18 resultaten.
AFSTAND
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 31 Afstand is digitaal,
een contactformulier,
een chatrobot voor 24/7,
eerst een app installeren.
Afstand is zoeken naar,
jammerlijk tijd verliezen,
wachten op zoveel vóór u,
een uitgevallen verbinding.
Afstand is geen vervoer,
gebrekkige toegankelijkheid,
apparaten niet kennen,
juiste woorden missen.
Afstand is weg raken,
steeds zoeken…
BESEF IS ONHANDIG
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 De regenton kan niet meer bergen.
Water komt neer in grote overvloed.
De hemel kent helaas geen kranen.
Niets dat het stromen stoppen doet.
Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken.
Veel en weinig, overdaad en tekort.
Besef is onhandig, niet economisch.
Hoop is techniek gericht, nog even.
Dat alles een einde kent, denkt men.
Wellicht is dit…
VERLICHT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 34 Het is een ware bron
die lamp aan het plafond.
Maar echt licht
in een gedicht
komt alleen van de zon.…
ZIJN BLUES
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Op straat liep hij
en deed een blues,
Hij ging voorbij,
ritmisch zijn roes.
Het is een rijm,
dat daarbij hoort
als een geheim
in klank gesmoord.
En steeds weerom
is er doem-doem,
zijn roep om kom
in een gezoem.
Was zij maar hier.
Zo moest het zijn.
Simpel plezier
maakt rotsen fijn.
Hij was een man,
Hij zong zijn lied.
Wie dat…
Licht gevoel van
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 80 Met maar een beetje straling
van ‘t schraal opwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op geluk ontkiemend in lente.
Alsof een dakvenster een blik
gunt uit nog winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht jeukt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,…
Herstwandeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 45 Aangenaam voelt de regen aan.
Zacht vallen dunne druppels neer
op grassprieten, zich fris verheffend.
En nat geworden haren beplakken
je wangen. Ik verlang naar kussen,
onder een geheel van bomen met
rood, geel en bruin geworden bladeren,
onrustig wachtend op dartelende wind
om verlost vrij weg te mogen zweven
naar een reeds bezaaide ondergrond…
Het mag niet gebeuren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 67 Als het tijd is
dat mijn klok, mijn pendule
(nog van de schoorsteen van mijn oma),
opgewonden moet worden,
als het daarvoor tijd is geworden,
raak ik gespannen. Vrees kruipt
in mij omhoog. Het mag niet gebeuren,
dat – voordat mijn hand de sleutel heeft benut-
de veren slap zijn geraakt, er stilte valt, er zonder
zacht getik levenloosheid is…
BEWAARPLAATS
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 109 Mijn schuurtje,
aan vervanging toe,
is een berging.
Het is een plaats
om te bewaren,
op te slaan, niet weg
te gooien, nog niet
definitief afscheid van
te nemen, een locatie
van uitstel tot ooit,
een keuze voor her-
overweging, een gelegen-
heid om te kunnen
terugkomen op de aan-
zet tot nooit meer
kunnen bezitten of een
nooit meer terug…
BUIGZAAM WILLEN ZIJN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 Bamboe wil ik planten, in mijn tuin.
Krachtige buigzaamheid heb ik dan
levend dichtbij. Ik zoek iets anders
voor strak en ferm rechtop staan.
‘k houd niet van te moeten breken.
Als levenslust ervaar ik beweeglijkheid,
het liefst samen ritmisch in een dans,
en het buigen van hoofden naar elkaar
bij muziek die afstanden doet vergeten,
overgaand…
BEVRIJD ZIJN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Bevrijding is een bron
waaruit geput kan worden
steeds door nieuwe generaties.
Bevrijding is een besef
van voortdurende aandacht
voor waarden die kostbaar zijn.
Bevrijding wordt gevierd
om actief stil te staan bij leven
en onderdrukking tegen te gaan.…
WOORDEN, MIJN WERELD
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 Tijd zocht ik,
ruimte in tijd om te lezen, te schrijven.
Ik stuitte op begrenzing, onmogelijk nagalmen.
Iets van mondholte, ik verlangde naar
waar taal aan vertering mag beginnen,
rijk literair speeksel kan inwerken, ofschoon
biologische realiteiten soms afbreuk doen.
Hoe woorden mijn wereld bouwden, omzetten.
Afstanden onverwachte waarheden…
Mijn beleving
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 69 Tot waar mijn blik reikt,
ligt voor mij een horizon.
Loop ik er naartoe, dan
schuift deze steeds vooruit.
Wat ook wel kan, is te spreken
van einder. Er gebeurt hetzelfde.
Maar anders is mijn beleving,
meer als een absolute grens.…
ONTKIEMING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Met maar een beetje bestraling
van het schraal verwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op een gelukstemmende lente.
Alsof een dakvenster een blik
gunt vanuit winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht kriebelt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt…
HET KIND
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 160 Het kind praat.
Wie gaf het de woorden?
Het kind gaat.
Wie gaf een weg?
Het kind gedraagt zich.
Wie gaf het zijn normen?
Het kind zoekt.
Wie laat het vinden?…
SCHEMER VERBINDT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 126 Schemering omlijst
toenadering van oren,
ogen, in horen en zien.
Schemer verbindt
traag verlopend middag
met avond. Verlichting
(een schakelaar) maakt
het terras zacht zichtbaar.
Fonkelingen wijzen op
glazen, mooi rood van wijn.
Handen omvatten, slokken
worden speels genomen.
Monden proeven, vormen
woorden. Gelach klinkt op.
Wie…
WELLICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 41 Trompetjes staand op steeltjes,
een ongeorganiseerd geheel.
Ogen zeggen oren feestgetoeter
zichtbaar aan, vanuit een fel geel.
Groen ruikt het herboren gras,
uitnodigend fluisteren sprieten:
ga maar zitten, of liggen wellicht.
Voor lopen is er tijd voldoende.
Het park omarmt twee mensen,
zo onontwarbaar als zij schijnen.
Fluweelzacht klinken…
GO, JOHNNY, GO
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 De weg vertaalde ik.
Stenen kwamen op,
voeten voelden waar
het anders werd. Dan
tastte ik, schuifelde. En
raadpleegde de cellen
boven, de hersenzolder.
Komen was gaan, paden
bewandelen. Voor keuzen
stond ik bij kruispunten.
Waar ging ik toch heen?
Mijn voeten brachten mij.
Verrassingen volgden.
Ik leerde werelden kennen.…
DAGEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 497 Dagen ken ik
zoals ik dag ben
en hallo
en jij hoi
in de gang
buiten verwaaid soms
als eens in een even
en op de fiets
is dat weer anders.…