dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

De bediening van ‘t terras vertelde over gisteren, hemelvaart en boos publiek, te druk ‘k daarom de prop servet onder tafel, waaraan ‘k me stoorde maar niet meldde, en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte, mij liet zien hoe ‘t hoorde Daarna liepen we door ‘t lentegroen en praatten over energieën, over hoe diegenen die overgaan, je begeleiden…

en als het dan zover is en jij je hand op mijn rug leggen zal we voetje voor voetje zullen schuifelen door een lege lange gang als het dan zover is gekomen en jij niet meer met me praat in de kale kamer met een bedpapegaai boven mij en als het dan zover is en jij mij met opgewekte stem wijst op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten dan…

Nu het meest bizarre naoorlogse deformatiefeuilleton de deadline nadert is het moment aangebroken voor een grondig onderzoek naar Rons onheuse zelfverrijkingspraktijken. Reeds vallen stinkende lijken als rotte aardappelen uit de UMC-kast van de voormalige Rijksuniversiteit Utrecht... Zie ook Nico's snelsonnet van vandaag. ________________…

het meisje dat stralend de dagen begroette met de dromen en het hart vol jeugdige gloed werd een bloeiende jongedame, sterk en vrij die nu een vrouw, moeder en oma vol liefde is als moeder ben en blijf je een eindeloze bron die op alles een antwoord en oplossing heeft als oma ben jij het hart van ons mooie gezin met aandacht voor de kinderen…

Op een koord loop je makkelijk als je het ziet -- als lucht die jou draagt.…

juist als jij mee zou willen stromen met de groene lente zee is alles leeg de energie is verbruikt om zelfs ook maar rechtop te blijven staan bij alle uitdagingen van het bestaan je laat alles gaan om eerst zelf eens even bij de mensen te komen en je reserves in energie aan te vullen nog zou je zo de wereld in willen stappen…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

het afscheid dat wij nooit namen het zand dat door de straten stoof je hart dat bevroor de dood waar wij om huilden het licht dat langs de huizen schoor je stem die niet werd verstaan de eenzaamheid die we droegen alles ging in de wind verloren jij die nooit meer sprak…

Parel der beken kronkelt zich een weg door dal, van spreng tot de Rijn. Stromend langs stuwwal met haar kraakhelder water, vele eeuwen lang. Bron van waterkracht voor papierwatermolens, tot die verdwenen. Kokerjuffers die nu tussen waterplanten aan het zwieren zijn. Grote grazers die in dienst van natuurbehoud de beek flankeren…

in de deemstering vliegt een ekster m’n oude lijsterbes binnen tracht takjes af te breken voor z’n eigen nest dat bijgewerkt moet worden bouwvakker ekster…

Wij denken dus wij zijn maar wie zijn wij Vergaan wij niet in horen en in zien Het land van Rembrandt was nog niet geboren Descartes had makkelijk praten bovendien De stilte sliep nog op haar rechterzij Wij denken niet maar zien wel duizend dingen De kolderbolder rolt van oor tot oor Wij horen wel maar luisteren niet meer Versterkt in schedel…

De gasten vluchten, het personeel blijft zitten -- met de geruchten.…

De stad verwoest door zware kanonnen en gevallen bommen toont slechts jonge bouwvallen steenbrokken en poedergruis raden aan zich neer te leggen bij deze ellende daarbij wezenloos afwachten ontheemde mensen liggen verslagen neer of lopen wanhopig zoekend heen en terug kijken tussen het puin hopen op troostrijke vondst…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

In the middle of nowhere kwam ik haar toch ergens tegen de twaalf bronnen van nooit nergens een noase genaamd Elim Olim was er nowhere man zittend in het nergensland van zwols dijkgraafs no go plan denkend aan wat nimmer kan Een noase storm glas water plasterk geen premierschap waardig omg draait zich reeds om in zijn graf onder de…

De regenton kan niet meer bergen. Water komt neer in grote overvloed. De hemel kent helaas geen kranen. Niets dat het stromen stoppen doet. Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken. Veel en weinig, overdaad en tekort. Besef is onhandig, niet economisch. Hoop is techniek gericht, nog even. Dat alles een einde kent, denkt men. Wellicht is dit…

Al kruipend opent ze een nieuwe speeltuin Ze beweegt meer en meer op eigen kracht Op weg in een veranderend biotoop glijdt ze vrolijk over een groeiende vloer Verrukt, ze weet nog niet dat het anders kan, tijgert ze als een dartele mensenwelp Ze verblijdt zichzelf en anderen door kraaiend alleen de living te kruisen Het naasten van haar…

ik zag je lach dansend tussen de stellen op zoek naar eenzelfde timbre ritme en draai hij stond geraakt in de stilte van bewondering volgde jou met stralende ogen als iets unieks in het drukke bewegen blikken schitterden vingers maakten subtiel contact zij nam in alle rust over waarbij haar warmte volgde zo als een imker…

India is veel meer dan chaos: door en door -- logische chaos.…