar…

Bij ons al tachtig jaar geen oorlog meer Ons landje mag zich daarin toch verblijden Had vaker oog voor volkeren die lijden Het grommen van d' Oranje Leeuw keert weer Zijn Rijk, onder de zeespiegel zowaar Migrant, is veilig vlucht u daar maar naar…

de gemeente was zacht en begrijpend warm in aandacht en vol hoop op een toekomst met bloemen zij kende de seizoenen van winterse kou en schraalheid tekort voedsel het bidden op onbedekte knieën toch bloeide ook de lach als lente bloemen bracht de verlosser weer in verrijzenis terug met zijn overal heen reizende discipelen…

er waren altijd wel vonkjes die oversloegen vlammetjes die lieflijk dansten op het uitnodigend ritme van blauw gele warmte zij vertelden elkaar geen verhalen maar deelden hun stralend comfort wij schoven wat dichter naar elkaar communiceerden met handen en ogen waar woorden tekort schoten omdat nieuwe opwindende energie…

Snel hebben Je ogen zich alle tinten blauw aangemeten die zij vonden in het zee spel van het prettig warme water waar ook in het diepste zwart de felste emoties contrasteerden in subtropische schakeringen speelden zon en schaduw wisselingen op je snel bruinende huid waar zachte markant ingetogen lichte lijnen de reikwijdte van…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…